روایت پسرخاله فرح از خروج ثروت ملی توسط خاندان پهلوی

درباره میزان دارایی‌های خاندان پهلوی مطالب بسیاری در رسانه‌های داخلی و خارجی به رشته تحریر درآمده است؛ حتی برخی از میزان دارایی‌هایی که شاه مخلوع ایران و خاندانش قبل و بعد از سقوط سلطنت از ایران خارج کردند به ثروتی افسانه‌ای تعبیر کرده اند. - اخبار رسانه ها -

به گزارش گروه رسانه های خبرگزاری تسنیم، به نقل از قدس آنلاین، به نظر می‌رسد تاکنون هیچ‌کس جز شاه مخلوع که 5 مرداد 1359 در سن 61 سالگی در بیمارستان معادی قاهره بر اثر بیماری سرطان خون درگذشت‌، نمی‌داند که او در 25 دی 1358 در هنگام خروج از ایران و در ماه‌ها و سال‌های پیش از آن چه مقدار از سرمایه کشور را به خارج از ایران منتقل کرده است.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

گمانه‌زنی‌های بسیاری نیز در این رابطه صورت گرفته است؛ به گفته «باربارا والترز» از ABC، برآوردها از 50 میلیون دلار تا 100 میلیون دلار، به گفته «الکساندر کاکبرن» روزنامه نگار و نویسنده The Nation ، تا بیش از 1میلیارد دلار متغیر است.

شاه مخلوع ایران تا زمانی که در قید حیات بود به نوبه خود هیچ اطلاعاتی در مورد جزئیات مالی خود ارائه نکرد، اما «رابرت آرمائو» یکی از دوستان او این‌گونه نقل می‌کند که محمدرضا پهلوی به او گفته است: «ثروت او بسیار کمتر از بسیاری از میلیونرهای آمریکایی است!».طبیعتاً برای تخمین میزان ثروت خاندان پهلوی احتمالاً نیاز به یک پژوهش تحقیقاتی گسترده در بسیاری از کشورهایی داریم که خاندان پهلوی در آن‌ها اموال منقول و غیرمنقول دارند؛ چراکه باید فرض را بر این بگذاریم که شاه یا اعضای خانواده او از طریق بانک‌هایی در کشورهای مختلف که امور مشتریان خود را مخفی نگه می‌دارند، اقدام به سرمایه‌گذاری کرده یا در بانک‌هایی سپرده‌گذاری کرده است.

یکی از این پژوهشگران در این زمینه «پل اودوایر» ( Paul O’Dwyer )، وکیل ایرلندی –آمریکایی بود که در سال‌های پس از وقوع انقلاب اسلامی در ایران، تحت نظارت دولت ایران برای کشف حقایق مربوط به ثروت شاه و بازپس‌گیری دارایی‌هایی که درواقع به ملت ایران تعلق داشت، فعالیت می‌کرد. وی در آن زمان معتقد بود حتی اگر از منظر حقوقی «قدرت احضاریه» ( subpoena power) داشته باشد، دست‌کم پنج سال طول می‌کشد تا این کار را انجام دهد. در آن ایام آقای اودوایر که تلاش می‌کرد با اقامه دعاوی حقوقی برای بازگرداندن این سرمایه به ایران فشار بیاورد در دادخواستی که در نیویورک علیه شاه تنظیم شده بود، خواهان استرداد
56 میلیارد دلار از شاه و حدود 3 میلیارد دلار از خواهرش، اشرف شد.

برخی بر این باورند اسرار ثروت شاه را می‌توان از طریق دو تن از دوستان نزدیکش - دیوید راکفلر و هنری کسینجر - دریافت. کسینجر هرگز در این زمینه اظهارنظری نکرد، اما وقتی از راکفلر، رئیس بانک چیس منهتن در نیویورک، در نشست سالانه این بانک در مورد رابطه بانک با شاه مخلوع سؤال می‌شود، او این‌گونه پاسخ می‌دهد:«سیاست ما این نیست که در مورد روابط با مشتری صحبت کنیم یا حتی تأیید کنیم که او مشتری ما (بانک) است».

تاکنون بیشتر اسناد موجود مربوط به شناسایی دارایی‌های شاه و خاندانش از تهران نشأت گرفته است. به نوشته ساینس مانیتور یک منبع بانکی گفته است در آنجا(تهران) صدها محقق در حال بررسی سوابق بانک‌ها و شرکت‌های سابق شاه هستند تا مشخص کنند دارایی‌ها کجا رفته است.

آنچه تاکنون مشخص شده این است که زمانی که شاه در قدرت بود، وی و خانواده‌اش کنترل بخش قابل توجهی از پایگاه صنعتی ایران را در دست داشتند. این خانواده علاقه زیادی به صنایع مختلف از اتومبیل و آلومینیوم گرفته تا املاک و هتل‌ها داشتند.

بر اساس یک گزارش، شاه خود بودجه شخصی از خزانه دولت داشت که از 43 میلیون دلار تا یک میلیارد دلار در سال متغیر بود. اودوایر معتقد بود ممکن است مقداری از این دارایی‌ها در املاک و مستغلات در ایالات متحده سرمایه گذاری شده باشد. اما فرض عمومی بر این است که شاه بسیاری از ثروت خود را به بانک‌های سوئیس منتقل کرده است - که به محرمانه نگه داشتن اسرار مالی مشتریان خود مشهور هستند. مقامات دولت ایران در آن دوران برای دسترسی به اطلاعات بانک‌های سوئیس از یک مؤسسه حقوقی در سوئیس برای وکالت کمک گرفتند، اما دولت سوئیس هیچ وقت درخواست ایران برای مسدود کردن دارایی‌های شاه و خانواده‌اش را نپذیرفت. برپایه گفته‌های اودوایر، دولت ایران در آن زمان علاوه بر سوئیس، در فرانسه و اسپانیا نیز وکلایی برای شناسایی و بازپس‌گیری دارایی‌های مرتبط با خاندان پهلوی استخدام کرده‌ بود، اما تلاش‌ها برای بازپس‌گیری این اموال جز در یک مورد - برج بنیاد پهلوی در نیویورک که امروز به بنیاد علوی تغییر نام داده است و در اختیار دولت ایران قرار دارد- به دلایل مختلف سیاسی و حقوقی بی‌نتیجه ماند.

همان طور که گفته شد هیچ کس جز شخص شاه مخلوع ایران و خانواده او نمی‌تواند به ابهامات و پرسش‌هایی که در زمینه میزان دارایی‌هایی خاندان پهلوی مطرح است به درستی پاسخ دهد، اما شاید دوستان نزدیک خانوادگی یا برخی از درباریان بتوانند تا حدودی پرده از اسرار این دارایی‌ها بردارند و به برخی از ابهامات در این زمینه پاسخ بدهند.

یکی از این افراد «احمدعلی مسعود انصاری» پسرخاله «فرح دیبا»(همسر شاه مخلوع) است که از 15 سالگی- بعد از ازدواج فرح دیبا با محمدرضا پهلوی- وارد دربار و خاندان سلطنت شده است.

«احمد علی مسعودانصاری» برخی پرسش‌ها درباره دارایی‌های خاندان پهلوی و سایر موضوعات پاسخ داده است. در کارنامه انصاری که پسرخاله «فرح دیبا» است، اموری همچون تدریس در دانشگاه ملی، سرپرستی امور دانشجویان، عضویت در هیئت نمایندگان ایران در بازار مشترک و معاونت مدرسه عالی شمیران، مسئولیت‌هایی همچون رئیس هیئت مدیره شرکت توسعه کن، مدیرعامل شرکت ای‌پی سیستم در ایران و مشاور شرکت ادرین ولکر به چشم می‌خورد.

مسعودانصاری می‌گوید: «در زمان انقلاب، رابط میان آیت‌الله شریعتمداری و شاه بودم و قرار بود به‌پیشنهاد آیت‌الله شریعتمداری ــ که شاه با آن موافقت کرد ــ حزبی اسلامی را تأسیس کرده و رئیس آن باشم که سرعت پیروزی انقلاب فرصت این کار را نداد».

انصاری در سال‌های اخیر مشاور مالی و شخصی رضا پهلوی فرزند شاه بود، اما چنان‌که مدعی است با خاندان پهلوی به اختلاف خورده و اعلام کرده که دیگر سلطنت‌طلب نیست و به افشای پشت‌پرده مناسبات دربار پرداخته است؛ بخشــی از افشاگری‌های انصاری درباره «رضا پهلوی» و دلارهای دریافتی وی از آل ســعود در فضای مجازی بسیار سر و صدا کرد. متن زیر مشروح گفت‌وگو با پسرخاله فرح پهلوی است که در ادامه خواهید خواند:

آقای انصاری در رابطه با ثروت شاه به هنگام خروج از کشور گمانه زنی‌های بسیاری مطرح است. نظر شما به عنوان یکی از نزدیکان وی چیست؟

درواقع ثروت شاه به هنگام خروج از کشور شامل چهار بخش بود: بخش نخست آن، مبلغی در حدود 62میلیون دلار بود که تا زمانی که شاه زنده بود، قسمتی از آن را خرج کرد و 50میلیون دلار یا کمتر باقی ماند که رضا و علیرضا و فرح هرکدام 20درصد، لیلا و فرحناز هر کدام 15درصد، شهناز 8درصد و مهناز نوه شاه (دختر اردشیر زاهدی) 2درصد از این پول را ارث بردند.

بخش دوم ثروت خاندان پهلوی که کمتر به چشم می‌آید، مربوط به مستغلات این خاندان است که خب بخشی از آن دیده می‌شود و بخشی از آن پنهان مانده است.

بخش سوم دارایی‌ها را جواهراتی تشکیل می‌دهد که خاندان پهلوی از کشور خارج کردند. شنیدم که بخشی از این جواهرات(حدود 4صندوق) را فریده دیبا و شهبازی در بانک‌های سوئیس به امانت گذاشتند.

بخش چهارم اما مربوط به تراستی است که شاه ایجاد کرده بود. چیزی که به خاطر دارم و شنیده بودم رقمی در حدود 20 تا 22میلیارد است.

در مورد تراست بیشتر توضیح می‌دهید؟ تا جایی که اطلاع داریم این تراست هنوز به قوت خود باقی است.

درواقع قرار بر این بود که این پول به فردی از خاندان که به پادشاهی ایران برسد، داده شود اما اگر خانواده پهلوی ادعایی که برای سلطنت در ایران دارند را پس بگیرند، به نحوی بین‌ آن‌ها تقسیم خواهد شد. در رابطه با وجوه نقدی که گفته می‌شود شاه به همراه خود از کشور خارج کرده است یعنی 35میلیارد دلاری که شما اشاره کردید، باید بگویم که بعید می‌دانم این اطلاعات دقیق باشد؛ اساساً این اطلاعات مربوط به وجوه نقدی است که احتمالاً در بانک‌های مختلف سرمایه گذاری شده بود، اما هیچ‌کس اطلاعات دقیقی از میزان و جزئیات آن ندارد.

در بخش دوم یعنی در حوزه مستغلات و اموال غیرمنقول به برخی املاک اشاره شده است، از جمله ویلایی در سوئیس، زمین‌هایی در اسپانیا، باغی در ناپل ایتالیا، جزیره ای در اسپانیا، باغ کاپری و ...در این رابطه اطلاعاتی دارید؟

بنده صرفاً درباره آن مواردی که اطلاع دارم برایتان توضیح می‌دهم اما در مورد چیزی که نمی‌دانم و اطلاعی ندارم نمی توانم اظهار نظر کنم. اسم ویلایی که در «سنت موریتس» سوئیس بود «سوورتا» بود که بله واقعیت دارد و دادگاهی در این رابطه هم به واسطه درخواست از سوی ایران برگزار شد و چند سالی این دعوای حقوقی به طول انجامید اما در نهایت موفق به بازپس‌گیری این ویلا نشدند و این ویلا در نهایت توسط خاندان پهلوی فروخته شد.

خود بنده هم چند باری در این ویلا سکونت کردم و میهمان خانواده شاه بودم. اما در رابطه با زمین‌های اسپانیا که در بخش جنوبی اسپانیا(کوستادل‌سول) واقع شده است، باید بگویم تعداد این زمین‌ها بسیار زیاد بودند و این‌طور نبود که به تعداد اندکی زمین محدود باشد که یکی از این زمین‌ها روبه‌روی جبل الطارق واقع شده بود اما از اینکه این زمین‌ها چه سرنوشتی پیدا کردند بنده اطلاع دقیقی ندارم.

در رابطه با جزیره‌ای که اشاره کردید باید بگویم این جزیره واقع در سیشل مربوط به شهرام پسر اشرف بود. اما در مورد املاک یا مستغلاتی که خاندان در کشور انگلیس داشتند تا جایی که مطلع هستم خاندان پهلوی در انگلیس زمین و املاکی داشتند اما من درباره جزئیات آن اطلاعی ندارم. همان‌طور که در مورد «باغ کاپری» چیزی نشنیدم.

آقای اودوایر یکی از وکلایی که ایران برای بازپس‌گیری دارایی‌های شاه استخدام کرده بود در گفت‌وگویی که در آن ایام انجام داد به دارایی‌هایی در بانک چیس منهتن اشاره کرده بود.

من هم در این باره به اندازه شما شنیده‌ام اما برجی در منتهن راکفلرسنتر نیویورک مربوط به بنیاد پهلوی بود که شریف امامی - در آن هنگام رئیس هیئت مدیره بنیاد بود - بدون دعوای حقوقی تحویل دولت ایران داد. البته درباره برج بنیاد پهلوی باید این را هم اضافه کنم که قرار بود برای پیگیری مسئله بنیاد از سوی رضا پهلوی بنده مأمور پیگیری مسئله شوم که آقای هوشنگ انصاری به بنده گفتند اگر دنبال بازپس‌گیری این ساختمان بروید، خون به راه خواهد افتاد.(می‌خندد)

گفته شده در پروازهایی چندین چمدان و صندوق حاوی جواهرات سلطنتی ارزشمند از کشور خارج شده است.شما از این پروازها و چمدان‌ها اطلاعی دارید؟

من حدود یک ماه قبل از پرواز شاه از کشور خارج شده بودم. اما به خاطر دارم یک سال بعد از فوت شاه وقتی تصمیم داشتم برای شرکت در سالگرد فوت شاه و دیدار و صحبت با رضا پهلوی که مدام سراغم را می‌گرفت از آمریکا به قاهره سفر کنم ، حدود 160 چمدان توسط سرهنگ محمدی از اعضای گارد شاهنشاهی به اسم بنده در هواپیما بارگیری کردند که به قاهره ببرم؛ البته باید بگویم من از محتوای داخل چمدان‌ها اطلاعی ندارم که چه چیزی بود، اما احتمالاً خاندان شاه از این مسئله نگران بودند که بعد از پذیرفته نشدن شاه در آمریکا و براساس قرارداد الجزایر که احتمال استرداد وی به ایران ممکن بود، مقامات این کشور نسبت به مصادره برخی دارایی‌های خاندان هم اقدام کنند؛ البته آمریکایی‌ها هیچ وقت این کار را نکردند. به نظر می‌رسد به همین دلیل فرح تصمیم گرفت برخی دارایی‌ها به قاهره منتقل شود؛ خاطره جالبی که در این باره دارم این است که این چمدان‌ها حتی سه، چهار روز در فرودگاه قاهره ناپدید شده بود تا سرانجام بعد از چند روز مراجعه موفق به ترخیص این چمدان‌ها شدیم.

در گفت‌وگویی از شما خواندم رضا پهلوی اقدام به تأسیس یک بانک کرده بود.شما در آن بازه زمانی کارهای مالی او را برعهده داشتید، هدف از تأسیس این بانک چه بود؟ و سرانجام آن چه شد؟

یکی دو سال بعد از انقلاب وکلای سوئیسی آقای پهلوی به ما گفتند اگر اموالی که او دارد به اسم بانک باشد دیگر جمهوری اسلامی نمی تواند به راحتی بیاید و اموال یک شرکتی که ذی نفعان بسیاری دارد را بازپس بگیرد و در نتیجه ما تصمیم به تأسیس این بانک گرفتیم و از آنجایی که در کار خرید و فروش ارز هم فعالیت داشتیم، این بانک کار ما را هم تسهیل می‌کرد. سرمایه این بانک از دو قسمت تأمین شد ؛ 7میلیون دلار از سعودی‌ها گرفت و مقداری از 62میلیون دلاری که او می‌گفت از پدرم مانده و سهم رضا 20درصد آن حدود 10میلیون دلار بود که 5میلیون دلار آن در این بانک سرمایه گذاری شد-. (البته 62میلیون دلار نبود چون حدود 10میلیون آن در زمانی که شاه در قید حیات بود خرج شده بود و مابقی آن به نسبتی بین اعضای خاندان تقسیم شد).

فرح و دیگران هم در این بانک حساب پس انداز داشتند اما به این صورت نبود که در تأسیس این بانک سرمایه‌گذاری کرده باشند. نام این بانک Mid continental bank and trust بود. باید بگویم که یکی از دلایلی که من با رضا به مشکل خوردیم، دعوای ما سر همین بانک بود؛ چون بعد از اینکه(اوضاع خراب شد) رضا پهلوی نمی‌خواست پول مردم را پس بدهد و نظر بنده این بود که مردم در این بانک سرمایه‌گذاری کردند، پولشان را که به شما نبخشیده‌اند که تصمیم گرفتید پول آن‌ها را پس ندهید. درواقع رضا نمی‌خواست پول مردم را پس بدهد و این ماجرا به دعوای حقوقی منجر شد و در نهایت دیگر مجوزهای قانونی برای تمدید فعالیت این بانک صادر نشد و این بانک از میان رفت.

مقامات آن زمان جمهوری اسلامی برای بازپس‌گیری اموال اقدام به استخدام برخی وکلا در کشورهای مختلف از جمله آمریکا، اسپانیا انگلیس و سوئیس(کشورهایی که خاندان پهلوی در آنجا دارایی‌هایی داشتند) کرد. از جمله وکیلی به نام آدوایر در آمریکا که سیاستمداری دموکرات با تباری ایرلندی بود..اما گویا در این زمینه توفیقی نداشتند.

درواقع سرعت تحولات سیاسی کشور که منتج به انقلاب اسلامی در ایران شد به قدری زیاد بود که به هیچ وجه اتفاقات روزهای بعد قابل پیش‌بینی نبود. از طرفی به این مسئله هم باید توجه داشته باشیم که فرح و اطرافیانش اهداف خودشان را دنبال می‌کردند؛ با این تصور که فرح محبوب است و شاه منفور و تصور می‌کردند بعد از رفتن شاه خودشان حکومت خواهند کرد؛ در نتیجه آن‌ها اساساً در فکر این نبودند که جریان به سمت از بین رفتن کامل سلطنت پیش خواهد رفت تا بخواهند بر اساس آن برنامه‌ریزی کنند؛ از طرفی شاه هم در 6-5ماه آخر سلطنت به شدت گیج و مبهوت بود و عملاً بعد از عید فطر1357 به شدت فروریخت و وقتی من می‌دیدمش به شدت در خودش غرق بود. تظاهرات‌ عید فطر که‌ از قیطریه‌ شروع‌ شد و آن‌ انبوه‌ جمعیت‌ غیرمنتظره‌ و شعار حکومت‌ اسلامی‌ که‌ همراه‌ آن‌ جمعیت‌ انبوه‌ بود و اساساً سازماندهی‌ بی‌چون‌ و چرایی‌ که‌ آن‌ جمعیت‌ را به‌ قیطریه‌ کشانده‌ و سپس‌ در ردیف‌های‌ منظم‌ به‌ راهپیمایی‌ در خیابان‌ آورد، زنگ‌ خطر بزرگی‌ بود. این‌ تظاهرات‌ یکی‌ از عواملی‌ بود که‌ روحیه‌ شاه‌ را به کلی دگرگون‌ کرد و حتی‌ می‌شود این‌ عبارت را به‌ کار برد که‌ آن‌ مرد با همه‌ ابهت‌ و قدرتی‌ که تظاهر می‌کرد، یکباره شکست.
موردی که از پیگیری حقوقی دارایی‌ها از طرف ایران به خاطر دارم در مورد ویلای سوورتا در سوئیس بود؛ ویلای سوورتا چهار،پنج سال یا بیشتر قبل از انقلاب خریداری شده بود؛ نشان به آن نشان که بنده هم چندباری در آن میهمان خانواده پهلوی بودم؛ برخی تصاویر که در سوئیس من با فرح و با پادشاه یونان و برخی مقامات از سایر کشورها داریم مربوط به همان ویلاست؛ جمهوری اسلامی ایران در این دعوای حقوقی که چند سالی هم به طول انجامید نتوانست موفق شود و خاندان پهلوی در نهایت آنجا را فروختند. در اسپانیا هم مقدار زیادی زمین بود که بنده مسئول فروش آن‌ها بودم در آن مورد هم اقدام حقوقی صورت گرفت اما در میانه کار رها شد.

اشاره کردید توفیق چندانی برای استرداد اموال و دارایی‌ها حاصل نشد، درحالی‌که چندین وکیل در این رابطه استخدام شده بود.

نکته اصلی این است که شما برای استرداد این موارد باید اقدام حقوقی انجام بدهید و به دادگاه مراجعه کنید؛ و اصولاً شرایط دادگاه‌ها هم در همه جای دنیا این است که در ظاهر عدالت در آن رعایت خواهد شد، ولی در اصل زور و پول است که کار را جلو می‌برد و اینکه چگونه قرار است مسیر دادگاه جهت پیدا کند. خب مشخص است که به واسطه اینکه در آن زمان بین غرب و جمهوری اسلامی روابط حسنه‌ای برقرار نبود و از طرفی روابط غرب هنوز با خاندان پهلوی خوب بود -مثلاً پادشاه اسپانیا با خاندان پهلوی به شدت نزدیک بود- طبیعتاً اقدام برای بازپس‌گیری با شکست مواجه می‌شد. افرادی که در ایران آن زمان تصمیم گیرنده بودند هم عقیده داشتند تا زمانی که روابطشان را با غرب درست نکنند، کسی از اموال پهلوی چیزی به آن‌ها پس نخواهد داد؛ چون تصور می‌کردند پیگیری حقوقی بدون حل مسائل سیاسی عملاً پول دور ریختن است. خب این اقدامات حقوقی و اقامه دعوا هزینه فوق‌العاده بالایی دارد و تا زمانی که مسائل سیاسی حل نشده باشد، عملاً اقدام حقوقی بی فایده خواهد بود.

اخبار گروه سایر رسانه‌ها صرفا بازنشر اخبار سایت‌ها و خبرگزاری‌هاست و خبرگزاری تسنیم هیچ مسئولیتی در قبال آن ندارد.

انتهای پیام/

بازگشت به صفحه رسانه‌‌ها

منبع: تسنیم

کلیدواژه: برای بازپس گیری خاندان پهلوی خاندان پهلوی جمهوری اسلامی سرمایه گذاری کشور خارج دعوای حقوقی دارایی هایی تا زمانی دولت ایران باید بگویم دارایی ها رضا پهلوی شاه مخلوع چمدان ها رسانه ها ثروت شاه بانک ها زمین ها آن زمان

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.tasnimnews.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «تسنیم» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۴۳۱۵۴۵۷ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

تجمعات در آمریکا از روی انسانیت و عدالت خواهی است

به گزارش خبرگزاری مهر، حجت الاسلام حمید شهریاری در این دیدار طی سخنانی با تاکید براهمیت کشور هندوستان در اشاعه ادبیات وحدت و مقاومت، اظهار داشت: هر تحلیلی از هر منطقه‌ای در جهان هستی و در روزگار کنونی، نیازمند یک نگاه کلی به جغرافیای جهان و به خصوص جغرافیای سیاسی جهان است، بدون آنکه بدانیم در جهان کنونی چه اتفاقاتی رخ می‌دهد نمی‌توانیم محدوده جغرافیایی خود و محلی که فعالیت می‌کنیم را تشخیص دهیم.

وی افزود: نگاه کردن از بالا باعث می‌شود انسان دید کلی نسبت به مسائل پیرامون خود پیدا کند که سبب خواهد شد نسبت به تصمیمات خود دقت بیشتری داشته باشد، نکته دیگر این است که در وضعیت دنیای کنونی عده‌ای سرمایه دار به مانند قارون حاکم بر جهان هستند و قدرت و ثروت ظاهری جهان را در اختیار دارند؛ طبیعتاً دل مردمان عادی را به سمت خودشان جذب می‌کنند، این جذابیتی که براثر ثروت و قدرتی که استکبار جهانی دارد بر کسی پوشیده نیست و امروز آمال بسیاری است.

شهریاری اظهار داشت: یک زرق و برقی در دنیای استکبار وجود دارد که باعث جذب آنان می‌شود که البته امری عادی است؛ در مقابل عده قلیل و کمی هستند که معتقدند ثروت قارون و قدرت فرعون یک مسئله ظاهری و موقت است و قدرت و ثروت واقعی در ید الهی است.

دبیرکل مجمع جهانی تقریب مذاهب اسلامی، عدالت محوری را یک اصل دانست و تصریح کرد: این دو اعتقادی است که هر کدام، پیروان خاص خود را دارد، اما تکلیف چیست، معیارمان در ارزشگذاری و بالاترین ارزشی که باید در سخنرانی‌ها و توصیف و توضیحاتمان تاکید کنیم دوگانه‌ای است بین عدالت و ظلم؛ از بهشت و جهنم، اوصاف خداوند و اخلاق حسنه پیامبر (ص) سخن می‌گوئیم اما در حقیقت ارزشمندترین موضوعی که بر روی زمین باید بدان توجه نمود عدالت است.

وی گفت: اگر از نظر قدرت و ثروت در این صحنه بخواهیم با پول و قدرت ظاهری دنیا حرکت کنیم، شکست خواهیم خورد، باید معیاری داشته باشیم و اندیشه فاخر اسلامی را در دل این افرادی که دل به جایی دیگر بسته اند جذب کنیم تا برسد آن روزی که قارون‌ها شکست بخورند و همین‌ها که حمایت می‌کنند و ثروت قارون را دنبال می‌کنند، مشاهده کنند که قارون و ایادی‌اش در دل زمین فرو می‌روند و می‌گویند چه خوب شد که ما این مسیر را نرفتیم؛ لذا عدالت بدین معنا است که خون کسی بی گناه ریخته نشود.

شهریاری بیان داشت: طبیعی است که هر موجود زنده حق زندگی دارد و اگر این حق از او گرفته شود ظلم شده است و عدالت اقتضا می‌کند انسان‌ها زندگی کنند، حال از هر دین و مذهب هم باشد، تا شمشیر دست نگرفته و خون نریخته است کشتن او جایز نیست؛ لذا باید در دل جوان‌هایمان عدالت خواهی را زنده کنیم، البته معنای عدالت و ظلم را همه می‌دانند؛ زن و کودک فلسطین را به خاک و خون کشیدند اما افرادی که حتی مسلمان نیستند و از روی انسانیت و عدالت خواهی در آمریکا تجمعاتی بر حمایت از فلسطین برپا می‌کنند را همگان مشاهده می‌کنند، بنابراین آنچه که می‌تواند تمام اختلافات را حل کند، ادبیات عدالت محور است در این میان بالاترین ارزش آسمانی تقوا و بر روی زمین عدالت است و ضد آن ظلم.

دبیرکل مجمع جهانی تقریب مذاهب اسلامی، در ادامه گفت: فرهنگ مقاومت در برابر ظلم هم یک وظیفه انسانی و هم یک وظیفه دینی و شرعی است که از امام حسین (ع) یاد گرفته ایم؛ باید ویژگی‌هایی که امام حسین (ع) در راه عدالت خواهی و مقابله با ظلم و مقاومت شهید شدند را گفت و این نوع ادبیات را باید تولید کرد.

وی افزود: در مقابل این ادبیات، استکبار جهانی به عنوان ظالم اصلی بر روی زمین است که به دنبال گسترش صفت اختلاف و جنگ میان شیعه و سنی و درگیری میان هندو و مسلمان در هندوستان می‌باشد و این ذات استکبار جهانی است که باید بدان توجه کرد.

شهریاری خاطر نشان کرد: اکنون توسط آمریکا ۳ پروژه اساسی در دنیا دنبال می‌شود، اول اسلام هراسی، که در هندوستان این مسئله را به خوبی مشاهده می‌کنید مانند ایجاد گروه داعش و قرآن سوزی، دوم پروژه شیعه هراسی است که اکنون نیز جریان دارد.

وی افزود: می‌گویند اگر حماس پیروز شده است به اتکای شیعه پیروز شده و نه به اتکای سران اهل سنت، این مسئله را تداوم راه شیعیان اعلام می‌کنند که در مقابل باید ادبیات عدالت خواهی و عدالت محور را تولید کرد و ترویج داد، لذا ادبیاتی که باید تولید شود، این است که پروژه شیعه سازی پروژه دشمن است، اگر عالم به سمت امام حسین (ع) گرویده می‌شود به دلیل عدالت خواهی و ظلم ستیزی او است.

دبیرکل مجمع جهانی تقریب مذاهب اسلامی اظهار داشت: پروژه سومی که استکبار تولید می‌کند، ایران هراسی است به مانند ضدیت با زبان فارسی؛ ایران هراسی در منطقه توسط دشمن به شدت دنبال می‌شود لذا باید مراقبت کنیم در مقابل این ادبیات دشمن بایستیم.

شهریاری ابراز داشت: هر کس در منطقه جغرافیایی خود باید ادبیات بومی خود را تولید کند و هندوستان کشوری بزرگ و با ایالت‌های مختلف است که ظرفیت بزرگی در این مسئله دارد و می‌تواند ادبیات ستیز با ظلم را ترویج و تولید کند.

وی در پایان با اشاره به اهمیت پروژه "آی محسن" و توجه جهان اسلام به این پروژه، تاکید کرد: پروژه آی محسن در مقابل پروژه‌های "ایران هراسی و اسلام هراسی " دنبال می‌شود که با حضور گروه‌های مختلف از کشورهای مختلف در ایران و بازدید از مناطق و مراکز معنوی کشور، بسیاری از شبهات برطرف می‌شود و می‌تواند در خنثی نمودن پروژه‌های دشمن کارآمد باشد و در قسمتی دیگر امکاناتی برای حمایت از ملت مظلوم غزه فراهم شده است.

کد خبر 6098309 سمانه نوری زاده قصری