به نقل از «فرارو»

امریکا دیگر قادر نیست به گزینه ایده آل خود در مورد ایران دست یابد

تاریخ انتشار: ۲۸ دی ۱۴۰۰ | کد خبر: ۳۴۱۶۱۸۸۳

فرارو- متیو بان استاد دانشگاه هاروارد که مطالعات پنهانی را بر روی امنیت زرادخانه‌های هسته‌ای روسیه در کابینه کلینتون رییس جمهوری اسبق آمریکا هدایت کرد. هم چنین، او مشاور وزارت انرژی امریکا و مشاور «ارنست مونیز» وزیر انرژی دولت اوباما بوده است. او برنده جایزه انجمن فیزیک آمریکا (جوزف ای. برتون) برای «مشارکت برجسته در کمک به تدوین سیاست‌هایی به منظور کاهش خطر سرقت سلاح‌ها و مواد هسته ای» شده است.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

بیش از ۲۵ کتاب از او درباره فناوری هسته‌ای منتشر شده اند.

منبع: فارین افرز  / ترجمه: فرارو

ایران بیش از هر زمان دیگری به توانایی ساخت سلاح هسته‌ای نزدیک شده است. پس از خروج امریکا از برجام با فرمان ترامپ در سال ۲۰۱۸ میلادی، ایران غنی‌سازی اورانیوم را در سطوحی بالاتر از سطح پیشین آغاز کرد. رهبران ایران و امریکا می‌گویند می‌خواهند به توافق ۲۰۱۵ بازگردند، اما طرفین در مورد این که کدام گام هسته‌ای یا رفع تحریم‌ها باید در اولویت قرار گیرند، فاصله زیادی با یکدیگر دارند.

هر روز که مذاکرات بدون نتیجه به طول می‌انجامد سانتریفیوژ‌های ایران به چرخش ادامه می‌دهند. حقیقت دشوار برای امریکا آن است که واشنگتن گزینه‌های کمی برای مهار برنامه هسته‌ای ایران دارد. بایدن می‌تواند در شرایط بدون توافق باقی بماند و به ایران اجازه دهد در حالی که از تحریم رنج می‌برد به نزدیک شدن به ساخت بمب اتمی ادامه دهد.

هم چنین، آن گونه که تیم بایدن پیشنهاد داده طرفین می‌توانند به برجام بازگردند و سپس تلاش کنند ایران را راضی به پذیرش توافقی قوی‌تر و طولانی‌تر سازند. حمله نظامی علیه زیرساخت‌های هسته‌ای ایران گزینه دیگری که احتمالا پیشرفت تهران به سوی ساخت سلاح هسته‌ای را چند سال به تاخیر خواهد انداخت، اما قطعا باعث تحریک ایران به اقدام تلافی جویانه و تسریع روند حرکت ایران به سوی ساخت تسلیحات هسته‌ای خواهد شد.

از بین این گزینه ها، بازگشت به برجام سال ۲۰۱۵ گزینه‌ای با حداقل میزان بد بودن است. این گزینه امیدواری درباره امکان مذاکرات دیگر با ایران بر سر برنامه موشکی و فعالیت‌های منطقه‌ای آن کشور را افزایش می‌دهد. این گزینه خطرات بسیار کم‌تری در مقایسه با تلاش برای عقب انداختن برنامه اتمی ایران از طریق حمله نظامی خواهد داشت. واقعیت، اما آن است که دستاورد‌های ایران در زمینه دانش هسته‌ای غیر قابل بازگشت است. این موضوع سبب می‌شود تا کسب رضایت تهران برای تقویت توافق در طول زمان دشوارتر شود.

امروز ایران بیش از هر زمان دیگری به ساخت بمب هسته‌ای نزدیک شده است. آخرین گزارش‌های آژانس بین‌المللی انرژی اتمی که در نوامبر ۲۰۲۱ منتشر شد نشان می‌دهند که ایران از محدودیت‌های توافق ۲۰۱۵ بسیار فراتر رفته است. ترکیب ذخایر اورانیوم غنی شده و سانتریفیوژ‌های پیشرفته، ایران را قادر می‌سازد تا مواد لازم برای اولین بمب خود را در یک ماه آینده تولید کند بازه زمانی‌ای که با رشد ذخایر اورانیوم ۶۰ درصدی تهران کاهش ادامه خواهد داد.

در چند ماه آینده پس از یک انفجار، ایران می‌تواند مواد کافی برای بمب دوم و سپس سوم و چهارمین بمب را در اختیار داشته باشد. به طور همزمان، ایران نظارت اضافی توافق شده در توافق سال ۲۰۱۵ را کنار گذاشته است.

بازگشت به توافق ۲۰۱۵ می‌تواند برخی از پیشرفت‌های هسته‌ای ایران را کاهش دهد که از جمله آن می‌توان به موضوع ذخایر اورانیوم غنی شده اضافی و فعالیت سانتریفیوژ‌های پیشرفته اشاره کرد. با این وجود، دانشی که ایران به دست آورده است را نمی‌توان حذف کرد. ایران روز به روز در مورد ساخت سانتریفیوژ‌ها با کارایی بالاتر و مدیریت اورانیوم با غنای بالا و ناامید کردن بازرسان بین المللی بدون برانگیختن واکنش جدی تجربه بیش‌تری کسب می‌کند.

پیشرفت سریع ایران در حوزه هسته‌ای گزینه‌های خوب کمی را برای ایالات متحده باقی گذاشته است. بدون توافق، برنامه هسته‌ای تهران اساسا بدون محدودیت خواهد بود: تنها ترس از وقوع یک حمله نظامی احتمالی پیش روی ایران را به سمت ساخت بمب اتمی محدود می‌کند.

معاهده منع گسترش تسلیحات هسته‌ای (ان پی تی) که ایران یکی از طرفین آن است هم چنان تهران را از ساخت سلاح هسته‌ای منع می‌کند، اما این معاهده تولید یا ذخیره مواد هسته‌ای قابل استفاده در ساخت سلاح را تا زمانی که تحت بازرسی بین المللی باشد ممنوع نمی‌سازد. در نتیجه، ایران ممکن است تصمیم بگیرد که ذخایر اورانیوم ۶۰ درصد غنی شده خود را به گونه‌ای افزایش دهد که در صورت غنی‌سازی بیش‌تر برای چندین بمب هسته‌ای کافی باشد.

ایران احتمالاً به آزمایش و ساخت سانتریفیوژ‌های پیشرفته ادامه خواهد داد تا اگر تصمیم به برداشتن گام نهایی به سمت سلاح‌های هسته‌ای بگیرد آماده حرکت سریع احتمالاً در یک سایت مخفی باشد. تنها ابزار‌های واقعی ایالات متحده برای محدود کردن ایران در این مورد خرابکاری و تحریم هستند. تحریم‌ها ممکن است حمایت مالی ایران را از گروه‌های شبه نظامی در خاورمیانه محدود سازند با این وجود، همزمان باعث تحمیل رنج قابل توجهی برای مردم ایران خواهند شد.

خرابکاری می‌تواند باعث عقب راندن پیشرفت برنامه هسته‌ای ایران شود، اما این وضعیتی موقتی خواهد بود. هیچ یک از این گزینه‌ها تاکنون نتوانسته ایران را از پیشرفت چشمگیر به سمت ساخت بمب بازدارند. چنین اقداماتی با خطرات خاص خود همراه هستند و به طور بالقوه احساس تهدید را در ایران تقویت کرده و باعث دست بالا پیدا کردن جناحی در ایران خواهند شد که حامی ساخت بمب اتمی هستند. این وضعیت جنگ سایه سطح پایین بین ایران، ایالات متحده، اسرائیل و کشور‌های خلیج فارس را تشدید می‌کند.

اگر ایالات متحده موفق شود توافق ۲۰۱۵ را احیا کند تهدید هسته‌ای ناشی از ایران را کاهش می‌دهد، اما نه به اندازه توافق اولیه. بیش از شش سال از زمان خریداری شده توسط این توافق به پایان رسیده است. حتی اگر ایران سانتریفیوژ‌های اضافی خود را خنثی کند و ذخایر اضافی اورانیوم غنی شده خود را کنار بگذارد احتمالا می‌تواند در صورتی که تصمیم بگیرد مفاد توافق را نقض کند همان سانتریفیوژ‌ها را مجددا در مکان‌های شناخته شده یا مخفی در زمانی نسبتا کوتاهی بار دیگر راه اندازی کند.

هم چنین، ایران می‌تواند سانتریفیوژ‌های بیش‌تری بسازد و ظرفیت غنی سازی خود را بسیار سریع‌تر از آنچه پیش از خروج ایالات متحده از توافق سال ۲۰۱۵ قادر بود گسترش دهد. یکی از ابهامات کلیدی آن است که ایران با چه سرعتی می‌تواند تعداد بیش‌تری از این سانتریفیوژ‌های پیشرفته را بسازد و نصب کند.

برخی از کارشناسان پیشنهاد کرده‌اند که به رویکرد «کم‌تر در برابر کم تر» بسنده کنیم. به عنوان مثال، واداشتن ایران به کنار گذاشتن ذخایر اورانیوم غنی شده ۶۰ درصدی، توقف ذخیره‌سازی بیشتر اورانیوم غنی شده و توقف نصب سانتریفیوژ‌های جدید در ازای لغو برخی تحریم ها. چنین ترتیباتی ممکن است زمان زیادی را برای گفتگو‌ها بخرند، اما به هیچ وجه راه حلی بلند مدت نیستند.

برخی دیگر، از دولت بایدن خواسته‌اند از احیای توافق ۲۰۱۵ صرف نظر کند و در عوض تحریم‌های سخت‌تری را برای متقاعد کردن ایران به سازش اعمال کند و وضعیتی را ایجاد کند که در آن تهران محدودیت‌های اساسی‌تر از توافق ۲۰۱۵ را بپذیرد. با این وجود، کارزار فشار حداکثری ترامپ در وضعیت آشفته‌ای به سر می‌برد و خود نشان داد که دلیل اندکی وجود دارد که گمان کنیم تحریم و فشار مشابه منجر به پیشرفت در قبال ایران خواهد شد.

در تهران، خروج ترامپ از توافق هسته‌ای موضع کسانی را که استدلال می‌کردند واشنگتن هرگز شریک قابل اعتمادی نخواهد بود تقویت کرده است. اکنون این طیف اهرم‌های قدرت را در دست دارند. علاوه بر آن، آخرین بودجه پیشنهادی «ابراهیم رئیسی» رئیس جمهور ایران بر این مبناست که اقتصاد ایران در سال آینده حتی بدون توافق هسته‌ای رشدی هشت درصدی خواهد داشت و این نشان می‌دهد که او نیاز چندانی برای مصالحه احساس نمی‌کند.

از نظر تاریخی، ایران با تلاش برای ایجاد اهرم متقابل به تلاش‌های غرب برای ایجاد اهرم فشار پاسخ داده است. این رویکرد را می‌توان در چرایی استقرار سانتریفیوژ‌های زیاد توسط ایران، ذخیره‌سازی اورانیوم غنی شده و حمایت آن کشور از گروه‌های شبه نظامی در سراسر خاورمیانه مشاهده کرد.

یک مسیر محتمل‌تر برای دستیابی به توافقی طولانی‌تر و قوی‌تر آن است که ابتدا به توافق اولیه بازگردیم و سپس تلاش کنیم تا در مذاکرات بعدی آن را طولانی‌تر و تقویت کنیم. این گزینه ارزش آزمودن را دارد، اما از آنجا که بازگشت به توافق ۲۰۱۵ میلادی مستلزم لغو بسیاری از تحریم‌های وضع شده علیه تهران است اهرم واشنگتن برای دستیابی به شرایط بهتر در آینده کاهش خواهد یافت.

گزینه نهایی حمله نظامی است که می‌تواند به طور موقت بسیاری از زیرساخت‌های هسته‌ای ایران را از کار بیاندازد. اگرچه ایران می‌تواند از تاسیسات غنی‌سازی سوخت فردو در اعماق زمین برای تولید مواد مورد نیاز به منظور ساخت بمب اتمی استفاده کند برخی از انواع بمب‌های سنگرشکن می‌توانند به این نیروگاه آسیب برسانند و احتمالا باعث تخریب تونل‌های درون سایت شوند.

با این وجود، تاسیسات هسته‌ای دیگر نیز باید نابود شوند که همراه با پدافند هوایی گسترده ایران که چنین حمله‌ای را به یک عملیات هوایی بزرگ و پیچیده تبدیل می‌کند حمله‌ای بسیار دشوارتر از حملات اسرائیل علیه راکتور اوسیراک عراق در سال ۱۹۸۱ و راکتور سوریه در سال ۲۰۰۷ میلادی که در هر کدام یک هدف برای حمله در نظر گرفته شده بود.

ارتش ایالات متحده قادر به انجام چنین حمله‌ای است و اسرائیل توانایی خود را برای انجام این کار بهبود بخشیده است (اگرچه اسرائیل در زمینه توانایی‌هایی، چون سوخت گیری دوربرد و شکستن سنگر‌ها محدودیت‌های بیش‌تری دارد).

با این وجود، پس از انجام چنین حمله‌ای علیه ایران، تهران احتمالا در مکان‌های مخفی فعالیت هسته‌ای خود را بازسازی کرده و ممکن است تصمیم بگیرد که بازرسان آژانس بین المللی انرژی اتمی را اخراج کند و پیش از آن که بار دیگر مورد حمله گیرد برای ساخت سلاح هسته‌ای تلاش کند. به عبارت دیگر، چنین حمله‌ای ممکن است به جای کاهش احتمال دستیابی ایران به بمب اتمی احتمال دستیابی آن کشور به سلاح هسته‌ای را در بلند مدت افزایش دهد.

تخمین‌های صورت گرفته برای مدت زمانی که یک حمله نظامی می‌تواند برنامه هسته‌ای ایران را به تاخیر اندازد از دو تا پنج سال متغیر هستند که کم‌تر از زمانی است که یک توافق حاصل شده پس از مذاکره می‌تواند فراهم کند. نیرو‌های نیابتی تحت فرمان ایران تقریبا به طور قطع دست به اقدام تلاقی جویانه خواهند زد.

آنان گزینه‌های زیادی در اختیار دارند از موشک‌های دوربردی که می‌توانند به اسرائیل برسند (در حدود صد هزار موشک در اختیار حزب‌الله) تا پهپاد‌های فوق‌العاده دقیقی که حملات هشدار دهنده به تاسیسات نفتی عربستان سعودی را انجام دادند. واقعیت آن است که از نظر حقوقی حملات نظامی علیه کشور‌های خارجی که برای دفاع از خود انجام نمی‌شوند طبق قوانین بین المللی ممنوع است. بنابراین، در مجموع حمله نظامی خطرناک‌ترین گزینه است.

به طور خلاصه، پیشرفت هسته‌ای ایران گزینه‌های بدی را در اختیار آمریکا قرار داده است. احیای قرارداد ۲۰۱۵ به اندازه توافق اولیه باعث خرید زمان یا ایجاد ایمنی نمی‌شود، اما انجام این کار بهترین انتخاب در میان مجموعه‌ای از گزینه‌های بد است. در نهایت، ایران توانایی فنی ساخت سلاح هسته‌ای را دارد. هدف واشنگتن باید متقاعد کردن رهبران ایران در این باره باشد که این کار یعنی حرکت به سوی ساخت سلاح هسته‌ای را انجام ندهند.

بنابراین، دولت بایدن حق دارد برای یافتن راهی به منظور پایبندی به توافق اولیه تلاش کند و پس از آن به یک توافق طولانی‌تر و قوی‌تر دست یابد. با این وجود، با توجه به این که اصولگرایان در قدرت در ایران به طور قابل توجیهی به وعده‌های آمریکا تردید دارند هیچ تضمینی وجود ندارد که بتوان به برجام سال ۲۰۱۵ میلادی بازگشت. با گذشت زمان، مزایای بازگشت به توافق اولیه کماکان کاهش خواهد یافت.

علاوه بر این، محدود کردن خطرات برنامه هسته‌ای ایران پس از انقضای بند‌های غروب آفتاب در برجام یا محدود کردن برنامه موشکی پیش رونده ایران و یا رسیدگی به حمایت آن کشور از گروه‌های شبه نظامی در سراسر خاورمیانه آسان نخواهند بود. در نهایت آنچه مورد نیاز است رابطه‌ای متفاوت از رابطه فعلی بین ایران با همسایگانش در خاورمیانه و غرب است. بازگشت به توافق هسته‌ای یک گام رو به جلو در این مسیر طولانی و دشوار خواهد بود.

منبع: فارین افرز

ترجمه: فرارو

منبع: فرارو

کلیدواژه: ایران و آمریکا مذاکرات وین برجام سانتریفیوژ های پیشرفته برنامه هسته ای ایران ساخت سلاح هسته ای اورانیوم غنی شده بازگشت به توافق ذخایر اورانیوم سلاح هسته ای سانتریفیوژ ها ساخت بمب اتمی ایالات متحده چنین حمله ای توافق اولیه هسته ای توافق ۲۰۱۵ حمله نظامی بین المللی طولانی تر غنی سازی تحریم ها گزینه ها سال ۲۰۱۵ بیش تری آن کشور بیش تر

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت fararu.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «فرارو» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۴۱۶۱۸۸۳ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

نقاط فلج‌کننده گنبد آهنین برای موشکباران بعدی روشن شد

سامانه‌های ضد‌موشکی «آرو۲» و «آرو۳» رژیم‌صهیونیستی به طور مشترک با امریکا توسعه یافته‌اند. «آرو۲» از کلاهک‌های انفجاری برای نابودی موشک‌های بالستیک ورودی در فاز نهایی حرکت آنها در جو فوقانی استفاده می‌کند و دارای برد ۹۰کیلومتری و حداکثر ارتفاع ۵۱کیلومتری است. «آرو۲» را می‌توان ارتقایی از سامانه پدافندضد هوایی و ضد‌موشکی پاتریوت امریکا دانست که اسرائیل زمانی در این نقش از آن استفاده می‌کرد. سامانه ضد‌موشکی «آرو۳» از فناوری برخورد جنبشی برای رهگیری موشک‌های بالستیک ورودی در فضا، قبل از ورود مجدد آنها به جو در مسیر رسیدن به اهداف استفاده می‌کند.

 پاتریک رایدر، سخنگوی پنتاگون در موضع‌گیری رسانه‌ای به توانمندی نظامی ایران در پاسخ نظامی علیه اسرائیل اذعان کرده است: اقدامی که ایران علیه اسرائیل انجام داد یک حمله بی‌سابقه و گسترده از داخل خاک ایران بود. نیروی هوافضای سپاه شامگاه شنبه و بامداد یک‌شنبه ۲۵ و ۲۶ فروردین عملیات تنبیهی «وعده‌صادق» را با رمز «یا رسول‌الله (ص)» اجرا کرد و با ده‌ها موشک و پهپاد، اهدافی را در داخل سرزمین‌های اشغالی با موفقیت مورد اصابت قرار داد.

 این عملیات در راستای انتقام از تل‌آویو در حمله موشکی به کنسولگری ایران در سوریه و شهادت هفت تن از مستشاران و افسران نظامی تهران در دمشق انجام شد. به گفته ارتش رژیم‌صهیونیستی، در مجموع حدود ۱۷۰پهپاد، بیش از ۳۰موشک کروز و بیش از ۱۲۰موشک بالستیک از سوی ایران به سوی فلسطین‌اشغالی شلیک شد. سردار حاجی‌زاده، فرمانده هوا فضای سپاه با اشاره به اینکه با تسلیحات حداقلی به مصاف صهیونیست‌ها رفتیم، تصریح کرد: در این مرحله از موشک‌های خرمشهر، سجیل، شهید حاج قاسم، خیبرشکن ۲ و هایپرسونیک فتاح استفاده نکردیم.

حمله ایران به رژیم‌صهیونیستی باعث خشم زیاد امریکایی‌ها شد و شبکه۱۴ تلویزیون رژیم‌صهیونیستی در این باره گفت: «باید اذعان کرد بازدارندگی ایالات‌متحده امریکا در نتیجه حمله اخیر ایران علیه اسرائیل ضربه مهلکی خورد.» همچنین رسانه‌های رژیم‌صهیونیستی اعلام کردند ایران تابوی چنددهه‌ای عدم‌حمله از خاک ایران به فلسطین‌اشغالی را شکست. دیاکو حسینی، کارشناس مسائل بین‌الملل درباره اهداف ایران از عملیات وعده‌صادق می‌گوید: «اگر اصابت موشک‌ها و پهپاد‌ها به اهداف تعیین‌شده کوچک‌ترین اهمیتی برای ایران می‌داشت، نباید ۷۲ساعت قبل، تصمیم به عملیات نظامی را به کشور‌ها اطلاع می‌داد. هدف ایران نظامی نبود، سیاسی بود؛ نمایش اراده و شهامت برای حمله مستقیم و آشکار به قلمرو اسرائیل.»
 
کمک‌های گسترده

نکته مهم در زمینه عملیات تنبیهی وعده‌صادق کمک‌های گسترده امریکا، انگلیس و فرانسه در کنار برخی کشور‌های منطقه به رژیم‌صهیونیستی برای مقابله با پهپاد‌ها و موشک‌های کروز و بالستیک ایرانی است. یک منبع امریکایی اذعان کرد: ۱۰ کشور به اسرائیل برای رهگیری پهپاد‌ها و موشک‌های ایرانی کمک کردند. در واقع ایران در جریان این عملیات علیه رژیم‌صهیونیستی با ناتو و اسرائیل و متحدان منطقه‌ای آنها مقابله کرد. امریکا به عنوان مهم‌ترین عضو ناتو از همه تجهیزات پدافند هوایی و ضد‌موشکی خود برای کمک به رهگیری و انهدام پهپاد‌ها و موشک‌های پرتاب‌شده از سوی ایران استفاده کرد. از جمله تجهیزات مهم در این زمینه رادار‌های تجسسی AN/TPY- ۲ است که یک سامانه راداری زمین‌پایه است که در کشور‌های قطر، ترکیه و نیز در فلسطین‌اشغالی مستقرشده و کار ویژه آن کشف موشک‌های بالستیک و هشدار درباره پرتاب آنها به سامانه‌های ضد‌موشکی برای رهگیری آنهاست. رادار AN/TPY- ۲ یک رادار آرایه فازی باند ایکس است که از ۷۲ماژول فرستنده و گیرنده با بیش از ۲۵هزار آرایه برخوردار است و می‌تواند در فاصله هزارکیلومتری انواع اهداف هوایی را شناسایی کند. این رادار که اصلی‌ترین حساسه سامانه پدافندی تاد امریکایی است، بزرگ‌ترین رادار جهان است که قابلیت جابه جایی اجزای آن وجود دارد. 

به رغم کمک‌های گسترده امریکا و متحدان غربی و برخی کشور‌های منطقه به رژیم‌صهیونیستی برای رهگیری پهپاد‌ها و موشک‌های کروز و بالستیک در کنار استفاده کامل این رژیم از همه امکانات پدافند هوایی و ضد‌موشکی خود، در عمل شمار قابل توجهی از موشک‌های ایرانی به اهداف خود در فلسطین‌اشغالی برخورد کردند. اسکات ریتر، تحلیلگر نظامی مشهور امریکایی در رابطه با شکست پیشرفته‌ترین رادار جهان در برابر موشک‌های ایران با اشاره به اینکه ایالات‌متحده یک رادار پیشرفته AN/TPY- ۲ مستقر در صحرای نقب دارد، تصریح کرد: بهترین سامانه دفاع موشکی جهان نتوانست از سایت‌هایی که وظیفه حفاظت از آنها را در برابر حملات موشک‌های ایران بر عهده داشتند، محافظت کند. 

 ساختار سامانه‌های پدافند موشکی رژیم‌صهیونیستی

طبق اعلام سازمان دفاع موشکی اسرائیل (IMDO)، گنبدآهنین پایین‌ترین لایه دفاع موشکی اسرائیل است. حداقل ۱۰سامانه گنبد‌آهنین در فلسطین‌اشغالی وجود دارد که هر کدام به راداری مجهز شده است که راکت‌ها را تشخیص می‌دهد و سپس از یک سیستم فرماندهی و کنترل استفاده و به سرعت محاسبه می‌کند که آیا یک پرتابه ورودی تهدیدی ایجاد یا احتمالاً به منطقه‌ای غیرمسکونی برخورد می‌کند. اگر موشک تهدیدی ایجاد کند، گنبدآهنین موشک‌هایی را از زمین شلیک می‌کند تا آن را در هوا نابود کند. سطح بعدی در هرم دفاع موشکی رژیم‌صهیونیستی، طبق اعلام IMDO سامانه «فلاخن داوود» است که برای حفاظت در برابر تهدیدات کوتاه‌برد و میان‌برد موشکی است. «فلاخن داوود» یک پروژه مشترک بین شرکت «سامانه دفاع پیشرفته رافائل» اسرائیل و شرکت امریکایی «ریتیون»، از موشک‌های رهگیر «استونر» و «اسکای‌سپتور» برای نابودی اهداف تا فاصله ۳۰۰کیلومتری استفاده می‌کند. در رده بعدی، سامانه‌های ضد‌موشکی «آرو۲» و «آرو۳» رژیم‌صهیونیستی قرار دارند که به طور مشترک با امریکا توسعه یافته‌اند. «آرو۲» از کلاهک‌های انفجاری برای نابودی موشک‌های بالستیک ورودی در فاز نهایی حرکت آنها در جو فوقانی استفاده می‌کند و دارای برد ۹۰کیلومتری و حداکثر ارتفاع ۵۱کیلومتری است. «آرو۲» را می‌توان ارتقایی از سامانه پدافندضد هوایی و ضد‌موشکی پاتریوت امریکا دانست که اسرائیل زمانی در این نقش از آن استفاده می‌کرد. سامانه ضد‌موشکی «آرو۳» از فناوری برخورد جنبشی برای رهگیری موشک‌های بالستیک ورودی در فضا، قبل از ورود مجدد آنها به جو در مسیر رسیدن به اهداف استفاده می‌کند. رژیم‌صهیونیستی همچنین دارای هواپیما‌های جنگنده نسل پنجمی اف ۳۵‌ای است که در جریان عملیات وعده‌صادق از آنها برای سرنگونی پهپاد‌ها و موشک‌های کروز استفاده کرد. 

خسارات رژیم‌صهیونیستی

با وجود ادعای نابودی ۹۹ درصد از پهپاد‌ها و موشک‌های کروز و بالستیک شلیک‌شده ایران از سوی رژیم‌صهیونیستی و متحدان آن، اما واقعیت جز این است. روزنامه صهیونیستی معاریو در گزارشی درباره خسارات حمله موشکی ایران نوشت: از تجزیه و تحلیل ویدئویی به نظر می‌رسد حداقل چهار موشک به پایگاه نواتیم اصابت کرده است. بر اساس تحلیل‌ها، همچنین احتمالاً پنج موشک به پایگاه رامون اصابت کرده است، در مورد رآکتور اتمی در دیمونا، با توجه به تجزیه و تحلیل تصاویر ماهواره‌ای، به نظر می‌رسد حداقل یک موشک به یکی از ساختمان‌های رآکتور اتمی و دو موشک به اطراف پایگاه اصابت کرده است. همچنین بر اساس تصاویر، یک پهپاد به پایگاه حرمون اصابت کرده است. به نظر می‌رسد میزان رهگیری موشک‌ها حدود ۸۴ درصد است، نه آنطور که سخنگوی نیرو‌های رژیم اسرائیل دیوانه‌وار مطرح می‌کند. 

 نتایج عملیات برای ایران

عملیات وعده‌صادق نتایج چشمگیر نظامی را برای ایران به همراه داشته است. نفوذ موشک‌های ایرانی و اصابت آنها به اهداف، خود نشان‌دهنده وجود ضعف‌های جدی در سامانه‌های پدافند موشکی رژیم‌صهیونیستی است که در حملات احتمالی بعدی ایران می‌تواند از این نقاط ضعف برای واردآوردن خسارات جدی به رژیم‌صهیونیستی استفاده کند. در واقع سامانه‌های پدافند ضد‌موشکی چندلایه اسرائیل نشان داده است قادر به دفاع از فلسطین‌اشغالی در برابر رگبار‌های راکتی و موشکی محدود (مثلاً راکت‌های پرتاب‌شده از غزه یا جنبش حزب‌الله) و حجم کمی از پهپاد‌ها و موشک‌هاست، اما به طور بالقوه می‌تواند در صورت یک حمله بزرگ پهپادی یا حملات گسترده موشکی اشباع و فلج شود. اذعان سخنگوی پنتاگون به توانمندی نظامی ایران در پاسخ به رژیم‌صهیونیستی و انجام‌دادن حمله‌ای گسترده و بی‌سابقه از داخل خاک ایران به فلسطین‌اشغالی با وجود اطلاع قبلی متحدان منطقه‌ای امریکا از این حمله ۷۲ ساعت قبل از آغاز آن که طبیعتاً به اطلاع واشینگتن هم رسیده است، نشان می‌دهد ایران قادر است با وجود همه آمادگی‌های نظامی اسرائیل، امریکا و متحدان منطقه‌ای و اروپایی آن ضربات کوبنده‌ای را به دشمن صهیونیستی وارد کند. 

اسکات ریتر، تحلیلگر نظامی معتقد است: آنچه ایران در حمله شنبه و یک‌شنبه به اهداف رژیم‌صهیونیستی در اراضی اشغالی انجام داد، احیای قدرت بازدارندگی این کشور بود. او عملیات تنبیهی «وعده‌صادق» را بسیار موفقیت‌آمیز ارزیابی کرد و با اشاره به تثبیت قدرت بازدارندگی ایران اظهار کرد: «می‌توان گفت که این عملیات نه‌تن‌ها برای ایران، بلکه برای تمام جهان بسیار موفقیت‌آمیز بوده است، زیرا بازدارندگی ایران اکنون واقعیتی است که می‌تواند امریکا و اسرائیل را کنترل کند.» به نظر می‌رسد با اجرای عملیات تنبیهی وعده‌صادق از سوی ایران، رژیم‌صهیونیستی شاهد فروپاشی کامل بنیان‌های دکترین دفاعی- امنیتی چندین دهه‌ای خود شد که مبتنی بر سه اصل بازدارندگی استراتژیک، هشدار استراتژیک و غلبه قاطع بود.
منبع: روزنامه جوان

باشگاه خبرنگاران جوان وب‌گردی وبگردی