به نقل از «دانا»

ضرورت بازنگری توسعه پایدار و متوازن در جنوب استان بوشهر

تاریخ انتشار: ۱۲ بهمن ۱۴۰۰ | کد خبر: ۳۴۲۷۵۰۹۷

سهم منطقه ویژه پارس از ظرفیت ۹۰ میلیون تنی کنونی تولید صنعت پتروشیمی ۴۵ میلیون تن است که عمده آن صادراتی است.

به گزارش شبکه اطلاع رسانی راه دانا؛ به نقل از سپاس؛ ابتدا نگاهی به برخی از آمارهای پتانسیل و توانمندی اقتصادی منطقه ویژه اقتصادی انرژی پارس داشته باشیم:

سهم منطقه ویژه پارس از ظرفیت ۹۰ میلیون تنی کنونی تولید صنعت پتروشیمی ۴۵ میلیون تن است که عمده آن صادراتی است.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

از مجموع ۲۴ مجتمع پتروشیمی مستقر در منطقه عسلویه ۶ مجتمع بر اساس خوراک گاز طبیعی کار می‌کنند. هر روز قطعی گاز در صنعت پتروشیمی، ۲۰ میلیون دلار کاهش درآمد برای کشور به همراه خواهد داشت.

هم اکنون  ۵۰ طرح توسعه‌ای فعال در صنعت پتروشیمی داریم که از این تعداد ۱۹ طرح در عسلویه است، ۱۶ طرح از این طرح‌ها تا پایان سال ۱۴۰۱ به بهره‌برداری می‌رسد و ظرفیت تولید پتروشیمی در افق ۱۴۰۴ از ۹۰ میلیون تن در سال به ۱۳۶ میلیون تن و درآمد این صنعت نیز از ۲۱ میلیارد دلار کنونی به حدود ۳۷ میلیارد دلار می‌رسد.

 ۱۴ میلیارد و ۷۰۰ میلیون دلار از درآمد ۲۱ میلیارد دلار کنونی صنعت پتروشیمی صادراتی است. ۱۹ طرح‌ فعال صنعت پتروشیمی ایران در عسلویه مستقر است و ۵۰ درصد تولیدات این صنعت وابسته به پارس جنوبی است.

پارس جنوبی عصاره همت، تخصص و تعهد همه صنعت‌گران و دولت‌مردان کشور و نمادی از توسعه کشور پس از پیروزی انقلاب است که جای غرور دارد.

الگوی توازن در توسعه پایدار با سه محور اقتصادی، زیست محیطی و مسئولیت اجتماعی امروزه از ارکان حرکت به سوی توسعه پایدار تلقی می گردد. هیچ کشوری به طور اعم و هیچ استان یا منطقه به طور اخص توسعه ای هماهنگ و پایدار را تجربه نخواهند کرد، مگر اینکه سه محور یاد شده را در کنار هم پایش نماید!

هماهنگی و هم راستایی این سه شاخص توسعه نیازمند نگاه عمیق علمی، سیاسی، فرهنگی، بهداشتی و اجتماعی است .

نگاه صرفا اقتصادی به این منطقه باعث خواهد شد که شاید در بهترین شرایط به یک رشد تک محوری از توانمندی های اقتصادی در جنوب استان بوشهر دست یابیم.

ساختار تکنولوژیکی، فنی و مهندسی در سایه سرمایه‌گذاری‌های نفت و گاز توانسته است چهره جنوبی‌ترین منطقه استان که پایگاه و پایتخت انرژی ایران، منطقه و حتی جهان نامیده می‌شود را دگرگون نموده و ایجاد صنایع مختلف آب و رنگ منطقه را به کلی صنعتی نموده و چهره غیر قابل تصور از دود و آهن در بستر دریا و خشکی گسترده و ایجاد مسیرهای حمل و نقل مختلف و همچنین ایجاد جاده‌ها باعث توسعه تردد و همایشی سترگ از در هم تنیده شدن آتش و مهارت فنی را به رخ می کشد. 

این همه به آشوبی عظیم در زندگی روزمره انسانهای این منطقه مبدل گشته و به کلی روزگارشان دستخوش دگردیسی عظیمی نموده است!!

بی شک این حرکت بی پایان عصر شکوفایی اقتصادی تاثیرات مهم دیگری را بر زیست بوم ها و نگرش های مردمی داشته است که نباید از آنها غافل شد. قیمت به دست آوردن این توسعه اقتصادی در منطقه عسلویه و پیرامون‌ آن چگونه پرداخت شده است؟ و مردم استان چه انتظاری از آن بر حسب توسعه متوازن و پایدار داشته و خواهند داشت؟!

اگر شروع حرکت به سوی توسعه متوازن و پایدار معمولاً با رشد اقتصادی به بار می‌نشیند جنبه‌های انسانی و مردمی آن به مطالبات به حق خانواده‌ها و به خصوص جوانان سرزمین ما مرتبط است. در این راستا می بایست نگاهی معنی‌دار به مفهوم پایداری در بخش مسئولیت اجتماعی و مفاهیم مرتبط با بهبود وضعیت زیست محیطی  دنبال نمود.

شرکت های صنعتی ضمن اینکه به استخراج منابع زیرزمینی و تحقق اهداف عالیه مالی و اقتصادی خود در این منطقه هستند می بایست به توسعه پایدار زیست محیطی و  مسئولیت اجتماعی حاکم بر روابط اقتصادی در منطقه نیز اقدام نمایند! معضلات زیست محیطی که شاید از سواحل و پسکرانه گرفته تا زیست بوم های آبزیان و تاثیر آن بر میزان برداشت و متناسب از آبزیان توسط صیادان بومی و منطقه‌ای و همچنین تأثیر این صنایع بر اقتصاد خانوار ها به دلیل کاهش صید در منطقه به علت آلودگی های مکرر می تواند مورد بحث قرار می‌گیرد. از سوی دیگر فقدان توجه کافی به مسئولیت اجتماعی در جذب نیروی انسانی از منطقه معضل دیگری است که پایداری این صنایع را در منطقه و استان زیر یک سوال اساسی برده است.

آیا جذب نیروهای مستعد بومی منطقه نمی بایست سرلوحه توسعه منابع انسانی این شرکت‌ها بوده و باشد؟

موضوع جذب نیروی انسانی از خانواده های منطقه و استان در سال های قبل، روال نسبتا نامناسبی را پیموده است. مردم با دیدن زرق و برق‌های صنایع مختلف نفت و گاز و صنایع پایین دست در منطقه، نباید فقط شاهد آلودگی محیط زیست خود بوده و مشکلات تنفسی را شاهد باشند!

این مردم لایق بهترین ها از توسعه پایدار هستند که در جنوب استان می بایست توسط دولت جدید به شکلی منطقی و معقول بازبینی گردیده تا سایه برنامه ها و نگاه های غیر پایدار را کاهش داده و توسعه‌ای هماهنگ، و مثلثی پایدار از پیشرفت اقتصادی، توسعه زیست محیطی و با مسئولیت اجتماعی در قبال مردم استان را ان شاالله شاهد باشیم.

 

حمید شاه‌بندرزاده؛ استاد دانشگاه

انتهای پیام/

منبع: دانا

کلیدواژه: مسئولیت اجتماعی صنعت پتروشیمی توسعه پایدار زیست محیطی میلیون تن

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.dana.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «دانا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۴۲۷۵۰۹۷ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

قرن بیست و یکم قرن گردشگری

صدای ایران/حميد سعادتی-بر اساس گزارش سازمان جهانی گردشگری، صنعت گردشگری در حال تبدیل شدن به بزرگترین و پرسودترین صنعت در سطح جهان است. در حال حاضر، 11٪ به تولید ناخالص داخلی (GDP)، 10٪ در اشتغال، 5٪ به صادرات، و 5٪به سرمایه گذاری جهانی کمک می کند.

رشد سریع صنعت گردشگری بسیاری از کارشناسان را بر آن داشته است تا قرن بیست و یکم را قرن گردشگری بدانند.

از منظر اقتصادی، گردشگری بین المللی درآمد قابل توجهی برای کشورها ایجاد می کند. توسعه گردشگری نقش مهمی در تشویق سرمایه گذاری زیرساختی، تامین درآمد دولت و ایجاد فرصت های شغلی مستقیم و غیرمستقیم در سراسر جهان ایفا می کند.

کشورهای پیشرفته و توسعه یافته اکنون اهمیت اقتصادی گردشگری را درک می کنند. آنها به دلیل هزینه های اولیه ای که گردشگران برای خدمات مصرفی انجام می دهند، آن را یک منبع مالی می دانند. در نهایت این امر به رشد و توسعه اقتصادی کمک می کند.

با این حال، برای کشورهای در حال توسعه، توسعه گردشگری می تواند چالش هایی مانند نرخ بالای بیکاری، محدودیت منابع ارزی و اتکای بیش از حد به یک بخش اقتصادی را نیز به همراه داشته باشد.

اهمیت گردشگری از نظر تولید و اشتغال همواره مورد تاکید بوده است. در سطح جهانی، گردشگری 70% صادرات و30%صادرات خدمات را به خود اختصاص داده است. علاوه بر این، 10٪ به تولید ناخالص داخلی جهان (GDP) کمک می کند.

توسعه گردشگری منجر به رشد اقتصادی و اشتغال در مناطق مقصد می شود. همانطور که گردشگران تقاضای نهایی خود را برای محصولات افزایش می دهند، هم بخش های مرتبط با گردشگری و هم بخش های غیر گردشگری تولید را گسترش می دهند. در نتیجه رشد اقتصادی رخ می دهد و تقاضا برای نیروی کار نیز افزایش می یابد. رشد اقتصادی ناشی از ایجاد اشتغال به کاهش فقر و بهبود توزیع درآمد در جوامع کمک می کند.

شایان ذکر است که از هر ده شغل در سراسر جهان، یک شغل مربوط به گردشگری است. توسعه گردشگری به طور قابل توجهی بر تنوع اقتصادی تأثیر می گذارد و به دستیابی به اهداف اقتصادی در کشورها کمک می کند.

به طور خلاصه، گردشگری یک صنعت بزرگ جهانی است که درآمد قابل توجهی را برای کشورها به ارمغان می آورد. به عنوان یک محرک اقتصادی حیاتی عمل می کند، تنوع در فعالیت های اقتصادی را تقویت می کند و بستر مناسبی را برای دستیابی به اهداف اقتصادی فراهم می کند.