چه کسی بازیگری سینما را به علی نصیریان یاد داد؟
تاریخ انتشار: ۱۵ بهمن ۱۴۰۰ | کد خبر: ۳۴۳۰۰۴۶۷
به گزارش همشهری آنلاین به نقل از ایرنا، در چهارمین روز از برگزاری جشنواره فیلم فجر، نشست آثار گنجینه با عنوان نمایش و نشست بررسی فیلم سینمایی گاو با حضور علی نصیریان (بازیگر) و اکبر نبوی (مجری) در خانه جشنواره برگزار شد، نصیریان با بیان اینکه پیش از فیلم گاو که اولین تجربه سینمایی من بود بنده تئاتر بازی می کردم، گفت: قصه این فیلم از کتاب عزاداران بَیَل نوشته غلامحسین ساعدی بود.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمیشوند!
وی افزود: در سال ۳۶ مرکزی با عنوان اداره هنر دراماتیک تاسیس شد. از آن زمان من با ساعدی همکاری کردم. ابتدا با یکسری نمایش نامه با مضمون مشروطه با هم کار کردیم. یک شب ساعدی با یک جوان خوشرو به نام داریوش مهرجویی پیش من آمدند و گفتند که ایشان می خواهند فیلم گاو را بسازند. ما از شوق حس عجیبی را پیدا کردیم و نمی دانستیم باید از خوشحالی چه کنیم.
نحوه شکل گیری فیلم گاواین بازیگر سینما و تئاتر درباره شکل گیری این فیلم سینمایی بیان کرد: ما قبلا در تلویزیون ایران تئاتر «گاو» را به نمایش گذاشته بودیم که یکی از این تئاترها همین نمایشنامه «گاو» بود. آل احمد از این اثر تمجید فراوانی کرد. بعد از آن که سناریوی فیلم نوشته شد، ما فهمیدیم مقوله سینما با تئاتر متفاوت است.
بازیگر فیلم گاو ادامه داد: مهرجویی تست های فیلمی و سینمایی از ما گرفت و تمرین هایی برای ما گذاشت و سکانس های پردیالوگ فیلم را در اداره تئاتر تمرین کردیم.
داریوش مهرجویینصیریان اضافه کرد: این فیلم برای ما بسیار تاثیرگذار بود. من همیشه گفتم که در فیلم گاو، مهرجویی ما را با قرار گرفتن مقابل دوربین و بازی فیلم سینمایی آشنا کرد. من از ایشان سینما را یاد گرفتم. موضوع عمق میدان و حرکات دوربین و تکنیک های سینما آنجا برای ما روشن شد. اولین کارگردان و معلمی که به من یاد داد مقابل دوربین چه کنم، داریوش مهرجویی بود.
وی گفت: ما تله تئاتری را با همین قصه در تلویزیون بازی کرده بودیم و نقش های ما تغییر نکرده بود اما آنچه که با عنوان فیلم سینمایی گاو ساخته شد، با تله تئاتر گاو متفاوت بود. هرچند شخصیت ها همان بود. هر کدام از ما که نقش های تئاتر را در فیلم سینمایی گاو بازی کردیم.
تاثیر فیلم گاو در بازی بازیگراناین بازیگر سینما و تئاتر درباره تاثیر این فیلم در بازی بازیگران توضیح داد: در قسمتی از فیلم صحبت از بوی بد مردگان می شد. وقتی من متن این قسمت را خواندم، احساس بوی بد میکردم. این قصه تا این اندازه در ما تاثیر گذاشته بود. لازم نبود مهرجویی و ساعدی برای ما توضیحات فراوان درباره چگونگی نقش آفرینی بدهند. من بیشترین استفاده را برای بازی بهتر از خودِ داستان و مطالعه آن کردم. سکانس های مختلف فیلم برای متمرکز شدنم، الهام بخش بود.
نصیریان درباره حرفه بازیگری نیز گفت: بنیاد بازیگری تقلید به معنای واقعی است یعنی فرد بازیگر ادا و نوای شخص دیگری را برای بیان شباهت، انجام میدهد. بازیگری تظاهر به خصوصیات درونی یک شخصیت است. مولانا می گوید که تو وقتی در درونت چیزی می گذرد، این روی صورتت منعکس میشود. ما که نمیتوانیم همان شخصیت داخل فیلم بشویم، این تظاهر باید انقدر کار بشود که باورپذیر شود در درجه اول باید ابتدا بازیگر خود و شخصیتش را باور کند. بازیگران معتقدند که خودشان به نوعی نویسنده هستند به طور قطع اگر نقش مرا فرد دیگری بازی می کرد، خروجی متفاوتی داشت.
مهرجویی هنوز هم با وسواس کار میکندوی در ادامه خاطره ای از ضبط یک سکانس تعریف کرد و گفت: شبی می خواستند مجلس عزاداری در فیلم، ضبط شود. هر چه من آواز خواندم مردم آن روستا که در فیلم بازی کردند، متاثر نشدند. مهر جویی (کارگردان فیلم) به من گفت که شخصی را برای روضه خواندن پیدا کن. من گشتم و یک روضه خوان را پیدا کردم. وقتی او روضه خواند همه گریه کردند. متاثر شدن اهالی آنجا هم وابسته به خودشان بود.
نصیریان درباره شخصیت داریوش مهرجویی بیان کرد: مهرجویی خیلی با وسواس کار میکرد. من اخیرا با او کار کردم و دیدم با وجود بالارفتن سن هنوز دقت قدیمش را دارد. حتی زمانی که با اهالی روستا بازی می کردیم، بارها کار و تمرین میکردیم.
رفتوآمدم به دهات به بازی من در گاو کمک کرداین بازیگر پیشکسوت درباره واقع گرایی فیلم سینمایی گاو گفت: این واقعگرایی به ساعدی (نویسنده کتاب) بر میگشت. او یک زندگی روستایی را تجربه کرده بود. مجموعههایی که نوشت مانند آشغالدانی، هم از لحاظ زبان و هم از لحاظ شناخت فضا، روحیه روستایی داشت. هیچ گاه ساعدی در خانه متنها را نمی نوشت. او همیشه در دهاتها مشغول گذار بود. خودم هم در شهرستان ها و دهات ها رفت و آمد داشتم و این به بازی من در فیلم کمک میکرد.
نصیریان درباره محل فیلمبرداری سینما بیان کرد: دهی که ما در آن فیلمبرداری کردیم، فضای واقعی گاو نبود. فضای واقعی دهاتی در آذربایجان بود و مردم در بیغوله های داخل کوه زندگی می کردند. حتی از زندگی که ما می خواستیم به نمایش بگذاریم، عکاسی شد و وقتی این عکس ها برای مجوز ساخت و نمایش نشان داده شد، گفتند نیاز نیست اصلا فیلمی با این مضمون بسازیم. به همین دلیل محل ساخت را تغییر دادیم که بتوانیم این اثر را بسازیم.
نصیریان درباره تکیه مهرجویی به انسان در جهان بینی سینماییش گفت: اعتلا به انسان یکی از مشخصه های انسان است و این ویژگی، مهرجویی را مهرجویی کرد.
وی با اشاره به نقطه اصلی فیلم بیان کرد: وقتی گاو مش حسن میمیرد، همه از این اتفاق جا میخوردند. در ادامه هم شخصیتی که به عنوان قوه عاقله است، به نجات روستاییان میآید. روستا با مرگ گاو دچار تغییر و بحران میشود. این بحران به نوعی معنا در این روستا میآورد.
مرحوم عزتالله انتظامی در نقش مشحسن زندگی میکردنصیریان در ادامه به نقش آفرینی عالی (زنده یاد) عزت الله انتظامی اشاره و تاکید کرد: اینکه مش حسن در پایان بدون اینکه بخواهد شعار بدهد میگفت «من گاو هستم»، نشان از تمرکز بازی عالی انتظامی داشت. انتظامی زمانی که همه ما برای استراحت به تهران میآمدیم آنجا میماند تا در نقش خود زندگی کند و زمانی که میگفت « من گاو مش حسن هستم»، به بهترین شکل این فضا را بازی میکرد. نمیدانم اگر من جای شخصیت مش حسن بازی می کردم آیا در روستا میماندم یا نه، اما او حاضر نبود روستا را حتی آخر هفتهها که فیلمبرداری تعطیل میشد ترک کند.
بازیگری انسان را در خود غرق میکندنصیریان به اهمیت واقع گرایی در بازیگری رویکردی که در تئاتر به بازی بازیگر میشود اشاره کرد و گفت: بازیگر در تئاتر، مانند جراحی است که بدن را مقابل شاگردانی که جویای علم پزشکی هستند، موشکافی میکند و حقایق بدن را به نمایش میگذارد.
وی افزود: اصولا بازیگران باید هر آنچه در نقش اتفاق میافتد باشند. مثلا خودم در «بوی پیراهن یوسف» زمانی که به دنبال اتوبوس میدویدم، نا خودآگاه دستانم باز شد و کج و راست شدم؛ مانند پرندهای که به دنبال هدفی میرود. این در طبیعت بازیگری است که شما را در خود غرق میکند.
اکبر نبوی مجری این نشست نیز گفت: در این فیلم، ما یک روستای ساده را مشاهده می کنیم که به لحاظ امکانات، حتی دوچرخه هم ندارد. جهان معنای اهالی روستا هم همین سادگی را دارد. ما با این سادگی در بازیها هم مواجه بودیم.
کد خبر 654862 برچسبها علی نصیریان کارگردانان سینمای ایران داریوش مهرجویی بازیگران سینما و تلویزیون ایران سینمای ایران بازیگران سینما و تلویزیون جهانمنبع: همشهری آنلاین
کلیدواژه: علی نصیریان کارگردانان سینمای ایران داریوش مهرجویی بازیگران سینما و تلویزیون ایران سینمای ایران فیلم سینمایی گاو نصیریان درباره داریوش مهرجویی فیلم گاو برای ما مش حسن
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را بهطور اتوماتیک از وبسایت www.hamshahrionline.ir دریافت کردهاست، لذا منبع این خبر، وبسایت «همشهری آنلاین» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۴۳۰۰۴۶۷ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتیکه در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
به یاد آتیلا پسیانی و لحظههای ماندگارش در سینما | از هنرمندی در آثار بهرام بیضایی تا حاتمیکیا و بهروز افخمی | ببینید
به گزارش همشهری آنلاین، به نقل از روابط عمومی بنیاد سینمایی فارابی، آتیلا پسیانی از پیشگامان تئاتر تجربیست و چیزی حدود ۸۰ فیلم سینمایی در کارنامه بازیگریاش به چشم میآید؛ از نقشآفرینی برای بهرام بیضایی و تهمینه میلانی تا ابراهیم حاتمیکیا و بهروز افخمی.
آتیلا پسیانی که با بازی در «محله بر و بیا» خالق خاطرات دوستداشتنی برای دهه شصتیها بود، در تمامی سالهای بلند فعالیت هنری خود در گونههای رنگارنگِ جدی تا کمدی به ایفای نقش پرداخت، نقشهایی که نمود آنها در فیلمهای بسیاری پیدا بود.
«کشتی آنجلیکا»، «دو فیلم با یک بلیت»، «مسافران»، «خاکستر سبز» و «روز شیطان» از جمله آثاری بود که او از میانه دهه شصت تا سال ۷۳ در آنها نقشآفرینی کرد. تا بعد از آن نوبت به همکاری با رسول ملاقلیپور و تهمینه میلانی در فیلمهایی چون «هیوا»، «دو زن» و «نسل سوخته» برسد. بعد از آن بود که در حوالی سال ۸۰ نوبت به همکاریاش برای بازی در آثار فریدون جیرانی و کمال تبریزی در فیلمهای «آب و آتش»، «شام آخر» و «گاهی به آسمان نگاه کن» رسید.
فرزاد موتمن که آتیلا پسیانی سابقه بازی در دو فیلم او به نامهای «آخرینبار کی سحر را دیدی» و «صداها» را دارد، بازی این هنرمند عرصههای سینما، تئاتر و تلویزیون را تکنیکی و با تمرکزی بالا در صحنه میخواند که قادر بود نقشهای پیچیده و روانشناختی را به گونهای ادراکپذیر ایفا کند.
گرچه «کما» ی آرش معیریان فیلمی در ژانر کمدی بهشمار میرفت، اما پسیانی ایفاگر نقش جدی در آن بود تا در «اسپاگتی در ۸ دقیقه» تواناییهای بازی در زمینه کمدی را نیز به رخ بکشد. بازی در «آتش بس»، «پاداش سکوت»، «یک عاشقانه ساده»، «پل چوبی»، «نیمه شب اتفاق افتاد»، «غلامرضا تختی» و «سیانور» را از جمله دیگر نقشآفرینیهای به یاد ماندنی این بازیگر فقید میتوان خواند.
آتیلا پسیانی که آخرین نقشآفرینی او بازی در مجموعه «بیگناه» به کارگردانی مهران احمدی بود، بعد از مدتی مبارزه با بیماری سرطان، در میانه نخستین ماه پاییزی سال ۱۴۰۲ دیده از سرای ناپایدار فرو بست.
کد خبر 848317 برچسبها خبر مهم بازیگران سینما و تلویزیون ایران سینمای ایران چهرههای مشهور