به گزارش روز چهارشنبه ایرنا از جشنواره فیلم فجر، در سومین روز از برگزاری جشنواره فیلم فجر، نشست تخصصی «رنگ در سینمای امروز ایران» با حضور مسعود سفلایی (مجری)، محمود کلاری (مدیر فیلمبرداری) ساعد نیک ذات (مدیر فیلمبرداری) و کامران سحرخیز (متخصص لابراتوار دیجیتال) در خانه جشنواره برگزار شد.
محمود کلاری مدیر فیلمبرداری در این نشست بیان کرد: بعد از دگرگونی فیلمبرداری از آنالوگ به دیجیتال این مبحث بسیار اهمیت پیدا کرده است.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمیشوند!
تصحیح رنگ در دوران آنالوگ هم بود اما با جهانی محدودتر، این بخش حداکثر در سه جلسه نشست بین متخصص فنی و رنگپرداز به نتیجه میرسید.
وی خاطرنشان کرد: قواعد اولیه در آن دوران هم جاری بود، نزدیکی سلیقه رنگپرداز و فیلمبردار اهمیت داشت اما تعداد لابراتوارها محدود و تعداد افراد در این حوزه نیز کم بود همچنین افراد در این حوزه میتوانستند با هر سلیقهای شروع به کار کنند.
محمود کلاری ادامه داد: زمانی که درک درستی از پدیدهای وجود نداشته باشد به موفقیت نمیرسد. در فیلمسازیهای بزرگ دنیا به لوکیشن فکر میکنند و وقت میگذارند اما اگر فکر نشود فیلم به هدفش نمیرسد. باید تصویر درستی در اختیار لابراتوار قرار گیرد. ما در عرصه لابراتوار دیجیتال پیشرفت قابل ملاحظهای داشتیم. حرکت به سمت دیجیتال با یک شوک همراه بود و زمان میبرد که هر چیز جایگاه خود را پیدا کند.
وی ادامه داد: با این شیوه به عرصه جدیدی برای پرداخت فیلم میرسیم و بخش لابراتوار و ساختار بصری میتواند اثر کارگردان را دگرگون کند پس میتوان ویژهتر به این موضوع نگاه کرد.
مدیر فیلمبرداری افزود: به همین دلیل این عرصه مهم شده است زیرا فراتر از دیدگاه، کارگردان را میتواند عینی کند و این موضوع به تسلط فردی که در این حوزه کار میکند، برمیگردد.
کلاری ادامه داد: در دورانی که ویدیو بسیار ابتدایی بود، در حال ساخت فیلمی بودیم که عمده آن در ماشین بود و نمیتوانستیم در اطراف ماشین دوربین نبندیم. همچنین این دوربین نمیتوانست دوربین فیلمبرداری باشد زیرا بسیار بزرگ بود؛ آن زمان از یک هندیکم کوچک استفاده کردیم و به سختی اصلاح رنگ شد. نهایتا برای اولینبار تصویری داشتیم که از ویدیو به فرمتی تبدیل شده بود که قابل پخش در سینما باشد. در آن زمان کنترل رنگ دشوار بود.
وی بیان کرد: این کار فراتر از یک کار فنی بود و امروزه جایگاه لابراتوار در دیجیتال به سطحی ارتقا پیدا کرده که دیگر فقط یک کار فنی نیست و پیشبینی میکنم که در آینده رشد بیشتری داشته باشد.
ساعد نیکذات مدیر فیلمبرداری هم در این نشست عنوان کرد: در گذشته فیلمبردار همه چیز را میدانست و جادوگر سینما بود اما امروز این موضوع فراتر رفته و طراح صحنه، لابراتوار و جلوه ویژه در کنار فیلمبردار اهمیت پیدا کرده است. تیمی که دانایی کافی دارند به پیشبرد کار کمک میکنند.
وی ادامه داد: من سعی میکنم با فرمت خام کار کنم زیرا فیلمبردار و کالریست رنگ را تست میزنند.
در ارتباط با رنگ حرکت کردهایم اما بنیادی نیست
نیکذات خاطرنشان کرد: در ارتباط با رنگ حرکت کردهایم اما بنیادی نیست. سینمای ما ژورنالیستی شده و سرعت کیفیت را از بین میبرد. در پس تولید توهم دانش رخ میدهد و چون شما بلدید که با کامپیوتر کار کنید فکر میکنید که همه چیز را میدانید. مشکل این است که آموزشهای لازم در دانشگاه رخ نداده است. در فشار پلانی قدرت خلاقیت از بین میرود. هر کس با یک کامپیوتر میگوید کالریست است اما مسیر حرفهای بودن زنجیرهای است که باید کامل شود.
مدیر فیلمبرداری بیان کرد: در گذشته نسبت، یک به سه بود اما امروزه خیلی گستردهتر شده است. در قدم اول باید درست فیلمبرداری کرد. باید با ابزار استاندارد کار کرد و باقی به صورت خلاقیت وارد کار شود. تا میتوانید در زمان فیلمبرداری کار خود را انجام دهید و اگر نشد سراغ لابراتوار بروید.
ساعد نیکذات مدیر فیلمبرداری هم در این نشست عنوان کرد: کار در آن دوران سخت بود و امکانات محدود بود. همه چیز چشمی بود و با مکانیسم رنگها به وجود نمیآمد. بعدها با ورود ابزار دیجیتال امکانات اضافه شد در صورتی که میتوان حتی روی یک پیکسل کار کرد.
وی خاطرنشان کرد: گرید دادن به رنگ نکته مهمی بود که اضافه شد. در دیجیتال نظارت بر پیکسل از همان ابتدا وجود دارد و ناحیهای و نقطهای و پیکسلی میتوان کار کرد.
کامران سحرخیز درخصوص جایگاه لابراتوار عنوان کرد: اگر تصویر مناسبی نداشته باشم نمیتوانم کار شایستهای تحویل دهم. انتخاب ابزار و دقت در فیلمبرداری باید مورد توجه قرار گیرد. مشورت انجام نمیشود و ما حجم زیاد اطلاعات را جمع میکنیم که چه شود؟ اگر فکر پشت کار نباشد کار پیش نمیرود. باید توجه کرد که تنها یک مولفه کافی نیست و باید مشورت کرد.
وی ادامه داد: تمام فیلمهای امسال گرید شده و به رنگی که مورد نظر کارگردان و فیلمبردار بود تغییر کرده است. این موضوع معمول است اما اینکه خط فکری درستی داشته باشد، گاهی درست نیست. ما در همه کارها گربدینگ داریم و تقریبا همه فیلمبردارها این را میخواهند اما طراحی صحنه بسیار در موفقیت اثر موثر است.
سحرخیز متخصص لابراتوار دیجیتال درخصوص فراتر رفتن نگاه از بعد فنی اضافه کرد: اینکه چقدر میتوان قبل از فیلمبرداری با فیلمبردار تعامل ایجاد کرد، اهمیت دارد. کالر گریدینگ یک سطح بالاتر است و امروز در این حوزه فراتر رفتهایم و میخواهیم حس جدیدی به صحنه بدهیم.
وی افزود: طبیعتا اگر با فیلمبردار پیش از کار صحبت شود، میتوان کارهای گستردهتری کرد. در گذشته اصلاح رنگ فنی بود اما امروز کاری خلاقانه است. حتی تصمیم دارند که این رشته را وارد اسکار کنند. ما استقبال میکنیم که فیلمبردار هم در طول کار با ما همکاری کند.
وی افزود: نکته اساسی دوستانی هستند که کار اجرایی بخش زیباییشناختی کار را برعهده دارند و باید پیشینه کار تصویر را داشته باشند. چند عنصر مانند جشنواره باعث میشود که کارهای فنی به موقع انجام نشود. زیرا این کار فکر و تمرکز میخواهد و به توان نیاز دارد. همچنین قبل از جشنواره شبانهروز کار میکنند و در نهایت آنچه که مطلوب است، رخ نمیدهد.
مدیر فیلمبرداری بیان کرد: در خیلی از کارها دوستان فیلمبردار کار خود را میکنند اما وقتی به محدوده جشنواره میرسند، در آن زمان هیچ لابراتواری نمیتواند کمک کند. من به آینده تصویر در سینمای ایران امیدوارم.
برچسبها محمود کلاری فیلم برداری جشنواره فیلم فجر چهلمین جشنواره فیلم فجر پروندهٔ خبری چهلمین جشنواره بینالمللی فیلم فجر
منبع: ایرنا
کلیدواژه: محمود کلاری
فیلم برداری
جشنواره فیلم فجر
محمود کلاری
فیلم برداری
جشنواره فیلم فجر
چهلمین جشنواره فیلم فجر
جشنواره فیلم فجر
مدیر فیلمبرداری
محمود کلاری
نیک ذات
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را بهطور اتوماتیک از وبسایت www.irna.ir دریافت کردهاست، لذا
منبع این خبر، وبسایت «ایرنا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۴۲۹۰۸۰۹ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتیکه در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
دین سینما به امام صادق(ع) چه زمانی ادا میشود؟
این اهمیت از آنروست که با توجه به آمارهای منتشر شده ازسوی نهادهای علمی کشور بیشتر مخاطبان ایرانی به موضوعات دینی اهمیت میدهند و براساس آخرین پیمایش مرکز تحقیقات صدا وسیما نیز پربینندهترین برنامههای رسانهملی برنامههای مذهبی هستند. اما اینکه چرا تاکنون درصنعت فیلمسازی و سریالسازی به چنین موضوع مهمی کمتر پرداخته شده نیاز به بررسی بیشتری دارد.
سینما و فیلمسازی مذهبی سینما ذاتا هنری قصهگو و در عینحال وابسته به تکنولوژی محسوب میشود و به همین جهت بستر خوبی برای طرح روایت و داستانهای برآمده از باورها و عقاید انسانها در طول
تاریخ است. همچنین بهدلیل بدیع و مدرن بودن، ابزارهای نامحدودی در اختیار دارد که میتواند در اذهان مخاطبان عمیقا اثرگذار باشد. از آغاز شکلگیری سینما در اواخر قرن نوزدهم تا به امروز، جادوی سینما این امکان را فراهم کرده تا سینماگران، دغدغههای اعتقادی و مذهبی خود را از طریق این رسانه به نمایش بگذارند. بهطورکلی این تولیدات دارای اهمیت استراتژیک هستند و میتوانند در نمایش و قرائت مطلوب مردم درخصوص ادیان، مهم و پرطرفدار باشند.
چرا سینمای دینی در ایران شکل نمیگیرد سینمای ایران اسلامی که بهعنوان مرکز اصلی تجمع شیعیان دنیا، سالهاست در تولیدات انواع فیلمهای سینمایی با رویکردهای انسانی و اخلاقی خوش درخشیده اما بهنظر میرسد تاکنون برای تولیداتی از نوع سینمای دینی حرف چندانی برای گفتن نداشته باشد؛ آنهم در شرایطی که جریانات انحرافی صهیون و وهابیت، تمام سپاه خود را برای به تصویر کشیدن دوران صدر
اسلام بهگونهای که مطلوب خودشان است، به میدان آوردهاند. از ساخت فیلم و حکمرانی بر سینمای هالیوود تا بودجهریزی و سریالسازی در کشورهای حاشیه خلیجفارس و خاورمیانه برای تحریف تاریخ
شیعه و دوران امامت اولاد نبی اسلام(ص) آن هم بدون رعایت ابتداییترین ملاحظاتی که میتوان داشت.
تحریف تاریخ شیعه مصداق فراوانی را میتوان از میان تولیدات عربی درباره تحریف تاریخ شیعه همراستا با تفکر ضدایرانی مثال زد اما متأخرترین آنها میتواند مجموعههایی مانند «اِمامُ الْفُقَهاء» یا «حشاشین» باشد که این روزها نامش سر زبانها افتاده است. این تولیدات نمایشی گرچه ازسوی برخی با سهلانگاری دنبال میشود اما ماجرای آنها عمیقتر از مباحثی چون جنبه سرگرمی صنعت فیلمسازی است و تلاش میشود تا با القای تصویری غلط، زمینه تحریف تاریخ را فراهم کند.به طور مثال این مجموعههای تلویزیونی نه فقط بهدور از اهداف سیاسی و ضدشیعی ساخته نشدهاند بلکه دقیقا میدانند چه هدفی را دنبال میکنند و قرار است چه تصویری از اسلام و شیعه به جهان ارائه نمایند تا در نهایت آنچه در اذهان در مورد اسلام و تشیع شکل میگیرد، به نفع خودشان و در راستای تضعیف اندیشه ولایی شیعیان باشد که امروز رسانهها و اندیشمندان صهیونیستی چنین تفکری را مانع جدی حیات خود میدانند.
تصویری تحریف شده از امام صادق(ع) به عنوان نمونه مجموعه «اِمامُ الْفُقَهاء» که در رابطه با زندگی امام صادق(ع) به کارگردانی سامی جنادی سوری و نویسندگی حامد العلی کویتی با حمایت شرکت کویتی الخیر در ۳۰ قسمت ساخته شده و در سال ۱۳۹۱ از شبکه العراقیه در عراق پخش گردید و پس از آن شبکه الکوثر صداوسیمای جمهوری اسلامی ایران نیز البته با برخی اصلاحات، ازجمله پوشاندن چهره مبارک بنیانگذار مذهب شیعه(ع) و پدر بزرگوارشان، آن را به نمایش گذاشت، تلاش شده تا روایتی تاریخی از خلفای اربعه ارائه دهد و با توجه به نهضت علمی که امام باقر(ع) و امام صادق(ع) پایهگذاری کردند، این موضوع را اثبات کند. این در حالی است که این
سریال با توجه به جایگاه این دو امام شیعه در پی اثبات جریان خلافت است اما از این امامان و خلافت برحق آنها چیزی نمیگوید.همین امر سبب شد برخی مراجع تقلید در کشورهای مختلف اسلامی از این سریال انتقاد کنند. «اِمامُ الْفُقَهاء» اگرچه مدرسه علمیه امام صادق(ع) در مسجد النبی(ص) و پرورش فقها و علما در آن مدرسه را به تصویر کشیده است، اما به امامت این امام بزرگوار و نشان دادن شخصیت وی در حد یک فقیه، بسنده کرده که چنین رویکردی در مجموعهای که مدعی روایت زندگی امام صادق(ع) است، نمیتواند بیهدف بوده باشد.بر همین اساس باید این سؤال را مطرح کرد، آیا واقعا ساخت فیلم و سریال در خصوص بنیانگذار مذهب شیعه وظیفه سینما و تلویزیون ایران نیست؟
حشاشین در مقابل تفکر شیعی در راستای بررسی تولیدات فیلمسازی و سریالسازی، باید گفت سریال حشاشین نیز که در ماه رمضان امسال پخش شد و تلاش کرده جنبش شیعه اسماعیلیه را همراستا با داعش به تصویر بکشد را هم باید در این رابطه ارزیابی کرد. اسماعیلیها نام خود را از اسماعیل بن جعفر، فرزند امام صادق(ع) گرفتهاند. آنها برخلاف شیعیان اثنیعشری، که امام موسی کاظم(ع) برادر کوچکتر اسماعیل را به عنوان امام پذیرفتهاند، معتقد بودند اسماعیل جانشین امام صادق(ع) بوده است. همین تفکر انحرافی حالا دستمایه جریانهای صهیونیستی شده تا از زبان کشورهای سکولار اسلامی فیلمی ساخته شود که تفکر شیعی را با داعش ساخته شده توسط غرب پیوند زنند و به جهانیان نشان دهند که تفکر داعشی همراستا با تفکر شیعی است و با تحریف تاریخ، کذبیات تفکری خود را جای حقیقت اندیشه شیعیان جا بزنند.
سینما حق دستکاری تاریخ را ندارد با بازخوانی انتقادات و واکنشهایی که امروزه از سوی منتقدان به چنین آثاری میشود، میتوان بهخوبی دریافت که جریانات صهیونیستی چگونه از دوقطبیسازی و پاککردن تاریخ بهره میبرند. بهطور مثال شاید فیلمنامهای با یک قصه اجتماعی و عاشقانه این امکان را برای فیلمساز فراهم کند تا دخل و تصرفی در موضوع ایجاد نماید اما فیلمساز طبیعتا حق دستکاری تاریخ و وقایع شناخته شده را ندارد، بهخصوص اگر درام به شخصیتی تاریخی بپردازد که در یک دوره زمانی خاص نقش فعالی داشته است؛ این نقدی است که وجیهه عبدالرحمن از بازیگران سینمای عرب بهتازگی بر سریال «حشاشین» مطرح کرده است. متاسفانه پدیده جعل تاریخ در درام تاریخی عرب و ترکیه بسیار وجود دارد، چراکه آنها فیلمنامهها را از بین رویدادهایی برمیگزینند که مواضع قهرمانانه را تقویت و افتخارات و پیشینیانشان را ستایش میکند و این قطعا به نفع درام نیست و وقتی این درام درخصوص به تصویر کشیدن شخصیتهای ارزشمند دینی جمع زیادی از مردم دنیا باشد، اشکال چنین رویکردی بیشتر نمود پیدا میکند.حتی برخی منتقدان شبکههای عربی نیز در مورد این سریال گفتهاند: این مجموعه نمایشی در ابتدا و انتها ماحصل خیال بوده که از تاریخ الهام گرفته شده است.
وقتی صهیون برای کوبیدن اسلام سیاسی دست بهکار میشود ساخت سریالهایی چون حشاشین از سوی جریان صهیونیستی که امروز در ضعیفترین جایگاه خود قرار دارد راهبری میشود تا با کوبیدن اسلام سیاسی در ایران، اخوانالمسلمین در مصر و حماس در فلسطین که بزرگترین دشمن آنها محسوب میشود و جریان مقاومت را در منطقه پدید آوردهاند به جریان تندروی ساخته شده توسط آمریکا داعش نسبت دهد که اسلامهراسی را در دنیا تقویت کند.
در جنگ روایتها چه کردیم؟ حالا در این جنگ روایتها، سینمای ایران شیعی برای روایت
صادق از زندگی پدر مکتب جعفری چه کرده است؟ گرچه تلویزیون ایران درخصوص صدر اسلام و حوادث کربلا تولیدات قابل دفاعی داشته و میتوان به مجموعههایی مانند مختارنامه، امام علی(ع)، معصومیت از دست رفته، ولایت عشق، تنهاترین سردار و... اشاره کرد که هرکدام دورهای از تاریخ اسلام را مورد بررسی قرار دادهاند اما در این بین، جای یک فیلم سینمایی یا سریال در شأن بنیانگذار مذهب شیعه، بهشدت احساس میشود.همانطور که بر همه روشن است، تاریخ تمدنی غرب بدون وجود آوردههای علمی مسلمانان قطعا به جایی نمیرسید یا دستکم این دستاوردهای دانشمندان و عالمان اسلام بود که کتابخانههای غرب را تا دورهای از تاریخ پر کرد.طبیعتا تمدن کنونی جهان، ازتلاش ملل گوناگون در طول تاریخ شکل گرفته است وسهم اسلام در پیدایش وتوسعه این تمدن، بیش ازدیگر تمدنها نباشد، کمتر نیست. پرسش اینجاست که آیا سینمای ایران ظرفیت ساخت فیلمی برای بیان این تاریخ را ندارد یا ما با فقر سینماگران دغدغهمند و شیعه مواجه هستیم؟
دوران سینمای سکولار گذشته است علوم و تمدن اسلامی از مسیرهای مختلفی به غرب منتقل شد که ترجمه کتب عربی به زبانهای اروپایی و تدریس و استفاده از کتب عربی که دانشمندان مسلمان آنها را در مراکز علمی نوشته یا ترجمه کرده بودند، بیشترین تاثیر را داشت. شاید این توضیحات برای اثبات اهمیت توجه به اقدامات اساسی امام صادق(ع) و جهاد علمی که او ایجاد کرد، کافی است تا متوجه باشیم که تا چه اندازه پرداخت به زندگی این دانشمند زمان، گردآورنده علوم اسلامی و سپس انتشار آن به سراسر دنیا و حتی تاثیرش بر شکلگیری غرب در سینما و تلویزیون اهمیت و جذابیت دارد. مردم ایران مخاطبانی مشتاق به تماشای آثار نمایشی با مضامین مذهبی و دینی هستند.در همین ماه رمضان گذشته واقعا روشن شد که دوران «تلویزیون، رسانهای با ماهیت سکولار است» گذشته و نهفقط تلویزیون که سینما نیز تشنه تولیداتی با مضامین ارزشمند است؛ چراکه مخاطب سینمای امروز نیز چنین خواستهای دارد و فیلمهای دفاعمقدس یا انقلابی همیشه در ایران پرفروش بودهاند.
جای خالی استکبارستیزی رئیس مکتب جعفری در سینما میتوانیم با یک روایت دقیق و جذاب سینمایی، حقانیت شیعه و تاثیراتی را که بر فرهنگ بشری گذاشته، ثابت کنیم و این بار ما بهعنوان شیعیان ۱۲امامی و باورمند به مهدویت بگوییم غرب چگونه غرب شد و حالا با فاصله از همان دستاوردها امروز به چه نقطهای از اضمحلال فرهنگی رسیده است؟! در حقیقت دوران زندگی امام صادق(ع) را از هر منظری که مورد توجه قرار دهیم، سرشار از قصهها و پیروزیهای علمی و فرهنگی است که موجب شکلگیری دوران طلایی اسلام شد و تمامی این دستاوردها قابلیت نمایشیشدن دارد؛ ضمن اینکه امروز که جهان علیه هر نوع استکبار برخاسته و آزادگان مسلمان و غیرمسلمان خواهان برچیدهشدن رژیم صهیونیست هستند، بهترین فرصت برای بیان وجوه استکبارستیزی رئیس مکتب جعفری است و سینما باید دستبهکار شود تا در این جنگ رسانهای از موثرترین و فراگیرترین رسانهها، یعنی فیلمسازی برای تولید محتواهایی متناسب با فرهنگ شیعی بهره برد و چه روایتی مهمتر و ضروریتر از روایت زندگی امام صادق(ع)؟! سینما قصه میخواهد، حادثه و قهرمان نیاز دارد و دوران امام صادق یکی از توفانیترین ادوار تاریخ اسلام است که از یک سو اغتشاشها و انقلابهای پیاپی متعددی را تجربه کرده، از جمله قیام خونخواهان امام حسین(ع) و از سوی دیگر در این دوره تاریخی شاهد برخورد مکاتب، ایدئولوژیها و تضاد افکار فلسفی و کلامی هستیم که ناشی از برخورد امت اسلامی با مردم کشورهای فتحشده با دنیای خارج است. در آخر اینکه به نظر روایت این دوران طلایی از اسلام شیعی در سینما کمی همت، دغدغه و اسلامشناسی میخواهد تا فیلمنامهنویسان و کارگردانان سینمای ایران دستبهکار شوند و مدیران سینمایی و صداوسیما را کنار خود ببینند و دست و دلبازانه برای فتح و پیروزی شیعیان، این بار نه مانند صدر اسلام با فدا کردن خون؛ بلکه با تخصیص بودجه کافی، بهرهمندی از فناوری و استفاده از افراد باسواد و آگاه، آثاری نمایشی تولید کنند و مرزهای فرهنگی و هنری را درنوردند.