راغفر : شاهد بازگشت سیاستهای شکست خورده دوره احمدینژاد به عرصه جامعه هستیم
تاریخ انتشار: ۷ بهمن ۱۴۰۰ | کد خبر: ۳۴۲۴۲۷۱۰
حسین راغفر ، در رابطه با اخراج تعدادی از اساتید دانشگاه در روزهای اخیر و اثرات و بازتابهای آن در جامعه علمی و در میان نخبگان کشور گفت: در این ایام که سیل مهاجرت کم سابقه از کشور نشانه میزان امید مهاجرین به سیاستهای اقتصادی-اجتماعی کنونی است، هر روز مردم شاهد اقداماتی هستند که از تَهمانده امید آنها بیشتر میکاهد.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمیشوند!
وی ادامه داد: تجربه دوران دولتهای نهم و دهم با سیاستهای پرتنش روزمره و مخرب ظرفیتهای مولد کشور و زائلکننده اخلاق و رایجکننده فساد درسی برای دولتهای بعدی و امروزی نشد. سیاستهای مخرب اقتصادی که نابودکننده شغل- یعنی امید- در جامعه است، ادامه یافت و علیرغم تغییر دولتها امروز همان سیاستها پیگیری میشود.
راغفر با اشاره به آمار مهاجرت در میان جامعه علمی کشور، افزود: مهاجرت ۳۰۰۰ پزشک و ۹۰۰ نخبه دانشگاهی در سال گذشته- که اوج بیماری کرونا و محدودکننده جابجایی افراد در سطح جهان بود- و شتاب امروزی این مهاجرت در ماههای اخیر حکایت از آن دارد که نظام تصمیمگیریهای اساسی، قدرت یادگیری را از دست داده است و مرتب خطاهای گذشته را تکرار میکند.
عضو هیات علمی دانشگاه الزهرا در رابطه با پیامدهای این رفتارهای حذفی، بیان کرد: دولتهای نهم و دهم ماموریت داشتند که همه منتقدان را حذف کنند، روزنامههای همسو را تعطیل کنند، تعداد زیادی از اساتید دانشگاهها را اخراج و بازنشسته کنند و چنین کردند و این همه، همراه هزاران نمونه دیگر، نه تنها در حافظه تاریخی این کشور ماند بلکه خیلی زود پاسخ داد. هزاران واکنش به این سیاستهای تحقیرکننده پدید آمد. رشد اعتیاد، جرم و جرائم، خودکشی، بیخانمانی، فرار سرمایهها و مغزها تنها بخشی از این واکنشها بوده است. اما نقش دانشگاهها و نخبگان به عنوان مراجع اصلی اعتماد مردم هم در انتخابات ۱۳۹۲ مشخص شد که مردم به داوطلبی که به نظر میرسید سیاستهای دولتهای نهم و دهم را دنبال نمیکند، رای دادند.
وی ادامه داد: اکنون در دولت سیزدهم که توسط بسیاری از کارگزاران دولتهای نهم و دهم اداره میشود شاهد بازگشت همان سیاستهای شکست خورده به عرصه جامعه هستیم. این بار هم در عرصه اقتصاد همان سیاستها دنبال میشود و در عرصه اجتماع بجای پاسخگویی به معیشت و نیازهای اساسی مردم به مسائل بسیار فرعی و دست چندم پرداخته میشود.
بیشتر بخوانید: توکلی: در فرانسه هر نامزد انتخابات باید تعدادی امضا جمع کند /راغفر: مسئولان از حوادث آبان ماه ۹۸ درس بگیرند تفاوت اعتراضات ۸۸، ۹۶ و ۹۸ به روایت محبیان و راغفر/ در شوش بچه میفروشند در اندرزگو خانه آنچنانیراغفر در ادامه بیان کرد: در این یخبندان سیاسی که شور و تلاش منجمد شده است کسانی را که به مردم و جوانان از سر دلنگرانی برای ایران، امید میدهند از صحنه دانشگاه خارج میکنند یکی از آنها آقای دکتر رضا امیدی است که همه همت علمی خود را مصروف بهبود معیشت مردم و به ویژه گروههای محروم جامعه کرده است. او محققی متعهد، متواضع و فروتن است که دانشگاه باید او و امثال او را قدر نهد. دکتر محمد فاضلی که یک دهه است در مراکز پژوهشی و سیاستگذاری کشور آموخته و آموختههایش را از سر دغدغه و نگرانی، سخاوتمندانه در طبق اخلاص نهاده و به جامعه علمی و سیاستگذاری اهداء کرده است، محقق متعهد دیگری است که از دانشگاه قطع همکاری شده است. اسامی دیگری نیز در فهرست کسانی که حضورشان در دانشگاه مصلحت تشخیص داده نشده است، وجود دارند که بنده شناخت کافی از عملکرد علمی آنها ندارم اما ظاهرا آنها هم کمابیش ویژگیهای مشابهی با این محققین دلسوز و دردمند دارند.
وی گفت: تصمیمگیران چنین اقداماتی در دانشگاهها باید بدانند که امکان رشد علوم انسانی و اجتماعی بدون نقد شرایط موجود ممکن نیست و فقدان همین نگاه انتقادی به شرایط موجود یکی از دلایل بروز بحرانهای اقتصادی-اجتماعی در کشور است. دانشگاه در خدمت جامعه یعنی دانشگاهی که با نقد شرایط موجود و برای ساختن آیندهای بهتر راهکارهای بدیعی برای کاهش آلام جامعه در مقابل سیاستگذاران قرار دهد. امیدوارم که رئیس محترم جمهور جناب آقای رئیسی در پاسداری از حریم علم و دانشگاه دستور توقف این روند آشنا و شکستخورده را صادر کنند و احکام صادره اصلاح شوند.
219
کد خبر 1596786منبع: خبرآنلاین
کلیدواژه: حسین راغفر دولت سیزدهم محمود احمدی نژاد دولت های نهم و دهم سیاست ها دولت ها
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را بهطور اتوماتیک از وبسایت www.khabaronline.ir دریافت کردهاست، لذا منبع این خبر، وبسایت «خبرآنلاین» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۴۲۴۲۷۱۰ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتیکه در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
«مهاجرت» توازن توانمندیهای توسعهای را دگرگون میسازد
به گزارش گروه پژوهش خبرگزاری علم و فناوری آنا، بافتار سیاسی، اقتصادی و اجتماعی هر جامعهای، بستر ویژهای برای فعالیتهای علمی جامعهشناختی فراهم میسازد و این بافتار در سبک و رویکرد حاکم بر کار جامعهشناس و ماهیت فعالیتهای جامعهشناختی بازتاب مییابد.
اصغر میرفردی (دانشیار جامعهشناسی دانشگاه شیراز) در مقالهای با عنوان «مروری بر مطالعات جامعهشناختی در زمینه آموزش، مهاجرت و
تحولات توسعهای در ایران» به این موضوع اشاره میکند که کارل مانهایم (Karl Mannheim) معتقد است نظریهها و فعالیتهای جامعهشناختی از نظر شناختشناسی، بازتاب زمانه و زمینە کنشگران این حوزه تخصصی است.
* سیر شکلگیری و فعالیتهای رشته جامعهشناسی در ایران
این پژوهشگر مینویسد: رشته «جامعهشناسی» در ایران، همزمان با تأسیس دانشگاه تهران در سال ۱۳۱۳ خورشیدی مورد توجه قرار گرفت و با پیشگامی زندهیاد، غلامحسین صدیقی، مانند یک رشتە تخصصی بنیان نهاده شد.
او در ادامه میدهد که سیر شکلگیری و فعالیتهای رشته جامعهشناسی در ایران را میتوان در چند دوره گوناگون دستهبندی کرد:
دوره پایهگذاری رشتۀ جامعهشناسی: از زمان تأسیس دانشگاه تهران در سال ۱۳۱۳ تا تأسیس مؤسسۀ تحقیقات و مطالعات اجتماعی دانشگاه تهران در سال ۱۳۳۷ خورشیدی را میتوان جزء این دوره دانست. دوره تثبیت و گسترش: این دوره از تأسیس مؤسسه تحقیقات و مطالعات اجتماعی دانشگاه تهران تا زمان انقلاب سال 57 را دربرمیگیرد. دوره آموزشمحور و تغییرات ساختاری: این دوره که از57 تا میانه دهه ۱۳۷۰ را در برمیگیرد، به پیروی از تغییرات انقلابی و برنامه انقلاب فرهنگی پس از انقلاب، با تغییر در نیروی انسانی، محتوای آموزشی و فعالیتهای آموزشی و پژوهشی همراه بود. فعالیتهای این دوره بیشتر آموزشی بود و از میزان فعالیتهای پژوهشی سالهای پیش از انقلاب، تا اندازهای کاسته شد. دوره تشکلیابی دوباره و آموزش-پژوهشمحوری: این دوره از میانه دهه ۱۳۷۰ تاکنون را در برمیگیرد و تفاوتهایی را در دولتهای چهارگانه به خود دیده است، گاه فعالیتهای جامعه-شناختی مورد اقبال واقع شده و گاه نیز با محدودیتها و موانعی روبهرو بودهاند. رشتهها و گرایشهای علوم اجتماعی و تحصیلات تکمیلی در این دوره گسترش یافتند. جابجایی محل زندگی فرد از یک منطقه به منطقه و یا سرزمین دیگر را مهاجرت میگویندمیرفردی توضیح میدهد که با گسترش واحدهای دانشگاهی همچون دانشگاه آزاد، دانشگاه پیامنور و دانشگاه علمیکاربردی، رشتههای علوم اجتماعی نیز گسترش یافتند؛ اما چنین گسترشی در همۀ دانشگاهها و مناطق کشور، کیفیت مطلوب و مورد انتظار را به همراه نداشته است.
* تعریف مهاجرت از منظر جامعه شناسی
او در ادامه به این موضوع اشاره میکند که جابجایی محل زندگی فرد از یک منطقه به منطقه و یا سرزمین دیگر را مهاجرت میگویند. در تعریفی دیگر، بر پایە دانشنامە جمعیتشناسی مهاجرت، تغییر مکان افراد، یا گروههایی از افراد، که با تغییر دائمی یا نیمه دائمی محل سکونت خود همراه است.
این نویسنده معتقد است که عامل مهمی که نقش مهاجرت را در پیوند با وضعیت توسعه تحلیل میکند، آموزش است. مهاجرت سرمایە انسانی یا جمعیت در سن فعال و ماهر و متخصص از یک منطقه به منطقه دیگر، میتواند توازن توانمندیهای توسعهای را دگرگون سازد.
* رابطه مهاجرت و توسعه جامعه
در این مقاله آمده است که مهاجرت سرمایه انسانی به خارج از کشور، نقش تعیینکنندهای در وضعیت توسعهای کشورهای جهان سومی دارد. رسالت جامعهشناسی و جامعهشناسان در این فراگرد، مهم است و میزان توجه آنها به مهاجرت و زمینهها و پیامدهای آن، نقش مهمی در پویایی و توسعه جامعه دارد.
در ادامه مینویسد با توجه به فعالیت ۹۰ سالۀ جامعهشناسی در ایران، این نوشتار در پی مرور مطالعات مهاجرت در ایران است و به این پرسش پاسخ دهد که جامعهشناسی ایران چه فعالیتهایی در زمینه مهاجرت، آموزش و توسعه داشته است؟
* مطالعات مهاجرت و جامعهشناسی در ایران
به زعم میرفردی جامعهشناسی در ایران متناسب با تحولات اقتصادی و اجتماعی، تحولات چندگانهای را به خود دیده است. در پی تغییرات در سبک و میزان مهاجرت در ایران، مطالعات علوم اجتماعی به ویژه جامعهشناختی در زمینه مهاجرت نیز دچار تحولات مرتبط با تغییر سبک مهاجرتی شدند.
مطالعات مهاجرت در ایران نشان داد که مهاجرت فزاینده موجب خالی شدن مناطق مهاجرفرست از سرمایه و نیروی انسانی فعال میشود و منجر به بازتولید عقبماندگی در این مناطق شده است.
* تاثیرات مهاجرت سرمایههای انسانی به خارج از کشور
به گفته این پژوهشگر افراد جوان، تحصیلات و مهارت بیشترین سهم از مهاجران به شهرهای بزرگ را دارند. مهاجرت این دسته از افراد موجب توسعۀ نابرابر مناطق کشور و بازتولید توسعه نیافتگی مناطق کمبرخوردار میشود.
بدینترتیب نتایج این پژوهش نشان میدهد که مهاجرت سرمایههای انسانی به خارج از کشور، گردانە بازتولید عقب ماندگی کشور را ایجاد میکند و با وجود گسترش آموزش تخصصی دانشگاهی و غیردانشگاهی در کشور، وضعیت نابسامان اشتغال در کشور، زمینۀ مهاجرت سرمایههای انسانی را فراهم میسازد.
او در انتها مینویسد مطالعات یک دهه اخیر نشانگر افزایش میل به مهاجرت به خارج از کشور است و میزان مهاجرت سرمایههای انسانی توانمند به خارج از کشور گسترش یافته است.
انتهای پیام/