به نقل از «ایمنا»

«دِرِساژ» در سینما جامعه بررسی شد

تاریخ انتشار: ۲۰ بهمن ۱۴۰۰ | کد خبر: ۳۴۳۳۷۳۳۸

نشست سوم از فصل دوم نمایش و تحلیل فیلم‌های برگزیده سینمای ایران (سینما جامعه) با موضوع «مسئله هویت و مواجهه نسل‌ها در سینمای ایران» همراه با تماشا و تحلیل فیلم «دِرِساژ» به کارگردانی «پویا بادکوبه» برگزار شد.

به گزارش خبرنگار ایمنا، مهدی ژیان‌پور، عضو هیئت‌علمی و معاون پژوهشی جهاد دانشگاهی اصفهان در این نشست که -سه‌شنبه نوزدهم بهمن‌ماه- در سالن سوره حوزه هنری اصفهان برگزار شد، اظهار کرد: اگر مخاطبان سینما را به سه دسته بینندگان آماتور، حرفه‌ای تخصصی و مخاطبین عادی از نوع علاقه‌مندان جدی تقسیم کنیم به این مهم دست خواهیم یافت که مخاطبین عادی به محتوا نگاه می‌کنند و مخاطبین حرفه‌ای بر روی فرم متمرکزشده و افرادی مانند من به کارکرد فیلم فکر می‌کنند و اگر بخواهم خود را در سه دسته مخاطبین سینما قرار دهم عضو مخاطب عادی و جدی هستم که در حوزه خود متخصص است‌، اما هیچ‌وقت جامعه‌شناسی سینما در حوزه تخصصی من نبوده است.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

ژیان پور افزود: زمانی که فیلم درساژ را مشاهده می‌کنم یک سقف پدیداری درباره این فیلم برای من وجود دارد دراین باره آیا این فیلم را دوست دارم و از دیدن آن لذت می‌برم؟ احساس می‌کنم در کُل بدنه سینمای دنیا حدود ۷۰ درصد فیلم‌ها یک‌بار هم ارزش دیدن ندارد و اگر فیلم از این سطح عبور کند به سطح تأملی و تفکری می‌رسد یعنی آنجایی که می‌توانیم با موضوع و داستان فیلم درگیر شده و یا از آن بگذریم و به چیزهای دیگری فکر کنیم.

معاون پژوهشی جهاد دانشگاهی اصفهان بابیان اینکه فیلم ابزاری برای اندیشیدن است، گفت: فیلمی به سطح سوم یعنی سطح کارکردی خواهد رفت که از دو سطح قبل گذشته است؛ در سطح سوم می‌توان شکل ویژه داستان را رها کرد و درباره فیلم اندیشید.

به شکاف نسل اعتقادی ندارم

این جامعه‌شناس اظهار کرد: سال‌های گذشته در دانشگاه صنعتی درباره فیلم «خانه پدری» با کیانوش عیاری گفت‌وگویی داشتم، صحبت من این بود که این فیلم بینندگان را در سطح پدیداری غمگین و ذهن آن‌ها به فکر کردن درباره موضوع فیلم مشغول کرده و نگاه درستی به جامعه ایرانی ندارد و همه‌چیز را قالب‌بندی می‌کند، مثلاً اگر اسم فیلم را «چه کسی ملوک را کشت» می‌گذاشتند قشنگ‌تر بود تا قسمت به قسمت به سمت یک داستان تاریخی پیش بروند.

وی ادامه داد: یک فیلم می‌تواند برای جامعه ایرانی کارکرد داشته باشد و کمک کند تا بهتر فکرکرده و موضوع را از جانب دیگری نگاه کنیم. به نظر من هنگام مشاهده فیلم «درساژ «از این‌که وقت خود را برای آن صرف کردیم ناراحت نمی‌شویم و حتی ذهنمان را درگیر می‌کنیم، اما می‌توانیم داستان را رها و به موضوع‌های پرداخته‌شده و نشانه‌گذاری‌های درست آن فکر کنیم.

ژیان‌پور گفت: موضوع مهمی که در فیلم درساژ ارجاع داده شد نسل و هویت است و نام جلسه سوم برنامه سینما جامعه را نیز «مسئله‌ هویت و مواجهه نسل‌ها در سینمای ایران» انتخاب کرده‌ام زیرا اعتقادی به شکاف نسل ندارم و احساس می‌کنم یک مواجهه است که در آن می‌تواند گفت‌وگو یا جنگ شکل بگیرد.

دنیا درگیر مواجهه با طبقه بزرگی با عنوان متوسط است

معاون پژوهشی جهاد دانشگاهی اصفهان با اشاره به ادبیات "x y z"و افزوده شدن نسل آلفا به آن، گفت: سینمای ایران در حوزه اجتماعی و مفاهیمی مانند سبک زندگی، طبقه و مواجهه نسل‌ها، پابه‌پای تحولاتی نیست که در خارج از ایران رخ می‌دهد. نسل z یعنی بازیگر دختر در فیلم درساژ ۱۶ سال دارد و وقتی نشانه‌های این نسل را بررسی می‌کنم با نشانه‌گذاری‌های گلسا در فیلم مشابه است؛ پدر و مادری که با این دختر مواجهه دارند متعلق به نسل y هستند که نسل بیچاره‌ای است و این بیچارگی در چهره علی مصفا به‌خوبی قابل‌مشاهده است، بیچارگی از این جنس که بازی دنیا در این سال‌ها تغییر کرد و این نسل از یکجایی به این تعویض بازی برخورد که نمی‌توانست هیچ کاری انجام دهد.

ژیان پور افزود: نسل الفا از متولدین قرن جدید است که خواسته‌ها و نیازهای خود را بر ما تحمیل می‌کنند، اما مواجهه اصلی در دنیای امروز بین گلسا و والدین او است و ارتباطی به دوستان‌، علاقه‌مندان و طبقه بالا یا پایین جامعه ندارد قابل‌مشاهده است و اکثر نشانه‌گذاری‌های در فیلم درساژ تا اندازه زیادی درست است.

این جامعه‌شناس ادامه داد: ادبیات جهانی در مورد نسل گلسا می‌گوید که این نسل ارتباط چشمی برقرار نمی‌کنند زیرا به‌طور مداوم با گوشی ارتباط دارند، اما نسل زیرکی هستند که اگر از راه‌های قانونی نتیجه نگیرند خودشان انتقام شخصی می‌گیرد مثل سه فیلم مصطفی کیایی به نام خط ویژه، عصر یخبندان و بارکد که نشان می‌دهد این نسل مانند نسل گذشته نیست.

وی بابیان اینکه در بعضی از نقدهایی که درباره فیلم درساژ انجام‌شده است، شخصیت دختر این فیلم را نوعی ضدقهرمان دانسته‌اند اما ازنظر نسلی نمی‌توان این‌گونه تصور کرد، گفت: مهم‌ترین چیزی که در فیلم درساژ باید تحلیل کرد ارتباط بین نسل بزرگ‌تر و نسل بعدی آن‌ها است که چگونه پیش خواهد رفت؛ مربی پرورش کودک در این فیلم متعلق به نسل x است که گاهی درد و دل می‌کند. رابطه گلسا با او مانند این جمله است که همیشه فرزندان با پدران خود سرشاخ و با پدربزرگان خود رفیق هستند و گویا یک منطق و گفت‌وگوی همیشگی بین نسل‌ها وجود دارد.

نظریه‌های سیاسی بر اساس حرکات طبقه متوسط

ژیان پور گفت: در فیلم درساژ می‌توان به عناصر مفهومی مانند هویت پرداخت، حتی این موضوع را نیز درجایی خوانده‌ام که کارگردان این فیلم در زمان اکران آن با هشتگ «مرا ببین» فیلم را تبلیغ کرده است که به‌نوعی به موضوع هویت اشاره دارد.

وی بابیان اینکه در جهان ۸۰ درصد مردم را طبقه متوسط تشکیل داده‌اند که به گسترده شده تمایل دارند، اظهار کرد: طبقه دیگر در دنیا آن گروه است که هر چه تلاش کنند به‌جایی نمی‌رسند و طبقه‌ای دیگر افرادی هستند که آن‌قدر ازلحاظ مالی متفاوت‌اند که کسی به آن‌ها نمی‌رسد. در این خصوص در کتابی که جدیداً درباره جامعه آمریکا مطالعه می‌کنم نوشته‌شده که در آمریکا از طریق بخت یا لاتاری می‌توان به طبقه پولدار رسید و هیچ روش دیگری برای رسیدن شما از طبقه متوسط به بالا وجود ندارد بنابراین دنیا درگیر مواجهه با طبقه بزرگی با عنوان متوسط است.

ژیان پور گفت: اکنون هویت‌یابی در طبقه متوسط از مصارف شخصی در سه حوزه کالا، مکان و زمان تعریف می‌شود و وقتی از کلمه لایف استایل استفاده می‌شود به سبک زندگی اشاره دارد که حتی در منابع علمی نیز به‌غلط استفاده شده است.

معاون پژوهشی جهاد دانشگاهی اصفهان بابیان اینکه به یک طبقه متوسط جدی‌تر و غنی‌تر نیاز داریم، اظهار کرد: یکی از موارد نگران‌کننده، مواجهه والدین با دوستانی از نسل جدید مانند گلسا در فیلم درساژ است؛ گلسا دختری جسور است که تلاش می‌کند قدرت و تأثیر خود را بر محیط نشان دهد بنابراین در مواجهه طبقه متوسط و عادی با چنین نسلی، همیشه افرادی بازنده خواهند بود که عاملیت ندارند.

این جامعه‌شناس ادامه داد: افراد بسیاری در جهان اعتقاددارند که طبقه متوسط پیش برنده وضعیت هستند، برای مثال نظریه‌های سیاسی بر اساس حرکات طبقه متوسط اتفاق می‌افتد و حتی در چهل سال اخیر در جامعه ما نیز طبقه متوسط، طبقه متوسط غنی و عمیق و جدی نیست و سطح مصارف فاخری ندارد بنابراین نمی‌تواند در اطراف خود کمک‌کننده باشد.

به گزارش ایمنا، نمایش و تحلیل فیلم‌های برگزیده سینمای ایران و جهان هر هفته روزهای سه‌شنبه در سینما سوره، واقع در خیابان آمادگاه، روبه‌روی هتل عباسی، پردیس حوزه هنری برگزار می‌شود.

کد خبر 554413

منبع: ایمنا

کلیدواژه: فیلم درساژ درساژ پویا بادکوبه سینما جامعه دفتر تخصصی سینما اصفهان دفتر تخصصی سینمای اصفهان سازمان فرهنگی اجتماعی و ورزشی شهرداری اصفهان شهر شهروند کلانشهر مدیریت شهری کلانشهرهای جهان حقوق شهروندی نشاط اجتماعی فرهنگ شهروندی توسعه پایدار حکمرانی خوب اداره ارزان شهر شهرداری شهر خلاق فیلم درساژ سینمای ایران طبقه متوسط نسل ها

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.imna.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایمنا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۴۳۳۷۳۳۸ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

پاکسازی غزه از آوار و بمب‌، ۱۴ سال طول می‌کشد

  

به گزارش­ سرویس بین الملل خبرگزاری صدا و سیما روزنامه گاردین در پایگاه اینترنتی خود در تحلیلی به قلم، اما گراهام هریسون نوشت: یک مقام ارشد امور مین زدایی سازمان ملل گفت: جنگ اسرائیل در غزه ۳۷ میلیون تن آوار ایجاد کرده که بخش زیادی از آن با بمب‌های منفجر نشده همراه است که پاکسازی آنها ممکن است بیش از یک دهه طول بکشد.

پهر لودمار، رئیس سابق سرویس مبارزه با مین گذاری سازمان ملل در عراق در یک کنفرانس خبری گفت: تقریباً هفت ماه از این جنگ می‌گذرد و به طور متوسط ۳۰۰ کیلوگرم آوار در هر متر مربع زمین در غزه ایجاد شده است.

وی گفت: بر اساس [مقدار] فعلی آوار در غزه، برای پاکسازی آنها، با ۱۰۰ کامیون ۱۴ سال کار لازم است. 

او افزود: با ادامه این جنگ، تخمین زدن مدت زمان پاکسازی غیرممکن است.

لودمار گفت: اسرائیل به دلیل شدت بمباران غزه که بخش‌های وسیعی از نوار غزه را به ویرانه تبدیل کرده است، متهم به «غیرقابل سکونت کردن یک منطقه» شده است.

۶۵ درصد از ساختمان‌های ویران شده در غزه مسکونی بودند.

به دلیل خطر وجود خمپاره، موشک یا سایر سلاح‌های مدفون شده در ساختمان‌های فروریخته یا آسیب دیده، روند پاکسازی و بازسازی آهسته و خطرناک خواهد بود. به طور متوسط حدود ۱۰ درصد از سلاح‌ها در زمان شلیک منفجر نشدند و باید توسط تیم‌های مین زدایی از میان برداشته شوند.