مهارت‌های همدلی با خانواده در دوران کرونا چیست؟
تاریخ انتشار: ۲۶ دی ۱۴۰۰ | کد خبر: ۳۴۱۴۰۴۵۰
یک روانشناس و زوج درمانگر با تاکید بر اهمیت همدلی در کرونا، گفت: باید خانواده‌ها برای تغییر سبک زندگی سعی کنند در شرایط قرنطینه و فاصله اجتماعی با آمدن سویه‌های جدید کرونا ورزش، فعالیت بدنی، نظم خواب و خوراک را از دست ندهند، تعاملات اجتماعی از طریق فضای مجازی و غیرمستقیم را هم مدنظر داشته باشند.
مهرداد دشتی در گفت‌وگو با خبرنگار ایمنا با اشاره به کاهش تعاملات اجتماعی و روابط خانوادگی افراد در اپیدمی کرونا، اظهار کرد: در کرونا تعاملات خانوادگی نسبت به قبل بسیار کمتر شده و تغییراتی در زندگی روزمره افراد خانواده ایجاد شده که پیامدهای منفی این اتفاق موجب افزایش اضطراب، وسواس و افسردگی و بروز مشکلات اقتصادی در مشاغل بوده است.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
وی اضافه کرد: همه این موارد به صورت عینی در مراجعه‌کنندگان مراکز مشاوره مشاهده شده است و یکی از عواملی که موجب بروز این اتفاق شده کاهش سطح ارتباطات اجتماعی و روابط فامیلی افراد است، علاوه بر این ورزش و معاشرت کردن افراد با همدیگر نیز بسیار کاهش پیدا کرده است.
این روانشناس و زوج درمانگر تاکید کرد: در نتیجه مهربانی و همدلی خانواده‌ها و دورهمی‌های خانوادگی کاهش پیدا کرده و این روند باعث شده افراد در این پاندمی یکی از مهم‌ترین منابع تأمین عاطفی و روحی خود را از دست بدهند.
دشتی تصریح کرد: نداشتن عدم تعامل اجتماعی در کرونا باعث می‌شود زندگی کردن برای خانواده‌ها سخت‌تر شود، باید خانواده‌ها برای تغییر سبک زندگی سعی کنند در شرایط قرنطینه ورزش، فعالیت بدنی، نظم خواب و خوراک را از دست ندهند، در شرایط فاصله اجتماعی با آمدن سویه‌های جدید کرونا نیز خانواده‌ها تلاش کنند داشتن تعاملات اجتماعی از طریق فضای مجازی و غیرمستقیم را مدنظر داشته باشند.
نقش پررنگ و کمک کننده شبکه‌های اجتماعی در کروناوی خاطرنشان کرد: شبکه‌های اجتماعی و استفاده از فضای مجازی به بسیاری از افراد در شرایط سخت کرونایی کمک زیادی کرد و بسیاری از افراد توانستند با مشکلات زندگی به شیوه بهتری مواجه شوند و تکنولوژی در این پاندمی بسیار کمک کننده بوده است.
این روانشناس و زوج درمانگر اظهار کرد: یکی از اتفاق‌های خوب شرایط کرونایی احوالپرسی اقوام و جویا شدن از روند بهبودی آنها بود که ناخودآگاه این اتفاق در افزایش روحیه افراد دچار بیماری بسیار مؤثر بود.
دشتی تصریح کرد: یکی از پیام‌های معنادار شرایط پاندمی کرونا برای خانواده‌ها این بود که مهربان بودن و احوالپرسی آنها از همدیگر در شرایط سخت و پراسترس زندگی بسیار ارزشمند است، در واقع درک متقابل افراد در شرایط سخت و بحرانی باعث می‌شود که آنها بتوانند تصمیم‌های خوبی را در شرایط سخت زندگی داشته باشند.
کد خبر 548232منبع: ایمنا
کلیدواژه: خانواده اپیدمی کرونا مهارت آموزی همدلی اجتماعی بايدها و نبايدها پاندمی کرونا کنترل استرس فاصله اجتماعی دور کردن افکار منفی روابط اجتماعی مشاوره روانشناسی مثبت زندگی دورهمی های خانوادگی رعایت فاصله اجتماعی تعامل اجتماعی فعالیت بدنی منظم تحرک بدنی ورزش فضای مجازی شبکه اجتماعی همدلی کردن در کرونا مهارت افزایی آموزش مهارت های زندگی مهارت های رفتاری مشاور خانواده زوج درمانگر شهر شهروند کلانشهر مدیریت شهری کلانشهرهای جهان حقوق شهروندی نشاط اجتماعی فرهنگ شهروندی توسعه پایدار حکمرانی خوب اداره ارزان شهر شهرداری شهر خلاق شرایط سخت خانواده ها
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.imna.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایمنا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۴۱۴۰۴۵۰ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
ضرورت توجه به سلامت روانی، اخلاقی و اجتماعی در کنار سلامت جسم
معاون فرهنگی و اجتماعی پلیس در یادداشتی به مناسبت هفته سلامت، وجوه مهم سلامت را برشمرد و بر نقش خانواده در سلامت افراد تاکید کرد.
به گزارش ایسنا، سردار سعید منتظرالمهدی در یادداشتی به مناسبت هفته سلامت نوشت:« یکی از ارکان اصلی خوشبختی و بهروزی، «سلامت» است. چه، با برخورداری از تراز بالای صحت و سلامت است که می‌توان برای تحقق اهداف ریز و درشت زندگی و بیشینه‌سازی شادابی و موفقیت، گام فراسو نهاد و جهد و جد روزافزون کرد. لیکن، نباید از یاد برد که قلمرو و حیطه سلامت هرگز در سطح «سلامت جسم» محدود نمی‌ماند بلکه حیطه‌های پر اهمیت دیگری را نیز در بر می‌گیرد که از آن میان سه حیطه دیگر سلامت، یعنی «سلامت روان»، «سلامت اخلاق» و «سلامت اجتماعی» در خور توجه فزون‌تری هستند. نیازی به یادآوری نیست که این چهار حیطه سلامت پیوند وثیق و جدایی ناپذیری با یکدیگر دارند و لاجرم زوال یا نقصان هریک قادر است آن سه دیگر را دستخوش کژکارکردی کند.
چنانچه از حیث یادآوری و بیش و کم از منظر امروزین بخواهیم تعریفی بس مختصر از این چهار حیطه سلامت به دست دهیم چنین می‌توان گفت که جسم آنگاه سالم است که بتوان بی‌هیچ محدودیتی از همه ظرفیت و توان آن برای «نیکو زیستن» بهره جست، روان نیز زمانی در سلامت است که نه تنها در دام هیچ «تعارض» آشفته‌ساز و نشانگان ملال انگیز و تنیدگی آشوبناکی گرفتار نشده باشد بلکه لبریز سُرور و وجد و خرسندی و پیوسته در تعالی و پویایی باشد. به همین قیاس سلامت اخلاقی نیز به حالتی اطلاق می‌شود که ذهن و ضمیر فرد عاری از «احساس گناه» باشد؛ آشکار است که لازمه فراچنگ زدن چنین خلق و حالتی آن است که فرد در کنش و منش و بینش خود، «فضایل اخلاقی» نظیر صداقت، عدالت، اصالت، امانت و جزو آن را فرو نگذارد و برای بیشینه‌سازی آنها پیوسته بکوشد. سرانجام، مراد از «سلامت اجتماعی» آلوده نشدن به آسیب‌های مختلف از یک سو و داشتن ارتباط و تعامل «شفابخش» با جمع و جامعه از دیگر سو است.
ناگفته پیداست که یک دوجین عامل را می‌توان نشان کرد و نشان داد که بر هر یک از این چهار حیطه سترگ سلامت تاثیر می‌گذارند. اما، تردیدی نمی‌توان کرد که در این میان سهم و نقش خانواده برجسته‌تر است. چون همانگونه که می دانیم در خانواده است که «اندیشه» شکل می‌گیرد، «شخصیت» فرا می‌بالد، «منش» نضج می‌یابد، «نگرش به خویشتن» پایه‌ریزی می شود و «نحوه رفتار» در برابر پدیده‌ها و در شرایط مختلف، سمت و سو داده می‌شود.
حال این پرسش در برابر ما عرض اندام می‌کند که کدام خانواده قادر است تراز و میزان هر یک از چهار نوع سلامت را ارتقا دهد و مانع از فروشدن در «بیماری» و نقصان سلامت شود؟ در پاسخ به این پرسش می‌توان انبوهی شاخص و ملاک را برای « خانواده سلامت محور» و «سالم پرور» فهرست کرد. لیکن به باور من از آن میان شاخص های زیر اهمیت بیشتری دارند:
۱.سبک زندگی برخوردار از تحرک بهینه (۶۰ دقیقه در روز)، بهداشت مطلوب، چک آپ دوره ای، تفریح به موقع و تغذیه مناسب. چنین سبکی نه تنها به سلامت جسم یاری می‌رساند بلکه سلامت ذهن و روان را نیز مضاعف می‌کند.
۲.پیروی از الگوی گفت‌وگوی سازنده برای از میان راندن تعارضات ناگزیر زندگی. در چنین خانواده‌ای کمتر مشاجره و منازعه و مجادله دیده می‌شود. چه، اینگونه خانواده‌ها زبان و کلام را در جهت «مفاهمه» و مصالحه بکار می‌گیرند و با گفت و شنود به موقع مانع از سایه انداختن تعارضات و مسائل حل نشده بر ساحت جان و روان می‌شوند.
۳.افزایش مستمر ذخیره شناختی. در خانواده سلامت محور مطالعه و یادگیری رفتاری رایج و مستمر است و لاجرم اعضای اینگونه خانواده‌ها پیوسته دانایی خود را افزایش می‌دهند و اندیشه خود را زیبا و غنی می‌سازند. آنان همچنین می‌کوشند تا «دانش» خود را به «خِرد» تبدیل سازند و آن را در کنش و عمل خود بکار بندند. ناگفته پیداست که پیامد دانایی، خردمندی و «اندیشه زیبا» خوشامدگویی مستمر به زیبایی‌های بیکران زندگی و شادابی و شورمندی جسم و روان است.
۴.فضیلت‌مند زیستن. در خانواده سالم پرور و سلامت محور به فضائل اخلاقی نه تنها در «گفتار» بلکه در «کردار» ارج نهاده می‌شود. به همین سبب اینگونه خانواده‌ها اغلب با خود و دیگران «در صلح» و آرامش هستند.
۴.برخورداری از روابط و پیوندهای اجتماعی خرسند ساز. چنین پیوندی نوعی «حمایت اجتماعی» است که همچون «سپری نیرومند» از اعضای خانواده در برابر سختی‌ها و رنج های ناگزیر زندگی حفاظت می‌کند. یادمان باشد که در جهان بودن یعنی با دیگران بودن.
خلاصه آنکه، خانواده سلامت محور «زندگی زیسته» سالمی دارد و لاجرم احساس خوشبختی و بهروزی و شادابی آن پیوسته در حال افزایش است.»
انتهای پیام
ام فهد، زن مشهور عراقی کیست و چرا کشته شد؟