Web Analytics Made Easy - Statcounter

همشهری آنلاین _ ثریا روزبهانی : مدتی است با افزایش قیمت اجاره‌بها و کاهش شدید توان اقتصادی شهروندان، خانواده‌های بسیاری از سوئیت‌های کوچک یا خانه ۲۰ یا ۳۰ مترمربعی به اتاق‌های ۱۰ تا ۱۵ مترمربعی پناه برده‌اند و برای داشتن سرپناه، این اتاق‌ها را که اغلب شرایط مناسبی برای زندگی ندارند، اجاره می‌کنند؛ اتاق‌هایی که مانند خوابگاه‌های دانشجویی همه داشته‌ها و امکاناتش مشترک است و به آسانی می‌توان رد آنها را خیلی زود در کوچه‌پسکوچه‌های محله‌های مختلف پیدا کرد؛ از پامنار و خزانه تا تهرانپارس.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

این فضاها تا قبل از اینکه بوی زندگی در آن جریان داشته باشد، پستو، انباری یا بخشی از پارکینگ خانه بوده‌اند.  

نشانی آگهی سمت و سوی خیابان استادمعین است. به دنبال آدرسی که مالک گفته کوچه‌ها را یکی یکی پشت سر می‌گذاریم تا مبادا کوچه را رد کنیم. اما بعد از ۱۰ دقیقه پیاده‌روی سر از محله دستغیب درمی‌آوریم و کوچه‌های تنگ و باریک آن. انتهای یکی از کوچه‌ها پسر جوانی به دیوار خانه‌ای تکیه داده است و زنجیری کوچک را با دستش به این طرف و آن طرف می‌چرخاند. نشانی آگهی همین جاست؛ خانه‌ای قدیمی و نمور که از دالان حیاط، فرسودگی در و دیوار دهن کجی می‌کند. مالک خانه با دست گوشه حیاط را نشان می‌دهد. اتاقی که با در آهنی‌اش بیشتر شبیه انباری است تا خانه. وقتی در را باز می‌کند بوی نم و نا همچون سیلی محکمی به‌صورتمان می‌خورد. موکت طوسی رنگ اتاق فقط یکی دو درجه با رنگ سیاه فاصله دارد و قد و قواره‌اش از متراژ اتاق کمتر و آب رفته است. همه امکانات این آلونک به یک سینک ظرفشویی قدیمی ختم می‌شود. با ارفاق شاید متراژ آن به ۱۲ مترمربع برسد و حمام و سرویس آن مشترک است. مالک خانه اندازه اتاق را ۲۰ مترمربع می‌گوید و برای آن ۲۰ میلیون تومان ودیعه و ماهی یک میلیون و ۸۰۰ هزار تومان هم اجاره ماهانه در نظر گرفته است. آن‌چنان با آب و تاب از این اتاق تعریف می‌کند که احساس می‌کنیم قرار است در پنت‌هاوس زندگی کنیم. صاحبخانه می‌گوید: «به امکانات رفاهی و حمل‌ونقل عمومی دسترسی راحت دارد. حداقل ۱۵ ایستگاه اتوبوس دور و اطراف خانه هست و ۱۰ دقیقه تا میدان آزادی فاصله دارد. مترو، اتوبوس بی. آر. تی، ترمینال و فرودگاه هم همین بغل است. مجرد، دانشجو و کارمند برایمان اولویت دارند. اما اگر مبلغ اجاره را بیشتر بدهند به خانواده هم اجاره می‌دهم. البته باید بدون حاشیه و بی‌دردسر باشند. بچه هم نداشته باشند.»

مریم رمضان‌پیشه/ آسیب‌شناس اجتماعی

خانه‌های مشترک: از مشکلات روانی تا بزه و خلافکاری

زمانی که فضای خانه تنگ و کوچک باشد خشونت، پرخاشگری، ناامیدی، بیماری‌های روانی و... ایجاد می‌شود. زمانی که فرد در محل کار خود دچار استرس و فشارهای بیرونی باشد برای کسب آرامش به محیط خانه پناه می‌برد و وقتی نمی‌تواند این آرامش را در خانه هم بیابد، عصبی و خشن‌تر می‌شود. این احساس، آسیب‌های غیرمستقیمی را در فرد ایجاد می‌کند و در نهایت، آسیب‌های روانی در بلندمدت و غیرمستقیم برای او و اطرافیانش رخ می‌دهد.
مطالعات و بررسی‌های میدانی نشان می‌دهد که یکی از عوامل تأثیرگذار در بروز برخی انحرافات و ناهنجاری‌های رفتاری و اجتماعی در جوانان، زندگی یا حضور در این‌گونه خانه‌هاست. نظارت ضعیف از بارزترین آسیب‌ها و مخاطراتی محسوب می‌شود که البته این تهدید به‌زعم برخی جوانان، فرصتی ویژه به شمار می‌رود که می‌تواند در چارچوب و قالب آن به برخی از خواسته‌ها و امیال خود دست یابند. ظهور و بروز رفتارهای پرخطر، اعتیاد، بزه، انحرافات اخلاقی و اجتماعی از نمونه تهدیداتی است که به‌صورت بالقوه جوانان و نوجوانان را در خانه‌های مجردی تهدید می‌کند. از سوی دیگر، پدیده سکونت افراد با سنین مختلف کنار یکدیگر می‌تواند منجر به بروز مشکلاتی خصوصاً بین جوانان شود که در قالب خانه‌های مجردی با چندین نفر دیگر همخانه‌اند. بی‌شک چنین وضعی می‌تواند زمینه‌ساز تخریب شخصیت، سرخوردگی اجتماعی و احساس تنهایی در افراد شود.   حال اگر قرار باشد یک زوج با فرزند کوچکشان در این خانه‌ها زندگی کنند بیشترین آسیب متوجه کودک است که در این محیط پرورش پیدا می‌کند. کودکی که در حال رشد است از نظر حسی و حرکتی نیاز به محیط بزرگ برای فعالیت و جنب‌وجوش دارد؛ چون محرک‌های محیطی برای رشد کودک باید زیاد باشد تا بتواند استعداد و توانایی خود را بروز دهد. زمانی که فضا محدود شود و محرک‌های مورد نیاز کودک کاهش یابد در کارکردها و فرایندهای شناختی اثر می‌گذارد.

۳ نفر در ۶ مترمربع

این بار آگهی اتاق ۶ مترمربعی، ما را به محله پامنار می‌کشاند؛ خانم‌های همسایه با چادرهای رنگی جلو در خانه گرم صحبتند. زیر نگاه کنجکاو آنها وارد خانه می‌شویم؛ خانه‌ای قدیمی و حیاط‌دار که دورتادور آن اتاق است. ۸ خانوار دیگر هم در این حیاط زندگی می‌کنند. برخی مجرد و تعدادی هم عیالوارند. اینجا هم مانند خانه قبلی سرویس و حمام با سایر همسایه‌ها مشترک است. صاحبخانه برای این اتاق ۳۰ میلیون تومان ودیعه و ماهی ۶۰۰ هزار تومان اجاره می‌خواهد و فقط هم به یک نفر مجرد اجاره می‌دهد. به گفته یکی از قدیمی‌های محل، همسایه‌های قدیمی هر روز کمتر از روز قبل می‌شوند و جای آنها را افرادی می‌گیرند که هیچ سنخیتی با هم ندارند و معمولاً از شهرستان برای کار به تهران آمده‌اند. نشانی آگهی بعدی فاصله چندانی تا بازار ندارد. مسافرخانه قدیمی دهه ۵۰ اکنون اتاق‌هایش را سالانه اجاره می‌دهد. گوشه اتاق تخت دوطبقه‌ای گذاشته‌اند. عرض و طول اتاق کمتر از ۱۰ قدم است و با قدم بعدی به در و دیوار برخورد می‌کنیم. آنقدر کوچک است که نمی‌توان پا را در آن دراز کرد. اتاق فقط به اندازه جای خواب و پهن کردن یک سفره ۲ نفره جا دارد. مسئول اتاق‌ها می‌گوید: «معمولاً در هر اتاق ۲ تا ۳ نفر زندگی می‌کنند. نه سن و سالشان به هم می‌خورد و نه حتی رفتار و گفتارشان. وجه اشتراکشان این است که درآمد کمی دارند و نمی‌توانند با پولی که درمی آورند جایی مستقل برای زندگی تهیه کنند. به همین دلیل، زود همدیگر را پیدا می‌کنند و به‌صورت مشترک، این اتاق‌ها را برای گذران زندگی و استراحتشان اجاره می‌کنند. «داور خیری» کارگر خواربارفروشی بازار مولوی است. ۸ ماهی می‌شود که با ۲ نفر دیگر در این اتاق همخانه شده است. او می‌گوید: «صاحب مغازه نمی‌گذارد در مغازه بمانیم و با ۴ میلیونی که با خودم از شهرستان آورده بودم جایی برای اجاره پیدا نکردم. از سایت خانه‌یابی اینجا را پیدا کردم. الان با ۴ میلیون، پیش و ماهی ۹۰۰ هزار تومان در پرداخت اجاره خانه با دیگر هم اتاقی‌ها شریک شده‌ام. یکی دانشجو و دیگری کارگر رستوران و تا نیمه‌های شب سر کار است. وقتی به خانه می‌آید بوی بد روغن سوخته می‌دهد و سر و صدای زیادی ایجاد می‌کند. از این وضعیت خسته شده‌ایم، ولی چاره‌ای هم نداریم.»

عذاب برای همسایه‌های قدیمی

در فایل‌های املاک محله از این اتاق‌ها فراوان یافت می‌شود. اما همسایه‌ها و مغازه‌داران این خیابان دل خوشی از رهن و اجاره به افراد مجرد ندارند. «نادر تیموری» از مغازه‌داران محله دستغیب می‌گوید: «افرادی را می‌شناسم که به علت اجاره‌های کم به محله ما آمده‌اند و با دوستانشان کار توزیع مواد انجام می‌دهند. چون اجاره خانه را با هم تقسیم می‌کنند مشکلی ندارند و می‌توانند درآمد بالایی کسب کنند. تماس با نیروی انتظامی فایده‌ای ندارد و می‌گویند تا حکم قضایی نداشته باشند نمی‌توانند وارد خانه شوند. اهالی دوست ندارند که این افراد دور و بر خانه یا محل کسبشان باشند. درست است که برخی مجردها آزاری ندارند، اما حداقل کسانی که در محله ما هستند، مشکلاتی را نه برای من بلکه برای خیلی دیگر از اهالی ایجاد کرده‌اند.»

از ۱۰ مترمربع هم کمتر

مستأجران کم‌بضاعت برای اجاره خانه، اول به جیبشان نگاه می‌کنند و بعد به امکانات و موقعیت خانه. اما این اتاق ۱۰ مترمربعی که آگهی شده هم قیمتش مناسب است و هم موقعیت محله‌اش وسوسه انگیز. مسیرمان را از جنوب شهر به سمت شرق پایتخت کج می‌کنیم و این بار سر از محله تهرانپارس درمی‌آوریم. فقط یک در چوبی بین خانه صاحبخانه و اتاق اجاره‌ای حائل است. صاحبخانه برای تأمین مخارج زندگی‌اش یکی از اتاق‌های خانه خودش را جدا و آگهی کرده است. «منیر مهدوی» صاحبخانه، می‌گوید: «این اتاق بخشی از خانه خودمان است. ما هم اینجا زندگی می‌کنیم. همه امکاناتش مشترک است.» صاحبخانه با اجازه مستأجر اتاق را نشانمان می‌دهد. کودک خردسال با کامیون پلاستیکی‌اش مشغول بازی است. اتاق با فرشی رنگ و رو رفته پر شده. همه اسباب و اثاث این خانواده چند دست رختخواب و یک کمد فلزی ۲ در است که لباس و کاسه و بشقاب در آن جا شده. ۲۰ میلیون تومان ودیعه و ماهی ۲ میلیون تومان اجاره مبلغی است که مستأجر دیگر قادر به پرداخت آن نیست و باید به دنبال اتاقی کوچک‌تر از این متراژ باشد.

صاحبخانه‌های خوش‌نشین  

۱۰ میلیون تومان پول پیش و ماهانه ۲ میلیون و ۸۰۰ هزار تومان قیمت اجاره اتاق ۱۲ مترمربعی در محدوده نواب است. اتاقی که روی خرپشته خانه بنا شده و برای وارد شدن به آن باید به شکل مارپیچ حرکت کرد.
هر ضلع این اتاق شکل و ابعاد متفاوتی دارد و خانواده ۳ نفری باید به قولی، ساندویچی کنار هم بخوابند تا در اتاق جا شوند. خانه‌های فرسوده به دلیل ارزان‌تر بودنشان مسکن و مأوای مستأجرانی است که تازه از شهرستان راهی تهران شده‌اند.
«غلامرضا صالحی» یکی از ساکنان محله آذری می‌گوید: «مالکان این خانه‌ها برای سرشکن کردن قیمت اجاره و پول پیش، خانه‌های کوچکشان را به چند نفر اجاره می‌دهند و برایشان فرقی نمی‌کند که مستاجر مجرد باشد یا یک آقا با چند سر عائله. این مالکان در این املاک زندگی نمی‌کنند. این دسته از مالکان با رهن و اجاره دادن خانه خود به چند نفر، درآمد بیشتری پیدا کرده و با پولی که به دست آورده‌اند، خانه‌ای را در محله‌ای دیگر اجاره کرده و از این محل رفته‌اند. تعداد چنین خانه‌هایی در محله ما آنقدر زیاد است که می‌توان ۲ تا ۳ خانه فرسوده را در هر کوچه پیدا کرد. او با دست به خانه‌ای اشاره می‌کند که ۶ اتاق دارد و مالک، هر اتاق را با کرایه‌های یک میلیون تا یک میلیون و ۳۰۰ هزار تومان اجاره داده است. پرداخت قبوض و تقسیم سهم هر مستأجر در این خانه‌ها از جمله مشکلاتی است که هم برای مالک و هم برای مستأجر دردسرهای زیادی ایجاد می‌کند. کنتورهای آب، برق و گاز این خانه‌ها عموماً مشترک است. بارها پیش آمده که مستأجر واحدی که چند نفر در آن سکونت دارد حاضر نیست قبوض دستگاه‌های خدمات‌رسان را بر اساس تعداد نفرات با مالکان واحدهای دیگر تقسیم کند. این مسئله باعث بروز اختلاف میان مالکان دیگر با مستأجران پرشمار یک واحد شده است. بافت‌هایی که مستأجران زیادی در یک واحد آن ساکن هستند، بیشتر دو طبقه و فرسوده‌اند.»

کد خبر 649283 برچسب‌ها فقر همشهری محله مسکن اجاره آسیب اجتماعی

منبع: همشهری آنلاین

کلیدواژه: فقر همشهری محله مسکن اجاره آسیب اجتماعی میلیون تومان خانه ها هزار تومان همسایه ها کوچه ها اتاق ها خانه ای

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.hamshahrionline.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «همشهری آنلاین» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۴۱۱۲۰۲۲ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

موضوعات مشترک کشورهای عضو ACD پیگیری شود

به گزارش خبرنگار مهر، پورنچای دانویواتانا، روز دوشنبه در آئین افتتاحیه اجلاس اتاق‌های بازرگانی عضو مجمع گفتگوی همکاری آسیا با بیان اینکه خرسندم که توانستم به‌عنوان رئیس ACD در این کنفرانس شرکت کنم، اظهار داشت: از تمام کسانی که فرصتی را فراهم کردند که این جلسه برگزار شود، بسیار سپاسگزارم.

وی با اشاره به برگزاری نخستین اجلاس اتاق‌های بازرگانی عضو ACD در سال ۲۰۲۱ در کشور ترکیه افزود: این مجمع توسط اتحادیه اتاق‌های بازرگانی در ترکیه با عنوانTOBBبرگزار شد که در پایان نیاز به گسترش چنین اجلاس‌هایی برای رسیدن به توافق مورد تأکید قرار گرفت.

دبیرکل مجمع گفت‌وگوی همکاری آسیا ادامه داد: برای‌آنکه بتوانیم گفتگوها را بین ۳۵ کشورACDو همچنین گفتگوهای میان منطقه‌ای را با یکدیگر ادامه دهیم، برگزاری چنین اجلاسی مؤثر است.

وی با تاکید بر اینکه ما از لحاظ ارتباطات برای ایجاد استانداردها و قوانین باید در موضوع سرمایه‌گذاری، اعضای مجمع گفتگوی همکاری آسیا با یکدیگر تبادلات بیشتری داشته باشیم، گفت: در این مسیر موضوعات گوناگونی وجود دارد و نقش حیاتی اتاق‌های بازرگانی در این زمینه بسیار مهم است.

دبیرکل مجمع گفت‌وگوی همکاری آسیا با بیان اینکه احتمال دارد، جلسه بعدی اجلاس در کشور قطر برگزار شود، اظهار داشت: غیر از اینکه علاقه‌مند هستم که چنین جلساتی تداوم داشته باشد، همچنین می‌خواهیم که افراد دست‌اندرکار به مشکلاتی که در این موضوع وجود دارد به‌صورت عمیق فکر کنند تا بتوانیم با همکاری‌ها مشکلات را برطرف کنیم.

پورنچای دانویواتانا ادامه داد: اگر هر کدام از اتاق‌های بازرگانی آمادگی خود را به‌عنوان سومین میزبان اعلام کنند و داوطلب شوند در نهایت می‌توانیم به اجماع برسیم.

وی خاطرنشان کرد: باید بتوانیم همکاری‌های چندجانبه را بهبود ببخشیم تا بتوانیم چنین مجمع‌هایی را به موفقیت برسانیم، بنابراین نیاز است که نتایج توافقات به‌صورت گزارش به ACDارائه شود و از طریق بهبود شرایط مشکلات را برطرف کنیم تا در مسیر توسعه پیشرفت داشته باشیم.

به گزارش خبرنگار مهر، اصفهان دهم تا دوازدهم اردیبهشت میزبان دومین اجلاس مجمع گفتگوی همکاری آسیا ACD است.

از اعضای مجمع گفتگوی همکاری آسیا، نمایندگان کشورهای چین، عربستان، ترکیه، امارات، برونئی، پاکستان، قطر، تایلند، قرقیزستان، بنگلادش، فیلیپین، مالزی، تاجیکستان، افغانستان و فلسطین در این اجلاس دو روزه در اصفهان حضور یافتند.

مجمع گفتگوی همکاری آسیاAsia Cooperation Dialogueبا هدف ارتقای همکاری و همگرایی منطقه‌ای بین دولت‌ها و سازمان‌های منطقه‌ای آسیا در ژوئن ۲۰۰۲ در چاآم تایلند تأسیس شد و اکنون ۳۵ کشور در آن عضویت دارند. ایران در ژوئن ۲۰۰۴ به این مجمع پیوست و در سال ۲۰۰۹ به عنوان کشور پیشگام همکاری فرهنگی انتخاب شد. در حال حاضر ریاست این مجمع بر عهده ایران است.

کشورهای بحرین، بنگلادش، برونئی دارالسلام، کامبوج، چین، هند، اندونزی، ژاپن، کره جنوبی، لائوس، مالزی، میانمار، پاکستان، فیلیپین، قطر، سنگاپور، تایلند، ویتنام، قزاقستان، کویت، عمان، سیریلانکا، بوتان، مغولستان، امارات، روسیه، عربستان، تاجیکستان، ازبکستان، قرقیزستان، افغانستان، ترکیه، نپال و فلسطین عضو مجمع گفتگوی همکاری آسیا ACD هستند.

کد خبر 6092223

دیگر خبرها

  • ۳ درخواست عجیب روس ها از ایران در نمایشگاه اکسپو!
  • پیدا شدن دختر فراری در کلانتری | عکس‌های زننده دختر جوان در فضای مجازی | دخترم آبرویم را برده است 
  • برنامه اقدام مشترک برای رونق باغ‌موزه دفاع مقدس تبریز تدوین شود
  • تولید مسکن با اخذ مالیات از اراضی بایر و رها شده رونق می گیرد/ممانعت قیمت گذاری های کاذب مسکن در سکوهای آنلاین بازار مسکن
  • با یک کلیک به هر جا که می خواهید سفر کنید
  • چرا هیچ دستگاه نظارتی به داد مستاجران نمی‌رسد | اختیار آینده زندگی ما دست صاحبخانه هاست! | مستاجران به ناچار اجازه می‌دهند بر سرشان کلاه برود
  • موضوعات مشترک کشور‌های عضو ACD پیگیری شود
  • شب عید املاکی‌ها، روز سیاه مستاجرها
  • موضوعات مشترک کشورهای عضو ACD پیگیری شود
  • اجاره خانه به این افراد ممنوع شد