بدخوابی ریسک بیماری قلبی را ۳ برابر افزایش می دهد
تاریخ انتشار: ۲۷ بهمن ۱۴۰۰ | کد خبر: ۳۴۳۸۰۲۸۱
به گزارش خبرنگار مهر به نقل از ساینس دیلی، محققان دانشگاه فلوریدا جنوبی، دادههای خواب ۶۸۲۰ بزرگسال آمریکایی با میانگین سنی ۵۳ سال را که خصوصیات خواب و سابقه بیماری قلبی خود را گزارش کردند، بررسی کردند. از میان شرکت کنندگان، ۶۳۳ نفر نیز یک دستگاه تحقیقاتی (اکتی گرافی) دور مچ دست خود میبستند که فعالیت خواب آنها را ثبت میکرد.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمیشوند!
محققان بر روی جنبههای متعدد سلامت خواب، مانند نظم، رضایت، هوشیاری در ساعات بیداری، زمان خواب، کارآمدی خواب و مدت خواب تمرکز کردند و آنها را با بیماری قلبی تشخیص داده شده توسط پزشک مرتبط دانستند.
آنها دریافتند که هر میزان افزایش در مشکلات خوابیدن با ۵۴ درصد افزایش خطر بیماری قلبی مرتبط است. خطر تخمینی بیماری قلبی مرتبط با افزایش مشکلات مربوط به خواب برای کسانی که دادههای خواب را با گزارش خود و دستگاه تحقیقاتی ارائه میکردند، بسیار بیشتر بود. آنها با افزایش ۱۴۱ درصدی روبرو بودند.
این یافتهها اهمیت ارزیابی مشکلات سلامت خواب در یک فرد را برای شناسایی خطر بیماری قلبی نشان میدهد.
«سومی لی»، سرپرست تیم تحقیق، میگوید: «خطر تخمینی بالاتر در افرادی که هم گزارش خود و هم دادههای مربوط به خواب را ارائه کرده اند نشان میدهد که اندازه گیری سلامت خواب به طور دقیق و جامع برای افزایش پیش بینی بیماری قلبی مهم است.»
محققان دریافتند در حالی که زنان مشکلات خواب بیشتری داشتند، اما مردان بیشتر در معرض بیماری قلبی بودند.
کد خبر 5425712منبع: مهر
کلیدواژه: ریسک بیماری قلبی خواب اختلالات خواب ویروس کرونا سویه اومیکرون کرونا واکسن کرونا کووید 19 آمار کرونا وزارت بهداشت درمان و آموزش پزشکی سازمان غذا و دارو شیوع کرونا سیگار چاقی سازمان نظام پزشکی واکسیناسیون بارداری نوزاد بیماری قلبی
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را بهطور اتوماتیک از وبسایت www.mehrnews.com دریافت کردهاست، لذا منبع این خبر، وبسایت «مهر» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۴۳۸۰۲۸۱ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتیکه در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
تاثیر آفتکشها بر افزایش احتمال پارکینسون
ایتنا - مدتهاست که مشخص شده است که قرار گرفتن در معرض آفتکشهای کشاورزی میتواند تا حد زیادی احتمال ابتلا به بیماری پارکینسون را افزایش دهد.
تحقیقات جدید ژنتیکی، اکنون افرادی را که ممکن است آسیبپذیرتر باشند را نشان میدهد. تیمی در دانشگاه کالیفرنیا، اطلاعات ژنتیکی 800 بیمار پارکینسونی را که در مرکز کشاورزی آن ایالت، زندگی و کار میکنند، بررسی کردند.
محققان در انتشار خبری خاطرنشان کردند که بسیاری از این افراد حداقل یک دهه قبل از ابتلا به این بیماری در معرض 10 آفت کش مورد استفاده در محصولات پنبه قرار داشتند و برخی از بیماران تا سال 1974 در معرض این بیماری قرار داشتند.
آنها انواع ژنهای مرتبط با لیزوزومها، بخشهایی از سلولها که ضایعات سلولی را تجزیه میکنند، تقویت کردند. گروهی به سرپرستی دکتر برنت فوگل، استاد نورولوژی و ژنتیک انسانی توضیح دادند که اختلال در عملکرد لیزوزومی مدتهاست با پیدایش پارکینسون مرتبط است. این مطالعه نشان داد که انواع فرآیندهای لیزوزومی در بیمارانی که مدت طولانی در معرض آفتکشها قرار داشتند "غنی" شد.
این یافتهها در 25 آوریل در مجله NPJ Parkinson’s Disease منتشر شد.
به نظر میرسد که این گونههای ژنی با عملکرد مناسب پروتئین تداخل داشته باشند. به گفته محققان، این نشان میدهد که دفع نابهنجار متابولیتها در سلول میتواند یکی از دلایل زمینهای پارکینسون باشد که در کنار قرار گرفتن در معرض مزمن با آفتکشها رخ میدهد.
همانطور که ترکیبات سمی - از جمله پروتئینی به نام آلفا سینوکلئین، که مدتهاست با پارکینسون مرتبط است - در سلولهای مغز ساخته میشوند و میتوانند اجسام لویی در بافتها را تشکیل دهند. محققان خاطرنشان کردند که تجمع اجسام لوی یکی از مشخصههای پارکینسون در مغز است.
فوگل گفت:« این مطالعه از این فرضیه حمایت میکند که استعداد ژنتیکی ناشی از تغییرات جزئی در ژنهایی است که با عملکرد لیزوزومی مرتبط هستند. به صورت روزانه، این گونهها تاثیر زیادی ندارند. اما تحت استرس مناسب، مانند قرار گرفتن در معرض برخی آفتکشها، ممکن است از بین بروند و به مرور زمان منجر به توسعه بیماری پارکینسون شود که به آن تعامل ژن-محیط میگویند.»
آیا میتواند گونههای ژنی دیگری وجود داشته باشد که افراد را مستعد خطر کند و در مسیرهای عصبی دیگر عمل کند؟ دکتر کیمبرلی پاول، سرپرست تیم تحقیق، گفت که این بسیار ممکن است. پاول، استادیار عصب شناسی در UCLA گفت: «این بیماران به نوعی مستعد بودند و اگر بتوانیم بفهمیم که چرا آنها مستعد هستند، شاید بتوانیم در این مسیرها عمل کنیم.»
فوگل گفت: «دادههایی برای بسیاری از اختلالات رایج وجود دارد که نشان میدهد تأثیرات محیطی بر توسعه این بیماریها تأثیر میگذارد، اما ما هنوز راه خوبی برای اندازهگیری این تأثیر یا تعیین اینکه چه کسی بهطور خاص در معرض خطر است، نداریم. این یک گام رو به جلو در این مسیر است.»