به نقل از «عصر ایران»

سی و هفتمین جشنواره موسیقی فجر به ایستگاه پایانی رسید/ معرفی برندگان جایزه «باربد»

تاریخ انتشار: ۳۰ بهمن ۱۴۰۰ | کد خبر: ۳۴۳۹۵۵۰۱

اختتامیه سی و هفتمین جشنواره موسیقی فجر امشب در تالار وحدت برگزار شد.

در ابتدای مراسم ویدئو کلیپی به آهنگسازی بهزاد عبدی و خوانندگی محمد معتمدی و به ترانه سرایی کاظم بهمنی، برای زنده نگاه داشتن یاد شهید سلیمانی پخش شد.

در ادامه با حضور محمد مهدی اسماعیلی (وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی)، حسن ریاحی (دبیر جشنواره موسیقی فجر)، مجید انتظامی (آهنگساز)، محمود سالاری (معاونت هنری) و محمد الله یاری فومنی (رئیس دفتر موسیقی وزارت ارشاد) از سه تن از بزرگان موسیقی یعنی آذرنوش سالک (اولین بانوی نوازنده چنگ)، مرتضی اعیان (نوازنده پیشکسوت تنبک) و فرج علیپور (خواننده و نوازنده کمانچه) تقدیر شد.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

به گفته وزیر فرهنگ، بیش از ۱۷۰۰ هنرمند در برپایی این جشنواره از نه استان حضور داشتند. هم چنین در بخش بین الملل هنرمندان موسیقی کشور‌های مختلف حضور داشتند و این نشان دهنده ظرفیت موسیقی ایرانی در جهان است.

وزیر ارشاد همچنین در حاشیه این آیین، در جمع خبرنگاران از تلاش برای تعطیل نشدن فعالیت های فرهنگی هنری به دلیل کرونا و همچنین تعیین تکلیف مدیر دفتر موسیقی ارشاد تا هفته آتی خبر داد. 

در ادامه مراسم برگزیدگان سی و هفتمین جشنواره موسیقی فجر در بخش‌های مختلف به شرح زیر معرفی شدند:

 

* اجرای موسیقی نواحی

در این بخش دیپلم افتخار به مهرداد اکبری با اثر «هفت خوان و تنبور» رسید و جایزه باربد را مجید کلابی با اثر «تالش» از آن خود کرد.

* آهنگسازی موسیقی معاصر ایرانی بی کلام

در این بخش دیپلم افتخار آرش هژیر آزاد برای آلبوم «بازار وکیل» ادا شد و جایزه باربد به آسو کهزادی برای آلبوم «پ روتیوا» تعلق گرفت.

* آهنگسازی موسیقی معاصر ایرانی ارکسترال - با کلام

در این بخش بهنام ابوالقاسم و امین همایی دیپلم افتخار گرفتند و جایزه باربد به هنرمندی تعلق نگرفت.

* خوانندگی موسیقی معاصر ایرانی - ارکسترال

در این بخش دیپلم افتخار برای آلبوم «چله نشین» به حسین علیشاپور اهدا شد و جایزه باربد به پوریا اخواص برای آلبوم «همیشه لحظه بارانی» تعلق گرفت.

* آهنگسازی کلاسیک غربی

در این بخش دیپلم افتخار به علی رادمان برای آلبوم «سیلک» اهدا شد و جایزه باربد به رضا والی برای آلبوم «اشتیاق» رسید.

* آهنگسازی موسیقی تلفیقی - بی کلام

در این بخش دیپلم افتخار به حسام اینانلو برای آلبوم «میان» اهدا شد، اما هیچ اثری حائز شرایط دریافت جایزه باربد شناخته نشد.

* اجرای موسیقی دستگاهی بی کلام

در این بخش دیپلم افتخار به محمد عشقی و المیرا مردانه برای پروژه «سرو و تزرو» رسید؟ جایزه باربد را آرمان مهدیه برای آلبوم «به موازات بی نهایت» از آن خود کرد.

* آهنگسازی موسیقی پاپ و تلفیقی - با کلام

در این بخش دیپلم افتخار به امیر همایی برای آلبوم «قبل پاییز، بعد پاییز» و جایزه باربد را گروه «پالت» برای آلبوم «نصف النهار مبدا» دریافت کرد.

* خوانندگی موسیقی پاپ و تلفیقی

در این بخش دیپلم افتخار به بهزاد عمرانی برای آلبوم «احتمالاً قهرمانی در کار نیست» رسید و جایزه باربد به امید نعمتی برای آلبوم «نصف النهارمبدا» اهدا شد.

* آهنگسازی موسیقی دستگاهی - با کلام

در این بخش دیپلم افتخار به مهدی حاجی قاسمی برای آلبوم «کوچه دلگیر تو شد» رسید و جایزه باربد به امیر شریفی برای پروژه «شرح این هجران» از آن خود کرد.

* خوانندگی موسیقی دستگاهی

در این بخش دیپلم افتخار به مهدی امامی برای آلبوم «شرح این هجران» رسید و جایزه باربد را مجتبی عسگری برای آلبوم «بوستان سعدی» از آن خود کرد.

* اجرای موسیقی پاپ - بی کلام

در این بخش دیپلم افتخار به مصطفی بیاتی برای اثر «ماه یکشنبه من» رسید و جایزه باربد را الیاس دژاهنگ و مجید عیدانی اصل برای پروژه «رنج» از آن خود کردند.

* اجرای موسیقی کلاسیک

در این بخش جایزه باربد به مهرداد غلامی برای آلبوم «قطعاتی برای فلوت» اهدا شد.

* بهترین ناشر

در این بخش ضمن تقدیر از نشر «ماهور» دیپلم افتخار به نیما جوان مدیر نشر «موسیقی جوان» اهدا شد و جایزه باربد را معین فرزاد مدیر نشر «نوفه» از آن خود کرد.

* راپسودی ایرانی برای سازسولو و ارکستر سمفونیک

در این بخش دیپلم افتخار به فرید اسماعیلی ابهری اهدا شد و جایزه باربد را پوریا لاچینی از آن خود کرد.

*برگزیدگان جایزه موسیقی و رسانه

در این بخش سارا حیدرنژاد از روزنامه شرق برای گفتگو با عنوان دردا که جز به مرگ نسنجند قدر مرد در بخش  مطبوعات برگزیده شناخته شد.

علیرضا سعیدی از خبرگزاری مهر برای گفتگو با عنوان نوستالژی گروه سرود احیا می شود؟ در بخش خبرگزاری ها برگزیده شناخته شد.

نیره خادمی از روزنامه پیام ما برای گزارش با عنوان دغدغه‌های سبز خجوی نی نواز در بخش گزارش برگزیده شناخته شد.

علیرضا سعیدی از خبرگزاری مهر برای گزارش با عنوان خاموشی چراغ کنسرت ها دو ساله می شود؟ در بخش خبرگزاری ها برگزیده شناخته شد.

پیمان طالبی از روزنامه جام جم برای یادداشت با عنوان بگذار تا مقابل روی تو بگذریم برگزیده شناخته شد.

کامیار صلواتی از سایت نویز برای یادداشت با عنوان مسلک معاصریت برگزیده شناخته شد.

سحر طاعتی از سایت عصر ایران برای گزارش چند رسانه‌ای با عنوان نوای ماندگار در بخش گزارش برگزیده شناخته شد.

منبع: عصر ایران

کلیدواژه: جشنواره موسیقی فجر رسید و جایزه باربد برگزیده شناخته شد جایزه باربد جایزه باربد آهنگسازی موسیقی اجرای موسیقی آن خود برای آلبوم

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.asriran.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «عصر ایران» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۴۳۹۵۵۰۱ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

پشت پرده محبوبیت تیلور سوئیفت در ایران | وقتی او در مورد پایان رابطه عاطفی خود حرف می‌زند...

به گزارش همشهری آنلاین، ‌با این حال اگر از طرفداران تیلور سوئیفت سوال کنید که علت علاقه‌شان به این هنرمند چیست؟ احتمالا پاسخ دهند که چون می‌توانند با ترانه‌های او همزاد پنداری کنند و به راحتی خود را به عنوان راوی ترانه‌هایش تصور کنند اما در کنار این ویژگی نمی‌توان ارتباط عمیق سوئیفت با طرفدارانش را نادیده گرفت؛ چراکه او هنرمندی است که اگر یکی از سوپر طرفدارانش در آسیا بیماری لاعلاجی داشته باشد و نیاز به کمک مالی داشته باشد، حمایت خود را دریغ نمی‌کند و چه بسا که به دیدن آن طرفدار برود. همچنین ارتباط او در فضای مجازی با طرفدارانش غیر قابل انکار است، ارتباطی از جنس لایک کردن پست‌های طرفدارانش در فضای مجازی گرفته تا اشتراک‌گذاری آن پست‌ها.

اما چرا امروز از تیلور سوئیفت می‌نویسیم؟ در هفته‌های اخیر سونامی اخباری از جدیدترین آلبوم سوئیفت به نام «The Tortured Poets Department» در فضای مجازی منتشر شد که از ثبت چندین رکورد جدید به نام این هنرمند می‌گفت.

در حقیقت سوئیفت با انتشار یازدهمین آلبوم استودیویی خود رکورد بیشترین پخش آلبوم، آهنگ و هنرمند را در یک روز در Spotify و سایر پلتفرم‌های موسیقی به ثبت رساند؛ رکوردی که با بیش از ۳۰۰ میلیون استریم (پخش آنلاین موسیقی) آلبوم جدید او طی یک روز به ثبت رسیده است.

اما این تنها رکوردی نبود که یازدهمین آلبوم استودیویی سوئیفت در کمتر از ۲۴ ساعت پس از انتشار در Spotify شکست. بلکه اولین تک‌آهنگ آلبوم جدید او به نام «Fortnight» با حضور «پست مالون» رکورد بیشترین پخش‌شده در یک روز را ثبت کرد.

سوئیفت پیش از این هم با انتشار آلبوم «Midnights» در اکتبر ۲۰۲۲ رکورد Spotify را برای پخش‌شده‌ترین آلبوم در یک روز و پخش‌شده‌ترین هنرمند در یک روز را در اختیار داشت. این آلبوم همچنین در سایر پلتفرم‌های پخش موسیقی، رکورد بزرگترین آلبوم پاپ تمام دوران را با استریم‌های روز اول در Apple Music شکست. همچنین این آلبوم در اولین روز انتشار خود به پرمخاطب‌ترین آلبوم آمازون موزیک تبدیل شد.

اما پس از خواندن این اخبار درباره سوئیفت، شاید برای شما هم سوال شود که سوئیفت دقیقا چرا تا این حد محبوب است که طی یک روز جدیدترین آلبومش با ۳۰ قطعه موسیقی، بیش از ۳۰۰ میلیون بار در اسپاتیفای شنیده می‌شود؟

پیش از پاسخ به این سوال باید گفت که نمی‌توان با وجود تور پرطرفدار Eras، تسخیر جایگاه‌های نخست چارت موسیقی بیلبورد آمریکا، ثروت میلیارد دلاری، ۱۲ جایزه گرمی، تأثیر گسترده او بر فرهنگ موسیقی پاپ و موفقیت احیای آلبوم‌های قبلی‌اش، شهرت و موفقیت عظیم سوئیفت را انکار کرد؛ موفقیتی که تصادفی نیست.

در ادامه اما نگاهی خواهیم داشت به علت محبوبیت جهانی سوئیفت در جهان از نگاه چند کارشناس و منتقد موسیقی آمریکایی.

عکس | تیلور سوئیفت شخصیت سال تایم ٢٠٢٣ شد

موسیقی سوئیفت

توبی کوئینزبرگ که یک کارشناس موسیقی مشهور است، می‌گوید: «نمی‌توانیم درباره موفقیت تیلور سوئیفت بدون اذعان به توانایی استثنایی او در نوشتن آهنگ‌هایی که آشنا و در عین حال متمایز، قابل دسترس و معمولی هستند صحبت کنیم. تاکید بر این نکته مهم است که نوشتن آهنگی مانند آهنگ‌هایی که تیلور می‌نویسد، فوق‌العاده دشوار است. حتی یک بار انجامش هم سخت است، حال تصور کنید بخواهید طی یک آلبوم این کار را انجام دهید! اگرچه که سوئیفت نزدیک به دو دهه است که در آلبوم‌های متوالی این کار را انجام می‌دهد.»

درو نوبیل نیز که یک دانشیار تئوری موسیقی است، می‌گوید: «تیلور سوئیفت در نوشتن موسیقی واقعاً خوب است. این امر غیرقابل انکار است. او می‌داند که چگونه یک ملودی بسازد. موضوعات آهنگ‌های او بسیار مرتبط است. من یک مرد ۳۸ ساله هستم و می‌توانم به آهنگ‌های او، حتی آهنگ‌هایی که در ۲۰ سالگی نوشته است، گوش دهم و با آنها ارتباط برقرار کنم.»

همه کاره بودن او

سوئیفت به طرز ماهرانه‌ای ژانرهای مختلفی مانند کانتری، پاپ، آلترناتیو و فولکلور را در زندگی حرفه‌ای خود تجربه کرده است. نوبیل و کونیگزبرگ می‌گویند که تسلط بر این توانایی برای تکامل دشوار است، اما او موفق شد و توانست همچنان کاراکتر «تیلور سوئیفت» را حفظ کند.

سوئیفت که در اصل یک هنرمند ژانر کانتری بود، ابتدا با آلبوم «قرمز» (Red)، فضای کاری خود را به موسیقی پاپ آغشته کرد. او در این آلبوم با مکس مارتین که یکی از تهیه‌کنندگان مطرح آمریکا است، همکاری کرد.

در حالی که فضای کلی آلبوم «قرمز» پاپ بود اما در آلبوم از سازهای بانجو استفاده شده بود و سوئیفت سبک و سیاق کانتری را در خواندن آهنگ‌ها حفظ کرد. سوئیفت اما در آلبوم «۱۹۸۹» خود طی اقدامی بی‌سابقه، به طور کامل ژانر کانتری را کنار گذاشت. در حقیقت او با این کار برای همیشه کانتری را از کار خود حذف کرد و در قالب یک هنرمند جدید در اوج کاری خود ظاهر شد.

البته او به داستان سرایی خود در آثار غیرکانتری که یکی از ویژگی‌های بارز موسیقی کانتری است، ادامه داد و با همین ترفند توانست آن طرفدارانی که او را به خاطر سبک کانتریش دنبال می‌کردند، نگه دارد. به هر حال او یک داستان‌سرای عالی است، چه داستانی تخیلی در مورد کسی که شوهرش را به قتل رسانده باشد و چه داستانی درباره روابط عاطفی خودش.

هنگامی که دو آلبوم «evermore» و «folklore» در سال ۲۰۲۰ منتشر شدند، جهان بار دیگر شاهد تسلط سوئیفت در تغییر ژانر، از پاپ به فولک و آلترناتیو بود.

نوبیل درباره این اقدام می‌گوید: «اگر هنرمندان از ژانر اصلی خود دور شوند، اغلب اوقات طرفداران شورش می‌کنند اما سوئیفت این ریسک را کرده است و این باورنکردنی است.»

هوش تجاری سوئیفت

کونیگزبرگ می‌گوید: «موفقیت در صنعت موسیقی صرفاً به موسیقی مربوط نمی‌شود، بلکه در مورد تجارت است و مهارت‌های تجاری تیلور شگفت‌انگیز است».

درحقیقت از توانایی او در ساخت ماهرانه برند خود گرفته تا حرکت‌های استراتژیکش، سوئیفت ثابت کرده است که هم یک هنرمند موفق است و هم یک تاجر. به عنوان مثال، تصمیم او برای تولید فیلمی از تور اخیرش (Eras tour) نتایج خارق العاده‌ای داشت. این فیلم که در ماه اکتبر به سینماها رفت، «پرفروش‌ترین فیلم کنسرت» است که در افتتاحیه ۹۲.۸ میلیون دلار درآمد داشت.

همچنین بازاریابی رسانه‌های اجتماعی سوئیفت او را در جایگاه بالای هنرمندان موسیقی می‌نشاند؛ درحقیقت او از ابتدای فعالیت خود ارتباط با طرفدارانش در رسانه‌های اجتماعی را انجام داد که در آن زمان غیرعادی بود.

حرکت درخشان سوئیفت

از اقدام سوئیفت برای ضبط مجدد و انتشار مجدد آلبوم‌های اولیه‌اش به طور گسترده‌ای به عنوان یک تصمیم هوشمندانه یاد می‌شود. این تصمیم ناشی از اختلاف عمومی سوئیفت با شرکت ضبط قبلی خود، Big Machine، و مالک آن Scooter Braun است. در سال ۲۰۲۰، براون حقوق اصلی ضبط‌های تیلور سوئیفت را فروخت و در اقدامی تلافی‌جویانه بی‌سابقه، سوئیفت آلبوم‌های خود را دوباره ضبط کرد و بدین ترتیب کنترل شخصی بر حقوق اصلی ضبط‌های جدید به دست آورد.

در حالی که سوئیفت خاطرنشان می‌کند که همه این‌ها برای برگرداندن حقوق هنرمندان بوده است اما ثابت شده است که یک تصمیم تجاری درخشان بود. درحقیقت آلبوم‌های تازه ضبط‌شده بسیار محبوب بوده‌ و موجب حمایت از تور Eras و افزایش تعهد طرفداران به او شدند.

آینده نگری او

نوبیل می‌گوید سوئیفت درک ذاتی از خواسته‌های مخاطبانش دارد و این توانایی می‌تواند توضیح دهد که چرا موفقیت زیادی کسب کرده است. او سه لحظه را دلیل شیدایی امروزی سوئیفتی‌ها می‌داند:

۱۹۸۹

زمانی که آلبوم «۱۹۸۹» در سال ۲۰۱۴ منتشر شد، موسیقی الکترونیک (EDM) چارت ۴۰ موسیقی برتر را تسخیر کرده بود. آهنگ‌های زد و کالوین هریس با آهنگ‌های پردازش شده توسط کامپیوتر و صدای ترکیب شده در صدر جدول قرار داشتند. با توجه به محبوبیت فزاینده EDM، نوبیل می‌گوید که دوستداران موسیقی میل به چیزی داشتند که علاقه آنها به موسیقی پاپ «dance-y» را برآورده می‌کرد و در عین حال بیانی معتبر از شخصیت یک هنرمند بود. او استدلال می‌کند که این اتفاق در آلبوم «۱۹۸۹» سوئیفت رخ داد.

شیوع کرونا در سال ۲۰۲۰

نوبیل می‌گوید در طول قرنطینه همه‌گیر سال ۲۰۲۰، سوئیفت با انتشار غافلگیرکننده دو آلبوم folklore و evermore در ژانر indie folk حال و هوای طرفدارانش را مجذوب خود کرد. سوئیفت با انحراف آشکار از موسیقی پاپ به دنبال همکارانی با تجربه در ژانرهای جدید برای کار روی آلبوم‌ها شد؛ تصمیم هنری دیگری که آن هم یک تصمیم تجاری موفق بود.

کونیگزبرگ می‌گوید: «این اقدام دقیقاً همان چیزی بود که فرهنگ در آن زمان به آن نیاز داشت؛ یک آلبوم متفکر و تأمل برانگیز که منعکس‌کننده حس غالب انزوای اجتماعی است.»

فولکلور در سال ۲۰۲۰ به پرفروش‌ترین آلبوم ایالات متحده تبدیل شد و همانطور که نوبیل توضیح می‌دهد، این موفقیت تصادفی نبود.

او ادامه می‌دهد: «طرفداران با این آهنگ‌ها دوباره بیرون از خانه بودند و زیبایی طبیعت را کاوش می‌کردند؛ آهنگ‌هایی که صدایی روستایی داشتند و درباره رودخانه‌ها و درختان صحبت می‌کردند. او همیشه توانسته از چیزی که همه ما آرزوی آن را داریم استفاده کند.»

تور era

نوبیل می‌گوید دو نیروی فرهنگی را می‌توان به عنوان مدرکی برای موفقیت تور Eras بررسی کرد؛ یک اینکه در دنیای پس از همه گیری، مردم برای تجربه کنسرت زنده گرسنه بودند و دوم اینکه ما به عنوان یک جامعه، در میان انزوای فزاینده خود به دلیل کار از راه دور، رسانه‌های اجتماعی و سکولاریزاسیون رو به رشد، درصدد تجربه‌های جمعی هستیم. شرکت در یک کنسرت با ده‌ها هزار نفر دیگر که آنها نیز با آهنگ‌های تیلور سوئیفت بزرگ شده‌اند، بسیار عمیق‌تر از قدردانی از موسیقی اوست، بلکه می‌گوید «شما بخشی از یک جنبش هستید».

آیا می توان از موفقیت سوئیفت تقلید کرد؟

خیر.

نوبیل معتقد است که سوئیفت هر حرکتی را برای مواجهه با یک لحظه خاص طراحی کرده است و اگر آنها در زمان‌های دیگری انجام می‌داد، احتمالاً از موفقیت یکسانی برخوردار نمی‌شد. به عنوان مثال، اگر فولکلور در سال ۲۰۱۹ منتشر می شد، تأثیر مشابهی نداشت. این‌گونه نیست که او از دیگران برتر باشد؛ بلکه در کتگوری قرار دارد که افراد کمی شامل آن می‌شوند، توانایی عالی او در نوشتن موسیقی که با این لحظات فرهنگی ترکیب شده‌اند، ترکیب نادری است.

بیانسه از هنرمندانی است که به چنین موفقیتی نزدیک شده است اما نژاد تأثیر زیادی در جهانی نشدن هنر او در این وسعت دارد، اگرچه که برای یک سفیدپوست چنین چیزی مطرح نیست.

وقتی تیلور سوئیفت در مورد پایان رابطه عاطفی خود صحبت می کند، تصور این است که او به طور کلی درباره این مسئله صحبت می‌کند. ولی وقتی بیانسه درباره خیانت شوهرش به او و نحوه کنار آمدن با آن صحبت می‌کند، به روایت او به چشم روایتی از روابط سیاهپوستان نگاه می‌شود. دلیل اینکه می‌توانیم تیلور سوئیفت را نماینده همه ببینیم این است که او بلوند و سفیدپوست است و نژاد برایش مطرح نیست؛ در صورتی که بیانسه سیاه‌پوست است و نژاد دارد.

البته در نهایت فراموش نکنیم که تا حدی هم علاقه بالای طرفداران به سوئیفت به شیدایی می‌مانند و نمی‌توان به هیچ وجه او را بزرگ‌ترین هنرمند عصر حال حاضر خواند، چرا که در این صورت باید با بزرگانی مانند پینک فلوید یا بیتلز مقایسه شود که اصلا موجه نیست.

آنچه جای بحث ندارد این است که ژانر پاپ در دوران تیلور سوئیفت است، داستانی عاشقانه از موفقیت‌های برتر و موفقیت افسون‌کننده که بر درخشش او به‌ عنوان یک تاجر تأکید می‌کند و به‌طور استراتژیک صنعت موسیقی را با هنرمندی و زیرکی هدایت می‌کند.

کد خبر 848295 منبع: ایسنا برچسب‌ها موسیقی ایرانی خبر مهم موسیقی - چهره - ساز - آلبوم - اجرا