اعتیاد شهرداری به تراکم فروشی درمان می‌شود؟ | ۶ زخم عمیق تراکم فروشی بر تن شهر
تاریخ انتشار: ۲۰ بهمن ۱۴۰۰ | کد خبر: ۳۴۳۳۸۱۹۰
همشهری آنلاین- ابوذر چهل امیرانی: مسئولان فعلی شهری با وجود فشارهای مالی و بدهی‌های زیاد شهرداری که از دوره های قبل برایشان به ارث مانده، سعی دارند زیر بار تراکم فروشی نروند؛ چرا که اعتقاد دارند این نوع مدیریت، مشکلات را چندبرابر می‌کند و آیندگان را دچار چالش‌های جدی خواهد کرد.
اتلاف منابع، جلوگیری از کسب و کار، رقابت‌ناپذیری، آلودگی منابع آب و هوا، ترافیک سنگین و زمینه‌سازی برای ایجاد شهرداری رانت‌خوار، از اثرات تراکم فروشی است.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
زنگ خطر فروش تراکم در شهر زمانی شنیده شد که کاربری‌های تجاری و مسکونی مازاد در طرح تفصیلی رشد کرد و منجر به مهاجرت جمعیت زیادی به مناطق و محله‌ها شد. البته چنین پدیده ای در کشور ما، سال‌ها قبل از آن شروع شده بود، ولی شدت زیادی نداشت.
با روی کارآمدن رضاخان در ایران، برج و بارو و دروازه‌های تهران برچیده شدند و همین عامل زمینه ساز توسعه پایتخت شد. پس از آن تهران با سرعتی غیرقابل کنترل، شروع به رشد کرد و آبادی‌های مجاور را در کام خود کشید. محمدرضا پهلوی نیز در همان مسیر نادرست پدرش پا گذاشت و به گسترش افسار گسیخته تهران ادامه داد تا اینکه سال۱۳۴۵ مطالعات اولیه برای اجرای طرح جامع تهران از سوی «عبدالعزیز فرمانفرماییان» آغاز شد تا اوضاع پایتخت سامان داده شود.
این طرح سال۱۳۴۹ به تصویب رسید و شهر را به ۱۰منطقه با مراکز مجهز تقسیم و شبکه‌ای از آزادراه‌ها و بزرگراه‌ها را پیشنهاد داد. براساس طرح جامع، تراکم جمعیت در تهران از حدود ۱۵۰نفر در هر هکتار به حدود ۹۰نفر در هکتار کاهش پیدا می‌کرد و به ازای هر نفر نیز حدود ۵۵مترمربع، به خدمات اضافه می‌شد. این طرح در حدود ۸سال، یعنی از سال۱۳۴۹ تا سال۱۳۵۷ مبنای هدایت توسعه تهران بود و براساس آن، طرح تفصیلی بخش‌هایی از شهر نیز توسط شهرداری تهران تهیه شد.
اعتیاد شهرداری به تراکمفروشیاداره تهران نیازمند صرف هزینه‌های گزافی بود و همین موضوع باعث شده بود شهرداری تهران از ابتدای تأسیس با مشکلات مالی زیادی روبه رو شود، به گونه‌ای که حتی در برخی مواقع، شهرداری پولی برای اداره امور نداشت. سال۱۳۶۸، شهردار تهران شروع به فروش آسمان کرد تا از این طریق درآمدزایی کند؛ طرحی که پیش از آن در اصفهان تجربه شده بود.
فروش آسمان شهر که از آن به عنوان تراکم فروشی یاد می‌شود، مشکلات زیادی از شهرداری رفع کرد و چنان به مذاق همه خوش آمد که شهرداری به کسب درآمد تقریباً رایگان از این محل اعتیاد پیدا کرد.
در ابتدای این طرح، سالانه یک میلیون‌مترمربع تراکم فروشی در شهر انجام شد و تا چند سال پیش به حدود ۹میلیون‌مترمربع رسید و اینک ترمز آن کشیده شده است.
تراکم فروشی مشکلات زیادی به تهران تحمیل کرده که نمونه اش ساخت ده‌ها برج در معابر کم عرض و بنا کردن ساختمان‌های بلندمرتبه روی گسل زلزله است. معضلی که این روزها به دغدغه مدیریت شهری تبدیل شده و باید برای این بی تدبیری گذشته دنبال چاره باشند.
کد خبر 655808 برچسب‌ها زلزله وزارت راه و شهرسازی شهرداری مسکن - تراکم تهرانمنبع: همشهری آنلاین
کلیدواژه: زلزله وزارت راه و شهرسازی شهرداری مسکن تراکم تهران تراکم فروشی
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.hamshahrionline.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «همشهری آنلاین» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۴۳۳۸۱۹۰ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
رِندی پیمان معادی در «افعی تهران»/ اشکال این اتاق درمان کجاست؟
به گزارش خبرنگار مهر، محمدرضا مقدسیان منتقد و کارشناس سینما شب گذشته نهم اردیبهشت با حضور در برنامه «سینمازاویه» رادیو گفت‌وگو درباره سریال «افعی تهران» و نسبت آن با سینمای جنایی گفت: در سینمای جنایی حرکت در عمق خیلی بیشتر است. مهم‌تر از اینکه جنایت را چه کسی انجام داده این مهم است که جنایت چرا انجام شده و آن کسی که این جنایت را مرتکب شده دچار چه پیچیده گی های شخصیتی بوده است. در اینجا برای تحلیل سرسخت و عمق پیدا کردن ماجرا این ضرورت که فهم دقیقی از تحلیل موقعیت و روانکاوی داشته باشیم، اهمیت پیدا می‌کند.
وی ادامه داد: پیمان معادی یک ضرورتی را در سینمای ایران حس کرده و آن هم تنوع داستان ها و موقعیت هاست چراکه در سینمای ایران داستان های جنایی که استخوان دار باشند و تنه به کمدی نزنند زیاد نداشته ایم.
مقدسیان درباره نحوه نمایش درونیات شخصیت در «افعی تهران» گفت: اما معادی یک رندی کرده و همان تلاشی که باید انجام می‌داده تا در موقعیت های مختلف، در جهان شخصیت ورود کند و او را به مخاطب معرفی کند به اتاق درمان آورده است. طبیعی است هر کسی که در اتاق درمان قرار می‌گیرد، درمانگر تلاش کند درونیات او را شناسایی کند. اما اگر قرار بود در اتاق درمان این اتفاق نیفتد باید موقعیت های پیچ در پیچی می‌ساخت که اطلاعات درباره شخصیت کم کم به مخاطب منتقل بشود.
این کارشناس، سینما را به عنوان یک تلنگر برای اهمیت بیشتر به سلامت روان مهم دانست و افزود: واقعیت این است که در همه جای دنیا کمپین هایی تشکیل می شود که آدم ها بیش از پیش به سلامت روان خود اهمیت بدهند. اگر سینما بتواند تلنگری بزند یا روان درمانی به امری تبدیل شود که آدم ها به آن اعتماد کنند و به آن روی بیاورند، اتفاق خیلی مثبتی روی داده است.
مقدسیان درباره انتخاب روان‌درمانگر و شیوه مواجه سریال با این مساله گفت: دغدغه پیمان معادی در این سریال جدای از اینکه به او کمک کرده درونیات شخصیت را با حضور در اتاق درمانگر به مخاطب منتقل کند، کمک کرده تا او یک نوع فرهنگ سازی هم انجام بدهد. اما همان طور که روان درمانی و سراغ گرفتن از درمان گر مساله ای است که باید روی آن فرهنگ سازی بشود، مسلح شدن به انتخاب روان درمان گر درست هم باید اتفاق بیفتد.
وی افزود: ما به اندازه روان درمانگران کاربلد، روان درمانگرانی داریم که کم عمق و کم دانش هستند و احساس مسؤولیت نمی‌کنند و این آسیب زاست. برای همین است که نظام روان درمان گری در دنیا استانداردهای سفت و سختی دارد که باید مانند یک میثاق پزشکی رعایت بشود.
مقدسیان پاشنه آشیل سریال را در انتخاب روان‌گر درست دانست و گفت: سریال در این نقطه اشتباه می‌کند. مناسبات اتاق درمان به درستی منتقل نمی‌شود و ارتباط بین مراجع و روان درمانگر خارج از اتاق درمان مردود است.
وی با بیان اینکه رفتن به سراغ اتاق درمان برای جذاب تر شدن درام، استانداردهایی هم دارد افزود: ماجرا این طور نیست که یا ما نباید سراغ اتاق درمان برویم یا اگر رفتیم هر طور شد آن را جذاب کنیم. یک سری خط قرمزها در اتاق درمان وجود دارد.
مقدسیان ادامه داد: اطلاعات شخصی روان درمان گر با مراجع نباید در میان گذاشته شود و آشنایی به غیر از آشنایی اتاق درمان با روان درمان گر نباید اتفاق بیفتد. او فقط باید شنونده باشد همدلی کند اما در نقش روان درمان گر. ممکن است جایی که مراجع درک می شود، احساس وابستگی به درمانگر پیدا کند. اینجا درمانگر یا باید از تکنیک‌ها استفاده کند و برای مراجع واضح بشود که این رابطه عاطفی در نقش درمانگر است و لاغیر. اگر این اتفاق نیفتد باید مراجع به درمانگر دیگری معرفی کند.
این کارشناس سینما استانداردهای اتاق درمان را مهم دانست و افزود: این مهم است که استانداردها را رعایت کنیم چراکه ممکن است کسی بعد از کشمکش های زیادی با خودش بپذیرد که درمان بشود ولی با این اتفاق، نتیجه درخوری نگیرد و اعتماد شخص به روان درمانگر از بین برود و هیچ وقت در زندگی به روان درمانگر مراجعه نکند.
مقدسیان در پایان درباره نقاط مثبت و ضعف اثر گفت: «افعی تهران» در بخش توجه به روان درمان گری موفق است اما در تصویر کردن اتاق درمان و شیوه رفتار سحر دولت شاهی به عنوان درمان گر و ارتباط عاطفی که بین او و مراجعش (پیمان معادی) تصویر می‌کند، از اساس بر ضد روان درمان است. اینجا دانش و توانایی فیلمنامه نویس کم بوده، او عشق آن را داشته که به این موضوع بپردازد اما علم آن را نداشته است. برای جذاب کردن درام هم مولفه های دیگری بود که بدون زیر پا گذاشتن استانداردها و خط قرمزها می شد از آنها بهره برد.
کد خبر 6092348
اعلام محدودیت های ترافیکی پایان هفته در جاده های شمالی کشور