رهایی از شبهات با ولادت جوادالائمه (ع)
تاریخ انتشار: ۲۳ بهمن ۱۴۰۰ | کد خبر: ۳۴۳۵۴۵۹۳
باشگاه خبرنگاران جوان - برای ما که از نعمت ولایت برخورداریم و در پرتو نور امامت، از مرحمت و نعمت پروردگار برخوردار، شاید درک بسیاری از رویداد‌های تاریخی به‌سادگی ممکن نباشد؛ اینکه ائمه معصومین (ع) و اصحاب باوفایشان، برای حفظ آموزه‌های اسلام راستین، چه رنج‌ها کشیده و چه سختی‌هایی را تحمل کرده‌اند، از چه گردنه‌های صعب‌العبور و تندی گذشته‌اند و برای روشن نگه‌داشتن مشعل هدایت، چه خون دل‌ها خورده‌اند.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
دوران امامت امام جواد (ع) که امروز، روز ولادت باسعادت اوست، یکی از سخت‌ترین دوره‌های هدایتگری ائمه معصومین (ع) محسوب می‌شود؛ دورانی که در آن، خطر نه فقط از جانب دشمنان بیرونی، یعنی خلافت جور عباسی، بلکه از درون و با فعالیت گروهی سست‌ایمان که در پی هوای نفسانی خود بودند نیز، ساحت اعتقادی شیعیان را تهدید می‌کرد. از این‌رو، امام (ع) باید در هر دو جبهه، با مدیریتی دقیق و همه‌جانبه، این خطر‌ها را از سر پیروان مذهب اهل‌بیت (ع) دور می‌کرد و مسیر نورانی هدایت را برای آنان و همه مسلمانان آشکار می‌فرمود. در روز ولادت باسعادت حضرت جوادالائمه (ع)، با دکتر مهدی مجتهدی، استاد تاریخ اسلام و عضو هیئت علمی دانشگاه فردوسی، درباره ویژگی‌های دوران امامت امام نهم (ع) و همچنین، خطر‌ها و معضلاتی که با ولادت و هدایت آن امام همام از پیش پای شیعیان برداشته شد، گفتگو کردیم که در ادامه، مشروح آن را مطالعه خواهید کرد.
معمولاً در متون تاریخی و روایی، از امام جواد (ع) به عنوان مولودی مبارک نام برده می‌شود و ائمه (ع) بر این معنا تأکید جدی دارند. دلیل این همه تأکید و مبارک خواندن ولادت جوادالائمه (ع) چیست؟
یکی از نکات تاریخی دوران امامت امام رضا (ع) این است که آن حضرت، خیلی دیر صاحب فرزند شدند. این مسئله، باعث شده‌بود که فعالان جریان واقفیه، یعنی جریانی که امامت را با امام کاظم (ع) خاتمه‌یافته تلقی می‌کرد، بهانه‌ای به دست بیاورند و در پی تبلیغ مدعای خود باشند. این مسئله از آنجا که بر اساس اعتقادات شیعه، امام باید صاحب فرزندی باشد که جانشینی او را برعهده بگیرد، بسیار حساس بود و واقفیه روی این موضوع مانور فراوانی می‌دادند.
یعنی جریان واقفیه از نظر اثرگذاری این‌قدر اهمیت داشت؟
اگر نگوییم این جریان مهم‌ترین جریان مخالف امامت بود، قطعاً باید آن را یکی از مهم‌ترین جریان‌هایی بدانیم که دربرابر امامت ایستاد و عملاً بزرگ‌ترین چالش را در دوران امامت امام رضا (ع) ایجاد کرد. بعضی از افراد وابسته به واقفیه، از افرادی بودند که در دوران امامت امام کاظم (ع) در زمره اصحاب ایشان به حساب می‌آمدند و البته، از معارف شیعی اطلاعات خوبی داشتند و حالا، پس از انحراف و ایجاد جریان واقفیه، از این اطلاعات علیه جریان امامت استفاده می‌کردند. یکی از مهم‌ترین هجمه‌های آن‌ها به امام رضا (ع) این بود که چرا آن حضرت، فرزندی ندارد که جانشین ایشان باشد؟ امام (ع) همواره در پاسخ به این‌ها می‌فرمود که چنین نیست و خداوند به زودی فرزندی به آن حضرت عنایت می‌کند که برکات فراوانی برای اسلام خواهد داشت.
ولادت امام جواد (ع) باعث شد که نادرستی تمام آن گزافه‌گویی‌ها آشکار و تردید برخی از شیعیان درباره مسئله امامت، برطرف شود. یعنی نخستین برکتی که با ولادت امام جواد (ع) نصیب شیعیان شد، همین نجات از تردید و گمراهی‌ای بود که به واسطه شبهه‌افکنی واقفیه، در میان برخی از دوستداران اهل‌بیت (ع) به وجود آمده‌بود. ولادت امام جواد (ع) جبهه حق را تقویت کرد و دهان دشمنان و منحرفان را بست و از این نظر، واقعاً برکت بزرگی برای همه مؤمنان بود.
پس از شهادت امام رضا (ع)، جوادالائمه (ع) درحالی‌که حدود ۹ سال داشت به امامت رسید؛ به نظر می‌رسد با توجه به اینکه آن حضرت اولین امامی بود که در چنین سنی مسئولیت امامت و هدایت مردم را عهده‌دار می‌شد، باز هم مسائلی و شبهاتی در زمینه جایگاه علمی و توانایی امام (ع) مطرح شده‌باشد.
بله، همین‌طور است. اتفاقاً برکت دیگری که از ولادت امام جواد (ع) نصیب مؤمنان شد، ثمره همین رسیدن به امامت در دوران کودکی و نوجوانی است. جالب است که در این مرحله نیز، واقفیه خودشان را وسط انداختند و شروع به بهانه‌گیری کردند. مدعی بودند که امامت و هدایت مردم، با سن و سال کم جور درنمی‌آید و جمع این دو شدنی نیست. هرچند که این مسئله، خارج از عقاید امامیه بود و باید فقط آن را در قالب یک بهانه مورد بررسی قرار داد. امام جواد (ع) و اصحاب خاص آن حضرت، اولاً در بحث‌های کلامی به منتقدان ثابت کردند که برای احراز مقام امامت، اصلاً مسئله سن و سال مطرح نیست؛ ثانیاً، در مباحثات و مناظرات، آشکارشدن دانش الهی امام (ع)، عقب‌نشینی کامل واقفیه و بهانه‌جویان را در پی داشت. این موضوع را باید دومین برکتی بدانیم که ولادت وجود مقدس امام جواد (ع) برای مؤمنان به ارمغان آورد و زمینه را برای پذیرش امامت امامان بعدی که عموماً در سن کم به این مقام می‌رسیدند، فراهم کرد.
به بحث مناظرات امام جواد (ع) اشاره و درباره تأثیر آن بر پیروان مذهب اهل‌بیت (ع) مطالبی را ارائه کردید. این مناظرات چه نقشی در تقویت جایگاه علمی آن حضرت در میان عموم مسلمانان داشت و واکنش دستگاه خلافت عباسی به آن چه بود؟
مناظرات امام جواد (ع) در این عرصه، از دو جهت اهمیت داشت؛ اولاً حقانیت آموزه‌های اهل‌بیت (ع) را به همگان ثابت می‌کرد و ثانیاً، باعث گسترش این آموزه‌ها در جامعه می‌شد. مناظرات امام جواد (ع) معمولاً با علمای صاحب‌نام و دارای موقعیت در دربار خلفای عباسی صورت می‌گرفت. معروف‌ترین آن‌ها مناظره ایشان با یحیی بن اکثم، قاضی مشهور آن دوره است. او که از مناظره با امام (ع) به دلیل خردسالی ایشان ابا داشت، پرسشی ساده مطرح کرد، اما ورود جوادالائمه (ع) به فروعات مختلف آن پرسش و عاجزشدن یحیی از پاسخگویی و در پی آن، جواب دادن امام (ع) به آن شبهات و طرح پرسشی که یحیی باز هم از پاسخ دادن به آن عاجز ماند، سبب آشکارشدن عظمت علمی امام (ع) نزد حاضران شد و البته، حسادت و دشمنی بسیاری را علیه آن حضرت برانگیخت.
منبع: خراسان
لنتهای پیام/
منبع: باشگاه خبرنگاران
کلیدواژه: جوادالائمه مناسبت های مذهبی دوران امامت امام ولادت امام جواد امام رضا آن حضرت اهل بیت
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.yjc.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «باشگاه خبرنگاران» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۴۳۵۴۵۹۳ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
پیشتازی خاندان‌های نصف‌جهان؛ از تحریم تنباکو تا رهایی از وابستگی غرب در دوران مشروطه
اصفهان همواره مهد اولین‌ها بوده و بر این اساس بسیاری در این خطه حضور داشتند که اولین‌ها را رقم زدند و پیش‌قراول مسیری بودند که تا امروز و پس از گذشت قرن‌ها ادامه‌دار بوده، از پیشگامی در نهضت تنباکو تا تلاش برای رهایی از وابستگی به غرب آن هم در زمانی که شاید این مفاهیم، رواج چندانی نداشته است.
به گزارش خبرگزاری ایمنا، اصفهان و نصف‌جهان همواره مهد اولین‌ها بوده و بر این اساس بسیاری در این خطه حضور داشتند که اولین‌ها را رقم زدند و پیش‌قراول مسیری بودند که تا امروز و پس از گذشت قرن‌ها ادامه‌دار بوده است؛ به‌عنوان مثال پیش از موضوع نهضت تنباکو سیاست فهم احساس خطر کردند و بر همین اساس اولین شخصی که متوجه خطر این موضوع شد، آقانجفی از علمای سرشناس اصفهان بود؛ راهکار او این بود که فتوا دهد و خریدوفروش تنباکو را برای مردم حرام اعلام کند.
بر این اساس بسیاری از ما نام خاندان‌های فراوانی از جمله آقانجفی، امین، کلباسی، اژه‌ای و… را شنیدیم که نقش‌آفرینی فراوانی در تاریخ این شهر داشته‌اند و بر همین اساس محمود فروزبخش نویسنده و اصفهان‌پژوه به خبرنگار ایمنا اظهار کرد: مهم‌ترین خاندان علمی اصفهان خاندان نجفی است که از شیخ محمدتقی رازی استاد میرزای شیرازی آغاز می‌شود.
وی با بیان اینکه پسر او محمدباقر نجفی است که رئیس حوزه علمیه اصفهان بوده و فرزندانش نیز آقانجفی، شیخ محمدحسین، حاج آقا نورالله و شیخ جمال هستند، افزود: آقا نجفی زعیم حوزه اصفهان بود که اولین فتوای تحریم تنباکو در اصفهان را داد، همچنین مبارزه با بهائیت را در دستورکار داشته است.
این نویسنده و اصفهان‌پژوه تصریح کرد: شیخ محمد حسین نیز در نجف فوت می‌کند و پسر او شیخ محمدرضا است که استاد امام خمینی (ره) و نویسنده کتاب نقد فلسفه داروین و نگه‌دارنده حوزه علمیه در زمان اختناق رضاشاه است؛ حاج‌آقا نورالله نیز رهبر مشروطه‌خواهان اصفهان بود که خانه او امروزه خانه مشروطه نام گرفته و کتابی به‌نام مقیم و مسافر دارد و در آن به زبان رمان از مشروطه دفاع کرده است.
فروزبخش با اشاره به اقدامات حاج‌آقا نورالله نجفی گفت: تأسیس بیمارستان خورشید، انجمن صفاخانه، شرکت اسلامیه (شرکت اسلامیه شرکتی سهامی عام و یکی از اولین و مهم‌ترین کارخانه‌هایی بود که در دوران مشروطه در ایران با هدف تأمین منسوجات مورد نیاز مردم ایران و مقابله با وابستگی به خارج، با تلاش و حمایت اغلب بازرگانان و علمای اصفهان و شیراز و کاشان، به ویژه آقا نجفی اصفهانی و نورالله نجفی اصفهانی در فروردین ۱۲۷۸ تأسیس شد.) و حمایت از مدارس و روزنامه‌ها از اقدامات حاج‌آقا نورالله بوده که ریاست شرکت اسلامیه به عهده کازرونی بوده و از سویی جمعی از تجار و روحانیون به این نتیجه رسیدند از پارچه داخلی حمایت کرده و آن به اقصی نقاط جهان توزیع کنند.
وی با بیان اینکه شیخ جمال نیز مشروطه‌خواه بود که به تهران تبعید شد و آنجا همراه با شهید مدرس از مخالفان رضاشاه بود، خاطرنشان کد: یکی دیگر از خاندان‌های مطرح، خاندان کلباسی است که افراد علمی زیادی دارند اما در مسائل سیاسی نبودند؛ رأس این خاندان محمدابراهیم کلباسی بود که مزار او پشت مسجد حکیم است و به زهد و تقوا شناخته می‌شود در واقع حاجی کلباسی و سید شفتی احیاکننده حوزه علمیه اصفهان در اوایل دوران قاجار بودند.
این نویسنده و اصفهان‌پژوه یادآور شد: از دیگر خاندان‌های مطرح نیز خاندان اژه‌ای هستند که شخصیت معروفشان ملاعلی‌اکبر اژه‌ای است که فتوای جهاد با روس را دارد و از دیگر شخصیت‌هایشان نیز میرزا علی‌اکبر اژه‌ای است که در بحث تحریم تنباکو به آقانجفی کمک کرد..
فروزبخش با بیان اینکه خاندان امین، مجلسی، درچه‌ای، روضاتی، چهارسوقی، فشارکی، خاتون‌آبادی، خراسانی، بهشتی، صدر و شفتی از دیگر خاندان‌های فعال در عرصه علمی هستند، عنوان کرد: همراهی پدر و همسر بانو امین و ساخت بیمارستان امین از نکات قابل توجه است.
به گزارش ایمنا، علمای ایرانی و خصوصاً اصفهانی با جایگاه ویژه خود در تاریخ‌سازی، مدنیت، هنر و سیاست، فرهنگ‌ساز و شاخه اصلی درخت انسانیت شناخته می‌شوند؛ در واقع باید گفت این پیشگامان تاریخ و تمدن در جای‌جای تاریخ، چه با حضور مستقیم خود و چه از طریق تربیت شاگردان همواره شاخص، والا و گرامی بوده‌اند اما آنگونه که باید و شاید، به معرفی آن‌ها نپرداخته‌ایم و لازم است با سرلوحه قرار دادن تاریخ و تمدن خود، الگویی به عظمت تاریخ این دیار برای نسل جدید ارائه کنیم.
کد خبر 748194
پلمب بیمارستان محب مهر به دلیل کشف حجاب صحت ندارد