گزارشی از مناطق سیل‌زده جازموریان؛ سیل رفت، خرابی‌ها باقی ماند | اگر حاج قاسم بود ما غصه نداشتیم!
تاریخ انتشار: ۷ بهمن ۱۴۰۰ | کد خبر: ۳۴۲۴۳۱۳۰
همشهری آنلاین - ناصر علاقبندان: مریم فلج است؛ اما چه سخت می‌توان بغضی پنهان در نگاه مادرانه خاتون‌ملک جست‌وجو کرد.
قصه‌ها دارد، فقط یکی از غصه‌هایش از این قرار است:«شوهرم ماشین‌مان را فروخت تا دو، سه هکتار هندوانه بکاریم.
سیل آمد و همه را برد؛ مخارج عمل جراحی دختر باهوشم مریم که بماند، همین امروز برای صبحانه بچه‌ها هم به سختی چیزی توی خانه پیدا می‌شد.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
خاتون حالا رساتر می‌گوید:«می‌خواهم بگویم ۱۲دی آن سیل آمد، ۱۰روز پیش سیل دوم آمد، حالا سیل سوم اگر آمد و طلاها را هم برد، چه کنیم؟» جمعه این بار می‌گوید که:«راه دارد» و خاتون رو به جواد بامری، دهیار روستای علی‌آباد، صدا بلند می‌کند که:«به خدا راهش بسته غذایی و دو، سه کیلو برنج تایلندی و چند تا کنسرو نیست؛ البته دست‌شان درد نکند.»
بغض خاتون اینچنین می‌ترکد که:«اگر حاج قاسم بود ما غصه نداشتیم». و جمعه راه‌حل را نشان می‌دهد:«حالا که نیست راهش را یافته‌ام. همین دیشب همین‌جا توی تاریکی دشت، آن بالا به ستاره‌ها گفتم به حاج قاسم بگویند دعا کند ما هم برویم پیش خودش و از این فلاکت خلاص شویم.»
دوار (خانه) مجید
۱۵دقیقه فاصله تا روستای چهارچاه است. از زهکلوت با مسلم که دهیار چهارچاه است، راهی جاده می‌شویم. پل‌ها را سیل برده.
بیشتر از یک ساعت و نیم در رمل‌ها و راه‌های انحرافی توی دشت خیس شده از این سیل بی‌سابقه، خرابی‌ها را بارها و بارها دور می‌زنیم تا برویم چهارچاه و برسیم به دوار (خانه) ویران شده مجید.
توی راه مسلم خواهش و التماس می‌کند تا مجیدآقا راضی شود با ما مصاحبه کند، اما صدای خسته و ناله‌گون مجید که از اسپیکر گوشی مسلم شنیده می‌شود، قصه را برای‌مان روشن می‌کند:«ای بابا! هی از اینجا و آنجا آوردی عکس بگیرند و وعده بدهند یک ماه گذشت، مگر چه شد؟»
قهوه‌خانه بغدادی
قصه‌های مجیدآقا چهارچاهی ادعاهای یعقوب‌آقا، صاحب قهوه‌خانه‌ای در خیابان اصلی شهر زهکلوت (مرکز بخش پهناور جازموریان) را برای ما ثابت می‌کند. یعقوب‌آقا می‌گوید:«کسی که دار و ندارش را سیل برده، هر چه گرسنه و درمانده و بی‌چیز هم شده باشد، هرگز خودش را به وانت نمی‌رساند که بسته غذایی بگیرد.
این مردم اهل کارند، لازم باشد شب و روز کار می‌کنند. خاک اینجا اصلاً برکت‌ها دارد، به جای چند تا کنسرو و بسته‌های غذایی، حتی به جای وام بلاعوض و کمک مالی باید کمک کنند مردم اینجا از برکت خاک و آب خدادادی جازموریان عقب نمانند؛ همین کافی است.
اما کاش همتی بود و مرد میدانی مثل حاج قاسم جان.» و بعد برای اینکه سند زنده‌ای برای حرف‌هایش رو کند، اشاره می‌کند که:«این یوسف (و اشاره می‌کند به جوانکی که کنار پنجره قهوه‌خانه نشسته و بیرون را تماشا می‌کند) که آمده اینجا دارد قهوه می‌خورد و هی سیگار می‌کشد، کارگر زبر و زرنگی است اما اگر به داد کشاورز و دامداری که دار و ندارش را سیل برده، نرسند یوسف از پس مخارج قهوه و سیگارش هم برنمی‌آید. شما به آنها بگویید جازموریان می‌تواند آبادترین نقطه ایران باشد، راه دارد اما آنکه کار دستش است همت ندارد، اگر هم دارد دستش کوتاه است و باید از آن بالاها دستش را بگیرند.»
قصه ۹۰درصد مردم
نام خانوادگی بیشتر افراد در ۱۳روستای بخش جازموریان، بامری است. تعدادی از دهیاران و اعضای شورای این روستاها ۲ شب پیش به بخشداری زهکلوت (جازموریان) برای شرکت در جلسه ستاد بحران رفته بودند؛ جلسه‌ای با حضور فرماندار شهرستان رودبار جنوب. به‌گفته آنها جازموریان نزدیک به ۷هزار نفر جمعیت دارد.
اینجا پایین دست جبال بارز، واقع در شمال منطقه است؛ به آن کوهستان شاه‌کوه هم می‌گویند. حالا فرماندار به ما می‌گوید که:«در ۴روز ۲۷۰میلی‌متر باران در کوهستان بارید و شد سیلی با صدایی مهیب و خروشی وحشتناک که به سمت ما آمد. در بخش جازموریان ۹۰درصد مردم کشاورز و دامدارند.»
قصه‌های مجیدآقا و زینب‌خانم
در روستای چهارچاه به دوار (خانه) به‌طور کامل ویران شده مجیدآقا بامری می‌رسیم. صدایش لبریز از حیرانی است؛ کلامش اما چاره‌جو. روی پا بند نیست. ولی تا شروع می‌کند به حرف زدن، روی لبه دره می‌نشیند؛ همان دره‌ای که هجوم سیل در آن و از آن، خانه‌اش را ویران کرده.
مجیدآقا غصه‌هایش را چنین شروع می‌کند که:«۸۰، ۷۰ گوسفند داشتم، ۶۰تایش را سیل برد، ۱۰تایش مانده بود که همین دیشب از سرما و نبود طویله تلف شدند. با این اوضاع باید چه کار کرد؟ چاره این همه دامدار که مثل من ویران شدند، چیست؟ کسی می‌داند کار ما به کجا کشیده خواهد شد؟ همه زمین‌هایی که کاشته بودم هم رفت، چه جوری می‌توانم دوباره از جایم بلند شوم؟ کسی می‌داند؟ راه‌حل را کسی می‌داند (و رو می‌کند به مسلم بامری، دهیار روستای چهارچاه)، مسلم تو میدانی راهش چیست؟ می‌توانی یک راهی پیش پای من بگذاری؟»
ناله‌های آخر بزغاله‌ها
مسلم سکوت کرده. این سو صدای ناله‌های ۶، ۵ بزغاله هفت هشت روزه می‌پیچد. صبح علی‌الطلوع که از کپر پسرعموی جواد بامری، از روستای علی‌آباد بیرون آمده بوده، ناله‌های بزغاله‌ها با صدای دشت خیس آمیخته بود؛ صدا از توی تنور خانه زینب‌خانم بود.
پیرزن بی‌سرپرستی که هنوز به‌خاطر خیس بودن کپرش در خانه همسایه زندگی می‌کند. زینب‌خانم می‌گوید:«این بزغاله‌ها بیشتر هم بودند. آنها را موقع سیل توانسته بودم ببرم روی بام همسایه تا زنده بمانند، بزهای مادر را بسته بودم به درختی اما سیل بردشان.
بزغاله‌های بی‌مادر را شب‌ها توی تنور می‌گذارم که سرما نخورند، اما چون ۳، ۲ تا از گاوهای شیری را هم آب برده بزغاله‌ها گشنه مانده‌اند، برای همین یکی یکی دارند می‌میرند.» صدای بزغاله‌ها ادامه دارد؛ سکوت مسلم بامری هم هنوز ادامه دارد. راستی چاره چیست؟
۲۰به یک
اما در همهمه جلسه ستاد بحران در بخشداری چه گذشته است؟ علی پرورش، فرماندار رودبار جنوب به ما می‌گوید:«ما از ۲ هفته قبل از وقوع سیل تشکیل جلسات ستاد بحران را شروع کرده بودیم و تا الان نزدیک به یک ماه بعد از وقوع سیل هر ۲ روز جلسه ستاد بحران داریم.
چون اینجا محرومیت بسیار بالایی دارد و سیل مشکلات را دوچندان کرده است.» سپس توضیح مفصلی می‌دهد که اولویت ستاد بحران پیشگیری از هجوم سیل به ۲ شهر رودبار جنوب و زهکلوت بوده که سبب شده تلفات جانی و خسارت را از این ۲ شهر دور کند.
نمی‌دانیم چرا در اینجا، یاد حرف‌های خاتون‌ملک می‌افتیم که به ما گفته بود: «خوب کاری کردند شهرها را با سیل‌بندها حفاظت کردند، اما این رودخانه (کمی آنطرف‌تر را نشان می‌دهد) هر سال یکی، دو روز بعد از سیل آب دارد. ببینید، الان یک ماه از سیل رد شده‌ایم و هنوز آب دارد چون برای حفاظت از شهر شاید ۲۰ رودخانه را فرستادند به اینجا و رودخانه ظرفیت نداشت و همه روستاهای پایین‌دست و محصول دام و خانه و کاشانه مردم را سیل با خود برد.»
راه‌حل مسلم
دست آخر مسلم سکوت سنگینش را می‌شکند. او هم روی پا بند نمی‌شود، ولی لبه دره کنار مجیدآقا می‌نشیند؛ میان ِ خرابی‌ها و رختخواب‌ها و قابلمه و ظرف و کاسه و بشقاب و پشتی و فرش و بالش‌ها و یخچال و گاز پیک‌نیک و...؛ که خیس و کج‌وکوله رها شده‌اند کنار چادر نو و سفیدرنگ اهدایی هلال احمر.
بچه‌های قد و نیم‌قد مجیدآقا شادمانه و بی‌خیال بازی می‌کردند. سر و صدایی راه انداخته‌اند.
به حرف که می‌آید، می‌گوید:«بعد سیل سپاه آمد، ارتش آمد، با ماشین‌آلات سیل‌بند زدند. آبنما زدند. نزدیک به ۱۴پل و نقطه هجوم سیل به جاده را تا راه داشت راه انحرافی زدند و ترمیم کردند. البته هنوز هم راه کامل باز نشده و ارتباط جاده‌ای مثلاً ۱۵دقیقه‌ای روستاها شده یک ساعت و نیم.» مسلم درست می‌گوید؛ برای رساندن آب آشامیدنی به روستاها، تهیه تانکر ثابت و سیار هنوز در راه‌ها دارند کار می‌کنند.
کد خبر 652988 برچسب‌ها سيل استان کرمانمنبع: همشهری آنلاین
کلیدواژه: سيل استان کرمان ستاد بحران سیل برد بزغاله ها حاج قاسم
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.hamshahrionline.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «همشهری آنلاین» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۴۲۴۳۱۳۰ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
بازسازی غزه چند سال طول می‌کشد؟ + ویدئو
به گزارش همشهری آنلاین، سازمان برنامه پیشرفت و توسعه ملل متحد یا برنامه عمران ملل متحد (UNDP)، به عنوان یکی از شاخه‌های اصلی سازمان ملل در گزارشی اعلام کرد که اگر بازسازی غزه همانند جنگ‌های سابق انجام شود، تا ۸۰ سال طول خواهد کشید و تا قرن بعدی ادامه خواهد یافت.
این سازمان گفت در صورتی که مصالح لازم به سرعت وارد غزه شود و کار بازسازی با سرعت پیش برود، می‌توان امیدوار بود که این کار تا سال ۲۰۴۰ به اتمام برسد.
در این گزارش همچنین آمده است که بازسازی غزه حداقل ۴۰ الی ۵۰ میلیارد دلار هزینه دارد و علاوه بر این تبعات اجتماعی و اقتصادی جنگ چندین نسل را درگیر خود کرده و دهها سال طول خواهد کشید.
به گفته این نهاد وابسته به سازمان ملل، برای بازسازی غزه باید ۳۷ میلیون تن آوار ساختمان‌ها جابه‌جا شود که ۳۰۰ کیلوگرم برای هر متر مبع می‌شود و این در حالی است که به دلیل وجود بمب‌ها و مواد منفجره عمل نکرده، کار آواربرداری با خطرات زیادی همراه است.
در این راستا دفتر اطلاع رسانی دولتی در نوار غزه روز گذشته در گزارشی درباره آمار خسارت‌هایی که جنگ وحشیانه رژیم اشغالگر به غزه وارد کرده است اعلام کرد که مجموعه خسارات اولیه مستقیم تجاوزات اشغالگران علیه نوار غزه از ۷ اکتبر ۲۰۲۳ تاکنون بالغ بر ۳۳ میلیارد دلار بوده است.
در ادامه این گزارش آمده است که رژیم اشغالگر همچنین ۱۵ بخش مربوط به کار و زندگی را در غزه نابود کرده که این بخش‌ها عبارتند از بخش مسکن و خانه، بخش خدمات و شهرداری‌ها، بخش تجاری، بخش صنعتی، بخش دولتی، بخش کشاورزی، بخش بهداشت، بخش آموزشی، بخش رسانه، بخش تفریح و هتل‌ها، بخش ارتباطات و اینترنت، بخش حمل و نقل و بخش برق. در این بخش‌ها دهها هزار نفر شغل و تجارت خود را از دست داده‌اند.
کد خبر 848978 منبع: تسنیم برچسب‌ها اسرائیل خبر ویژه فلسطین سازمان ملل
حادثه تلخ برای جوان معلول ساروی که نخبه دانشگاه بود