به نقل از «همشهری آنلاین»

اسکواش زندگی مرا به چالش کشید

تاریخ انتشار: ۸ دی ۱۴۰۰ | کد خبر: ۳۴۰۲۰۶۰۶

همشهری آنلاین _ راحله عبدالحسینی: گپ‌وگفت ما با فردی است که به‌عنوان نخستین بانوی داور ایرانی در مسابقات بین‌المللی اسکواش حضور داشته ‌است. «نجمه‌ سادات کاشفی» متولد سال ۱۳۳۰ است و نخستین تمرین‌های اسکواش را دهه ۷۰ در باشگاه الهیه و بعد باشگاه انقلاب انجام می‌داد. این ورزش را با جان و دل دوستش دارد؛ چراکه اعتراف می‌کند: «توپ اسکواش زندگی مرا به چالش کشید.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

» کاشفی می‌گوید که با عناوینی مثل داور بین‌المللی ارتباط برقرار نمی‌کند و فقط دوست دارد به‌عنوان یک ورزشکار شناخته شود.

«قبل از من هم ورزشکارانی در رشته اسکواش بودند، اما من به‌صورت اصولی این رشته را آغاز کردم.» کاشفی در پاسخ به این پرسش که او جزو نخستین‌های اسکواش کشور است این‌طور پاسخ می‌دهد و از زمانی یاد می‌کند که به دبستان می‌رفت: «۱۳ ساله بودم که همراه با خانواده به کشور انگلستان مهاجرت کردیم. خیلی به ورزش علاقه داشتم. در دبیرستان که ثبت‌نام کردم همه نوع ورزشی مهیا بود.»

 عضویت در تیم والیبال شمیران

کاشفی قبل از مهاجرت، در تیم والیبال شمیران بازی می‌کرد: «دبیرستانم در خیابان نیاوران بود. یادم است با تیم‌های والیبال رشت و شمیران مسابقه دادیم و برنده شدیم. نخستین سالی که در لندن بودیم، در تیم والیبال بازی می‌کردم و بعد هم وارد تیم ‌هاکی شدم. تابستان‌ها هم تنیس بازی می‌کردم. بدمینتون، شمشیربازی و اسب‌سواری هم تمرین می‌کردم. به من می‌گفتند استعداد ورزشی خوبی داری. مربی ورزش من خانمی به نام لین بود. مرا به ورزش اسکواش راهنمایی کرد. نخستین بار که توپ اسکواش را دستم گرفتم دیدم نمی‌توانم با آن کار و بازی کنم. انگار به چالشی برای من تبدیل شد. به خودم گفتم باید از این چالش عبور کنم و اسکواش را ادامه دادم.»

 اسکواش تمام زندگی من شد

رشته ورزشی نوپای اسکواش در آن سال‌ها برای همه جوانان جذاب بود. به‌خصوص برای او که عاشق ورزش هم بود: «۱۸ ساله بودم که اسکواش را شروع کردم. هفته‌ای ۲ روز با مربی تمرین می‌کردم. تمام هفته چشم‌انتظار بودم تا این ۲ روز از راه برسد. در دانشگاه رشته نساجی خواندم. در دانشگاه هم عضو تیم والیبال شدم. ورزش بخش جدایی‌ناپذیر زندگی من بود. حتی وقتی به تهران می‌آمدیم به باشگاه کوشک درخیابان فردوسی می‌رفتم. باشگاه انگلیسی‌ها بود که سالن اسکواش هم داشت. درباشگاه الهیه هم یک کورت اسکواش بود که می‌توانستم در آن هم تمرین کنم.» کاشفی سال ۱۳۷۸ به ایران باز می‌گردد. می‌گوید: «در باشگاه انقلاب یک زمین اسکواش ساخته بودند. آنجا تمرین می‌کردم. چند سال هم اسکواش را به دلیل نگهداری از فرزندان کنار گذاشتم و کار ترجمه را پیش گرفتم. بعد از چند سال دوباره اسکواش را شروع کردم.» کاشفی از دوره‌ای سخت اما پرتجربه از زندگی‌اش می‌گوید: «دورانی در زندگی من با آسیب‌های روحی همراه بود. مدیریت زندگی، بزرگ کردن ۳ پسر و یک دخترم، نگهداری از مادر بیمارم، همه و همه را با کمک گرفتن از ورزش اسکواش پشت سر گذاشتم. اسکواش راه نجات من شد. راهکارها و افکار جدید بعد از ورزش به ذهنم می‌رسید.»

 داوری و چشیدن لذت بازی

 مسابقات کشوری اسکواش بانوان که پا گرفت، وارد تیم شد. دوره مربیگری را سپری کرد و بعد دوره مربیگری آسیا را گذراند: «در نخستین دوره‌ای که بانوان را برای مسابقات به هند اعزام کردند من سرمربی بودم. مسابقات سختی بود ولی من خیلی خوشحال بودم که بانوان ورزشکار این‌طور می‌درخشند. بعد از مربیگری به سمت و سوی داوری و سرداوری مسابقات رفتم.» وقتی به او می‌گویم که در مسابقات مالزی به‌عنوان داور بین‌المللی بوده و قبل از آن هم همواره رتبه یک یا ۲ را در مسابقات ملی کسب می‌کرده می‌گوید: «این واژه داور بین‌المللی و امثال اینها به دل من نمی‌نشیند. من عاشق اسکواش هستم؛ در هر سطحی که باشد. مسابقات بسیاری را هم داوری کرده‌ام. الان هم به‌عنوان داور یا سرداور با فدراسیون اسکواش همکاری می‌کنم. مربیگری را برای جوانان گذاشتم. باید به مربیان جوان فضای کافی داد. من بازیکن قدیمی هستم. از طریق داوری لذت بازی را تجربه می‌کنم.» بهترین خاطره او از بازی اسکواش این است که بانوان وارد عرصه داوری شده‌اند.

پاکسازی افکار با ورزش

هر کدام از ما برای کسب آرامش در زندگی راهی دارد. من به ورزش پناه می‌برم. با ورزش می‌توانم افکارم را پاک‌کنم و انرژی خوبی بگیرم. در زندگی هر کسی، مشکلات خاص خود را دارد. من هم مشکلات را داخل زمین می‌بردم ولی چنان تخلیه فکری می‌شدم که هنگام بازگشت سبک بودم و بار مشکلات را با خودم نمی‌آوردم. ورزش، افکار را به سمتی می‌برد تا قدم‌های درست در زندگی برداریم. ورزش اول روح را می‌سازد، بعد جسم را.

ورزش را به تفریح بچه‌ها تبدیل کنیم

بچه‌ را به ورزش تشویق کنیم. بارها شنیده‌ایم که‌درصد چاقی بچه‌ها بالاست. نکته اینجاست که بچه‌ها باید ورزش کردن والدین را ببینند. همان‌طور که فست‌فود خوردن را می‌بینند. ورزش کردن بایدتفریح خانواده هاشود. رسمی که این روزها شاهدیم این است که بچه‌ها باید همه کاره باشند؛ نقاشی بکشد، پیانو بزند، شاگرد ممتاز باشد و... به نظر من این بچه‌ها از انواع و اقسام علومی که هیچ مهارتی در هیچ‌کدام ندارند پر می‌شوند. در حالی که کسب مهارت در یک رشته ورزشی مورد علاقه می‌تواند زمینه‌ساز بروز خلاقیت و کشف استعداد در رشته‌های دیگر فرهنگی، علمی و هنری برای بچه‌ها باشد.

کد خبر 645700 برچسب‌ها همشهری محله ورزش زنان ورزش اسکواش

منبع: همشهری آنلاین

کلیدواژه: همشهری محله ورزش زنان ورزش اسکواش تیم والیبال بین المللی بچه ها

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.hamshahrionline.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «همشهری آنلاین» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۴۰۲۰۶۰۶ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

این گزارشگر تاکنون گاف نداده است!

مسعود اسکویی در طول این سال‌ها که در رادیو و تلویزیون گزارشگر و گوینده اخبار بوده است، می‌گفت که تاکنون هیچ گافی نداده‌ است، راست هم می‌گفت چراکه او گزارشگری را در کنار زنده‌یاد بهمنش آموخته بود و در خاطراتش همواره از زنده‌یاد عطاءالله بهمنش یاد می‌کرد.

به گزارش ایسنا، مسعود اسکویی صبح امروز ـ چهارشنبه ـ ۱۲ اردیبهشت ماه از دنیا رفت؛ گوینده پیشکسوتی که هر بار با او تماس می‌گرفتیم با رویی گشوده و صبوری به گفت‌وگو می‌پرداخت و پاسخگوی سوالاتمان در حوزه رادیو می‌شد.  

در گزارش زیر گفت‌وگوی قدیمی با مسعود اسکویی را که از سال‌ها پیش داشتیم، مرور می‌کنیم. در این گفت‌وگو او از ۴۶ سال تجربه گویندگی گفته است.

مسعود اسکویی، گزارشگر پیشکسوت به گفته‌ی خودش از سال ۴۵ استخدام تلویزیون شد و به عنوان گوینده‌ی خبرهای سیاسی در تلویزیون حضور داشت.

سال‌ها به عنوان گوینده‌ی خبر سیاسی کار می‌کرد و چون هنوز بخش ورزشی از بخش سیاسی جدا نشده بود، اخبار ورزشی را نیز در همان جا می‌خواند. زمانی که بخش ورزشی از بخش سیاسی جدا شد، به بخش ورزشی خبر آمد و گوینده‌ی ثابت خبر ورزشی تلویزیون در ساعات ۱۹ و ۲۱ شد.

مسعود اسکویی، گزارشگر پیشکسوت رادیو و تلویزیون پس از گویندگی اخبار با گزارش‌های ورزشی آشنا شد و شروع به گزارش‌ کردن در کنار عطاء‌الله بهمنش، گزارشگر پیشکسوت کرد.

خاطره جالب از گزارشگری اسکویی در تلویزیون

مسعود اسکویی روایت می‌کرد: یادش بخیر یک استادی داشتیم آقای پیمان که همیشه می‌گفت هر مطلبی که می‌خواهید چه در رادیو و چه در تلویزیون ارائه دهید، حتما یک بار قبلش بخوانید. اشکال هم ندارد از پشت دوربین، بیننده نگاه کند؛ به هر حال یک خبر تازه در وسط برنامه به دستتان رسیده است.

می‌گفت، تلویزیون اوایل، ساعت شش تا هشت دو ساعت برنامه داشت که یک ربع آن خبر بود. از سریال و فیلم هم خبری نبود. یک روز وقتی خبرهایمان تمام شد در پایان خبری را به من دادند که نوشته بود «توجه بفرمایید امروز در ایتالیا جوانی با اتومبیل تصادف کرد و یک ... قطع شد» با توجه به اینکه قبلا این خبر را نخوانده بودم، شروع کردم این خبر را برای بینندگان بخوانم و در فکر خودم گفتم باید پایش باشد که قطع شده است؛ در حالی که زمانی که جمله‌ی بعد را خواندم این بود که پلیس پس از پنج ساعت جستجو «گوش» اش را پیدا کرده است!

به خنده می‌گوید: بالا خواندیم پا و پایین خواندیم «گوش» حالا جواب بیننده را چه می‌خواهیم بدهیم!؟

اولین گزارشگر تنیس و سوارکاری در ایران هستم

اسکویی اولین گزارشگر تنیس و سوارکاری در ایران بود. اتومبیل‌رانی، مسابقات ورزشی مثل فوتبال و فوتسال نیز از جمله ورزش‌هایی بود که گزارش می‌کرد.

خاطراتش را چنین یادآور می‌شد: «در آن زمان چون ۱۵ نفر بیشتر نبودیم، در گروه ورزش تلویزیون اکثر برنامه‌ها را گزارش می‌کردیم. فوتبال هم گزارش می‌کردم و ضمن اینکه گزارش می‌کردم اخبار هم می‌خواندم. تا اینکه پس از انقلاب سال ۱۳۶۸ من را به رادیو آوردند. خیلی سخت بود ولی خوب به رادیو آمدم.

این پیشکسوت رادیو می‌گوید: ضمن اینکه برنامه‌ها را در رادیو اجرا می‌کردم، مسابقات را نیز گزارش می‌کردم؛ البته بیشتر مسابقات والیبال و تنیس را گزارش می‌کردم و به همراه تیم‌ها به کشورهای دیگر می‌رفتم. در تهران هم مسابقات مختلفی بود که می‌رفتم و گزارش می‌کردم.»

فوتبال ایران و استرالیا خیلی برایمان هیجان داشت

اسکویی درباره‌ی جذاب‌ترین گزارشی که تاکنون از او به یادگار مانده است، صحبت کرده و گفته بود: البته تمام مسابقاتی که گزارش می‌کنیم برای ما جذاب است؛ اما خاطرم هست زمانی که مسابقات والیبال جام ملت‌های آسیا در کشورمان بود که تیم‌های خارجی هم آمده بودند، بسیار برایم جذاب بود. به ویژه اینکه قهرمان جام ملت‌های آسیا شدیم.

او همچنین بازی فوتبال ایران و استرالیا را جزو جذاب‌ترین گزارش‌های کاری‌اش خواند و گفت: در این بازی من، مجری و گوینده‌ی برنامه بودم؛ یعنی گزارشگر نبودم اما بسیار هیجان داشت و خیلی اثرگذار بر روی کارمان بود.

به کار گویندگی بسیار عشق می‌ورزیدم

اسکویی همچنین با اشاره به اینکه زمانی که به تلویزیون وارد شد، جوانی ۲۴ ساله بود و هنوز آن پختگی لازم را پیدا نکرده بود، اظهار کرده بود: هرچه جلوتر می‌رفتم در حین کار، به کار گویندگی بسیار عشق می‌ورزیدم. گویندگی هم در تلویزیون و هم در رادیو؛ اکنون هم که تا به اینجا رسیده‌ام همین حس را دارم. از دل و جان گویندگی و کارم را دوست دارم و کم کم سعی کردم پیشرفت کنم به رادیو آمدم و اکنون به اینجایی که هستم رسیدم.

در شهرستان‌ها گزارشگران بی‌طرفانه گزارش نمی‌کنند

این گزارشگر قدیمی تلویزیون و رادیو در ارتباط با گزارشگران جوان امروزمان در شبکه‌های مختلف رادیویی و تلویزیونی اظهار کرده بود: مساله‌ای که گزارشگران جوان ورزشی باید در نظر داشته باشند، بی‌طرف بودن است. حال با توجه به اینکه هر کسی ممکن است علاقه‌ای به تیمی داشته باشد اما در گزارشش نباید این امر نشان داده شود. باید طوری گزارش کند که بی‌طرف باشد. اگر در رادیو گزارش می‌کند، باید شنونده‌ی خود را حفظ کند و اینکه در رشته‌ای که گزارش می‌کند، باید مطالعه‌ی زیادی داشته باشد.

او افزوده بود: متاسفانه در شهرستان‌های ما به چشم می‌خورد که گزارشگران ما بی‌طرفانه گزارش نمی‌کنند. در تلویزیون به دلیل اینکه ۷۰ درصد تصویر است و ۳۰ درصد گوش کردن، گزارشگر هر چه بگوید و بیننده هم هر چقدر دقت کند، ۳۰، ‌ ۴۰ درصد بیشتر نمی‌گیرد؛ به دلیل اینکه حواسش همه به تصویر است. اما در رادیو ۱۰۰ درصد گوش است؛ بنابراین باید گزارشمان نسبت به تلویزیون متفاوت باشد.

اسکویی بار دیگر تاکید کرده بود: مساله‌ی بی‌طرفی خیلی مهم است که متاسفانه در شهرستان‌ها می‌بینیم و خیلی واضح است. این جانبداری در تمام رشته‌ها از جمله فوتبال، والیبال، بسکتبال، ‌ هندبال و همه اینها کاملا به چشم می‌خورد.

اسکویی با توصیه بر اینکه در تلویزیون گزارشگر نباید زیاد صحبت کند به دلیل اینکه تصویر به کمکش می‌آید، خاطرنشان کرد: متاسفانه گزارشگران جوان شهرستانی ما همین طور هزار ماشاء‌الله پشت سر هم در تلویزیون صحبت می‌کنند.

با اطلاعات کافی مسابقه را گزارش کنیم

اسکویی با توصیه نسبت به اینکه گزارشگر باید مطالعه‌ی زیادی داشته باشد و بداند جریان بازی از چه قرار است، گفته بود: الان مثل گذشته نیست، یک بچه پنج، شش ساله هم می‌تواند از من ایراد بگیرد. کوچکترین اشتباه و غلطی که داشته باشیم تماس می‌گیرند و می‌گویند. خیلی باید حواسمان جمع باشد و دقت و مطالعه کنیم و با اطلاعات کافی مسابقه را گزارش کنیم.

تاکنون هیچ گافی نداده‌ام/با دل و جان کار کردیم

اسکویی از سال ۴۵ در تلویزیون بود و سپس در ‌سال ۶۸ به رادیو آمد. تاکید می‌کرد که تاکنون هیچ گافی نداده‌ام، اینکه چیزی را جابه جا بگویم، نه این کار را نکرده‌ام. نمی‌خواستم هیچ ایرادی از من نه در تلویزیون و نه در رادیو گرفته شود.

او درباره‌ی افتتاح رادیو ورزش گفته بود: رادیو ورزش هشت تیرماه سال ۷۸ افتتاح شد و آقای جهانی، ندیری، شادابی و من چند نفری بودیم که به عنوان موسسان و بانیان شبکه ورزش حضور داشتیم. همگی با دل و جان کار کردیم و امروز شبکه ورزش جای خود را در بین همه باز کرده است.

در پخش بعضی از جمله فوتبال و جام جهانی حتی از تلویزیون جلوتر هستیم

اسکویی به رادیو بسیار عِرق داشت؛ «به جرأت می‌توانم بگویم در پخش بعضی مسابقات، از جمله فوتبال و جام جهانی، رادیو ورزش از تمام رادیوها و حتی از تلویزیون جلوتر است؛ به عنوان مثال زمانی که به همراه تیم‌ها به مسابقات کانادا رفته بودم، در مسابقات وزنه‌برداری آقای رضازاده مسابقه داشت و من هم با یک موبایل گزارش می‌کردم. اما در تلویزیون اینگونه نیست وقتی در المپیک ۲۰ رشته داریم تلویزیون نمی‌تواند پخش مستقیم همزمان داشته باشد. اما ما در رادیو همزمان می‌توانیم پوشش دهیم؛ بنابراین در اینجا از همه جلو می‌افتیم.»

ما شدیم شبکه ماشین! کسی از ما قبول نمی‌کند درجا بزنیم

این گزارشگر پیشکسوت با خنده چنین اظهار کرده بود: ما شدیم شبکه ماشین! همه برنامه‌هایمان را گوش می‌دهند؛ البته مخاطبان انتظار پخش مستقیم همه مسابقات را از ما دارند و این کار ما را یک مقدار سخت کرده است. باید دقت کنیم از اینکه هستیم بالاتر برویم.

اسکویی با بیان اینکه تا چه میزان دامن زدن به حاشیه‌های ورزشی در دستور کار رادیو ورزش است؟ گفته بود: ما در حال حاضر کاری می‌کنیم حاشیه‌مان کمتر باشد و به اصل قضیه بپردازیم. در موارد مختلف برنامه‌های علمی داریم که شاد هستند و واقعا یک تلاش همه‌جانبه است؛ به گونه‌ای که کسی نمی‌تواند بگوید ما ساعت‌ها استراحت و بیکاری داریم، همه در تلاشند و ارتباط زیادی با مسؤولان و دست‌اندرکاران ورزشی داریم بلافاصله موضوعات و انتقادات را مطرح می‌کنیم. با توجه به کارهایی که انجام می‌دهیم کسی از ما قبول نمی‌کند درجا بزنیم.

احتیاج به رادیو ورزش ۲ داریم

او با اشاره به اینکه یک رادیو به مدت ۲۴ ساعت برای ما باز هم کم است، با توجه به اینکه برنامه‌های خیلی متنوعی داریم، گفته بود: زمانی که پخش مستقیم داریم برنامه‌هایی که در آن ساعت پخش می‌شوند پخش نمی‌شوند، به هر حال بیننده توقع دارد برنامه‌ی خودش را پخش کنند و این برنامه هم شنونده‌ی خاص خودش را دارد. در اینجاست که احتیاج به شبکه‌ی دیگری تحت عنوان «رادیو ورزش» داریم تا اینگونه برنامه‌ها در ساعات مشخص خود پخش شوند. خوب است اگر «رادیو ورزش ۲» ایجاد شود، در این صورت هم شنونده‌هایی که برنامه دوست دارند، گوش می‌دهند و هم شنونده‌هایی که پخش مستقیم مسابقات را دنبال می‌کنند گوش می‌دهند.

اولین گزارش فوتبالم در کنار استادم آقای بهمنش بود

مسعود اسکویی سپس از همکاری‌اش با عطاء‌الله بهمنش گفته؛ «در تلویزیون قبل از انقلاب با آقای بهمنش همکاری داشتم، مسابقات مختلفی رفتیم که او گزارش می‌کرد و من هم در کنارش بودم. اولین گزارش من در سفر به کویت و بازی پرسپولیس با تیم القادسیه و دو تیم دیگر بود که از طرف تلویزیون من و آقای بهمنش رفته بودیم من در آنجا برای اولین بار بود که گزارش فوتبال می‌کردم ۱۰ دقیقه آقای بهمنش گزارش می‌کرد پنج دقیقه هم من گزارش می‌کردم.»

او در پایان گفت‌وگویش با ایسنا بار دیگر تاکید کرده بود: خیلی سخت بود که از تلویزیون به رادیو آمدم اما حالا با جان و دل گویندگی و کارم را دوست دارم و تاکنون که به اینجا رسیدم، بسیار به کارم عشق می‌ورزم.

انتهای پیام