هر زائر روایتی دارد و هر تشرف هزار حرف نگفته؛ قصه‌های باب‌الرضا(ع)
تاریخ انتشار: ۵ دی ۱۴۰۰ | کد خبر: ۳۳۹۹۴۴۰۴
گروه استانها-هر زائر روایتی دارد و هر تشرف هزار حرف نگفته. چه دل‌هایی که هر روز از اقصی‌نقاط عالم زائر صحن‌وسرای امام رئوف می‌شوند و غصه‌ها و قصه‌هایشان را با خودشان به حرم می‌آورند، جایی که در سایه کرامت حضرت رضا(ع) همیشه آفتابی است. - اخبار استانها -
به گزارش خبرگزاری تسنیم از مشهدمقدس، قصه‌هایی که هر روز و با هر تشرف به همت مدیریت امور زائرین معاونت خدمات اجتماعی بنیاد کرامت رضوی از جای جای کشورمان رقم می‌خورد.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
قصه نفس‌تنگی امیرعلی
یکی از دوقلوها که رفت، آن‌یکی تنها ماند. هنوز چهار ماه از تولد پسرها نگذشته بود که یکی‌شان دچار تنگی نفس شد و قبل اینکه دکترها بتوانند دردش را علاج کنند از دنیا رفت. آنجا بود که سیامک اکبری اولین‌بار اسم بیماری «سی. اِف.» به‌گوشش خورد.
حالا فهمیده بود پسر دومی هم مشکل تنفسی دارد. پزشک‌ها به ماندن امیرعلی هم امید چندانی نداشتند. همه پزشک‌های کرمانشاه حرفشان این بود: «امیدتان به خدا باشد، اما دل نبندید.»
خرج‌ومخارج درمان امیرعلی زیاد بود. یک راننده مگر چقدر درآمد دارد که هر روز و هر ماه کلی پول خرج قرص و شربت و آمپول بکند؟ پنج سال سخت به خانواده اکبری گذشت.
روزهای نزدیک میلاد حضرت رضا(ع) بود که یکی از راننده‌ها خبر آورد گروهی از خدام پرچم حرم آقا را آورده‌اند کرمانشاه. توی شلوغی‌های مسجد «امام رضا(ع)» بود که پرچم سبز حرم را دید. دلش لرزید. می‌دانست حضرت برای زائرانش دعا می‌کند که خدا حاجت‌رواشان کند. حضرت، خودش، پدر بود و حتما می‌دانست وقتی جگرگوشه آدم بیماری صعب‌العلاجی داشته باشد آدم چه حالی دارد.
در آن همهمه، تا چشم آقای اکبری به بیرق سبز گنبد و گلدسته امام هشتم افتاد، از ته دل آقا را صدا زد و خواست نگاهی به او بیندازد، حاجتی که یک روز نشده جواب گرفت. یکی از خیّران شهر کرمانشاه که خانواده اکبری را می‌شناخت زمینه حضور خادمان رضوی در منزل آنها را فراهم کرد و پدر دل‌شکسته، خیلی زودتر از آنکه باور کند، میزبان پرچم و سفیران حرم امام مهربانی‌ها شد. تا آن روز هیچ‌کدام از اعضای خانواده اکبری به پابوسی امام هشتم مشرف نشده بودند و هرگز به خیالشان هم نمی‌رسید که روزی خادمان حضرت رضا(ع) پرچم حرم ایشان را به خانه آنها بیاورند.
پرچم را که آوردند، آقای اکبری و همسرش از شوق این زیارت اشک ریختند. پدر و مادر امیرعلی همان‌جا به خادمان گفتند که نیت کرده‌اند، تا به پابوسی امام هشتم مشرف نشده‌اند، موهای پسرشان را کوتاه نکنند.
به‌برکت حضور خادمان بارگاه امام رئوف، در همان جلسه، شبکه جوانان رضوی کرمانشاه بخشی از هزینه سفر آنها به مشهد را تقبل کرد و خادمان بارگاه منور رضوی هم برای پذیرایی و اسکان آنها قول مساعدت دادند.
یک سال و شش ماه بعد، در شب میلاد حضرت زینب کبری(س)، آقای اکبری و همسر و فرزندانش مقابل گنبد طلایی امام هشتم بودند و صلوات خاصه حضرت را زمزمه می‌کردند. همان‌جا بود که آقای اکبری نذر کرد، اگر پسرش شفا پیدا کند، همه زندگی‌اش را می‌گذارد که هزینه‌های درمان یک کودک بیمار دیگر را تأمین کند.
آقای اکبری می‌دانست که حضرت این دعایش را هم بی‌پاسخ نمی‌گذارد.
زیارت خانواده معمارانی و 23 فرزندشان!
قرار بود مهرماه بیایند مشهد. بیشتر بچه‌هاشان زیارت‌اولی بودند. چندتایی‌شان هم که در کودکی آمده بودند زیارت چیزی از مشهد و حرم یادشان نبود. با قول مساعدی که یک نفر از خیّران برای تأمین هزینه‌های سفر آنها داده بود، قرار شده بود همراه 23 دختر و پسرشان از همدان راهی مشهدالرضا(ع) شوند، اما آن‌طور که می‌خواستند نشد.
سیدعلی معمارانی و همسرش سال‌هاست که در کنار سه دخترشان پدر و مادر بچه‌های خیریه «کیمیای مهر» شهر همدان هستند؛ کنار هم می‌خورند، می‌خندند، گریه می‌کنند، جشن می‌گیرند و زندگی می‌کنند.
در همه این سالها، پیش نیامده بود که آقای معمارانی حرف و عملش دوتا شود؛ بنابراین، بچه‌ها ساک‌های سفرشان را به‌شوقِ اولین زیارت بسته و منتظر روز حرکت نشسته بودند. پدر نمی‌دانست چطور به بچه‌ها بگوید که دیگر خبری از سفر مشهد نیست. وقتی موضوع را گفت، کسی حتی به روی خودش هم نیاورد که اتفاقی افتاده؛ مبادا دل مهربان پدر ترک بردارد. فقط حسین، تنها پسر معلول ذهنی خیریه، گفت: «ما 1 روز دیگر مشهد هستیم.» و معماریانی جواب داد: «ان‌شاءالله. امام رضا(ع) خودش کارها را درست می‌کند. او پدر همه یتیم‌هاست.»
هنوز دو روز نگذشته بود که یک خیّر، وقتی ماجرای سفر سامان‌نیافته بچه‌ها را شنید، با مراجعه به مؤسسه «کیمیای مهر» همه هزینه‌ها تا مشهد را تقبل کرد. اسکان بچه‌ها هم به‌لطف حضرت و به همت بنیاد کرامت رضوی همان روز درست شد. پیش‌بینی حسین آقا درست از آب درآمد.
سیلی که آبادانی آورد!
سیل دی‌ماه سال 98 که خانه و زندگی اهالی روستای «زبرینگ» را مثل خیلی از مناطق استان سیستان و بلوچستان با خود برد، هیچ‌کس باورش نمی‌شد که ازقضا همین بشود وسیله رحمت خدا و سرمنشأ خیرات و برکات برای روستاییان، ساکنان روستایی دورافتاده که فقط 600 کیلومتر تا مرکز استان، شهر زاهدان، فاصله دارد؛ چه رسد به دیگر شهرهای بزرگ و استانها!
اما بعد از وقوع سیل، وقتی گروه جهادی «قرارگاه شهید حاج قاسم سلیمانی» برای امدادرسانی به این استان رفته بودند، اوضاع نابسامان این روستا را هم دیدند. گروهی 45نفره از طلاب جوان حوزه علمیه خراسان بودند که در کنار کار تبلیغی و فرهنگی عزم کار جهادی هم داشتند و به‌نام سردار دل‌ها وارد میدان عمل شده بودند.
این جوانان که برای خدمت به خلق از هیچ کاری، از امدادرسانی در بلایای طبیعی گرفته تا کشاورزی و خانه‌سازی فروگذار نمی‌کردند در این خطه آسیب‌دیده هم بعد از نجات خانه و کاشانه روستاییان لازم دیدند که خدمت را تا روبه‌راه‌شدن اوضاع‌واحوال مردم ادامه دهند.
حجت‌الاسلام جلال منتظری، مسئول قرارگاه «شهید سلیمانی»، با همدلی دوستان جهادگرش و جذب کمک‌های خیّران، در حدود یک میلیارد و 200 میلیون تومان سرمایه و تجهیزات را به‌همراه نیروی متخصص به روستا برد. این طلاب جوان، قبل از هر کاری، با خرید یک تراکتور و برپایی سامانه آبیاری قطره‌ای، 40 هکتار از اراضی روستا را آماده کشت‌وزرع کردند.
به‌تدریج 90 رأس دام هم خریدند که نیروهای متخصص گروه روش پرورش آنها را به مردم آموزش دادند. با احیای زمین‌ها، اهالی روستا، در طول دو سال، 1000 رأس نخل کاشتند و استخری هم برای پرورش آبزیان دایر کردند. به‌این‌ترتیب، کم‌کم دست جوانان بیکار روستایی به کشت‌وکار مشغول شد و رونق و آبادانی و زندگی به روستای زبرینگ برگشت.
بعد از دو سال کار سخت جهادی و بهبود اوضاع اقتصادی و اجتماعی اهالی روستا، حالا وقت کار تبلیغی و فرهنگی رسیده بود؛ و چه کاری بهتر از یک سفر زیارتی؟
7طومار 33متری دوران قاجار به فهرست اسناد آستان قدس رضوی پیوستتولیت آستان قدس رضوی شب یلدا را در کنار کودکان بهزیستی گذرانداهدای منابع مطالعاتی به کتابخانه آستان قدس رضوی 20درصد افزایش یافتبهخاطر راه دور و تنگدستی، کمتر کسی از اهالی حتی یک بار به پابوسی حرم مطهر امام هشتم مشرف شده بود. اعضای گروه جهادی باز هم وارد کار شدند. آنها می‌دانستند که با لطف و عنایت حضرت این‌بار هم کارها خیلی زود سروسامان خواهد گرفت. حاج آقا منتظری و دوستانش، از طریق ارتباط با نیکوکاران و نیز مدیران حوزه‌های فرهنگی و زیارتی آستان قدس رضوی، زمینه سفر 100 نفر از 8 تا 80ساله‌های آبادی و پذیرایی از آنها را فراهم کردند. یک هفته بعد، اهالی روستا سوار اتوبوس بودند، در جاده دورودرازی که به مشهد می‌رسید.
انتهای پیام/282/ی
منبع: تسنیم
کلیدواژه: آستان قدس رضوی اهالی روستا آقای اکبری امام هشتم قصه ها بچه ها
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.tasnimnews.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «تسنیم» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۳۹۹۴۴۰۴ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
معلمانِ نیک به خدا نزدیک ترند
دوازدهم اردیبهشت سالروز شهادت استاد شهید مطهری، به عنوان روز معلم نامیده شده است. شاید بتوان گفت در بین همه ادیان آسمانی و مکتب‌های موجود در دنیا، بیشترین سفارش و توصیه به علم‌آموزی و تکریم و تجلیل از حق معلم و استاد، در دین مبین اسلام بوده است.
بنابر آیه شریفه «و علّم آدم الأسماء کلّها» خداوند متعال نخستین معلم است و پیامبران الهی که وظیفه تعلیم آیات الهی را بر عهده دارند، همه معلمان بشریت هستند. مقام معلم آن قدر با ارزش است که پیامبر گرامی اسلام(ص) خود را معلم نامیده است: «إنّما بعثت معلّماً».
40 چهارشنبه را میهمان کلمات گهربار و حیات‌بخش حضرت علی بن موسی‌الرضا(ع) هستیم و همراه خوانندگان، شرح یک حدیث رضوی را در گفت‌وگو با اساتید حوزه و دانشگاه بررسی خواهیم کرد. شرح حدیث این هفته را در محضر استاد حوزه و دانشگاه، حجت الاسلام والمسلمین دکتر محمد باقر ربانی هستیم تا از جام معرفت کلمات رضوی، جان تشنه خویش را سیراب کنیم.
با عرض تبریک روز معّم خدمت شما استاد گرامی، صفحات رواق را منور به روایتی از حضرت رضا(ع) درباره علم آموزی و اهمیت کار معلّمی بفرمایید.
این روز بزرگ که به مناسبت شهادت استاد بزرگ حوزه و دانشگاه حضرت آیت الله شهید مطهری نامگذاری شده است، گرامی می‌دارم و مخصوصاً برای روح پاک آن دانشمند نمونه و دلسوز پر تلاش، از درگاه خداوند طلب رحمت و رضوان دارم و به همه اساتید کشور عزیزمان ایران، این روز بزرگ را تبریک و تهنیت عرض می کنم. همان‌طور که می‌دانید اسلام، تأکید بسیاری بر ارزش ذاتی علم و تعلیم و تعلم آن دارد تا جایی که بسیاری از آیات قرآن و روایات پیامبر و اهل بیت(ع) در این باره وارد شده است. بنابر آیه شریفه «و علّم آدم الأسماء کلّها»، خداوند متعال نخستین معلم است و پیامبران الهی که وظیفه تعلیم آیات الهی را بر عهده دارند، همه معلّمان بشریت هستند. مقام معلّم آن قدر با ارزش است که پیامبر گرامی اسلام(ص) خود را معلّم نامیده است: «إنّما بعثت معلّماً»
از امام رضا(ع) که خود ملقّب به عالم آل محمد(ص) است و معلم همه بشریت نیز روایاتی در این باب نقل شده که یکی از مهمترین آنها روایتی است که به نقل از پدران خود و آنها هم به نقل از پیامبر گرامی اسلام(ص) نقل فرموده‌اند که آن حضرت فرمود: «طَلَبُ اَلْعِلْمِ فَرِیضَةٌ عَلَی کُلِّ مُسْلِمٍ، فَاطْلُبُوا اَلْعِلْمَ مِنْ مَظَانِّهِ، وَ اِقْتَبِسُوهُ مِنْ أَهْلِهِ، فَإِنَّ تَعْلِیمَهُ لِلَّهِ حَسَنَةٌ، وَ طَلَبَهُ عِبَادَةٌ، وَ اَلْمُذَاکَرَةَ فِیهِ تَسْبِیحٌ، وَ اَلْعَمَلَ بِهِ جِهَادٌ، وَ تَعْلِیمَهُ مَنْ لاَ یَعْلَمُهُ صَدَقَةٌ، وَ بَذْلَهُ لِأَهْلِهِ قُرْبَةٌ إِلَی اللَّهِ، لِأَنَّهُ مَعَالِمُ اَلْحَلاَلِ وَ اَلْحَرَامِ، وَ مَنَارُ سَبِیلِ اَلْجَنَّةِ، وَ الْمُؤْنِسُ فِی اَلْوَحْشَةِ، وَ اَلصَّاحِبُ فِی اَلْغُرْبَةِ وَ اَلْوَحْدَةِ، وَ اَلْمُحَدِّثُ فِی اَلْخَلْوَةِ، وَ اَلدَّلِیلُ عَلَی اَلسَّرَّاءِ وَ اَلضَّرَّاءِ، وَ اَلسِّلاَحُ عَلَی اَلْأَعْدَاءِ، وَ اَلزَّیْنُ عِنْدَ اَلْأَخِلاَّءِ، یَرْفَعُ اَللَّهُ بِهِ أَقْوَاماً وَ یَجْعَلُهُمْ فِی اَلْخَیْرِ قَادَةً». در این روایت زیبا، امام رضا(ع) از قول پیامبر(ص) به ارزش ذاتی علم و لزوم تعلیم و تعلم و دلایل اهمیت علم نزد شارع مقدس اشاره می‌فرمایند. در این روایت، و به جهت مناسبتی که می‌خواهیم در این باره بحث کنیم، به شرح فقره‌ای از این روایت که درباره معلّم و ثواب تعلیم و دلایل این ثواب آمده است اشاره مختصری خواهم داشت.
امام رضا(ع) چه توصیه‌ای درباره شخصیت معلم و اینکه استاد و مربی چه خصوصیاتی باید داشته باشد دارند؟
امام رضا(ع) در جمله «فَاطْلُبُوا الْعِلْمَ فِی مَظَانِّهِ» اشاره نموده‌اند به اینکه در هر جا که مسلمان احتمال دهد علم وجود دارد، باید برای دریافت آن اقدام کند. در جمله بعدی امام اشاره به این موضوع دارند که «وَ اقْتَبِسُوهُ مِنْ أَهْلِهِ» یعنی علم را از اهل آن بگیرید» گر چه با توجه به فقره اول که گذشت، طلب علومی که معارف دینی نیستند حتی اگر نزد مشرک باشند، ضروری و واجب بوده و گمشده عاقل یا مؤمن تلقی شده اند اما علوم مربوط به دین و معارف دینی را باید از افرادی که شایستگی آن را دارند دریافت کرد و با توجه به سخن امیرالمؤمنین علی(ع) که تبعیت از اهل بیت(ع) و عدم پیشی گرفتن از ایشان را توصیه و عقب ماندن از آنها را نهی نمودند، اهل بیت(ع) کارشناسان واقعی علوم دینی بوده و مسلمانان تنها مجاز هستند علوم دین را از ایشان دریافت کنند. چنان که فرموده‌اند: «بر آنها پیشی مگیرید که گمراه می شوید و از آنان پس نمانید که تباه می‌شوید»
امیرالمؤمنین(ع) در جای دیگر فرموده‌اند: «ای کمیل! علم و معارف و اعتقادت را جز از ما نگیر تا از ما باشی». حدیث مزبور، دریافت علم از کسانی که علوم اهل بیت(ع) را نشر می‌دهند رد نمی‌کند، زیرا گرفتن علم از فقها و نشردهندگان علوم اهل بیت(ع) به نوعی گرفتن علوم از اهل بیت(ع) است.
پس معلوم شد که در علم‌آموزی غیر معارف دینی، باید انسان حتی اگر فقط در دست کفار و مشرکان این علم وجود دارد از آنها اخذ کند ولی در علوم دینی، کسب معارف فقط باید از طریق اهل بیت(ع) باشد. پس طلب علمی که واجب شده است بر همه مسلمانان؛ طریقی دارد که رکن اصلی این طریق معلم و استاد است. در ادامه این روایت، برخی امتیازها و نقاط مثبت تعلیم و تعلم بیان شده است.
از این امتیازها مخصوصاً در ثواب شغل معلمی برای خوانندگان رواق بگویید تا جامعه ما، ارزش معلّم را بیشتر بداند و از ایشان تکریم کند؟
حضرت علی بن موسی الرضا(ع) در ادامه اشاره به این مطلب دارند که یاد دادن و آموزش علم به دیگران اگر برای خدا باشد، حسنه و نیکی است «تَعلیمه لِلهِ حَسَنَة؛ یادگیری علم برای خداوند حسنه است». در فقره بعدی حضرت می‌فرمایند که مذاکره علم، تسبیح خداست: «الْمُذَاکَرَةِ فِیهِ تَسْبِیحٌ.» یعنی سر کلاس نشستن و درس معلم و استاد را گوش دادن، همتراز تسبیح خداوند متعال است. در روایات داریم که یک ساعت در طلب علم بودن بهتر از احیای یک شب و یک روز در طلب علم بودن بهتر از سی ماه روزه است. سپس حضرت به یک امتیاز دیگر معلّمان اشاره دارند و می فرمایند، آموزش علم به دیگران، صدقه است: «تَعْلِیمُهُ مِنْ لَا یَعْلَمُهُ صَدَقَهَ» از دیدگاه امام رضا(ع) آموزش علم به افرادی که نمی‌دانند، نوعی صدقه است چرا که صدقه، به کمک مالی محدود نمی‌شود، بلکه شامل هر کار خوبی می‌شود، چنان که در روایت دیگری فرموده‌اند: «کل معروف صدقة».
امتیاز مهم دیگری که حضرت به آن اشاره می‌فرمایند، این است که معلم اگر علم خود را به اهل آن یاد بدهد و آنها را تربیت کند، موجب قرب و نزدیکی او به خداوند می‌شود و می‌توان گفت معلمانِ نیک، به خدا نزدیکترند. جمله «بَذلُهُ لِأَهْلِهِ قُرْبَةٌ إِلَی اللهِ» دلالت بر این مطلب دارد.
بنا بر آنچه گفته شد، مقام معلم بسیار بالا و والا است و همان طور که مرحوم امام خمینی(ره) فرمودند: «معلمی شغل انبیاست». یعنی اگر بخواهیم کسی و شغلی را همتراز شغل انبیاء معرفی کنیم، شغل شریف «معلمی» است.
با توجه به این حدیث شریف، خطاب به جامعه و مسئولان و نیز معلمان عزیز چیست؟
گرچه فرصت و مجال بسیار کوتاه بود تا این حدیث زیبا و پر معنا را شرح دهیم، لیکن خلاصه و پیام آن را می‌توان برای معلمان عزیز این دانست که قدر این شغل مهم را بدانند و آن را با هیچ بهای مادی تعویض ننمایند و اخلاص و تقرب الهی را هدف خود در این شغل مهم قرار دهند. پیام دوم خطاب به مسئولان و جامعه است، همان گونه که احترام و تجلیل از انبیای الهی لازم است، باید جانشینان آنان در تعلیم و ارشاد دیگران به معرفت و بینش را تکریم و تعظیم کنند و به گونه‌ای شود که شغل معلمی در جامعه از احترام و ارزشی فوق‌العاده برخوردار شود.
منبع: روزنامه قدس
جاده کندوان یک طرفه شد