تدابیر خاص طب سنتی برای فصلِ سرما

افراد دارای مزاج سرد و‌تر باید در زمستان و شب‌ها در مصرف غذا‌های سردی‌بخش احتیاط کنند.

به گزارش ایسنا، مریم نواب‌زاده اظهار کرد: در فصل‌های سرد بویژه زمستان، استفاده از غذا‌های گرمی‌بخش مانند کره، عسل، بادام و فندق به همراه غذا‌های اصلی توصیه می‌شود؛ بدیهی است مقدار این غذا‌ها در هر فرد به تناسب مزاج وی است.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

این متخصص و مدرس طب ایرانی بیان کرد: در این فصل، پس از حمام، نباید به‌طور ناگهانی در معرض هوای خارج قرار گرفت؛ خوابیدن در روز، بویژه در زمستان، باعث ایجاد بیماری‌های رطوبی و نزله می‌شود. تباهی رنگ چهره، سستی بدن، احساس کسالت و غلظت خون تاز دیگر عوارض خواب روز هستند.

نواب‌زاده با بیان اینکه بهترین زمان ورزش در فصل زمستان، آخر روز است، تصریح کرد: در فصل زمستان بدن نیاز به غذای بیشتر و نیز مقدار بیشتری گوشت دارد، ولی اگر زمستان، طبع زمستانی ندارد، یعنی گرمتر از حد مورد انتظار است یا بارندگی کمی دارد، غذا‌ها را باید به‌اندازه خورد.

وی بیان کرد: تدبیر بدن‌های با مزاج معتدل در این فصل باید مایل به گرمی و خشکی باشد و از غذا‌های مسخّن (با خاصیت گرم‌کنندگی) استفاده کنند.

وی با بیان اینکه در زمستان، نوشیدنی‌ها و غذا‌ها را باید گرم مصرف کرد، افزود: در این فصل باید ورزش‌های سنگین انجام شود تا از پیدایش و انباشت اخلاط بد در بدن جلوگیری شود بویژه در افرادی که در بدن‌شان رطوبت زیادی وجود دارد.

نواب زاده اظهار کرد: در این فصل، باید جامه گرم، چون جامه پشمین و پوستین و ابریشمی و پنبه‌دار پوشید چراکه این نوع جامه‌ها بخار گرم بدن فرد را به خود گرفته و آن را در میان ذرات خود نگه می‌دارند و مانع از سرد شدن بدن وی می‌شوند؛ بهتر است افراد در این فصل، کمی زیر آفتاب قدم بزنند و از انرژی خورشیدی بهره‌مند شوند.

نواب زاده بیان کرد: با توجه به اینکه در دنیای امروز انواع و اقسام میوه‌ها در فصل زمستان در دسترس عموم قرار دارند، در این فصل بهتر است که مصرف میوه‌های سرد و مرطوب (چون هندوانه، خیار، نارنگی و…) کم شود و بیشتر از میوه‌های گرم و میوه‌های خشک و خشکبار استفاده شود.

وی با بیان اینکه افراد کهنسال در زمستان انجیر را خیسانیده، بخورند که به جهت تلیین مزاج ایشان بسیار خوب است، تصریح کرد: بهتر است افراد در مکان‌های مرتفع که آفتاب بر آن‌ها بتابد و از رطوبات و نم محفوظ باشد، مسکن کنند و بر فرش‌های گرم و نرم بنشینند.

نواب زاده با بیان اینکه بهتر است در زمان خواب، لحاف را گرم کرده، به خود بپوشانید یا کرسی، افزود: هر که در زمستان بیمار شود، باید زود مواد زاید را از بدن خارج کند چراکه تا سبب بیماری قوی نباشد، در سرمای زمستان موجب بیماری نمی‌شود؛ در زمستان، برای دفع مواد زاید، مصرف مسهل ملایم ترجیح دارد.

منبع: فرارو

کلیدواژه: طرز تهیه زمستان طب سنتی انجیر نواب زاده میوه ها غذا ها

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت fararu.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «فرارو» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۴۱۱۴۱۷۳ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

انسان نخستین بار کی سرما خورد؟

ایتنا - انسان خردمند (هومو ساپینس) چه زمانی در تاریخ برای اولین بار سرما خورد؟
پاسخ به این سوال دشوار است؛ تا حدی به این دلیل که از میان ویروس‌های متعددی که باعث سرماخوردگی می‌شوند، تنها تعداد کمی از آن‌ها در بقایای به‌جا مانده از انسان‌ها کشف می‌شوند چرا که ویروس سرماخوردگی اغلب در بافت‌های نرم مانند ریه وجود دارد و کم‌تر در استخوان و دندان قابل ردیابی است. با این حال این امکان وجود دارد که برخی از اولین انسان‌های خردمند دست‌کم ۳۰۰ هزار سال پیش به سرماخوردگی مبتلا شده‌ باشند. 

«سرماخوردگی معمولی» یک اصطلاح کلی برای گروهی از عفونت‌‌های تنفسی است که افراد با سیستم ایمنی سالم، به صورت خفیف به آن‌ مبتلا می‌شوند. راینوویروس‌ها، کروناویروس‌ها و ویروس سین‌سیشیال تنفسی (RSV/ ویروس پیوسته‌یاخته‌ای تنفسی) اغلب عوامل اصلی‌اند. البته این عوامل بیماری‌زا (پاتوژن‌ها) قبل از آنکه بین مردم شیوع پیدا کنند، احتمالا از سایر مهره‌داران به انسان منتقل شده‌اند.

جوئل ورتهایم، ویروس‌شناس تکاملی از دانشگاه کالیفرنیا به لایو‌ساینس گفت، باتوجه به زندگی انسان خردمند با حیوانات، قرار گرفتن بشر در معرض ویروس‌های جدید اجتناب‌ناپذیر بوده است.

معمولا زمانی که ویروس حیوانی به بدن انسان وارد می‌شود، قادر به ایجاد عفونت و آلودگی نیست، زیرا با میزبان جدید سازگار نیست، با این حال ویروس‌ها گاه برای جهش موفقیت‌آمیز و حتی انتشار بین انسان‌ها مجموعه‌ای از ژن‌های مناسب دارند؛ مانند ویروس‌هایی که در همه‌گیری کووید‌ــ۱۹ یا آنفلوانزای خوکی ظهور کردند.

البته دانشمندان درباره زمان اولین شیوع ویروس‌های سرماخوردگی نظرهای متفاوتی دارند. به عقیده برخی دانشمندان، این ویروس‌ها می‌توانند هم‌زمان با طلوع تمدن بشری یعنی پنج تا شش هزار سال قبل، از حیوانات به انسان‌ها منتقل شده‌ باشند؛ زمانی که انسان‌ها زندگی در مناطقی نزدیک به هم را آغاز کردند که عوامل بیماری‌زا به‌راحتی می‌توانستند بین آن‌ها گسترش یابند و هم‌زمان پرورش حیوانات حامل این ویروس‌ها را نیز آغاز کردند.

اما همه دانشمندان با این فرضیه موافق نیستند. فرانسوا بالوکس، زیست‌شناس دانشگاه کالج لندن، می‌گوید انسا‌ن‌های «شکارچی‌ــ‌گردآورنده» که کشاورزی نمی‌کردند یا دام پرورش نمی‌دادند هم می‌توانستند از طریق شکار در معرض این ویروس‌های حیوانی قرار بگیرند. انسان شکارچی‌ پیش از انسان خردمند وجود داشت و به نظر این زیست‌شناس، ویروس‌های سرماخوردگی مختلف در طول دوران تکامل انسان در زمان‌های مختلف پدیدار می‌شدند و از بین می‌رفتند.

او می‌گوید: «من فکر می‌کنم احتمالا یکی از رویدادهایی که به افزایش قابل‌توجه جذب عوامل بیماری‌زا در انسان منجر شد، پخش شدن آن‌ها در خارج آفریقا بود که طی آن احتمالا به ویروس‌های سرماخوردگی جدید مبتلا شدند. بقایای قدیمی‌ترین انسان‌ خردمندی که در خارج از آفریقا کشف شد، متعلق به ۲۱۰ هزار سال قبل بود.»

دانشمندان برای کشف پیدایش این ویروس سراغ حفاری‌های باستان‌شناسی رفتند. به گفته کارشناسان، ویروس‌های سرماخوردگی زیاد خوبی باقی نمی‌مانند. این ویروس‌ها به طور معمول در بافت‌های نرم مانند ریه که پس از مرگ از بین می‌روند، اثر باقی می‌گذارند و در بافت‌های مقاوم مانند استخوان و دندان یافت نمی‌شوند.

البته ژنوم‌های ویروسی در بقایای انسان‌های باستانی یافت شده‌اند اما فقط ویروس‌های مبتنی بر دی‌ان‌ای بوده‌اند نه ویروس‌های حاوی آران‌آی (RNA) اما محققان یک کروناویروس متعلق به قرن شانزدهم را در پالپ دندان یک اسکلت‌ انسان در فرانسه پیدا کردند. این آران‌ای با کروناویروس‌های شناخته‌شده امروزی متفاوت است و نشان می‌دهد که این عوامل بیماری‌زای تاریخی احتمالا یا از بین رفته‌اند یا بدون آنکه شناسایی شوند، تکامل یافته‌اند.

بالوکس می‌گوید: «احتمالا در آینده از ویروس‌هایی که کمتر از ۲۰۰ سال پیش با ما بودند، تصویر جمعی مناسب‌تری خواهیم داشت. این امر ردیابی تاریخچه ویروس‌ها در گذشته‌های دور را برای دانشمندان آسان‌تر می‌کند.»