همه گیری کرونا و افزایش مرگ و حبس در زندانهای آمریکا
تاریخ انتشار: ۲۵ دی ۱۴۰۰ | کد خبر: ۳۴۱۲۹۶۹۴
آمارهای نشان میدهند که در سال ۲۰۲۰ صدها زندانی آمریکایی در پشت میلههای زندانهای این کشور جان خود را از دست دادهاند.
خبرگزاری میزان - اداره آمار دادگستری آمریکا دادههای جدیدی را منتشر کرده است که به ما کمک میکند در نهایت ببینیم که، چه در سطح ملی و چه به صورت ایالتی، چگونه سیاستهای اعمال شده در سال اول همهگیری بر جمعیت زندانها در آمریکا تأثیر گذاشته است.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمیشوند!
به گزارش «پریسون پالیسی»، جای تعجب نیست که اعداد و ارقام فاجعه بار نشان میدهند که هزاران نفر در پشت میلههای زندان جان خود را از دست دادهاند؛ شواهدی وجود دارند که برخی تصمیمهای سیاستی، به افزایش تعداد کشتهها کمک کرده است.
در سراسر آمریکا، ایالتها و دولت فدرال در سال ۲۰۲۰ در مقایسه با سال ۲۰۱۹، افراد کمتری را از زندان آزاد کردند.
کاهش جمعیت زندانیان مربوط به آزادی نبوده، بلکه به کاهش ۴۰ درصدی پذیرش در زندانهای طولانی مدت و کاهش ۱۶ درصدی پذیرش در زندانهای کوتاه مدت مربوط میشود.
مرگ و میر در زندانها از سال ۲۰۱۹ تا ۲۰۲۰ میلادی ۴۶ درصد، در میان افراد دارای آزادی مشروط ۳۲ درصد و در میان افراد دارای آزادی به قید التزام ۶ درصد افزایش یافته است.
مرگ و میر در زندانهای کوتاه مدت در سال ۲۰۲۰ هنوز گزارش نشده است.
حتی تحت فشار همهگیری، زندانهای محلی مربوط به حبسهای کوتاه مدت سهم بیشتری از افراد غیرمحکوم را در مقایسه با همیشه در خود جای دادهاند و همچنان افراد زیادی را برای جرایم سطح پایین و تخلفات فنی نگهداری میکنند.
بیشتر بخوانید: روایت رسانه آمریکایی از زندانهای پر ازدحام ایندیانا رشد حبس جمعی در زندانهای آمریکا به دلیل فقر متهماندر سراسر آمریکا، جمعیت زندانها در حال حاضر به سطوح نزدیک به قبل از همه گیری بازگشتهاند.
بر اساس آمارهای به دست آمده، جمعیت بیشتر زندانها پس از ماه جولای ۲۰۲۰ شروع به افزایش مجدد کردند.
به طور کلی، میانگین تغییر جمعیت زندانها از مارس ۲۰۲۰ در میان این زندانها تا اکتبر ۲۰۲۱ به ۷ درصد کاهش یافته است.
جمعیت زندانها حتی زمانی که در اواسط سال ۲۰۲۰، که به پایینترین حد خود رسیده بود، همچنان بسیار بالا بود.
حتی در تابستان ۲۰۲۰، از هر ۱۴ زندان، یک زندان همچنان به شدت شلوغ بود و تعداد افراد بیشتری را در مقایسه با ظرفیتشان در زندانهای خود نگهداری میکردند.
در اواسط سال ۲۰۲۰، آمریکا همچنان تعداد افراد بیشتری را در مقایسه با سایر کشورها در زندانها حبس میکرد.
انتهای پیام/
برچسب ها: آمریکا جو بایدنمنبع: خبرگزاری میزان
کلیدواژه: آمریکا آمریکا جو بایدن جمعیت زندان ها زندان ها همه گیری سال ۲۰۲۰
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را بهطور اتوماتیک از وبسایت www.mizan.news دریافت کردهاست، لذا منبع این خبر، وبسایت «خبرگزاری میزان» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۴۱۲۹۶۹۴ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتیکه در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
چرا با افزایش سن سرعت حرکت ما کم میشود؟
هنگامی که سن افزایش مییابد، کاهش تدریجی سرعت و چابکی بدن ما غیرعادی نیست. خواه قدم زدن آرام در اطراف محله باشد یا دستیابی به کنترل تلویزیون، حرکات ما با افزایش سن کاهش مییابد؛ بنابراین سوال این است که چه چیزی باعث این تغییر میشود؟ مطالعهای که توسط مهندسان دانشگاه کلرادو بولدر (CU Boulder) رهبری میشود، به این سوال قدیمی پاسخ میدهد.
این مطالعه که در مجله JNeurosci منتشر شده است، یکی از اولین مطالعاتی است که به طور تجربی دلایل کندی حرکت را در میان بزرگسالان بالای ۶۵ سال بررسی کرده است. محققان دریافتند که افراد مسن ممکن است تا حدودی کندتر حرکت کنند، زیرا برای آنها برای حرکت کردن باید انرژی بیشتری نسبت به افراد جوان صرف کنند.
به نقل از اساف، علا احمد (Alaa Ahmed)، یکی از نویسندگان این مطالعه، استاد دانشکده مهندسی مکانیک پاول ام رادی میگوید: نحوه حرکت ما، از حرکات چشم گرفته تا راه رفتن و صحبت کردن، دریچهای به روی پیری و پارکینسون میگشاید. ما در تلاشیم تا اساس عصبی آن را درک کنیم.
برای این مطالعه، محققان از شرکت کنندگانی در محدوده سنی ۱۸ تا ۳۵ و ۶۶ تا ۸۷ سال خواستند تا یک کار ساده را انجام دهند: دستیابی به یک هدف روی صفحه نمایش که شبیه به انجام یک بازی ویدیویی بود. با تجزیه و تحلیل الگوهای این دستیابیها، محققان کشف کردند که به نظر میرسد افراد مسنتر حرکات خود را تحت شرایط خاصی تغییر میدهند تا منابع انرژی محدودتر خود را حفظ کنند.
دکتر اریک سامرساید (Erik Summerside)، سرپرست تیم تحقیقاتی، که دکترای خود را در زمینه یکپارچهسازی دریافت کرده است، میگوید: همه ما، چه جوان و چه پیر، ذاتا به دنبال دریافت بیشترین پاداش از محیط خود و در عین حال به حداقل رساندن میزان تلاش برای انجام این کار هستیم.
این مطالعه دو فرضیه را در مورد این که چرا سالمندان کندتر حرکت میکنند، بررسی کرد.
اولین مورد نشان میدهد که عضلات افراد مسن ممکن است با کارایی کمتری کار کنند و کالری بیشتری بسوزانند در حالی که وظایف مشابه جوانان را انجام میدهند. مورد دوم پیشنهاد میکند که پیری ممکن است مدار پاداش در مغز انسان را تغییر دهد، زیرا افراد دوپامین کمتری تولید میکنند که یک ماده شیمیایی در مغز است که مسئول ایجاد احساس رضایت پس از انجام یک کار به شمار میرود.
در طول این آزمایش، شرکت کنندگان از یک بازوی رباتیک برای حرکت مکاننما به سمت هدفی روی صفحه رایانه استفاده کردند. اگر موفق میشدند، پاداش کوچکی مانند انفجار هدف و پخش صدای «بینگ بینگ» دریافت میکردند. هر دو گروه سنی زمانی که فهمیدند این صدا را خواهند شنید زودتر به هدف خود رسیدند، اما به روشهای مختلف به این هدف رسیدند. بزرگسالان جوانتر دستهای خود را سریعتر به سمت پاداش حرکت میدهند، در حالی که بزرگسالان مسنتر عمدتا زمان واکنش خود را بهبود میبخشند.
هنگامی که محققان وزنهای هشت پوندی را به بازوی رباتیک شرکت کنندگان جوان اضافه کردند، تفاوت بین دو گروه سنی ناپدید شد که توجه محققان را برانگیخت.
دکتر رابرت کورتر (Robert Courter)، سرپرست تیم تحقیق، توضیح میدهد: به نظر میرسد که مغز میتواند تغییرات بسیار کوچکی را در میزان انرژی که بدن مصرف میکند تشخیص دهد و حرکات ما را بر اساس آن تنظیم میکند. حتی زمانی که فقط با چند پوند اضافی حرکت میکنید، واکنش سریعتر به گزینهای ارزانتر برای رسیدن به پاداش تبدیل شد، بنابراین جوانان روشی مشابه افراد مسن را تقلید کردند.
یافتهها نشان میدهند که به نظر میرسد هزینههای تلاش برای رسیدن، عامل تعیینکننده در کاهش حرکت افراد مسن است. در حالی که این مطالعه نمیتواند به طور کامل مراکز پاداش مغز را به عنوان مقصر رد کند، اما اگر دانشمندان بتوانند مکان و نحوه ظهور این تغییرات از بدن را شناسایی کنند، ممکن است بتوانند درمانهایی را برای کاهش تلفات پیری و بیماری ایجاد کنند.
احمد میگوید: با کنار هم گذاشتن همه این موارد، نتایج ما نشان میدهد که هزینههای تلاش برای رسیدن به هدف، حرکت افراد مسنتر را کُند میکند.
این تحقیق به طور بالقوه میتواند ابزارهای جدیدی را برای تشخیص طیف وسیعی از بیماریها از جمله بیماری پارکینسون، اماس، افسردگی و اسکیزوفرنی در اختیار پزشکان قرار دهد. همانطور که ما به کشف رازهای پیری و حرکت ادامه میدهیم، مطالعاتی مانند این ما را یک گام به درک و پرداختن به چالشهای ناشی از افزایش سن نزدیکتر میکند.
منبع: ایسنا
باشگاه خبرنگاران جوان علمی پزشکی کلينيک