آن‌ها که می‌گویند بچه‌مذهبی‌ها می‌خورند و می‌چاپند زندگی جمال شورجه را مطالعه کنند
تاریخ انتشار: ۲۵ دی ۱۴۰۰ | کد خبر: ۳۴۱۳۲۵۸۹
به گزارش خبرگزاری خبرآنلاین به نقل از روابط‌عمومی موزه سینما، مراسم بزرگداشت جمال شورجه به همت کانون کارگردانان سینمای ایران با همکاری موزه سینمای ایران، شب گذشته جمعه ۲۴ دی در سالن سینماتوگراف موزه سینما با حضور جمعی از سینماگران برگزار شد.
جمال شورجه و هم‌نسلانش متر و معیار سینمای دفاع مقدس و انقلاب هستنددر بخشی از این مراسم محسن امیریوسفی، رییس کانون کارگردانان طی سخنانی گفت: «خیلی خوشحالیم که در شبی دیگر از شب‌های کانون کارگردانان سینمای ایران و با بزرگداشت کارگردانی دیگر از دهه شصت در خدمت شما هستیم.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
سیداحمد میرعلایی، تهیه‌کننده پیشکسوت سینما و مدیر فرهنگی در بخش دیگری از این مراسم گفت: «من سالیان سال است در خدمت جمال شورجه بوده و هستم و افتخار می‌کنم از فیلم اول «روزنه» تا سریال «حضرت موسی(ع)» در کنار ایشان حضور داشتم. من ایشان را در دو مرحله شناختم؛ قبل از سکته و بعد از سکته. کسانی که فکر نمی‌کردم تماس گرفتند و از آن روز نگاه من عوض شد، چرا که باور نمی‌کردم برخی به جهت نوع زندگی‌شان دعا بلد باشند و میگفتند ما خانوادگی برای ایشان دعا می کنیم. ما در سینما تلاش میکنیم برای مردم آرتیست بیافرینیم این آفریدن در نوشته و کارگردانی بسیار دشوار است اما آرتیست زندگی کردن بسیار سخت و دست نیافتنی است. چند نمونه آرتیست در سینما داریم که این‌گونه زندگی کنند؟ مگر میشود کارگردانانی که در این سینما کارگردانی کرده‌اند در یک پروانه ساختشان اسم آقای شورجه نباشد؟»
او افزود: «از مسئولان موزه سینما، کانون کارگردانان و مسئولان سینمایی سوال می‌کنم چرا می‌گذاریم هنرمندان ما فوت شوند و بعد تندیسشان را نصب میکنیم؟ چرا تندیس افرادی همانند شورجه را نباید برای نسل‌های بعدی نگه داریم؟ چگونه میشود فردی مانند جمال شورجه وارد سینما میشود و همه سینمایی‌ها عاشقانه به او عشق می‌ورزند؟ ما یک فیلم کار میکنیم آخر فیلم می‌بینیم همه با هم اختلاف داریم! چه کسی با آقای شورجه این رابطه را دارد؟ مگر اصغر شاهوردی بهترین صدابردار ایران نبوده و صدابرداری را در ایران بنیاد نگذاشته است؟ ایشان در راهی که از سینما برمی‌گشته تصادف می کند و زمین‌گیر میشود و همسرش چگونه عاشقانه این فرد را نگهداری می‌کند؟ با این حال ما فقط برویم و به ایشان سر بزنیم و بزرگداشت برگزار کنیم؟ چرا مجسمه اصغر شاهوردی و امثال جمال شورجه را خودشان پرده‌برداری نکنند؟»
او ادامه داد: «آن‌ها که میگفتند بچه‌مذهبی‌ها می‌خورند و می‌چاپند زندگی جمال شورجه را مطالعه کنند ببینند که چگونه زندگی می‌کند. ما که از کنار ایشان با یک احوال‌پرسی می‌گذریم فردای قیامت می‌خواهیم چه جواب بدهیم؟»
در ادامه این مراسم جواد شمقدری گفت: «نام جمال شورجه همواره در سینمای دفاع مقدس و مقاومت می‌درخشد، از جمله فیلم‌های عرصه مقاومت که بسیار خوب ساخته شد می‌توانیم به فیلم «۳۳ روز» اشاره کنیم که بسیار درخشید. از دیگر فیلم‌هایشان که هیچ کجا از آن حرفی زده نمیشود فیلم «احمد بای» بوده که هنوز به پایان نرسیده است. امیدوارم حال آقای شورجه هرچه زودتر خوب شود تا تدوین کار را خودشان تمام کنند.»
او در ادامه گفت: «جمال شورجه نماد سینمای انقلاب است؛ در ابتدا این برنامه سوره والعصر خوانده شد. در این سوره درباره خسران انسان گفته میشود و در آیه بعدی چند مثال می‌زند که این خسران شامل حال چه کسانی نمیشود، آقای شورجه مصداق این سوره است؛ هم ایمان دارد و هم کار خیر انجام می‌دهد. شخصی مثل ژرارد دوپاردیوو که در کار «احمد بای» بازی می‌کرد عاشق او شده بود و اگر امکانش وجود داشت امشب در این جمع درباره این استاد سینما صحبت می‌کرد. عمده کارهای جمال شورجه براساس نیاز روز جامعه و سینمای ایران بوده است.»
شمقدری افزود: «جمال شورجه مصداق بارز سخنان رهبری است که فرمودند: در عرصه سینما به افرادی نیاز داریم که تبیین جهادگران را به تصویر بکشند.»
صحنه سینما نیازمند همه استمنوچهر شاهسواری در این بخش از مراسم گفت: «فرصت گرانقدر است که ارادت خود را به جمال عزیز ابراز کنم. من و جمال یکی از قدیمی‌ترین افراد در شورای پروانه ساختیم و البته در حال حاضر هیچ کدام در این موقعیت نیستیم. امیدوارم که این جنس از مراسم و تجلیل‌ها که به همت کانون کارگردانان در حال انجام است به سایر صنوف ما هم تسلی پیدا کند و فرصت سپاسگزاری از همه کسانی که برای سینما و فرهنگ ایران زحمت کشیده‌اند فراهم شود. شما بهتر می‌دانید که قاعده خدمت‌گذاری بدون رعایت قاعده حق‌گذاری مسیر نمی شود و این اولین وظیفه‌ای است که ما بر عهده داریم تا به همه عرصه‌ها بها دهیم. حذف، تعدیل و ایجاد تعارضات بیهوده نکته‌ای است که همه ما را از مسیر اصلی دور می‌کند.»
پس از آن جمال شورجه با صندلی چرخدار به روی سن آورده شد.
احمد بای از لحاظ تولید و تهیه فیلم سختی بودجمال شورجه نیز در مراسم بزرگداشت خود در موزه سینما طی سخنانی گفت: «از همه دوستانی که در این مراسم شرکت کردند و مدت‌ها بود ندیده بودمشان ممنونم، خدا حفظ‌تان کند. همچنین از آقای شاهسواری که با همه مشغله‌ای که دارند قدم رنجه کردند و به این مراسم آمدند. همچنین از شورای مرکزی کارگردانان که مرا شایسته تجلیل دانستند ممنونم. خداوند به شما اجر جزیل عنایت کند. از تورج منصوری که یار غار من بود و در فیلم «احمد بای» دلسوزانه به من کمک کرد ممنونم، به من دلگرمی داد که طاقت بیاوریم چرا که «احمد بای» به لحاظ تولید و تهیه فیلم بسیار سختی بود و من دو هفته بعد از آن سکته کردم. این فیلم درباره احمد بیگ‌پاشا، قهرمان ملی الجزایر است که در آن کشور مانند سردار سلیمانی ما محبوب است و برای او احترام قائلند.»
او افزود: «حاج قاسم در کشور ما مظلوم واقع شد ولی احمد بیگ‌پاشا یکی از سرداران عثمانی بود که بسیار محبوب بود. این فیلم تاریخی را به کمک دوستان که جهادی کار کردند، با تمام مشکلاتی که بود ساختیم و به ایران برگشتیم. فیلم را تحویل سفارت الجزایر داده‌ایم و خود من هنوز نسخه کامل آن را ندیده‌ام. فکر می‌کردم شاید بتوانم آن را در جشنواره فجر ارائه دهم. دوست داشتم کارگردانان عزیز دیگر این کار را می‌ساختند ولی آن‌ها اصرار داشتند عوامل «حضرت یوسف» این کار را بسازند و منِ گنهکار از آن سریال باقی ماندم. هر چقدر سعی کردیم از عزیزان ایرانی در این سریال استفاده کنیم، نتوانستم. در آخر این سکته برای ما بود و بعدا فهمیدیم این یکی از نعمات الهی بود. امیدوارم روزی این فیلم هم در ایران به نمایش درآید. امیدوارم روزی با سلامتی روبه‌روی شما بایستم و تا کمر خم شده برای شما تعظیم کنم. در این مدت خانواده‌ام بسیار مرا همراهی کردند و مرا تیمار کردند. از ایشان هم تشکر می‌کنم.»
در این مراسم قسمت‌هایی از فیلم «حماسه مجنون» که توسط فیلمخانه ملی ایران تهیه شده بود نیز برای حاضران به نمایش درآمد. در این مراسم سینماگرانی چون منوچهر شاهسواری، غلامرضا موسوی، احمد امینی، محمدعلی نجفی، محمدرضا عرب، وحید موسائیان، مصطفی کیائی، بهمن کامیار، نادر مقدس، مرتضی شایسته، جواد شمقدری، شفیع آقامحمدیان، احمد میرعلایی، سعید الهی، کامران ملکی، مهرداد خوشبخت، حسن علیمردانی، محمد سربخش، محمد درمنش، جهانبخش سلطانی، علی رویین‌تن، قدرت‌الله صلح‌میرزایی، شهرام زاهدی، حبیب‌الله بهمنی، احمدرضا گرشاسبی، ابوالفضل همراهی، مهدی فیروزی، دانش اقباشاوی، ابراهیم اصغری، اکبر حر، حسن نجاریان، مهدی عظیمی‌میرآبادی، مهدی کریمی، سیدمحسن ماهینی، عبدالحمید انصاری و مهران عباسی حضور داشتند.
۵۸۲۵۹
کد خبر 1592766منبع: خبرآنلاین
کلیدواژه: سینمای ایران جمال شورجه جواد شمقدری موزه سینما کانون کارگردانان سینمای ایران دفاع مقدس آقای شورجه جمال شورجه موزه سینما احمد بای
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را بهطور اتوماتیک از وبسایت www.khabaronline.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «خبرآنلاین» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۴۱۳۲۵۸۹ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
عروسی‌هایی بدون تالار و تشریفات
در روزگار کرونا کم کم برخی جوانان تابوی برگزاری یک مراسم مفصل با تعداد زیادی مهمان را شکستند و هنوز هم خیلی از آنان ترجیح می‌دهند پول‌شان را بهجای مراسمی شلوغ و پرزرق و برق پسانداز کنند در این پرونده سراغ مزایای چنین تصمیمی رفتیم. - اخبار رسانه ها -
به گزارش گروه رسانه‌های خبرگزاری تسنیم، «ما عروسی بچه‌های اونا رفتیم، نمی شه که عروسی بچه ما نباشن»! دیالوگی تکراری از برخی پدر و مادرها که باعث می‌شد پای یک فامیل دور که سال‌ها ندیده بودیمش، به مراسم عروسی فرزند خانواده باز شود. در گام بعدی پدر می‌گفت حالا که فلانی هست، همکار من هم باشد و مادر می‌گفت همسایه‌مان در فلان محله به این بچه خیلی علاقه داشت و یکهو همه به‌خودشان می‌آمدند و می‌دیدند برای شیرینی 500 مهمان و برای شام حدود 300 مهمان را باید در یک تالار گران با چند رقم میوه، شیرینی، شیرکاکائو یا کافه‌گلاسه و... پذیرایی کنند. برای شام هم که جوجه حداقل ماجراست و چون به اصطلاح خشک است یا شاید کسی دوست نداشته باشد باید یک خورش کنارش باشد. خب وقتی این همه خرج مراسم و تالار شده حیف است عروس و داماد قبل از مراسم برای عکاسی به باغ نروند و یک گروه فیلم برداری هم از لحظه جوجه لُنباندن مهمانان و عسل دهان هم گذاشتن عروس و داماد فیلم نگیرند. تازه بهتر است حالا که فامیل هدیه می‌دهند به هرکدام یک گیفت داده شود. (هدیه‌ای که از طرف عروس و داماد داده میشود) و مدام به این جزئیات غیرضروری اضافه میشود. بماند که اگر یک زوج خیلی اهل نمایش باشند ممکن است فرمالیته، افتر و خیلی چیزهای جدید و عجیب دیگر هم به مراسم اضافه شود که هر کدام یک قصه متفاوت دارند و کلی هزینه. این‌طوری میشود که چنان داستان گره می‌خورد که جوانان یا سراغ ازدواج نمی‌روند؛ یا بعد از عقد اول، مراسم عروسی‌شان مدام به تعویق می‌افتد.
اما هنوز هستند جوانانی که چندان به اینکه بقیه جوانان فامیل چه کردند یا دیگران چه می‌گویند کاری ندارند؛ خط شکن نسل‌شان هستند برای ازدواج‌هایی ساده و در عینحال شیک که در آن خبری از خرج‌های زیاد نیست، خانواده دوطرف به زحمت نمی‌افتند؛ مراسم طولانی نیست و عروس و داماد هم حینش درگیر یک ماراتن چند روزه عجیب نمی‌شوند. یک مدل از این عروسی‌های ساده این است که دو خانواده به یک رستوران بزرگ یا تالاری ساده که کارکرد رستوران برای این مراسم دارد، برای ناهار یا شام دعوت می‌شوند. ساعتی بدون سروصدا و خودنمایی که چه کسی چه‌مقدار هدیه داده دورهم هستند و ناهار یا شامی می‌خورند و تمام. عروس و داماد هم ممکن است با کمک یک رفیق هنرمند که عکاسی و کمی ادیت بلد است در همان موقعیت خاطراتی ثبت‌کنند و هزینه‌های زیاد میوه، شیرینی، چند مدل غذا، آتلیه، فیلم بردار و لباس‌هایی را که حتی کرایه‌شان میلیونی است، پسانداز می‌کنند یا اگر پس‌اندازی ندارند توی خرج و قرض نمی‌افتند. هرچند میشود به چنین مراسمی بخش‌های کوچکی اضافه کرد یا آیتم دیگری از آن کم کرد. اما حرف این است که خانوادهها و فامیل باید اولویت را روی اینکه فرزندان‌شان زودتر ازدواج کنند و به‌خانه‌شان بروند، بگذارند و از ظواهر کم کنند و مشوق چنین تصمیم‌هایی باشند. در این پرونده سراغ این موضوع رفتیم؛ با یک زوج که ازدواجی ساده داشتند صحبت کردیم و پای صحبت یک مشاور نشستیم.
ازدواج آسان؛ انتخابی نوین با آینده‌ای روشن؟
این باور رایج که شادی و خوشبختی زندگی‌مشترک وابسته به تجملات و تشریفات مراسم عروسی است، مغایر با واقعیت است
دکتر نجمه عابدی شرق|روان شناس‌بالینی - ازدواج آسان، پدیده‌ای نوظهور در جامعه امروز ماست که با استقبال فزاینده‌ای از سوی بعضی جوانان روبه‌رو شده است. در این شیوه، زوجین با کنار گذاشتن تجملات و تشریفات رایج عروسی، مراسمی ساده و صمیمی برگزار کرده و زندگی‌مشترک خود را آغاز می‌کنند. اما این انتخاب چه تبعاتی برای آینده این زوج‌ها خواهد داشت؟ آیا سادگی در برگزاری عروسی، بر کیفیت زندگی مشترک آن‌ها تاثیر منفی می‌گذارد؟ آیا ممکن است در گذر زمان از این تصمیم خود پشیمان شوند؟ در ادامه به این سوالات پاسخ خواهیم داد.
این انتخاب باید آگاهانه باشد
ازدواج آسان، به عنوان یک انتخاب آگاهانه، می‌تواند نویدبخش زندگی مشترکی پایدار و پربار باشد. زوج‌هایی که با تفکری منطقی و با در نظر گرفتن شرایط خود، اقدام به ساده برگزار کردن عروسی می‌کنند، از همان ابتدا زندگی مشترک خود را بر پایه صداقت، درک متقابل و مدیریت صحیح هزینه‌ها بنا می‌نهند. این امر می‌تواند زمینه‌ساز ثبات و آرامش در زندگی آن‌ها باشد. از سوی دیگر، سادگی در برگزاری عروسی به معنای نادیده گرفتن شور و اشتیاق جوانی یا احترام نگذاشتن به سنت‌ها و آداب و رسوم نیست بلکه می‌توان با خلاقیت و ابتکار، مراسمی زیبا و در عین حال ساده و کم‌هزینه برگزار کرد که خاطره‌ای خوش برای زوجین و مهمانان به ارمغان بیاورد.
تاثیر عروسی ساده بر کیفیت زندگی‌مشترک
برخلاف تصور برخی، سادگی در برگزاری عروسی هیچ ارتباطی به کیفیت زندگی‌مشترک در آینده ندارد. این امر که شادی و خوشبختی زندگی مشترک وابسته به تجملات و تشریفات عروسی است، باوری نادرست و مغایر با واقعیت است. موفقیت و شادکامی در زندگی‌مشترک، ریشه در عواملی عمیق‌تر مانند عشق، تعهد، درک متقابل، احترام و صبر دارد. زوجینی که با درک این موضوع، زندگی‌مشترک خود را بر پایه این ارزش‌ها بنا می‌کنند، فارغ از تشریفات و هزینه‌های گزاف عروسی، طعم خوشبختی واقعی را خواهند چشید.
احتمال پشیمانی از برگزاری عروسی ساده؟
احتمال پشیمانی از هر تصمیمی در زندگی، تا حدی وجود دارد اما درخصوص ازدواج آسان، این احتمال به مراتب کمتر است چراکه زوجینی که این مسیر را انتخاب می‌کنند، با آگاهی کامل و با در نظر گرفتن شرایط خود، تصمیمی سنجیده و منطقی گرفته‌اند. علاوه بر این، سادگی در برگزاری عروسی به معنای صرف‌نظر کردن از تمام خواسته‌ها و علایق نیست. زوجین می‌توانند با برنامهریزی و مدیریت صحیح، در چارچوب توان مالی خود، مراسمی مطابق با سلیقه و علایق خود برگزار کنند و از آن لذت ببرند.
خانوادهها را چطور متقاعد کنیم؟
متقاعد کردن خانواده و اطرافیان برای انتخاب ازدواج آسان، معمولا می‌تواند چالش‌برانگیز باشد چرا که بسیاری از افراد، تجملات و تشریفات عروسی را جزئی جدایی‌ناپذیر از این امر می‌دانند. در این زمینه، صبر، صداقت و گفت‌وگوی منطقی، کلید موفقیت است. زوجین می‌توانند با شرح دلایل و انگیزه‌های خود از انتخاب ازدواج آسان و همچنین بیان مزایای این شیوه، نظر اطرافیان را به این موضوع جلب کنند. مهم‌ترین نکته این است که زوجین در تصمیم خود قاطع باشند و به باورها و ارزش‌های خود ایمان داشته باشند. اطرافیان هم دیر یا زود، احترام و درک لازم را نسبت به این انتخاب خواهند داشت.
واکنش اصولی به مخالفت‌ها
در مواجهه با مخالفت‌ها و انتقادات، حفظ آرامش و احترام به نظرات دیگران، امری ضروری است. زوجین می‌توانند با سعه صدر به صحبت‌های مخالفان گوش داده و به سوالات و ابهامات آن‌ها پاسخ دهند. تبادل نظر و گفت و گوی سازنده می‌تواند به درک متقابل و احترام بیشتر بین طرفین کمک کند. در نهایت، به یاد داشته باشید که ازدواج، آغاز مسیری مشترک در زندگی است. زوجین باید با اتکا به یکدیگر و با در نظر گرفتن خواسته‌ها و نیازهای هم، بهترین تصمیمات را برای زندگی مشترک خود اتخاذ کنند و اجازه ندهند نظرات و انتقادات دیگران، مسیر آن‌ها را تغییر دهد.
ماجرای مراسمی شیک و ساده، بدون نگرانی از بدهی‌‌های بعدی
گفتوگو با عروس 21 سالهای که بدون یک مراسم متداول زندگی‌‌اش را شروع کرده و در کنار شوهرش و بدون انتظار از خانوادهها از پس کارها و حتی خرید وسایل برآمده‌‌اند
هر‌‌قدر هم از مزایای چنین مراسم ساده‌‌ای بگوییم بازهم تا پای صحبت کسانی‌‌که خودشان چنین اتفاقی را تجربه کردند، ننشینیم فایده‌‌ای ندارد. ضحی‌‌سادات و سید مجتبی به‌‌تازگی بزرگ ترهای فامیل را برای ناهار به یک رستوران خوب دعوت کردند، دخترخاله عروس با دوربینش عهده‌‌دار ثبت خاطرات شده و در فضایی ساده و صمیمی یک مهمانی خودمانی را برگزار کردند. سراغ این عروس 21 ساله رفتیم که رشته مشاوره خوانده و به تازگی با مجتبی 22 ساله که مدیریت کسب‌‌وکار خوانده ازدواج کرده است تا از کم و کیف چنین مراسمی بگوید.
دل‌‌مان مراسمی دور از چشم‌‌وهم‌‌چشمی می‌‌خواست
از ضحی می‌‌پرسم که ایده برگزاری چنین مراسمی چطور به ذهن‌‌تان رسید؟ میگوید: «همیشه دل‌‌مان می‌‌خواست که یک مراسم ساده، صمیمی و به‌‌دور از چشم‌‌وهم‌‌چشمی داشته باشیم؛ پس تصمیم گرفتیم فقط یک ناهار بدهیم و مراسم‌‌مان هیچ تجملی نداشته باشد. تعداد مهمانان هم کم باشد تا جمع خودمانی‌‌تر شود». او در پاسخ به‌‌این‌‌که دلیل چنین انتخابی چه بود؟ مثلاً می‌‌خواستید زودتر به‌‌خانه خودتان بروید؟ میگوید: «خب هنوز خانه‌‌مان آماده نبود پس اولویت‌‌مان این نبود زودتر برویم سر خانه و زندگی‌‌مان ولی دل‌‌مان می‌‌خواست یک مراسم خوب بگیریم؛ جوری‌‌که خیلی هزینه نداشته باشد؛ در عینحال شیک باشد و بتوانیم بقیه پول‌‌مان را پس انداز کنیم. به‌‌ویژه اینکه امکان نداشت پول دیگری مثل وام ازدواج و... دست‌‌مان بیاید و بتوانیم پسانداز کنیم. پس تصمیم گرفتیم همه‌‌اش را در یک شب خرج نکنیم. خلاصه طوری برنامهریزی کردیم که هم خوش بگذرد؛ هم باب میل‌‌مان باشد».
خیلی‌‌ها نگران بودند بعداً پشیمان شویم
ضحی‌‌سادات که به‌‌خاطر رشته تحصیلی‌‌اش دستی بر آتش موضوعات مرتبط با خانواده دارد، درباره واکنش اطرافیان میگوید: «قبل از مراسم همه به شدت مخالف بودند و میگفتند نمیشود بدون عروسی بروید سر زندگی‌‌تان. به‌‌خاطر اینکه مهمانی ما در رستوران بود من هم قرار نبود لباس متداول عروسی بپوشم و به یک لباس شیک و سفید بسنده کردم؛ برای همین بعضی از بزرگ ترها میگفتند ما آرزو داریم تو را در لباس عروسی ببینیم. البته یک سری وقتی ماجرا را فهمیدند در ظاهر تشویق می‌‌کردند و دلگرمی می‌‌دادند اما پشت سر به دیگران میگفتند که نگران هستند اگر ما عروسی به شکل مرسوم نگیریم مدتی بعد پشیمان شویم و برای همین مدام از طرف همه تماس داشتیم تا نظرمان تغییر کند. در آن شرایط بهجای تمرکز روی کارهای مهم‌‌تر، مجبور بودیم به خیلی‌‌ها توضیح بدهیم که تصمیم‌‌مان را گرفتیم و دلیلی نمی‌‌بینیم اول زندگی یک خرج بزرگ داشته باشیم. هرچند هزینه همان ناهار هم کم نبود.»
واکنش‌‌ها بعد مراسم متفاوت بود
اما انگار ورق ماجرا برای این زوج خوشبخت بعد از برگزاری مراسم که حدود دو هفته قبل بوده به‌‌کلی برگشته؛ عروس‌‌خانم دراین‌‌باره میگوید: «عروسی ما تفاوت‌‌های زیادی با بقیه داشت؛ بهطور مثال قرار نبود لباس عروسی بپوشم چون تصمیم داشتیم که آقایان و خانم‌‌ها همه در یک سالن باشند اما یکهویی تصمیم‌‌مان عوض شد و رفتیم سراغ یک لباس عروس پوشیده با روسری بلند. خب این تفاوت‌‌ها قبلش غافلگیرانه بود اما همه بعد مراسم از جزئیات مراسم مثل سادگی و حتی نوع پوشش عروس و داماد خوش‌‌شان آمد و حتی یکی از نزدیکان که ابتدا چندان موافق نبود بعد از برگزاری شیک مراسم ما ترغیب شده بود ازدواج تنها پسرش را به همین سبک برگزار کند.»
از کاری که میکنیم مطمئن بودیم
از عروس می‌‌پرسم نگران نبود بعداً پشیمان شود که خیلی کارها را نکرده؟ بهطور مثال آتلیه نرفته و... ضحی در واکنش به این سوال میگوید: «من و مجتبی همیشه دل‌‌مان یک چنین مراسمی می‌‌خواست و خیلی راجع به آن صحبت کرده بودیم تا به این نتیجه رسیدیم. وقتی مطمئن بودیم پس دقیقاً همان تفکراتی را که همیشه داشتیم اجرا کردیم. به‌‌نظر من مراسمی خوب و خاطره انگیز میشود که به همه خوش بگذرد نه اینکه یک عده به‌‌خاطر هزینه‌‌ای که انجام شده نگران بدهی‌‌ها باشند. اصلاً مراسمی خوب است که باب دل عروس و داماد باشد چون آن روز، روز آن‌‌هاست».
تفاوت ازدواج ما فقط در مراسمش نبود
بد نیست بدانید ضحی و مجتبی فقط یک مراسم متفاوت برگزار نکردند و حتی در بقیه مراحل این ازدواج هم مصمم بودند همه کارها با خودشان باشند. حرفهای این عروس 21 ساله را در این باره بخوانید: «ما از اول که تصمیم به ازدواج گرفتیم دل‌‌مان می‌‌خواست خودمان پای انتخابی که کردیم باشیم، یعنی همه کارها را خودمان انجام بدهیم. هم خرید جهیزیه و هم مراسم عروسی و ... یعنی معتقد بودیم ما تصمیم گرفتیم ازدواج کنیم پس نباید بقیه را در خرج و زحمت بیندازیم، پس نه توقع طلا و سرویس از خانواده داماد داشتیم؛ نه توقع خرید جهیزیه از خانواده عروس و به هر دو طرف گفتیم ما خودمان هر چیزی را لازم باشد، تهیه میکنیم؛ بقیه هم در قالب هدیه اگر خواستند چیزی بدهند نه اینکه زیر فشار بروند. الان هم با حقوق کارمندی و معمولی همسرم کم کم شروع به خرید قسطی وسایل کردیم و با پشتوانه وام ازدواج‌‌مان به لطف خدا همه چی به خوبی انجام شد و تا حالا مشکلی نداشتیم؛ در یک کلام اینکه خدا واقعاً برای‌‌مان برکت و روزی رساند.»
منبع: خراسان
انتهای پیام/
خودکشی از رزیدنتها به پزشکان رسیده؛ چرا دکتر سمیرا آلسعیدی خودکشی کرد؟/ «خودکشی پزشکان بهمثابه یک انتحار اجتماعی است»