یک جامعهشناس: در پیک ششم کرونا سینماییها باید الگوی رعایت پروتکلهای بهداشتی میشدند | مردم گمان میکنند سلبیرتیها از آنها عاقلتر هستند
تاریخ انتشار: ۱۶ بهمن ۱۴۰۰ | کد خبر: ۳۴۳۰۶۹۸۲
به گزارش همشهری آنلاین، سوال اینجاست هنرپیشهها و چهرههای سینمایی به عنوان بخشی از جامعه الیت و الگو، چرا در این موقعیت خاص که امیکرون به سرعت در حال شیوع است، بدون رعایت پروتکلهای بهداشتی در انظار عمومی حضور پیدا میکنند؟
دکتر مسعود کوثری، جامعهشناس و عضو هیئت علمی دانشگاه تهران درباره علل بروز این رفتار از سوی قسمتی از جامعه سینما به عنوان الگوی جامعه توضیح خواهند داد.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمیشوند!
مواردی مانند اعمال محدودیتها در چنین شرایطی به عموم جامعه مربوط میشود، مرجع تصمیمگیری در این موقعیت ستاد ملی کروناست و تعیین تکلیف برای برگزاری مراسماتی مانند جشنوارهها بر عهده این ستاد است.
افراد مختلف استدلالهای متفاوتی دارند که بیشتر با منافع آنها ارتباط دارد، در واقع درباره برگزاری جشنواره فیلم فجر در این شرایط، میتوان هم دلیلی برای موافقت هم مخالفت ارائه داد. در هرصورت نمیتوان جامعه را تعطیل کرد و فعالیت در دانشگاهها، مراکز، سازمانها و... نباید متوقف شود، از طرفی هرچه کرونا در جامعه دوام بیشتری داشته باشد، باعث اختلال حرکت جامعه میشود و پیگیری امور رشد و توسعه را به تعویق میاندازد.
آیا اهالی سینما نباید به طور خودجوش و با توجه به شیوع سویه جدید، برای عدم برگزاری جشنواره تصمیم میگرفتند؟به نظر من در این موارد تصمیمگیرنده و پاسخدهنده اصلی ستاد ملی کروناست و این مساله را نمیتوان به افراد واگذار کرد، چراکه افراد تابع منافع و دغدغه خود و همچنین جریانات سیاسی هستند، زیرا ممکن است همین جشنواره اگر شش ماه پیش برگزار شده بود با استقابل متفاوتی نسبت به برگزاری در بهمنماه مواجه میشد.
باید از ستاد ملی کرونا پرسید که آیا برگزاری جشنواره در شرایط هشدار کرونایی آیا به ضرر یا نفع جامعه است؟ زیرا زمزمههای شخصی معمولا به توطئه و سیاهنمایی و... متهم میشود.
دانشگاهها، ادارت و مراکز مختلف برای مقابله با شیوع بیشتر کرونا تهمیداتی مانند دورکاری یا کلاسهای غیرحضوری داشتند، بهتر نبود جشنواره هم به شکل مجازی برگزار میشد؟توقع جامعه از اهالی سینما به عنوان بخشی از جامعه الیت این است که با رفتار صحیح، الگویی مناسب به جامعه ارائه بدهند.
با توجه به اینکه در مدت شیوع کرونا تعدادی از هنرمندان و اهالی این هنر به دلیل ابتلا به این بیماری جان خود را ازدست دادند، دستاندرکاران سینما نیز برای جلوگیری از گسترش شیوع کرونا در این شرایط حاد باید راهکاری را مانند برگزاری آنلاین یا حتی نیمهآنلاین ارائه میداند، اما بدون توجه به این مساله جشنواره را به صورت عادی برگزار کردند، در حالی که بسیاری از جشنوارههای مهم دنیا در این شرایط به صورت مجازی برگزار شد.
آیا اهالی سینما در این مورد خاص نسبت به اینکه الگوی بخشی از جامعه هستند را فراموش کردند؟هنرمندانی که در شرایط مختلف اجتماعی، درباره بسیاری از مسائل، اظهار نظرهای مختلفی نیز ارائه میدهند، اینبار اما سکوت کردند.
نمیدانم دلایل اهالی سینما برای برگزاری جشنواره و عادیانگاری شرایط چه بوده، به علت اینکه در کشور همه مسائل در پرتو امور سیاسی تفسیر میشود، شاید تصور شود که عدهای موافق و عدهای مخالف برگزرای جشنواره بودهاند که باز هم تئوری توطئه مطرح و طرفین بر علیه یکدیگر موضعگیری میکنند.
سه نکته درباره برگزاری جشنوراه در این شرایط کرونایی وجود دارد. اول اینکه مسئول اصلی در این مورد ستاد ملی کروناست، دوم اینکه بهترین راه، برگزاری ترکیبی مجازی و واقعی جشنواره بود و سوم اینکه هر فردی در وهله اول باید به شخصه مسئولیت سلامت خود را بر عهده بگیرد.
افرادی که به نوعی الگوی جامعه محسوب میشوند، باید مراقبت ویژهای نسبت به رفتار خود داشته باشند، چرا که قسمتی از جامعه با تصور اینکه آنها عقل بیشتری نسبت به افراد معمولی دارند به رفتار آنها دقت بیشتری داشته و الگوبرداری میکنند.
همانطور که سلبریتیها، مخصوصا از نوع سینمایی برای خوردن غذا به هر رستورانی نمیروند و هر عملی را در ملا عام انجام نمیدهند، با توجه به اینکه چشم بسیاری از افراد جامعه، مخصوصا جوانترها به آنهاست، در مورد حفظ پروتکلهای بهداشتی نیز باید رفتاری شایسته داشته باشند.
منبع: همشهری آنلاین
کلیدواژه: وزارت بهداشت و درمان جشنواره فيلم فجر كرونا در ايران مهارت ها جامعه برگزاری جشنواره ستاد ملی کرونا اهالی سینما
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را بهطور اتوماتیک از وبسایت www.hamshahrionline.ir دریافت کردهاست، لذا منبع این خبر، وبسایت «همشهری آنلاین» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۴۳۰۶۹۸۲ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتیکه در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
«همسایه شما، زهره» بیانگر بیمهری جامعه/ درخشنده دردی لاعلاج ساخته است
فیلم سینمایی «همسایه شما، زهره» به کارگردانی علی درخشنده از چهارشنبه پنجم اردیبهشت ماه در سینماهای گروه «هنروتجربه» اکران شد. از این رو به گفتوگو با مهسان فراست منتقد و کارشناس سینما و تئاتر درباره این فیلم پرداختهایم.
مهسان فراست منتقد و کارشناس سینما درباره فیلم سینمایی همسایه شما، زهره گفت: همسایه شما، زهره فیلمی است که درد دارد اما علاج ندارد. در بطن جامعه آدمهای دردمند چاره ای جز سکوت یا مرگ ندارند. در این فیلم زهره زنی با درد مشترک جامعه امروزی تلاش دارد حرف بزند، سکوتش را بشکند و صدایش را فریاد بزند، ولی متاسفانه در جامعه ما این صدا را خفه میکنند.
وی ادامه داد: فیلم همسایه شما زهره، تلاش دارد بیانگر بی مهریهای جامعه ای باشد که هیچ کس از حال دیگری خبر ندارد، حتی در جامعه کوچکی مانند خانواده. در خانواده آنقدر بی عاطفی افراد موج میزند و کسی صدای تنهایی مادر را نمیشنود که زهره مجبور میشود انتقام بگیرد.
این منتقد افزود: درخشنده به درستی درد امروز را میفهمد و در این فیلم به روانکاوی و آسیب های جامعه اجتماعی ایران میپردازد که بیشتر افراد در زمان طفولیت گریبان گیر آن میشوند و در بزرگسالی آثار این افسار گسیختگی بیشتر گریبان گیر آنها میشود.
فراست بیان کرد: زیبایی داستان دلنوشتهها و به نوعی اعترافات زهره است که به زیبایی داستان اضافه کرده است و تماشاگر با نوشتههای زهره دوست دارد ادامه داستان را ببیند. همچنین بازی خانم رویا افشار نشان از چیره دستی ۴۰سال هنرمند بودن را به رخ میکشد.
وی در پایان صحبتهایش گفت: این فیلم سینمایی در آخر این حرف را میزند که آدمهای جامعه ما درد دارند، از بی کسی، بیمهری غم دارند اما در تنهایی خود گیر میکنند؛ آدما وسط غم و تنهایی و غصههایشان میمیرند و شاید ظاهراً همه چیز خوب باشد اما روح در بدن جان میدهد و انسان فکر میکند دیگر توان ادامه دادن ندارد و نفس کم آورده است. در آخر میگویم آدمها را در ناراحتی و در تنهایی رها نکنید چون آن زمان آدم زنده است اما واقعاً میمیرد.
باشگاه خبرنگاران جوان فرهنگی هنری سینما و تئاتر