نگاهی به فیلم‌های چهلمین جشنواره فیلم فجر/ ۶ هِناس، عزیزانی مهم به قدر نفس/ شب طلایی، نوید یک کارگردان خوب
تاریخ انتشار: ۱۷ بهمن ۱۴۰۰ | کد خبر: ۳۴۳۱۵۸۸۷
هناس، عزیزانی مهم به قدر نفس
حسین دارابی بعد از فیلم موفق «مصلحت» که در جشنواره قبل به نمایش درآمد و در اکران در روزگار کرونا نیز در گیشه موفق بود، امسال با فیلم «هِناس» در جشنواره حضور دارد. فیلمی زندگی‌نامه‌ای (بیوگرافیک) درباره یکی از شهدای هسته‌ای و این یعنی یک بیوگرافیک استراتژیک.
سینمای ایران در ساخت فیلم‌های داستانی (و نه مستند) بیوگرافیک که در جهان بسیار پرسابقه و پرطرفدار است، سابقه چندانی ندارد.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
«هناس» درباره شهید داریوش رضایی‌نژاد، دانشمند هسته‌ای است که در سال 1390 در مقابل خانه‌اش و جلوی چشم دختر و همسرش به شهادت رسید. فیلم تلاش کرده از نگاه همسر وی، خانم دکتر شهره پیرانی به تهدیدها و موقعیت خطرناکی که داریوش رضایی‌نژاد در آن قرار دارد، داستان خود را روایت کند و انصافا در به تصویر کشیدن تشویش‌ها و نگرانی‌های یک زن که عاشق همسر و زندگی‌اش است، موفق عمل می‌کند. خصوصا با بازی خوب و کنترل شده مریلا زارعی در نقش شهره پیرانی که در ورطه اشک و غصه و منفعل شدن نمی‌افتد و برای بیرون کشیدن همسرش از خطر هر چه از دستش برمی‌آید، انجام می‌دهد و در نهایت که انگیزه اصلی همسرش مطلع می‌شود با او همراه و هم‌رای می‌شود.
رضایی‌نژاد اهل آبدانان از روستاهای ایلام است که در زمان جنگ صدمات زیادی خورد و رضایی‌نژاد در کودکی صحنه‌های تلخی از آواره، زخمی و شهید شدن مردم شهرش در ذهن دارد. برای همین عزم خود را جزم کرده تا آنچه از دستش برمی‌آید، برای کشورش انجام دهد. برای همین در برخی موارد او یا استادش شعارهایی مبنی بر اینکه «همه اینها به خاطر این است که آرمیتا (دخترش و استعاره‌ای برای همه کودکان این خاک) در آرامش زندگی کند» داده می‌شود. و کارگردان دلیل این حس رضایی‌نژاد را در تک پلان‌هایی که دست پدارانه‌ای دست کودکی را محکم می‌فشارد و در پس‌زمینه یا حوالی آن تصاویر افراد زخمی و شهید دیده می‌شود، نشان می‌دهد. اما دوربین را در آن حال و هوا نگه نداشته است، چون قطعا تصور بر این بوده که مخاطب روزگار زخمی شدن این خاک از حمله و حضور دشمن را به یاد دارد و فقط کافی است گفته شود انگیزه امروز در آن دیروز سخت است.
«هِناس» در زبان کردی یعنی نفس و کارگردان نام فیلم را در معنای نمادین آن هم به معنی نفسی که دیگر بالا نمی‌آید و هم به معنی عزیزانی که به قدر نفس برای کسی مهم‌اند.
شب طلایی، نوید یک کارگردان خوب
«شب طلایی» اولین فیلم بلند یوسف حاتمی‌کیاست، فیلمی از یکی دیگر از فرزندان سینماگران ایرنی، ابراهیم حاتمی‌کیاست که البته نشانی از «آقازادگی» سینمایی ندارد نشان داد مستقل از پدر توانایی ورود به این حرفه و حیطه پرخطر و پرهزینه را دارد. یوسف حاتمی‌کیا با یک فیلمنامه نسبتا خوب توانسته کارگردانی قابل قبولی ارائه دهد، بازی‌های خوب از بازیگرانش بگیرد، فیلمبردار و دیگر عوامل فیلم را خوب هدایت کند، ریتم نسبتا خوبی در تدوین داشته باشد و فیلمی بسازد که نوید حضور یک کارگردان تازه نفس در سینمای ایران باشد که در ادامه مسیر انتظار فیلم‌های بهتری از او داشته باشیم.
شب طلایی با موضوع گم شدن یک شیء بسیار گران‌بها در خانه مادربزرگ، بستری فراهم می‌کند که همه اعضای خانواده به یکدیگر به چشم مظنون نگاه می‌کنند و گاه این ظن بد تا کلام و تهمت کشیده می‌شود. اما به نظر می‌رسد آنچه گم شده نه آن شیء گران‌بها که عزت و احترام و اعتماد است که در چنین مواقعی در سراشیبی سقوط قرار می‌گیرد. هر چند یوسف حاتمی‌کیا تلاش کرد در نهایت مادربزرگ را حلقه وصل همه آنها قرار دهد تا به اهمیت بزرگترها در خانواده و اصلا اهمیت خانواده تاکید کند.
لوکیشن فیلم در یک خانه دو طبقه ویلایی قدیمی است و دوربین پایش را از این خانه بیرون نمی‌گذارد اما حاتمی‌کیا نشان داد در یک فضای بسته با تعداد زیادی بازیگر از عهده کار برآمده است و تقریبا هیچ پلان تکراری ندارد، اما تکرارش در ادامه موضوع گم شدن آن شیء است که طولانی می‌شود و مخاطب را خسته می‌کند. به نظر می‌رسد اگر در اکران عمومی این بخش از کار که به تکرار افتاده است کم شود قطعا به موفقیت فیلمش در گیشه کمک کرده است.
منبع: الف
کلیدواژه: رضایی نژاد شب طلایی
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.alef.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «الف» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۴۳۱۵۸۸۷ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
روایت یک کارگردان از فیلمسازی در نوجوانی/ چیزی جز گوشی لازم نیست
به گزارش خبرگزاری مهر به نقل از ستاد خبری جشنواره آسمون، اولین دورهمی آسمونی‌ها در جشن ۱۰ سالگی فعالیت بادبوم ویژه فعالیت‌های سینمایی نوجوان‌ها در مجموعه‌های سینمایی و تلویزیونی، با حضور حمید امامی دبیر جشنواره و محمدرضا خردمندان کارگردان سینما و جمعی از هنرمندان در خانه هنرمندان برگزار شد.
ابتدا، سید حمید امامی مدیر بادبوم به آغاز فعالیت بادبوم در سال ۹۲ پرداخت و از خانواده‌های بچه‌های عضو بادبوم قدردانی کرد و افزود: از تمام پدر و مادران بچه‌های عضو بادبوم برای اینکه این سال‌ها با ما ساختند درحالی که بارها موقعیت بادبوم عوض شد، تشکر می‌کنیم.
دبیر جشنواره «آسمون» از آغاز یک جشنواره جدید خبر داد و اضافه کرد: امروز آغاز رسمی جشنواره «آسمون» است؛ این جشنواره ویژه تولید محتوا برای بچه‌های ۹ تا ۱۸ سال خواهد بود.
امامی با بیان اینکه موضوعات و جوایز و تمام جزییات جشنواره در asemoonfest.ir آمده است، تاکید کرد: سعی شد موضوعاتی انتخاب شود که کاملا مربوط با نسل ضد و دهه هشتاد و نودی‌ها باشد چون می‌خواهیم ثابت کنیم نوجوان‌ها می‌توانند آینده خودشان را شکل بدهند.
برای فیلمسازی از خودتان شروع کنید
سپس، محمدرضا خردمندان کارگردان سینما در توصیه‌هایی برای نوجوانانی که قصد دارند در عرصه فیلمسازی و بازیگری فعالیت کنند، گفت: من خودم در سینما کارم را با فیلم کوتاه و آثار ارزان‌قیمت شروع کرده‌ام. کسانی که می‌خواهند کارگردانی و بازیگری را در آینده دنبال کنند، از خودشان و تجارب و خاطراتشان شروع کنند.
وی اضافه کرد: تمام آنچه که شما هستید و تجریه شخصی دارید و آن چیزهایی که هویت شماست برای شروع فیلمسازی به شما کمک خواهند کرد. یک فیلمساز و نویسنده اول چیزی که برای شروع نیاز دارد، ایده است. من در ابتدای راه یک توصیه دارم، به تجربیات شخصی خودتان رجوع کنید چون بهترین ایده فیلمسازی از خودتان و خاطرات شماست پس در خاطرات‌تان جستجو کنید که چه لحظاتی در زندگی دارید که شما را تحت تاثیر قرار داده و آن اتفاق را به خوبی می‌شناسید چوم همراه با رنج و حس غرور و ... است و نسبت به آن اطلاعات کامل دارید و همین‌ها قابلیت ساخت یک فیلم کوتاه را به شما خواهد داد چراکه به ابعاد آن اشراف دارید.
وی به ذکر نمونه‌هایی از تجارب مشترک بچه‌ها پرداخت و عنوان کرد: درباره دوچرخه و شغل پدرتان و موضوعاتی که به‌خوبی آن را می‌شناسید، فیلم بسازید. موضوعاتی که جزییات قابل لمسی از آنها در ذهن داشته باشید که همگی برآمده از تجربه شخصی شماست. همه فیلمسازان بزرگ اولین داستان و شعر و فیلم را از تجربه درونی و غنی شده خودشان ساخته‌اند. البته اینکه آیا این خاطرات به‌تنهایی برای ساخت فیلم کافی است، باید بگویم خیر! بلکه باید به آنها واقعیت و تخیل اضافه کنیم تا فیلم به یک اثر هنری تبدیل شود.
کارگردان «بیست و یک روز بعد» تجاربی از فیلمسازی خود را با نوجوان‌ها به اشتراک گذاشت و گفت: من وقتی نوجوان بودم در اوایل دهه ۷۰ یک همکلاسی داشتم که شرایط اقتصادی خوبی نداشت و همین موجب مشکلاتی می‌شد که مدیران مدرسه قصد داشتند او را اخراج کنند و این سوژه برای من محور یک داستان شد چون او را به‌خوبی می‌شناختم. من این داستان را با چاشنی تخیل نوشتم و چاپ شد و اولین تجربه نویسندگی من رقم خورد و من فهمیدم می‌توانم از خاطراتم داستان بنویسم. در ادامه من برای فیلمسازی از این روش استفاده کردم و فیلم «بیست و یک روز بعد» که قصه ای واقعی داشت را ساختم که درون مایه تخیل به آن آمیخته شد تا بتوانیم در فیلم حرفی داشته باشیم.
خردمندان خطاب به حاضران گفت: توصیه می‌کنم تجربیات و خاطرات خودتان را درباره موضوعات و دوستانی که به‌شدت آنها را می‌شناسید، بنویسید این کار برای شما تولید داستان می‌کند. به‌نظرم فیلم ساختن به‌شدت ارزان و آسان شده و هیچ چیز جز گوشی موبایل برای فیلمسازی لازم نیست و این امکاناتی است که در دست همگی قرار دارد.
وی در پایان بیان کرد: بچه‌هایی که می‌خواهند بازیگر شوند باید ده برابر یک نقش را در زندگی روزمره خودشان بازی کرده باشند و ده‌ها قدم از یک تست بازیگری جلوتر باشند و یاد بگیرند که تقلید کنند و افعال دیگران را شبیه‌سازی کنند و برای نقش‌های مختلف شناسنامه درست کنند. مدل راه رفتن، حرف زدن و فکر کردن زندگی افراد و مشاغلی مثل نجار، بنا و پزشک را مرور کنند تا آماده همکاری با یک فیلم باشند.
کد خبر 6090133
خودکشی از رزیدنتها به پزشکان رسیده؛ چرا دکتر سمیرا آلسعیدی خودکشی کرد؟/ «خودکشی پزشکان بهمثابه یک انتحار اجتماعی است»