امر و نهی کرونا به تئاتر؛ تو بیا، تو برو! / سلام الجزایر به خداحافظی جشنواره
تاریخ انتشار: ۲۵ بهمن ۱۴۰۰ | کد خبر: ۳۴۳۶۹۷۳۶
به‌گزارش خبرنگار تئاتر ایرنا؛ هشتمین روز جشنواره بین‌المللی تئاتر فجر در گام چهلم روز یکشنبه (۲۴ بهمن‌ماه) در حالی سپری شد که تنها یک روز به پایان فصل اجرای آثار نمایشی حاضر در این رویداد، برگزاری مراسم اختتامیه جشنواره و معرفی برگزیدگان بخش‌های رقابتی مختلف و متنوع چهلمین جشنواره بین‌المللی تئاتر فجر باقی‌مانده است.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
همین قرار گرفتن در آستانه ۲۴ ساعت تا برگزاری مراسم اختتامیه و اهدای تندیس برگزیدگان چهلمین جشنواره بین‌المللی تئاتر فجر، تب و تاب رسیدن به ایستگاه آخر این آوردگاه، همچنین زمزمه‌های هنرمندان و اهالی تئاتر برای شناختن نفرات برگزیده در آن لحظه موعود بیش‌از پیش شنیدنی شده و به گوش می‌رسد.
در میان تمامی پچ‌پچه‌ها، زمزمه‌ها و نجواها موجود، شاید رساترین و شنیدنی‌ترین آنها درباره حدس و گمان هنرمندان با محوریت کاندیداهای بخش‌های مختلف جشنواره چهلم باشد. اما می‌توان زمزمه‌ها و پچ‌پچه‌های دیگری را با مضامینی چون لغو اجرای دوم نمایش خاک سفید به کارگردانی محمدرضا هلال‌زاده به دلیل عدم رعایت توصیه‌های شورای نظارت و ارزشیابی اداره‌کل هنرهای نمایشی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی که برای نخستین‌بار در تاریخ ۴۰ ساله این رویداد منجر به جلوگیری از اجرای یک اثر نمایشی در بطنِ جشنواره تئاتر فجر شد و یا برخی از زمزمه‌هایی که رنگ‌وبوی انتقاد و ان‌قلت نسبت به کیفیت اغلب آثار بخش تئاتر ملل که زینت‌ِ بخش پیشوند بین‌الملل جشنواره تئاتر فجر بود را نیز شنید.
بازگشت «بعد از افتادن» بعد از بهبود بازیگر آن از کرونا
بعد از گذشت هشت روز از جشنواره و انتشار اخبار تلخِ خروج پنج نمایش از آثار حاضر در چهلمین جشنواره بین‌المللی تئاتر فجر از جدول اجراهای این رویداد به‌سبب ابتلای تعدادی از عوامل آن آثار به ویروس کرونا؛ درنهایت عصر روز هشتیمن روز جشنواره تئاتر فجر (یکشنبه ۲۴ بهمن) خبر رسید که نمایش بعد از افتادن به کارگردانی حسین حسینیان که پیش‌از این قرار بود در پنجمین روز چشنواره (پنجشنبه ۲۱ بهمن‌ماه) در تالار مولوی به صحنه رود و به دلیل ابتلای یکی از بازیگران آن از جدول اجرا خارج شده بود، بعد از منفی شدن آخرین تست تمامی عوامل این گروه نمایشی توانست خود را با هر سختی و مشقتی بود به جدول اجرای آثار رقابتی این رخداد برساند.
در میان تمامی آن اخبار تلخِ حذف اجراها از جدول جشنواره چهلم تئاتر فجر به سبب ابتلای عوامل گروه‌های نمایشی به کرونا، بازگشت نمایش بعد از افتادن به جدول اجراها، بعد از بهبود بازیگر این نمایش، یکی از شیرین‌ترین حاشیه‌ها و اخباری بود که توانست کام اهالی تئاتر و هنرمندان این عرصه را بعد از گذشت هشت روز از جشنواره چهلم تئاتر فجر به شیرینی میهمان کند
وقتی کرونا فرماندهی می‌کند!
رخداد و اتفاقی دیگری که در کنار رنگ‌وبوی حاشیه‌ای، چاشنی تعجب و حیرت را نیز با خود به‌همراه داشت، به بازتاب خبر تغییر اجرای گروه نمایش الجزایر از روز نهم جشنواره (دوشنبه ۲۵ بهمن) به روز دهم این رخداد (سه‌شنبه ۲۶ بهمن) که هیچ اجرایی جز برگزاری مراسم اختتامیه چهلمین جشنواره بین‌المللی تئاتر وجود ندارد بازمی‌گشت!!
نمایش «الزمکان» به کارگردانی عبدالصمد صدوخی از کشور الجزایر که بنا بود در نهمین روز جشنواره (۲۵ بهمن ماه) در سالن اصلی مجموعه تئاترشهر به صحنه رود، به دلیل آشنای این روزها یعنی ویروس کرونا با یک روز تاخیر مواجه شد.
سفر گروه نمایش الجزایر به دلیل تاخیر در ارائه پاسخ تست کرونای یکی از اعضا، به تعویق افتاد و پس از رفع مشکل، اجرای این نمایش به سه شنبه (۲۶ بهمن ماه) ساعت ۱۴ موکول شد
به این ترتیب نمایش «الزمکان» در روزی که جدول اجراهای نمایشی بسته شده و بنا بود تنها شاهد برگزاری اختتامیه این رویداد باشیم در ساعت ۱۴ روز سه‌شنبه (۲۶ بهمن ماه) در تالار اصلی مجموعه تئاترشهر به صحنه می‌رود.
این رویداد نه‌تنها مهر تأیید دیگری بر تاثیرگذاری بی‌چون‌وچرای این ویروس لجوج، سمج و مرگ‌بار در تاروپود زیست و زندگی تمامی انسان‌های کره زمین و نقش مستقیم آن در تغییر و تحولات متعدد ایام برگزاری چهلمین جشنواره بین‌المللی تئاترشهر بود؛ که نشان داد با وجود تاکید مسئولان چهلمین جشنواره بین‌المللی تئاتر فجر بر اندیشیدن تمهیدات مختلف به واسطه حضور و شیوع ویروس کرونا و سویه‌های متعدد آن، باز هم قدرت امر و نهی این ویروس از توان تمامی مدیران و دست‌اندرکاران تئاتر کشور و برگزارکننده جشنواره بین‌المللی تئاتر فجر به‌عنوان مهم‌ترین رویداد تئاتری ایران بیشتر است.
جایی‌که بی‌توجه به ساعت‌ها کارِ کارشناسی و چینش دقیق جدول اجرای آثار بخش‌های مختلف و متنوع چهلمین جشنواره بین‌المللی تئاتر فجر این کرونا یود که نشان داد به همان سادگی و البته تلخی که دستور خروج گروه‌های نمایشی به‌سبب ابتلای تعدادی از عوامل آنها به این ویروس از جدول اجراها را صادر می‌کند؛ می‌تواند با بستن رخت عزیمت از تن عوامل یک گروه نمایشی دستور به بازگشت گروهی دیگر به جدول اجراها و قرار گرفتن در کوران رقابتِ مهم‌ترین رویداد تئاتری کشور باشد
همچنین می‌تواند پرواز یک گروه خارجی و میهمان بخش ملل جشنواره بین‌المللی تئاتر فجر را به‌راحتی هرچه تمام‌تر به تاخیر اندازد. به‌گونه‌ای که در کمال تعجب؛ همزمان با خداحافظی جشنواره چهلم و برگزاری مراسم اختتامیه این رخداد؛ تازه شاهد سلام گروه نمایش الجزایر و اجرای این اثر در سالن اصلی مجموعه تئاترشهر باشیم.
رضا رویگری؛ هم بود و هم نه!!
از دیگر اتفاقاتی که شاید با رنگ‌وبوی حاشیه اما طعمی خوش و دل‌نشین کامِ روزهای برگزاری چهلمین جشنواره بین‌المللی تئاتر فجر را چه برای اهالی هنر و خانواده تئاتر و چه برای دوستداران و علاقه‌مندان عرصه هنرهای نمایشی شیرین کرد؛ بازگشت رضا رویگری بازیگر شناخته‌شده عرصه تئاتر، سینما و تلویزیون کشورمان به صحنه اجرا بود. هرچند این‌بار اجرای او به فصلی دیگر از هنر رویگری یعنی قرار گرفتن او در مقام خواننده بازمی‌گشت.
جایی‌که بنا بود همزمان با ایام جشن چهل‌وسومین سالگرد پیروزی انقلاب شکوه‌مند اسلامی شاهد همراهی رضا رویگری در مقام خواننده با ارکستر بزرگ صبا برای اجرای سرود ماندگار «الله‌الله» و تعدادی دیگر از سرودهای خاطره‌انگیز ماه‌ها و روزهای بهمن ۵۷ و انقلاب شکوه‌مند اسلامی باشیم.
هرچند بنا به وعده دفتر تئاتر دینی اداره کل هنرهای نمایشی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی که با همت بنیاد فرهنگی رودکی اسباب برگزاری این مراسم و بازگشت رضا رویگری به صحنه اجرا فراهم شد و مطابق وعده این اجرا نیز به پیشگاه مخاطبان و علاقه‌مندان به حوزه موسیقی با محوریت سرودهای انقلابی تقدیم و ارائه شد؛ اما یک جای خالی بیش‌از پیش به چشم می‌آمد. آن هم جای خالی هنرمندی بود که خبر بازگشتش، خود به یکی از فصل‌های شیرین و دل‌چسب چهلمین جشنواره بین‌المللی تئاتر فجر رقم خورده بود. رضا رویگری!
ارکستر بزرگ صبا سرودهای ماندگار و خاطره‌انگیز ماه‌ها و روزهای پیروزی انقلاب شکوه‌مند اسلامی حتی سرود «الله‌الله» را اجرا کرد اما در غیاب رضا رویگری!
هر چند رضا رویگری آن‌گونه که اعلام شد به‌سبب شرایط جسمانی این هنرمند و درگیری او با روزهای سخت دوران نقاهت برای رسیدن به سلامت کامل، باوجود تمرین‌های مستمری که با ارکستر صبا داشت نتوانست خود را به اجرا برساند. اما این‌بار مردم و دوستداران این هنرمند محبوب بودند که در غیاب او یک‌صدا سرود ماندگار «الله‌الله» را با یاد او خواندند و تمام انرژی حاصل‌شده از این اتحاد و شیرینی این اجرا را بدرقه سلامتی رضا رویگری کردند
رکود خارق‌العاده رضا صابری؛ حضور در اولین و چهلمین جشنواره تئاتر فجر
از دیگر حاشیه‌های دل‌چسب و جذابِ هشتمین روز جشنواره بین‌المللی تئاتر فجر به اجرای نمایش پشت دیوار قدیمی کشتارگاه به نویسندگی و کارگردانی رضا صابری بازمی‌گشت.
هنرمند نام‌آشنایی که فعالیت خود را همزمان با نخستین جشنواره تئاتر فجر در بهمن ۱۳۶۰ با اجرای نمایش خانات آغاز کرد و به‌عنوان جوان‌ترین هنرمند حاضر در آن رویداد جایزه کارگردانی و نمایشنامه‌نویسی نخستین گام جشنواره تئاتر فجر را از آن خود کرد. او که طی چهار دهه برگزاری جشنواره تئاتر فجر جز در معدود ادوار این رخداد در دیگر دوره‌ها در مقام کارگردان یا نمایشنامه‌نویس حضور داشته، در چهلمین جشنواره بین‌المللی تئاتر فجر نیز با نمایش پشت دیوار قدیمی کشتارگاه حضور داشت.
این‌بار نه در کسوت جوان‌ترین که در قامت مسن‌ترین و پیشکسوت‌ترین هنرمند حاضر در چهلمین جشنواره بین‌المللی تئاتر فجر! اما باز هم بار دیگر مخاطبان خود و دوستداران هنر نمایش را به سالن اصلی تالار مولوی کشاند. جایی‌که با وجود میل و خواست مخاطبان برای حضور بیشتر با درایت مسئولان اجازه پذیرش ظرفیت بیش‌از ۳۰ درصد مقرر شده در سالن‌ها و تماشاخانه‌های جشنواره داده نشد
پس مشتاقان و دوستداران رضا صابری برای دیدن جدیدترین نمایش این هنرمند پُرسابقه و محبوب باید تا زمان اجرای عمومی آن صبر کنند.
برچسب‌ها حسین مسافر آستانه ویروس کرونا چهلمین جشنواره بین المللی تئاتر فجر تئاتر الجزایر تئاتر شهر قادر آشنا اداره کل هنرهای نمایشی پروندهٔ خبری چهلمین جشنواره بین‌المللی تئاتر فجرمنبع: ایرنا
کلیدواژه: حسین مسافر آستانه ویروس کرونا چهلمین جشنواره بین المللی تئاتر فجر حسین مسافر آستانه ویروس کرونا چهلمین جشنواره بین المللی تئاتر فجر تئاتر الجزایر تئاتر شهر قادر آشنا اداره کل هنرهای نمایشی چهلمین جشنواره بین المللی تئاتر فجر برگزاری مراسم اختتامیه جشنواره تئاتر فجر هنرهای نمایشی جشنواره چهلم تئاتر فجر روز جشنواره ویروس کرونا جدول اجراها گروه نمایش رضا رویگری جدول اجرا زمزمه ها بهمن ماه
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.irna.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایرنا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۴۳۶۹۷۳۶ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
مراسم نکوداشت اکبر زنجان‌پور با حضور استادش
به گزارش «تابناک» به نقل از ایسنا، این نکوداشت، عصر روز یکشنبه ۹ اردیبهشت ماه همزمان با زادروز حمید سمندریان که یکی از استادان زنجان‌پور بوده است، با حضور جمع پرشماری از مخاطبان در تالار استاد جلیل شهناز خانه هنرمندان ایران برپا شد.
در این مراسم که به کوشش انجمن کارگردانان تئاتر ایران با اجرای محمد سلوکی برگزار شد، نشان ویژه خانه تئاتر به این هنرمند باسابقه اهدا شد.
در آغاز، شهرام گیل‌آبادی، رییس انجمن کارگردانان با اشاره به زادروز حمید سمندریان گفت: نام او خاطرات فراوانی به ذهن هر یک از ما می‌آورد و هُرم نفس ایشان بر صورت تک تک ما نشسته و هیچ لحظه‌ای در تئاتر ما بی‌حضور ایشان نبوده.
او با ارایه توضیحاتی درباره تقدیرهایی که در نوزدهمین «شب کارگردان» صورت می‌گیرد، افزود: خوشحالیم در سال قبل به سختی سعی کردیم در کنار دوستان‌مان بایستیم. هیچ تحمیلی را نپذیریم و با استقلال در جهت عملی کردن نظرات خود بکوشیم. همچنان در کنار تمام هنرمندان تئاتر می‌ایستیم و به ظالم اجازه صف‌آرایی نمی‌دهیم چون تئاتر، عرصه حقیقت است.
گیل‌آبادی یادآوری کرد: سال قبل مدالیوم خانه تئاتر به آتیلا پسیانی اهدا شد که امسال یاد او را گرامی می‌داریم.
در ادامه تصاویری از آتیلا پسیانی در مراسم سال گذشته این انجمن پخش شد و حاضران به یاد او کف زدند.
سپس احسان حاجی‌پور ، دبیر برنامه و عضو هیات مدیره انجمن کارگردانان با خوشامدگویی به مهمانان متن اولین لوح تقدیر را که به علی شمس مربوط می‌شد، ارائه کرد و این تقدیر با حضور صدرالدین زاهد، کارگردان، مترجم و بازیگر باسابقه تئاتر انجام شد.
علی شمس، نمایشنامه‌نویس و کارگردان تئاتر با تشکر از برگزارکنندگان برنامه آرزو کرد مسیر اتفاقات طور دیگری بچرخد و همه کسانی که به شیوه‌های گوناگون کار می‌کنند، بدون هیچ گونه رنج و تبعاتی بتوانند آثار خود را ارائه کنند.
او عنوان کرد که بهتر است برای اینکه برنامه به حاشیه کشیده نشود، سکوت کند.
در ادامه آرش دادگر، عضو هیات مدیره انجمن کارگردانان طی سخنانی درباره علیرضا کوشک جلالی، کارگردان و مدرس تئاتر، متن تقدیرنامه او را خواند و این کارگردان با حضور اصغر همت، تقدیر شد.
کوشک جلالی با تشکر از برگزارکنندگان این برنامه فقط آرزو کرد که برخی خبرهای ناخوشایند را که این روزها می شنویم، دیگر نشویم.
در بخش بعدی، مراسم تقدیر از ژاله علو برپا شد که خودش در برنامه حضور نداشت اما پیامی صوتی را فرستاده بود که پخش شد.
او در این پیام عذرخواهی کرد که به دلیل کسالت، نتوانسته در برنامه شرکت کند و از عشق و علاقه‌اش به تئاتر و نمایش رادیویی گفت.
او همچنین به پیشینه حضورش در تئاتر و هنرمندانی که با آنان همکاری داشته، اشاره کرد.
علو عنوان کرد که در رادیو نمایش‌های بسیاری را کارگردانی کرده و افزود: برایم افتخاری است که توانستم کارهایی انجام دهم که بعد از گذر سال‌ها هنوز به خوبی از آنها یاد می‌شود. او در پایان شعری از سروده‌های خودش را خواند.
سپس محمد رحمانیان، دیگر عضو هیات مدیره انجمن کارگردانان متن تقدیرنامه ژاله علو را خواند و ایرج راد به نمایندگی از علو تقدیرنامه او را دریافت کرد.
او همچنین بخش کوتاهی از نمایشنامه «روزهای رادیو» را که اشاره‌ای به ژاله علو و رقیه چهره آزاد داشت، اجرا کرد.
رحمانیان حضور کوشک جلالی را در تئاتر کشورمان همچون معجزه‌ای خواند که در امر آموزش در استان‌های گوناگون و ترجمه و کارگردانی ثابت قدم است و خطاب به او گفت: علیرضای عزیز بمانی برایمان!
هایده حائری ، مدرس تئاتر و دیگر هنرمند حاضر در برنامه از جایگاه تماشاگران گفت: من اعتراض دارم.
او از مردم کشورمان قدردانی کرد که به هنرمندان کشورشان احترام می‌گذارند و در مراسم تقدیر از آنان شرکت می‌کنند و گفت: الان احساس کردم جای یک خانم در مراسم تقدیر از خانم علو خالی است. ایشان دوست خیلی صمیمی دو تن از عمه‌های من بودند؛ خانم‌ها طوسی و عذرا حائری. حیف است که تقدیرنامه خانم علو را دو تن از آقایان دریافت کنند.
او بعد از این سخنان طنزآمیز که با خنده‌های تماشاگران همراه شد و به دعوت رحمانیان که در دانشکده هنرهای زیبا دانشجویش بوده، روی صحنه رفت و تقدیرنامه علو را دریافت کرد.
رحمانیان نیز در سخنانی از حائری به عنوان یکی از استادان خوب خود یاد کرد که به نوعی، منشأ ساخت فیلم «هامون» شده چون با اجرای اثری از او، داریوش مهرجویی خسرو شکیبائی را برای بازی در «هامون» انتخاب کرده است.
در بخش بعدی، بخش‌هایی از فیلم زندگی تئاتری اکبر زنجان‌پور در گفتگو با محمد رحمانیان پخش شد.
سپس محمود دولت‌آبادی روی صحنه رفت و با تشریح خاطراتی از مهدی فتحی (بازیگر فقید تئاتر) که دوست مشترک خودش و زنجان‌پور بوده، گفت: ما در آن دوران قدم می‌زدیم و فکر می‌کردیم کسانی که کار هنر نمی‌کنند، چه می‌کنند.
او ادامه داد: زنجان‌پور در کنار دیگر دوستان ما سعی کرده هنر بورزد ولی همیشه موانع اجازه نداده این فعالیت چه در ایشان و چه در دیگر دوستان، ادامه پیدا کند.
دولت‌آبادی افزود: آنچه مایه خرسندی من است، حضور این اجتماع است که به مناسبت دوستی هنرمندان تئاتر تشکیل شده و بسیار گرامی است.
این داستان‌نویس با سابقه که پیشنیه تئاتری دارد، خاطراتی از دوران مشکلات خودش در تئاتر در سال ۵۳ بیان کرد و افزود: بعد از آن سال، دیگر روی صحنه نرفتم ولی سال ۵۶ پیشنهاد تشکیل سندیکای تئاتر را دادم و در تئاترهای لاله‌زار به نشان تقدیر از هنرمندان گذشته خود برنامه‌ای تدارک دیدیم اما متاسفانه دیگر آن تئاترها باقی نماند.
دولت‌آبادی خطاب به حاضران در برنامه افزود: وقتی مهدی فتحی کسل و بی‌حوصله می‌شد، برای خودش نقشی می‌ساخت و آن را اجرا می‌کرد. یعنی لازم نیست حتما چیزی بشود، همین که هستید و سرپا هستید، همین که چنین شب‌هایی برگزار می‌شود، یعنی شدن. چیزی در انتظار هنرمند نیست. آرزو می‌کنم همیشه رونده باشید و وقتی هم خسته می‌شوید، خستگی از تن دور کنید و دوباره ادامه بدهید.
سپس رحمانیان بار دیگر روی صحنه رفت و با یادآوری خاطراتی از زنجان‌پور گفت: اولین بار استاد را در «آتش بدون دود» کار نادر ابراهیمی و بعد از آن در فیلم «بیتا» هژیر داریوش و پس از آن در نمایش‌های تلویزیونی دیدم.
این نمایشنامه‌نویس و کارگردان اضافه کرد: اولین مواجهه من با آقای زنجان‌پور به عنوان کارگردان، اجرای درخشان ایشان از نمایشنامه «همه پسران من» کار آرتور میلر بود که سبب شد راه خودم را به عنوان کارگردان پیدا کنم. صحنه‌های درخشان این نمایش از یک کلاس درس آموزنده‌تر بود و هنوز تک تک صحنه‌های آن را به یاد دارم و بزرگترین تاثیری است که یک اثر هنری و یک کارگردان بر من گذاشته است.
رحمانیان از اجرای نمایش«مروارید» نوشته عزت‌الله مهرآوران و کار زنجان‌پور به عنوان دیگر نمایش درخشانی یاد کرد که همچنان تاثیرش بر او باقی مانده و آرزو کرد که سایه زنجان‌پور همچنان بر سرمان باقی بماند.
در بخش بعدی برنامه، تصاویری خاطره‌انگیزی از نمایش «نگاهی از پل» نوشته میلر و کار سمندریان پخش شد که سال ۵۱ اجرا شده است.
سپس مسعود دلخواه، دیگر کارگردان حاضر در برنامه در سخنانی با بیان اینکه مبالغه نمی‌کند، گفت: تصمیم دارم از دشواری اکبر زنجان‌پور بودن صحبت کنم چون اکبر زنجان‌پور بودن، اصلا ساده نیست.
او با یادآوری اولین خاطره‌های خود از زنجان‌پور افزود: نمایشی از رکن‌الدین خسروی دیدم که زنجان‌پور و بهروز بقایی در آن بازی می‌کردند. او در این نمایش بیش از ۲۵ کارکتر را بازی کرد و هنوز صدایش و انرژی‌اش را که خیلی سریع از نقشی به نقشی می‌رفت، در ذهنم مانده.
دلخواه با بیان خاطره همکاری‌اش در نمایش «دایی وانیا» به کارگردانی زنجان‌پور ادامه داد: یک نفر می‌تواند بازیگر، کارگردان، دوبلور یا انسان شریفی باشد و همیشه خود اصیلش باشد ولی داشتن همه اینها در یک جا سخت است و اکبر زنجان‌پور همه اینها را با هم دارد. رفتار او می‌تواند الگویی باشد برای نسل جوان؛ از دیسیپلین کاری‌اش تا برخورد یکسان با همه اعضای گروه.
وی خاطرنشان کرد: در نمایش «دایی وانیا» کاریزمایی روی صحنه می‌دیدم که نظیرش را ندیده بودم. کاریزمای اکبر زنجان‌پور، از خود بودن اوست و نترس بودن و نقاب به چهره نداشتنش. ما بعد از آن نمایش، در گفتگوهایمان از ابزورد بودن شرایط اجتماعی و تئاتری با هم حرف می‌زنیم.
دلخواه در پایان سخنانش پیشنهاد کرد یک جایزه بازیگری به اسم اکبر زنجان‌پور نامگذاری شود و توضیح داد: این نامگذاری تنها به دلیل این نیست که او بازیگر خوبی است بلکه چون انسان شریفی است.
در ادامه، نوید محمدزاده به عنوان نماینده‌ای از نسل جوان در سخنانی درباره زنجان‌پور گفت: خجالت می‌کشم درباره ایشان صحبت کنم.
او خطاب به زنجان‌پور ادامه داد: استاد خیلی دوست‌تان دارم. چندی پیش فرصتی شد تا در کنار شما متنی را دورخوانی کنیم. امیدوارم قسمت باشد روی صحنه کنارتان بازی کنم و نفس شما را حس کنم و لذت ببرم و یاد بگیرم. سلامت باشید و سرحال.
در بخش بعدی، شهرام گیل‌آبادی که مدت‌ها مدیر رادیو بوده، خاطراتی از دوران کاری خود در این رسانه بیان کرد و گفت: هُرم نفس خیلی از بزرگان‌رادیو بر صورتم نشست که ویژگی‌های مشترکی داشتند.
او خاطراتی از بازی زنجان‌پور در نمایشی از صدرالدین شجره و نیز خاطراتی از احمد آقالو و مهدی فتحی بیان کرد و ادامه داد: ما در رادیو با حکمت‌هایی مواجه بودیم که یکی از آنها آموزش سینه به سینه بود. امثال زنجان‌پور، این فضا را ایجاد کردند که حکمت جاری در رادیو، آموزش باشد. چیزی که از این نسل بزرگ عاید من شد، این بود که نظم، توسعه فکری، دانایی و درایت سکوت را می‌آورد. این آدم‌ها هر چه دارند در طبق اخلاص می‌گذارند که دیگران قد بکشند چون آنان بخیل نیستند. ماموریت خود را معرفت‌شناسی و توسعه فکری می‌دانند. آقای زنجان‌پور در عالم هنر، یکی از آبروهای زمین است.
در بخش بعدی، پرویز ممنون، دیگر هنرمند پیشکسوت تئاتر که در وین زندگی می‌کند و دیشب تازه به ایران رسیده، در سخنانی گفت: هنوز گیج راه هستم ولی خوشحالم که در بزرگداشت اکبر شرکت می‌کنم.
او که استاد زنجان‌پور بوده ادامه داد: شما از زمان‌استادی او گفتید و من چند خاطره از زمان دانشجویی‌اش می‌گویم. اولین بار که برای مدیریت دانشکده دعوت شدم، نمایشی از بهمن فرسی روی صحنه بود و اکبر نقش اصلی آن را بازی می‌کرد . فرسی قبل از کارگاه نمایش، کارهای تجربی و غیر متعارف اجرا می‌کرد. با دیدن بازی اکبر حیرت‌زده شدم و اگر سال قبل بازی محمد علی کشاورز را ندیده بودم، با دیدن او روی صحنه، ضعف می‌کردم.
ممنون از زنجان‌پور در کنار آذر فخر و کیهان رهگذر وبه عنوان یکی از چند دانشجوی محبوب خود یاد کرد و افزود: هرچند اکبر هم سنش به دانشجویان نزدیک بود، هرگز سراغ شعار نمی‌رفت و در کار خود همیشه جدی بود. او همیشه محترم بود مثل انتظامی. آنان سر کلاس بسیاری استادان می‌رفتند چون معتقد بودند از هر استادی چیزی یاد می‌گیرند.
ممنون اضافه کرد: یکی از نقش‌های حساس خود را به او سپرد و بعد از آن، استاد راهنمای رساله‌اش شدم که اجرای نمایش «ریل» نوشته دولت آبادی بود و با همراهای رضا بابک اجرا کردند. همه کسانی که در کار تئاتر هستند، عاشق‌اند ولی زنجان‌پور جدی بود. به همین دلیل وقتی صحبت از بزرگداشت شد، با خودم فکر کردم اگر قرار باشد در بزرگداشت سه چهار تن از دانشجویانم شرکت کنم، حتما یکی از آنان اکبر خواهد بود.
در بخش پایانی، اکبر زنجان‌پور در میان تشویق حاضران روی صحنه رفت و در شرایطی که همه به احترام او ایستاده بودند، گفت: امشب آن‌قدر از من تعریف شد که گیج شدم آن ولی این سخنان مسئولیت آدم را زیاد می‌کند که تماشاگر و هنر را جدی بگیریم. باید حواس‌مان باشد به چیزهایی که نوشته و خوانده نمی‌شود. همه این کارها را می‌کنیم که به فضا برسیم. آنچه کم است، ارتباط نانوشته و ناگفته‌ای است که هر کس سهم خود را از آن بر می‌دارد و گذر می‌کند.
این هنرمند پیشکسوت ادامه داد: وظیفه ماست که سعی کنیم تصویری را که دیده نمی‌شود، بسازیم و آنچه را شنیده نمی‌شود، به تماشاگر پیشنهاد بدهیم و این مال زمانی است که کمتر بتوان حرف زد و گفتنی‌ها را گفت.
زنجان‌پور در پایان گفت: امشب از حوصله و محبت شما هم شرمنده‌ام و هم به خودم می‌بالم و اینها مسئولیت مرا بیشتر می‌کند. «ایبسن» می‌گوید قوی‌ترین انسان کسی است که از همه تنهاتر است. بگردیم و تنهایی‌های خود را پیدا کنیم.
سپس نشان ویژه خانه تئاتر با حضور پرویز ممنون، صدرالدین زاهد، محمد رحمانیان، محمود دولت‌آبادی، ایرج راد، اسماعیل خلج، همسر، دختر و نوه زنجان‌پور، نشان ویژه خانه تئاتر به این هنرمند اهدا شد.
متن تقدیرنامه او را شهرام گیل‌آبادی خواند و زنجان‌پور پس از دریافت این نشان گفت: یک عمر دویده‌ام و امشب جایزه گرفته‌ام.
اسماعیل خلج که سال‌ها قبل نمایشنامه مشهور «گلدونه خانوم» را نوشته، خاطره‌ای از زنجان‌پور بیان کرد و گفت: شبی به من تلفن زد و اجازه گرفت اسم دخترش را گلدونه بگذارد و من هم به او گفتم من هم این اسم را از شخص دیگری گرفته‌ام و بر نمایشنامه‌ام گذاشته‌ام.
زنجان‌پور هم توضیح داد نوه‌اش که در این مراسم حضور دارد، دختر گلدونه است.
بعد از برگزاری مراسم، تصاویری از مستند اکبر زنجان‌پور در محوطه باز پارک خانه هنرمندان ایران پخش شد.
در ادامه تصاویر دیگری از این مراسم را می‌بینید:
حمله به نمازگزاران در گذره هرات افغانستان/ ۶ نفر شهید شدند