نقد فیلم های جشنواره فجر |ملاقات خصوصی و ماهان: دو فیلم با یک بلیط
تاریخ انتشار: ۱۵ بهمن ۱۴۰۰ | کد خبر: ۳۴۳۰۱۶۶۰
در یادداشت سید سعید هاشمزاده "ملاقات خصوصی" و "ماهان" فیلمهای روز چهارم جشنواره فیلم فجر مورد بررسی و نقد قرار گرفته است. - اخبار فرهنگی -
خبرگزاری تسنیم-سیدسعید هاشمزاده در نقد دو فیلم روز چهارم جشنواره فیلم فجر "ملاقات خصوصی" و "ماهان" نوشت:
اصطلاح دو فیلم با یک بلیط مربوط به دورههای تاریخی است که برخی از سینماها، نمیتوانستند هزینه خود در بیاورند بنابر این یک فیلم پرفروش را درکنار یک فیلم کم فروش قرار میدادند و با یک بلیط این دو اثر را کنار هم اکران میکردند.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمیشوند!
*ملاقات خصوصی
ملاقات خصوصی ایده داستانی بدیع و تازه ای دارد. ایده مردهای زندانی که با ازدواج شان با دختران و زنان خارج از کشور، آنها را وادار میکنند تا مواد مخدر را به زندان بیاورند. و این مواد به 4 برابر قیمت خود در زندان بفروش میرسد. فیلم با لحن یک درام خانوادگی آغاز میشود درامی که قرار است زندگی فلاکت بار افراد یک خانواده را در آن ببینیم. مادر و دختری که عطاری را اداره میکنند تا بتوانند زندگی و معاش خانواده را بگذرانند و تأمین کنند. از سوی دیگر پدر آنها زندانی است و برادرشان نیز خلاف کاری فراری محسوب میشود. ارتباط پدر از داخل زندان یک واسطه دیگر را نیز از میان زندانیها با خود همراه دارد و آن فرهاد جوان زندانی است که عاشق دختر خانواده، پروانه میشود. درام عاشقانه شروع به کار میکند، ایدهای خوب که میتواند رابطه و دوری آدمی بیرون و درون یک زندان را به تصویر بکشد. این ارتباط از دور ریتم و فضای فیلم را متفاوت میکند اما لایه دوم فیلم از همین جا خود را نمایان میکند و آن مسئله مواد مخدر است و ورود مواد به زندان توسط زنان زندانیها.
این موضوع فیلم را به سمت و سوی دیگر میلغزاند. سمت و سویی که میشناسیم و دیدهایم و تقریبا از آن سیر هستیم. حداقل از سیر چنین موضوعی و نه از ایده آن. داستان در یک سوم پایانی دغدغه یک زن و شوهر و خانواده در ارتباط با مواد است دغدغهای که بارها دیدهایم. و فکر میکنم نکته مهم در اثر بازیگران آن هستند که با تکرار رویه پیشین نتوانستند اجرایی متفاوت و دارای تغییر را از خود نشان دهند تا تبدیل به شخصیتهایی قابل باور گردند و سپس موقعیت را قابل باور کنند.
پریناز ایزدیار در چنین شمایلی ظاهر میشود و خود را تکرار میکند. هوتن شکیبا نیز در نقش پسری که به جبر در گروهی خلاف افتاده است باز هم ما را به یاد فیلمهای قبلیاش میاندازد. و این یادآوریها فاصله تماشاگر با اثر را میکاهد. از سوی دیگر اما عاقبت اخلاقی که فیلم به ما گوشزد میکند بدون در نظر گرفتن حواشی اتفاق میافتد. حواشی که موجب میشد تا فرهاد، نتواند خود تصمیم گیرد و در زندان تحت فرمان بسیاری غیر از خود بود.
تماس داخل و خارج از زندان هم از نکات جالب ملاقات خصوصی است. چنانچه گویی هر زمان زندانی میتواند با بیرون از زندان رابطه برقرار کند و موبایل امری عادی در زندان است. در صورتی که خود بدست آوردن موبایل از آغاز ماجرا تا پایان لو رفتن باند میتوانست تبدیل به یک گره میشود.
ملاقات خصوصی میتوانست با پرداختی دگرگونه ایده تازه خود را بسط و گسترش دهد و در اجرا و انتخاب بازیگر نیز باعث ارتقای کیفی فیلم گردد اما فیلم تا نمایش یک درام عاشقانه / خانوادگی پیش میرود و در همین نقطه و با یک پیام اخلاقی و بدون ترسیم تبعاتش به پایان میرسد.
* ماهان
ماهان فیلم نیست. یک بیانیه اخلاقی دبستانی است درباره سرطان. یک داستانک کودکانه و کلیشهای یا حتی بدتر، یک تمرین کلاسی هنرستانی. فیلمهایی وجود دارند که پیش از عرصه نقد قرار میگیرند. درواقع آنها قبل از نقد هستند، ماقبل نقد. نقد کردن درباره آنها، گویی باز تعریف تمام پارامترها سینمایی و بدیهیات است. و البته که از گفتن بدیهیات گریزی نیست. اینجا روی نقد باید به سمت هیأت بازبین باشد. به سمت هیأتی که چیزی به عنوان ارزش سینمایی یک اثر را فدای محتوای آن و شعارهای اخلاقی دبستانیاش کرده است. چیزی که بیش از اندازه بر این خشم میافزاید عدم دخالت دبیر جشنواره و بازبینی نکردن فیلمها از سمت و سوی خودش است. ماجرا درباره فیلم ماهان به شکلی فرامتنی باید دنبال شود و توسط اهالی رسانه و منتقدان مطرح گردد. ماهان مشتی نمونه خروار است. مشتی که میگوید چرا باید جشنواره را با این آثار نازل پر کرد و ارزش کیفی فیلم و دسته آثاری که انتخاب شدهاند را پایین آورد. اثری بهتر از این برای پذیرفتن وجود نداشت؟! یا اینکه باید این محتوازدگی در میان داوران دیده میشد!؟
ماهان جایی برای بحث نمیگذارد و در برابر آن بدیهیات قرار میگیرند؛ چاره ای نیست. از دست ماهان باید به شناخت دوباره بدیهیات پناه برد. یعنی از متن تا اجرا. از بازیگری تا دوربین و دیالوگ و میزانسن و هر آنچه که فیلم هست و ماهان نیست.
نقد فیلم های جشنواره فجر | "برف آخر" بیش از حرف به تصویر اتکا دارد / "لایههای دروغ" جایی در ایدئولوژی فجر نداردنقد فیلم های جشنواره فجر | علف زار و شادوران ؛ معمایی در برابر کمدیانتهای پیام/
منبع: تسنیم
کلیدواژه: جشنواره فیلم فجر فیلم های جشنواره فجر جشنواره فیلم فجر فیلم های جشنواره فجر ملاقات خصوصی یک بلیط دو فیلم یک فیلم فیلم ها
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را بهطور اتوماتیک از وبسایت www.tasnimnews.com دریافت کردهاست، لذا منبع این خبر، وبسایت «تسنیم» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۴۳۰۱۶۶۰ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتیکه در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
ملاقات محرم با خانواده موسس سپاهان در رفسنجان
به گزارش ورزشسه، مرحوم محمود حریری چهره نامدار و تاثیرگذار فوتبال رفسنجان بنیانگذار باشگاه سپاهان اصفهان بوده که نقطه پيوند تاريخى فوتبال دو شهر رفسنجان و اصفهان به شمار مىرود و در یکی از آرامگاههای قدیمی شهر رفسنجان مدفون است.
محرم نويدكيا كاپيتان و سرمربى سابق سپاهان كه هدايت مس رفسنجان را بر عهده دارد حالا به نوعی نماد مشترك فوتبال رفسنجان و اصفهان به شمار مىرود.
ویدئو: 331447سرمربی مس پس از دیدار با اعضای خانواده مرحوم حریری در رفسنجان گفت:«ما سپاهانیها خودمان را مدیون آقای حریری میدانیم و چیزهای زیادی در خصوص ایشان شنیدهایم. این شخصیت بزرگ فوتبال رفسنجان تاثیر قابل توجهی در فوتبال اصفهان داشته و به نوعی پدر معنوی باشگاه سپاهان محسوب میشود. ایشان نقطه اشتراک فوتبال در دو شهر رفسنجان و اصفهان هستند که باشگاه سپاهان را تاسیس کردند و زحمات زیادی برای فوتبال شهر رفسنجان کشیدند. بسیار خوشحالم که امروز در این شهر و در کنار مزار چنین شخصیتی حضور دارم.»