دلایل کاهش نزاع خیابانی در دوران کرونا
تاریخ انتشار: ۲۲ دی ۱۴۰۰ | کد خبر: ۳۴۱۱۳۲۵۹
نزاع به عوامل مختلفی همچون ویژگی‌های روانی، فردی، فرهنگی، اجتماعی و محیطی وابسته است و در سال‌های گذشته عامل دیگری به نام فشار اقتصادی موجب شد تا تاب‌آوری افراد کاهش پیدا کند. با وجود تمام این عوامل، آمار‌های ۲ سال اخیر نشان از این واقعیت دارد که حضور پررنگ کرونا بر کاهش آمار نزاع تأثیر داشته و نیم نگاهی به جدیدترین آمار منتشر شده از سوی سازمان پزشکی قانونی تهران نیز صحت این ادعا را تأیید می‌کند.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
به گزارش همشهری، آسیب ناشی از نزاع در تهران نسبت به سال گذشته کمتر شده است. درباره عوامل نزاع در شهر‌های بزرگ با اردشیر گراوند، توضیحاتی را ارائه کرده است:
براساس اعلام اداره کل پزشکی قانونی استان تهران، در ۸ ماهه اول سال‌جاری ۶۶ هزار و ۴۸۹ نفر به‌دلیل آسیب‌های ناشی از نزاع به مراکز پزشکی قانونی استان تهران مراجعه کرده‌اند که این تعداد در مقایسه با مدت مشابه سال ۹۹ که تعداد مراجعین به‌دلیل نزاع به مراکز پزشکی قانونی ۶۶ هزار و۲۹۰نفر اعلام شده بود، ۳ دهم درصد کاهش را نشان می‌دهد؛ همچنین از کل مراجعان به‌دلیل آسیب‌های ناشی از نزاع در ۸ ماهه اول سال‌جاری، ۴۲هزار و۱۳۰نفر مرد و ۲۴هزار و ۳۵۹نفر زن بوده‌اند. این کاهش آمار در سال گذشته نیز مشاهده شده بود چرا که مقایسه آمار سال ۹۹ و ۹۸ نیز از کاهش ۴.۸ درصدی تعداد مراجعات به مراکز پزشکی قانونی خبر داده بود.
هر چند این آمار تنها به میزان مراجعات به پزشکی قانونی محدود می‌شود و نزاع‌هایی که در مسیر تشکیل پرونده قضایی قرار نگرفته‌اند در این آمار جایی ندارند، اما باز هم این آمار را می‌توان به‌عنوان یک سند مورد تحلیل قرار داد.
جدیدترین آمار پزشکی قانونی در رابطه با نزاع، این نکته را گوشزد می‌کند که این آمار به میزان اندکی کاهش یافته است. با توجه به اینکه در سال گذشته نیز شاهد کاهش آمار مراجعات به پزشکی قانونی به‌دلیل نزاع بودیم، این سؤال ایجاد می‌شود که آیا کرونا موجب روند نزولی نزاع شده است؟
واقعیت این است که بخش عمده نزاع‌های خیابانی به‌دلیل تعامل افراد با یکدیگر بود. هم‌اکنون با توجه به حضور کرونا این تعاملات کاهش یافته است؛ بنابراین دور از منطق نیست که کرونا را به‌عنوان عامل اثرگذار بر کاهش اندک نزاع‌ها معرفی کنیم.
همچنین تعطیلی مشاغل، بازارها، پاساژ‌ها و کاسته‌شدن میزان تعاملات مردم نیز می‌تواند از دیگر عوامل کاهش درگیری‌ها باشد؛ برای مثال اغلب نزاع‌های شهری بر سر جای پارکینگ و مسائلی از این دست است یا اغلب منازعات در محل‌های تفریحی رخ می‌دهد؛ بنابراین با وجود محدودیت‌های تردد، این انتظار وجود داشت که شاهد کاهش بیشتر در آمار نزاع و درگیری‌ها باشیم.
البته درصد کاهش آمار مراجعات به‌دلیل نزاع بسیار اندک است، آیا این میزان کم را می‌توان مبنای تحلیل قرار داد؟
اتفاقاتی مانند قتل، نزاع، خودکشی و... به شکل سینوسی رفتار می‌کنند و با تکیه بر بررسی در یک بازه زمانی کوتاه نمی‌توان به یک تحلیل درست رسید؛ به‌عنوان مثال اتفاقی مانند طلاق یک اتفاق بنیادی است و آثارش در بازه زمانی کوتاه قابل رویت است، اما نزاع از آن دسته مسائل اجتماعی است که به واسطه تغییر اندک در شاخص‌ها، قابل قضاوت نیست؛ بنابراین برای رسیدن به تحلیل درست براساس آمار‌های نزاع باید این آمار‌ها را در یک روند طولانی‌مدت ۱۰ یا ۲۰ سال مورد بررسی قرار داد و استناد کرد.
اگر بخواهیم نگاه کلی‌تری به موضوع داشته باشیم، باید بگوییم که چه عواملی بر بروز نزاع‌ها مؤثر هستند؟
بخش عمده اتفاقاتی که به نزاع ختم می‌شوند به‌دلیل غیرقابل پیش‌بینی بودن رفتار طرفین است که بخشی از این روند نیز مربوط به این است که افراد جامعه با تفاوت‌های فرهنگی در کنار هم زندگی می‌کنند و در مقاطع مختلف، توان همراهی به‌دلیل این تفاوت فرهنگی‌ها وجود ندارد. چنین مسائلی موجب می‌شود تا در موضوعات مختلف افراد به جای تعامل با یکدیگر، با هم درگیر شوند.
در این میان نباید فراموش کرد که برخی از اینگونه رفتار‌ها ریشه در مسائل اقتصادی دارند و بسیاری از مردم به ناچار به دلیل نامطلوب بودن وضعیت معاش، این رفتار‌ها را از خود بروز می‌دهند.
آیا تاب‌آوری مردم کاهش یافته است که در آمار نزاع شاهد کاهش محسوسی نیستیم؟
یکسری عناصر در هر جامعه‌ای وجود دارند که بر تاب‌آوری مردم اثر می‌گذارند، آرامش در وضعیت اقتصادی و اجتماعی می‌تواند شرایطی را مهیا کند که افراد با تحمل بیشتری نسبت به هم واکنش نشان دهند، از سوی دیگر اطمینان خاطر مردم به حضور مرجع بیرونی برای حل و فصل مشکلات نیز به‌عنوان عامل مؤثر در افزایش تاب‌آوری عمل می‌کند.
از آنجایی که شهر‌های بزرگ ما به محلی برای تلاقی فرهنگ‌های مختلف و اقوام مهاجر تبدیل شده‌اند، باید به موضوع آموزش با دقت بیشتری توجه کرد چرا که این آموزش می‌تواند تعامل افراد را در مسیری درست قرار دهد و مانع بروز درگیری و نزاع شود. متأسفانه در جامعه ما به این موضوع چندان توجه نشده است و به همین دلیل شاهد هستیم که با کمترین تنش، افراد به یکدیگر پرخاش می‌کنند. اگر افراد به راه‌های عادی و منطقی برای رفع و رجوع مشکلاتشان دست پیدا کنند، بدون شک این آمار به شکل محسوسی کاهش خواهد یافت.
نیم نگاهی به آمار نزاع در بهار سال گذشته این نکته را گوشزد می‌کند که آمار نزاع در شهر‌های بزرگی مانند تهران بیش از سایر شهرها بود. به‌نظر شما دلیل بالابودن این آمار در شهر‌های بزرگ چیست؟
این شهرها، مهاجرپذیر هستند و از جوامع مختلف به این شهرها وارد می‌شوند؛ به‌عنوان مثال در شهر تهران شاهد هستیم که از شهر‌های مختلف با سطح فرهنگی متفاوت در این شهر حضور دارند؛ بنابراین رسیدن به یک زبان مشترک برای پرهیز از خشونت سخت‌تر است و به همین دلیل بالابودن آمار نزاع در شهر‌های بزرگ دور از انتظار نیست.
منبع: فرارو
کلیدواژه: نزاع در تهران پزشکی قانونی شهر های بزرگ پزشکی قانونی کاهش آمار آمار نزاع سال گذشته تاب آوری نزاع ها
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت fararu.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «فرارو» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۴۱۱۳۲۵۹ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
چرا روند کاهش وزن به نقطه «ثابت» میرسد؟
ایتنا - چه در حال وزن کم کردن به کمک داروهای جدید باشید، چه برای لاغری سراغ جراحی رفته‌اید یا اینکه برای کاهش وزن، کالری مصرفی را کاهش و ورزش روزانه را افزایش داده باشید، حتما مقطعی را تجربه کرده‌اید که عدد روی ترازو هیچ تغییری نمی‌کند و پایین نمی‌آید و به مانع سخت «وزن ثابت» برخورد می‌کنید.
در پژوهشی جدید، کوین هال، محقق موسسه ملی بهداشت که در اندازه‌گیری سوخت‌وساز و تغییر وزن تخصص دارد، به این موضوع پرداخت که روند کاهش وزن، با توجه به روشی که افراد انتخاب می‌کند، چه موقع متوقف می‌شود و وزن ثابت می‌ماند.
او با استفاده از داده‌های حاصل از کارآزمایی‌های بالینی باکیفیت درباره روش‌های مختلف کاهش وزن، برای تجزیه و تحلیل رفتار وزنی افراد در طول کاهش وزن مدل‌های ریاضی تهیه کرد تا متوجه شود که چرا روند کاهش وزن ثابت می‌ماند و بدون تغییر می‌شود.
به گزارش سی‌ا‌ن‌ان این گزارش روز دوشنبه در مجله «چاقی» (Obesity) منتشر شد.
او به این نتیجه رسید یکی از دلایل تاثیر بیشتر جراحی معده و همچنین مصرف داروهایی مانند «اوزمپیک» و «ویگووی» بر کاهش وزن این است که در این روش‌ها زمان فرارسیدن نقطه ثابت ماندن وزن دو برابر می‌شود و آن‌ها در مقایسه با افرادی که کالری مصرفی‌شان را کاهش می‌دهند، مدت زمان طولانی‌تری وزن کم می‌کنند.
بدن با حفظ تعادل بین کالری‌‌های دریافتی و کالری که می‌سوزانیم، وزن را تنظیم کند. هنگامی که کالری می‌سوزانید یا دریافت کالری را کاهش می‌دهید، بدن استفاده از ذخایر انرژی (کالری) را شروع می‌کند و اشتها فرمان می‌دهد که بیشترغذا بخوریم.
طبق تحقیق هال، هرچه فرد بیشتر وزن از دست بدهد، اشتها قوی‌تر می‌شود، تا جایی که گاه این چنان زیاد می‌شود که ممکن است تمام تلاش‌هایی که برای کاهش وزن انجام داده‌اند، ناکام بماند یا به‌کل از بین برود.
این سازوکار پاسخ و واکنش (بازخورد) برای اجداد شکارچی ما ارزشمند بود اما برای انسان امروزی که به‌راحتی به غذاهای فوق‌فراوری‌شده با کالری زیاد دسترسی دارد، چیز خوبی نیست.
هال با استفاده از محدود‌کردن کالری به‌تنهایی، کاهش وزن مشاهده‌شده در «مطالعه کالری» را مدلسازی کرد. برای این کار، ۲۳۸ بزرگسال به طور تصادفی به دو گروه تقسیم شدند که یک گروه باید کالری مصرفی‌اش را به مدت دو سال ۲۵ درصد کم می‌کرد و یک گروه به غذا خوردن معمولش ادامه می‌داد. این مطالعه با حمایت سازمان ملی بهداشت و سلامت بریتانیا از سال ۲۰۰۵ تا ۲۰۱۰ انجام شد.
طبق این تحقیق، گروه بزرگسالانی که کالری مصرفی را کاهش داده بودند، حدود هفت کیلو وزن کم کردند و گروهی که به روال همیشگی غذا خوردند، حدود یک کیلو وزن اضافه کردند. با وجود آنکه افراد شرکت‌کننده تلاششان را دو سال ادامه دادند، کاهش وزن این افراد تقریبا پس از ۱۲ ماه ثابت شد، زیرا اشتهای آنان برای مقابله با آن افزایش یافت.
دکتر کریستوفر از مرکز تحقیقاتی استنفورد، در توجیه این سطح ثابت وزن می‌‌گوید، کاهش کالری دریافتی ابتدا به کاهش وزن کمک می‌کند، اما سازوکار پاسخ و واکنش (بازخورد) بدن در ادامه مانع کاهش وزن می‌شود، زیرا بدن به آن واکنش نشان می‌دهد و از نظر سوخت‌وساز کارآمدتر می‌شود. بر همین اساس همان میزان کالری کاهش‌یافته هم دیگر به کم کردن وزن کمکی نمی‌کند و وزن همچنان در همان نقطه ثابت می‌ماند.
هال می‌‌گوید این مطالعه نشان می‌دهد که داروهایی مانند اوزمپیک و ویگووی یا مداخلاتی مانند جراحی کاهش وزن زمان رسیدن به «وزن ثابت» را طولانی‌تر کنند، اما نمی‌توانند به طور کامل مانع آن شوند و آن‌ها نیز با از دست دادن وزن بیشتر، با افزایش اشتها مواجه خواهند شد.
هال توصیه می‌کند هر روشی را که انتخاب می‌کنید باید بدانید که پایدار ماندن بر آن برای حفظ روند کاهش وزن ضروری است. بنابراین از خود بپرسید آیا می‌توانید آن را به مدت طولانی ادامه دهید یا خیر.
به گفته او، افرادی که در مسیر لاغر‌شدن به «وزن ثابت» می‌رسند، می‌توانند با بیشتر کم کردن کالری مصرفی یا اضافه کردن ورزش از این مرحله بگذرند، اما باید بدانند که این روند تا آخر عمر باید ادامه داشته باشد و نوعی تغییر سبک زندگی به شمار می‌رود. در غیر این صورت، فایده چندانی نخواهد داشت.
تداوم بارندگیها در کشور / دمای هوا در بعضی مناطق کاهش مییابد