جشنواره موسیقی به ایستگاه پایانی رسید/ برندگان جایزه معرفی شدند
تاریخ انتشار: ۳۰ بهمن ۱۴۰۰ | کد خبر: ۳۴۳۹۵۵۲۳
آفتاب‌‌نیوز :
در ابتدای اختتامیه سی و هفتمین جشنواره موسیقی فجر، کلیپی با قطعه «در محاصره» به خوانندگی محمد معتمدی با تصاویری از سردار شهید، سپهبد حاج قاسم سلیمانی پخش شد. کلیپ دوم روند آماده‌سازی آثار و مسیری که هیات انتخاب برای پذیرش آثار در سی‌وهفتمین جشنواره موسیقی فجر پیمودند را نشان می‌داد. اجرای سه سرود توسط گروه سرود «فرزندان ایران» به سرپرستی مهرداد سعیدا ادامه این برنامه بود.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
لزوم تقویت جایزه باربد و پرورش وجه بین‌المللی آن
در ادامه پیام محمود سالاری، معاون امور هنری وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی، محمد اله‌یاری‌فومنی، رئیس و حسن ریاحی، دبیر سی‌وهفتمین جشنواره موسیقی فجر پخش شد.
سالاری در این پیام ویدئویی گفت: «سی‌وهفتمین جشنواره موسیقی فجر به شکر خدا با همت و تلاش فراوان همکاران من در ستاد برگزاری به‌خصوص جناب آقای محمد اله‌یاری، حسن ریاحی و عباس ستایشگر به فرجام خود نزدیک شده است.»
اله‌یاری هم گفت: «اگرچه جشنواره موسیقی فجر به مناسبت سالگرد پیروزی شکوهمند انقلاب، در ایام دهه فجر و با پشتیبانی معاونت هنری برگزار می‌شود، اما از دبیر تا تک‌تک عوامل اجرایی آن، از داوران تا هیات‌انتخاب و... همگی از کارشناسان موسیقی‌اند و دولت تنها حامی و راهبری است که در پشت صحنه حضور دارد.»
حسن ریاحی هم گفت: «مسئله دیگر، جایزه باربد است که از آن استقبال بسیار شد و آثار متعددی برای حضور در این جایزه به دست ما رسید و امید ما گسترده‌ترشدن آن است.»
اله‌یاری ادامه داد: «امیدوارم شاهد حضور تعداد بیشتری از هنرمندان در جایزه باربرد و بخش رقابتی باشیم، وجه بین‌المللی جایزه باربد تقویت شود و در جشنواره آثاری را ببنیم و بشنویم که برای اولین در این رویداد رونمایی میشوند.»
سالاری این ویدئو را این طور به پایان برد: «جشنواره موسیقی فجر میراثی ماندگار و آینه‌دار تلاش هنرمندان این عرصه است امیدواریم با ظهور استعداد‌های جوان شاهد موسیقی اصیل و پیوندخورده با فرهنگ و تبار ایران اسلامی باشیم.»
پخش کلیپی در تقدیر از اعضای کادر درمان در دوران پرجوش و خروش کرونا و سپس پخش سه کلیپ متعلق به سه چهره‌ای که در جشنواره موسیقی فجر تجلیل شدند؛ مرتضی اعیان، نوازنده و مدرس تنبک، آذرنوش صدرسالک، نوازنده و مدرس هارپ و فرج علیپور، نوازنده و مدرس کمانچه ادامه بخش این مراسم بود.
سپس محمدمهدی اسماعیلی، وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی، محمود سالاری، معاون هنری او، محمد اله‌یاری فومنی، رئیس و حسن ریاحی، دبیر جشنواره، سیدمحمود اسلامی، معاون توسعه مدیریت و منابع وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی و مجید انتظامی، موسیقی‌دان و آهنگساز و همسر آذرنوش صدرسالک برای تقدیر از این سه موزیسین روی صحنه آمدند.
خطای یک نفر را نباید به جامعه هنری تسری داد
محمدمهدی اسماعیلی، وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی نخستین و تنها سخنران این مراسم بود و چنین گفت: «عرض تبریک و تهنیت دارم خدمت عزیزان، اهالی هنر اصیل موسیقی، برپایی سی‌وهفتمین جشنواره موسیقی فجر را در این ایام مبارک ماه رجب و در ایام سالگرد پیروزی شکوهمند انقلاب. تشکر می‌کنم از همه عزیزانی که در برپایی جشنواره نقش‌آفرینی کردند. ما در این شرایط سخت کرونایی آماده شده بودیم که جشنواره‌های فجر را با حضور حداکثری مخاطبان و به صورت کامل برگزار کنیم، اما متاسفانه اتفاقات سویه جدید موجب شد این برنامه‌ها با پیش‌بینی‌های قبلی جلو نرود، اما سرانجام موفق شدیم ولو با تعداد کمتر شرکت‌کنندگان و مخاطبان، این جشنواره‌ها را برگزار کنیم.»
او ادامه داد: «به حمدالله جشنواره موسیقی فجر موفق شد با حضور بیش از هزار و هفتصد هنرمند با برپایی در ۹ استان میزبان علاقه‌مندان باشد. حضور چندین کشور خارجی در این رویداد، اتفاقی بود که نشان از ظرفیت بالای هنر موسیقی ایران زمین داشت و این مایه مباهات ماست که هنر موسیقی‌مان آن‌چنان زبان گیرا و شیوا و متنفذ باشد که در اقصا نقاط دنیا مورد اقبال قرار گیرد. ما در راهبرد دیپلماسی و در ارتباطات بین‌المللی قطعا به زبان موسیقی و حضور پیشکسوتان و اهالی موسیقی نیازمندیم. پیشکسوتان گنجینه‌های بزرگ فرهنگی و هنری ما هستند و انصافا مثل مادری مهربان و غم‌خوار همواره در کنار جشنواره‌ها بوده‌اند. من در ایام برگزاری جشنواره توفیق داشتم که حضور این عزیزان برسم. اساتیدی که مایه مباهات ما هستند و من این را با همه وجود عرض و به آنها ادای احترام می‌کنم.
برادر بزرگوار، استاد ارجمند، جناب آقای حسن ریاحی بسیار زحمت کشیدند که دبیری جشنواره را پذیرفتند و ما امروز در صف اول، این پشسکوتان عزیز را داریم که از سه نفر از آنها نیز تجلیل کردیم. از همه این عزیزان تشکر و تقدیر می‌کنم و اطمینان دارم در حرکت رو به جلوی‌مان حتما نیازمند استفاده از تجارب این بزرگان هستیم.»
اسماعیلی افزود: «الحمدالله گونه‌های مختلفی از موسیقی در جشنواره امسال اجرا و جشنواره با نام و یاد شهید وطن، سرباز وطن، قهرمان ملت، ایران پهلوان جهان اسلام؛ حاج قاسم سلیمانی آغاز شد و الحمدالله همه جشنواره‌هایمان به نام و یاد حاج قاسم مزین بود. این از سعادت ما بود.»
او ادامه داد: «در نگاه به آینده هم‌افزایی نهاد‌های موسیقی کشور باید بیش از این شود. نهاد‌هایی تلاش می‌کنند و باید به صورت هم‌افزا کار کنند. ما در برنامه‌های‌مان توجه ویژای به موسیقی نواحی و به هنر فاخر اقوام ایران خواهیم داشت.»
اسماعیلی در ادامه چنین گفت: «چند نکته در مورد بحث‌های روزهای اخیر و چند عنوان مطلب به مثابه سیاست راهبردی قطعی و نگاه وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی هست که خدمتتان عرض خواهم کرد. در جمع بزرگ هنرمندان ایرانی، اکثریت قریب به اتفاق‌شان از فاخرترین و اصیل‌ترین بخش‌های جامعه هستند که دل و جان‌شان با احترام به فرهنگ ایرانی و احترام به آیین‌های دینی گره خورده است. اکثریت قریب به اتفاق این هنرمندان که امروز در عرصه موسیقی هستند و هیچ‌کس حق ندارد به جریان هنری و فرهنگی ما با غیر این نگاه، توجه کند. جایی اگر یک نفر خطایی انجام می‌دهد این را نباید به جامعه هنری تسری داد. این جامعه شریف است، چه در سینما، چه در تئاتر، چه در موسیقی و چه در هنر‌های تجسمی این‌ها سرمایه‌های ما هستند و کسی حق ندارد به این سرمایه‌ها جسارت کند و با ادبیات غیرفرهنگی با آنها حرف بزند. این‌ها پیشانی فرهنگی جامعه هستند و من خودم و همکارانم را خادم‌شان می‌بینم.»
او ادامه داد: «تلاش‌هایی که عوامل برگزاری جشنواره‌ها با وجود مشکلات کرونایی و مضیقه‌های مختلف انجام دادند چیزی نیست که قابل کتمان باشد. این دوستان شبانه‌روز تلاش و مجاهدت کردند. حال اگر جایی نقطه ضعفی بود ما تسری‌اش دهیم و خستگی را بر جان و دل این‌ها بگذاریم؟! این انصاف نیست.»
او در پایان گفت: «دغدغه‌های جامعه ایمانی کشور برای ما مهم است. اصلا دین و آیین دینی با تار و پور همه جامعه ایرانی گره خورده است و حال اگر فردی کاری کند که به این باور‌ها توهین و بی‌احترامی شود این هم محکوم است و از این هم اعلام انزجار می‌کنیم. از این که دل جامعه ایرانی به درد بیاید، ما متاثر می‌شویم هرچند شاید مسئولیت مستقیمش بر دوش ما نباشد، اما ممکن است در حاشیه‌ای فردی خطایی مرتکب شود و اگر این خطا توهین به آیین‌ها و سلوک ایمانی جامعه باشد محکوم است و وظیفه ماست که به عنوان متولیان فرهنگ و هنر از این عزیزان عذرخواهی کنیم.»
در ادامه سیدسعید میرمحمد صادق، دبیر جایزه «موسیقی و رسانه» و شاهین فرهت برای اهدای جوایز این بخش روی صحنه آمدند. سارا حیدرنژاد از روزنامه «شرق»، علیرضا سعیدی از خبرگزاری مهر، نیره خادمی از روزنامه «پیام ما»، پیمان طالبی از روزنامه «جام‌جم»، کامیار صلواتی از سایت «نویز» و سحر طاعتی از سایت «عصر ایران» برندگان این بخش بودند.
معرفی برندگان جایزه باربد
اولین بخش «جایزه باربد» به «اجرای موسیقی نواحی» اختصاص داشت و نامزدان آن عبارت بودند از مهرداد اکبری برای آلبوم «هفت‌خوان و تنبور»، شاهرخ پناهی‌فرد برای آلبوم «سبا»، مجید کالبی برای آلبوم «نالش» که دیپلم افتخار به مهرداد اکبری تعلق گرفت و «باربد بهترین اجرای موسیقی نواحی» به مجید نالش رسید.
در بخش «آهنگسازی موسیقی پاپ و تلفیقی باکلام» نامزدان عبارت بودند از ارشاد رازانی برای آلبوم «باغ ارم»، گروه پالت برای آلبوم «نصف‌النهار مبدا»، مهدی صومعه برای آلبوم «در خیال او» و امین همایی برای آلبوم «قبل پاییز، بعد پاییز» که دیپلم افتخار این بخش به امین همایی و «باربد بهترین آهنگسازی موسیقی پاپ و تلفیقی باکلام» نیز نصیب امید نعمتی و مهیار طماسبی، دو عضو گروه پالت شد.
در بخش «آهنگسازی موسیقی تلفیقی بی‌کلام» نامزدان عبارت بودند از حسام اینانلو برای آلبوم «میان»، سروش پورگودرزی برای آلبوم «مسخ»، سروش پورگودرزی برای آلبوم «دایره»، رضا طریقت و یاشار یاری برای آلبوم «مسیر» که دیپلم افتخار به حسام اینانلو تعلق گرفت و اثری شایسته دریافت باربد شناخته نشد.
در بخش «خوانندگی موسیقی پاپ و تلفیقی» نامزدان عبارت بودند از مهدی صومعه برای آلبوم «درخیال او»، مهدیا علیزاده برای آلبوم «باغ ارم»، بهزاد عمرانی برای آلبوم «احتمالا قهرمانی در کار نیست» و امید نعمتی برای آلبوم «نصف‌النهار مبدا» که دیپلم افتخار به بهزاد عمرانی و «باربد بهترین خوانندگی موسیقی پاپ و تلفیقی» به امید نعمتی رسید.
در بخش «اجرای موسیقی پاپ بی‌کلام» نامزدان عبارت بودند از مصطفی بیاتی برای آلبوم «ماه یکشنبه من» و الیاس دژاهنگ و مجید عیدانی‌اصل برای آلبوم «رنج» که دیپلم افتخار به مصطفی بیاتی و «باربد بهترین اجرای موسیقی پاپ بی‌کلام» به الیاس دژاهنگ و مجید عیدانی‌اصل تعلق گرفت.
در بخش «آهنگسازی کلاسیک غربی» نامزدان عبارت بودند از امیرحسین الله‌دادی برای آلبوم «آن‌های من»، پویان جدیدفرد برای آلبوم «گُمار»، علی رادمان برای آلبوم «سیلک» و رضا والی برای آلبوم «اشتیاق» که دیپلم افتخار به رضا والی رسید و «باربد بهترین آهنگسازی کلاسیک غربی» به رضا والی تعلق گرفت.
در بخش «آهنگسازی موسیقی معاصر ایرانی بی‌کلام» نامزدان عبارت بودند از آسو کُهزادی برای آلبوم «پروتیوا»، آرش هژیرآزاد برای آلبوم «بازار وکیل» و پاشا هنجنی برای آلبوم «غبار بی‌سوار» که دیپلم افتخار به آرش هژیرآزاد و «باربد آهنگسازی موسیقی معاصر ایرانی بی‌کلام» به آسو کُهزادی تعلق گرفت.
در بخش «آهنگسازی موسیقی معاصر ایرانی ارکسترال باکلام» نامزدان عبارت بودند از بهنام ابوالقاسم برای آلبوم «همیشه لحظه‌ی باران» و امین همایی برای آلبوم «کجا رفته‌ای» که یک دیپلم افتخار به بهنام ابوالقاسم و یک دیپلم افتخار به امین همایی تعلق گرفت و اثری شایسته دریافت باربد شناخته نشد.
در بخش «خوانندگی موسیقی معاصر ایرانی ارکسترال» نامزدان عبارت بودند از پوریا اخواص برای آلبوم «همیشه لحظه‌ی باران» و حسین علیشاپور برای آلبوم «چله‌نشین» که دیپلم افتخار به حسین علیشاپور و «باربد خوانندگی موسیقی معاصر ایرانی ارکسترال» به پوریا اخواص رسید.
در بخش «اجرای موسیقی دستگاهی بی‌کلام» نامزدان پدرام جوادزاده برای آلبوم «ما، صدا، سنتور»، سامان صادقیان برای آلبوم «تاروار»، محمد عشقی و المیرا مردانه برای آلبوم «سرو و تزرو» و آرمان مهدیه برای آلبوم «به موازات بی‌نهایت» بودند که دیپبم افتخار به محمد عشقی و المیرا مردانه و «باربد بهترین اجرای موسیقی دستگاهی بی‌کلام» به آرمان مهدیه رسید.
در بخش «آهنگسازی موسیقی دستگاهی باکلام» نامزدان عبارت بودند از مهدی حاجی‌قاسمی برای آلبوم «کوچه دلگیر تو شد»، امیر شریفی برای آلبوم «شرح این هجران»، محمدعلی نجف‌پور برای آلبوم «شب چراغ» و توحید وحید برای آلبوم «آستان عشق» که دیپلم افتخار به مهدی حاجی‌قاسمی و «باربد بهترین آهنگسازی موسیقی دستگاهی باکلام» به امیر شریفی رسید.
در بخش «خوانندگی موسیقی دستگاهی» نامزدان عبارت بودند از مهدی امامی برای آلبوم «شرح این هجران»، سیدمحسن حسینی برای آلبوم «در دور دست»، مجتبی عسگری برای آلبوم «بوستان سعدی» و علی مومنیان برای آلبوم «کوچه دلگیر تو شد» که دیپلم افتخار به مهدی امامی و «باربد بهترین خوانندگی موسیقی دستگاهی» به مجتبی عسگری تعلق گرفت.
در بخش «راپسودی ایرانی برای ساز سولو و ارکستر سمفونیک» نامزدان عبارت بودند از فرید اسماعیلی ابهری، محسن جوزی، عارف شاهدنواز و پوریا لاچینی که دیپلم افتخار به فرید اسماعیلی‌ابهری رسید و «باربد بهترین راپسودی ایرانی برای ساز سولو و ارکستر سمفونیک» به پوریا لاچینی تعلق گرفت.
در بخش «بهترین ناشر» نامزدان عبارت بودند از نشر جوان (نیما جوان)، نشر ماهور (محمد موسوی)، نشر نسیم مهرآوا (محمد غالمی) و نشر نوفه (معین فرزاد) که دیپلم افتخار به نیما جوان و «باربد بهترین ناشر» به معین فرزاد تعلق گرفت.
منبع: خبرگزاری میزانمنبع: آفتاب
کلیدواژه: جشنواره موسیقی فجر سی وهفتمین جشنواره موسیقی فجر فرهنگ و ارشاد اسلامی موسیقی معاصر ایرانی موسیقی پاپ و تلفیقی دیپلم افتخار آهنگسازی موسیقی خوانندگی موسیقی موسیقی دستگاهی باربد بهترین اجرای موسیقی جایزه باربد جشنواره ها برای آلبوم تعلق گرفت حسن ریاحی اله یاری بی کلام
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت aftabnews.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «آفتاب» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۴۳۹۵۵۲۳ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
پشت پرده محبوبیت تیلور سوئیفت در ایران | وقتی او در مورد پایان رابطه عاطفی خود حرف می‌زند...
به گزارش همشهری آنلاین، با این حال اگر از طرفداران تیلور سوئیفت سوال کنید که علت علاقه‌شان به این هنرمند چیست؟ احتمالا پاسخ دهند که چون می‌توانند با ترانه‌های او همزاد پنداری کنند و به راحتی خود را به عنوان راوی ترانه‌هایش تصور کنند اما در کنار این ویژگی نمی‌توان ارتباط عمیق سوئیفت با طرفدارانش را نادیده گرفت؛ چراکه او هنرمندی است که اگر یکی از سوپر طرفدارانش در آسیا بیماری لاعلاجی داشته باشد و نیاز به کمک مالی داشته باشد، حمایت خود را دریغ نمی‌کند و چه بسا که به دیدن آن طرفدار برود. همچنین ارتباط او در فضای مجازی با طرفدارانش غیر قابل انکار است، ارتباطی از جنس لایک کردن پست‌های طرفدارانش در فضای مجازی گرفته تا اشتراک‌گذاری آن پست‌ها.
اما چرا امروز از تیلور سوئیفت می‌نویسیم؟ در هفته‌های اخیر سونامی اخباری از جدیدترین آلبوم سوئیفت به نام «The Tortured Poets Department» در فضای مجازی منتشر شد که از ثبت چندین رکورد جدید به نام این هنرمند می‌گفت.
در حقیقت سوئیفت با انتشار یازدهمین آلبوم استودیویی خود رکورد بیشترین پخش آلبوم، آهنگ و هنرمند را در یک روز در Spotify و سایر پلتفرم‌های موسیقی به ثبت رساند؛ رکوردی که با بیش از ۳۰۰ میلیون استریم (پخش آنلاین موسیقی) آلبوم جدید او طی یک روز به ثبت رسیده است.
اما این تنها رکوردی نبود که یازدهمین آلبوم استودیویی سوئیفت در کمتر از ۲۴ ساعت پس از انتشار در Spotify شکست. بلکه اولین تک‌آهنگ آلبوم جدید او به نام «Fortnight» با حضور «پست مالون» رکورد بیشترین پخش‌شده در یک روز را ثبت کرد.
سوئیفت پیش از این هم با انتشار آلبوم «Midnights» در اکتبر ۲۰۲۲ رکورد Spotify را برای پخش‌شده‌ترین آلبوم در یک روز و پخش‌شده‌ترین هنرمند در یک روز را در اختیار داشت. این آلبوم همچنین در سایر پلتفرم‌های پخش موسیقی، رکورد بزرگترین آلبوم پاپ تمام دوران را با استریم‌های روز اول در Apple Music شکست. همچنین این آلبوم در اولین روز انتشار خود به پرمخاطب‌ترین آلبوم آمازون موزیک تبدیل شد.
اما پس از خواندن این اخبار درباره سوئیفت، شاید برای شما هم سوال شود که سوئیفت دقیقا چرا تا این حد محبوب است که طی یک روز جدیدترین آلبومش با ۳۰ قطعه موسیقی، بیش از ۳۰۰ میلیون بار در اسپاتیفای شنیده می‌شود؟
پیش از پاسخ به این سوال باید گفت که نمی‌توان با وجود تور پرطرفدار Eras، تسخیر جایگاه‌های نخست چارت موسیقی بیلبورد آمریکا، ثروت میلیارد دلاری، ۱۲ جایزه گرمی، تأثیر گسترده او بر فرهنگ موسیقی پاپ و موفقیت احیای آلبوم‌های قبلی‌اش، شهرت و موفقیت عظیم سوئیفت را انکار کرد؛ موفقیتی که تصادفی نیست.
در ادامه اما نگاهی خواهیم داشت به علت محبوبیت جهانی سوئیفت در جهان از نگاه چند کارشناس و منتقد موسیقی آمریکایی.
عکس | تیلور سوئیفت شخصیت سال تایم ٢٠٢٣ شد
موسیقی سوئیفت
توبی کوئینزبرگ که یک کارشناس موسیقی مشهور است، می‌گوید: «نمی‌توانیم درباره موفقیت تیلور سوئیفت بدون اذعان به توانایی استثنایی او در نوشتن آهنگ‌هایی که آشنا و در عین حال متمایز، قابل دسترس و معمولی هستند صحبت کنیم. تاکید بر این نکته مهم است که نوشتن آهنگی مانند آهنگ‌هایی که تیلور می‌نویسد، فوق‌العاده دشوار است. حتی یک بار انجامش هم سخت است، حال تصور کنید بخواهید طی یک آلبوم این کار را انجام دهید! اگرچه که سوئیفت نزدیک به دو دهه است که در آلبوم‌های متوالی این کار را انجام می‌دهد.»
درو نوبیل نیز که یک دانشیار تئوری موسیقی است، می‌گوید: «تیلور سوئیفت در نوشتن موسیقی واقعاً خوب است. این امر غیرقابل انکار است. او می‌داند که چگونه یک ملودی بسازد. موضوعات آهنگ‌های او بسیار مرتبط است. من یک مرد ۳۸ ساله هستم و می‌توانم به آهنگ‌های او، حتی آهنگ‌هایی که در ۲۰ سالگی نوشته است، گوش دهم و با آنها ارتباط برقرار کنم.»
همه کاره بودن او
سوئیفت به طرز ماهرانه‌ای ژانرهای مختلفی مانند کانتری، پاپ، آلترناتیو و فولکلور را در زندگی حرفه‌ای خود تجربه کرده است. نوبیل و کونیگزبرگ می‌گویند که تسلط بر این توانایی برای تکامل دشوار است، اما او موفق شد و توانست همچنان کاراکتر «تیلور سوئیفت» را حفظ کند.
سوئیفت که در اصل یک هنرمند ژانر کانتری بود، ابتدا با آلبوم «قرمز» (Red)، فضای کاری خود را به موسیقی پاپ آغشته کرد. او در این آلبوم با مکس مارتین که یکی از تهیه‌کنندگان مطرح آمریکا است، همکاری کرد.
در حالی که فضای کلی آلبوم «قرمز» پاپ بود اما در آلبوم از سازهای بانجو استفاده شده بود و سوئیفت سبک و سیاق کانتری را در خواندن آهنگ‌ها حفظ کرد. سوئیفت اما در آلبوم «۱۹۸۹» خود طی اقدامی بی‌سابقه، به طور کامل ژانر کانتری را کنار گذاشت. در حقیقت او با این کار برای همیشه کانتری را از کار خود حذف کرد و در قالب یک هنرمند جدید در اوج کاری خود ظاهر شد.
البته او به داستان سرایی خود در آثار غیرکانتری که یکی از ویژگی‌های بارز موسیقی کانتری است، ادامه داد و با همین ترفند توانست آن طرفدارانی که او را به خاطر سبک کانتریش دنبال می‌کردند، نگه دارد. به هر حال او یک داستان‌سرای عالی است، چه داستانی تخیلی در مورد کسی که شوهرش را به قتل رسانده باشد و چه داستانی درباره روابط عاطفی خودش.
هنگامی که دو آلبوم «evermore» و «folklore» در سال ۲۰۲۰ منتشر شدند، جهان بار دیگر شاهد تسلط سوئیفت در تغییر ژانر، از پاپ به فولک و آلترناتیو بود.
نوبیل درباره این اقدام می‌گوید: «اگر هنرمندان از ژانر اصلی خود دور شوند، اغلب اوقات طرفداران شورش می‌کنند اما سوئیفت این ریسک را کرده است و این باورنکردنی است.»
هوش تجاری سوئیفت
کونیگزبرگ می‌گوید: «موفقیت در صنعت موسیقی صرفاً به موسیقی مربوط نمی‌شود، بلکه در مورد تجارت است و مهارت‌های تجاری تیلور شگفت‌انگیز است».
درحقیقت از توانایی او در ساخت ماهرانه برند خود گرفته تا حرکت‌های استراتژیکش، سوئیفت ثابت کرده است که هم یک هنرمند موفق است و هم یک تاجر. به عنوان مثال، تصمیم او برای تولید فیلمی از تور اخیرش (Eras tour) نتایج خارق العاده‌ای داشت. این فیلم که در ماه اکتبر به سینماها رفت، «پرفروش‌ترین فیلم کنسرت» است که در افتتاحیه ۹۲.۸ میلیون دلار درآمد داشت.
همچنین بازاریابی رسانه‌های اجتماعی سوئیفت او را در جایگاه بالای هنرمندان موسیقی می‌نشاند؛ درحقیقت او از ابتدای فعالیت خود ارتباط با طرفدارانش در رسانه‌های اجتماعی را انجام داد که در آن زمان غیرعادی بود.
حرکت درخشان سوئیفت
از اقدام سوئیفت برای ضبط مجدد و انتشار مجدد آلبوم‌های اولیه‌اش به طور گسترده‌ای به عنوان یک تصمیم هوشمندانه یاد می‌شود. این تصمیم ناشی از اختلاف عمومی سوئیفت با شرکت ضبط قبلی خود، Big Machine، و مالک آن Scooter Braun است. در سال ۲۰۲۰، براون حقوق اصلی ضبط‌های تیلور سوئیفت را فروخت و در اقدامی تلافی‌جویانه بی‌سابقه، سوئیفت آلبوم‌های خود را دوباره ضبط کرد و بدین ترتیب کنترل شخصی بر حقوق اصلی ضبط‌های جدید به دست آورد.
در حالی که سوئیفت خاطرنشان می‌کند که همه این‌ها برای برگرداندن حقوق هنرمندان بوده است اما ثابت شده است که یک تصمیم تجاری درخشان بود. درحقیقت آلبوم‌های تازه ضبط‌شده بسیار محبوب بوده و موجب حمایت از تور Eras و افزایش تعهد طرفداران به او شدند.
آینده نگری او
نوبیل می‌گوید سوئیفت درک ذاتی از خواسته‌های مخاطبانش دارد و این توانایی می‌تواند توضیح دهد که چرا موفقیت زیادی کسب کرده است. او سه لحظه را دلیل شیدایی امروزی سوئیفتی‌ها می‌داند:
۱۹۸۹
زمانی که آلبوم «۱۹۸۹» در سال ۲۰۱۴ منتشر شد، موسیقی الکترونیک (EDM) چارت ۴۰ موسیقی برتر را تسخیر کرده بود. آهنگ‌های زد و کالوین هریس با آهنگ‌های پردازش شده توسط کامپیوتر و صدای ترکیب شده در صدر جدول قرار داشتند. با توجه به محبوبیت فزاینده EDM، نوبیل می‌گوید که دوستداران موسیقی میل به چیزی داشتند که علاقه آنها به موسیقی پاپ «dance-y» را برآورده می‌کرد و در عین حال بیانی معتبر از شخصیت یک هنرمند بود. او استدلال می‌کند که این اتفاق در آلبوم «۱۹۸۹» سوئیفت رخ داد.
شیوع کرونا در سال ۲۰۲۰
نوبیل می‌گوید در طول قرنطینه همه‌گیر سال ۲۰۲۰، سوئیفت با انتشار غافلگیرکننده دو آلبوم folklore و evermore در ژانر indie folk حال و هوای طرفدارانش را مجذوب خود کرد. سوئیفت با انحراف آشکار از موسیقی پاپ به دنبال همکارانی با تجربه در ژانرهای جدید برای کار روی آلبوم‌ها شد؛ تصمیم هنری دیگری که آن هم یک تصمیم تجاری موفق بود.
کونیگزبرگ می‌گوید: «این اقدام دقیقاً همان چیزی بود که فرهنگ در آن زمان به آن نیاز داشت؛ یک آلبوم متفکر و تأمل برانگیز که منعکس‌کننده حس غالب انزوای اجتماعی است.»
فولکلور در سال ۲۰۲۰ به پرفروش‌ترین آلبوم ایالات متحده تبدیل شد و همانطور که نوبیل توضیح می‌دهد، این موفقیت تصادفی نبود.
او ادامه می‌دهد: «طرفداران با این آهنگ‌ها دوباره بیرون از خانه بودند و زیبایی طبیعت را کاوش می‌کردند؛ آهنگ‌هایی که صدایی روستایی داشتند و درباره رودخانه‌ها و درختان صحبت می‌کردند. او همیشه توانسته از چیزی که همه ما آرزوی آن را داریم استفاده کند.»
تور era
نوبیل می‌گوید دو نیروی فرهنگی را می‌توان به عنوان مدرکی برای موفقیت تور Eras بررسی کرد؛ یک اینکه در دنیای پس از همه گیری، مردم برای تجربه کنسرت زنده گرسنه بودند و دوم اینکه ما به عنوان یک جامعه، در میان انزوای فزاینده خود به دلیل کار از راه دور، رسانه‌های اجتماعی و سکولاریزاسیون رو به رشد، درصدد تجربه‌های جمعی هستیم. شرکت در یک کنسرت با ده‌ها هزار نفر دیگر که آنها نیز با آهنگ‌های تیلور سوئیفت بزرگ شده‌اند، بسیار عمیق‌تر از قدردانی از موسیقی اوست، بلکه می‌گوید «شما بخشی از یک جنبش هستید».
آیا می توان از موفقیت سوئیفت تقلید کرد؟
خیر.
نوبیل معتقد است که سوئیفت هر حرکتی را برای مواجهه با یک لحظه خاص طراحی کرده است و اگر آنها در زمان‌های دیگری انجام می‌داد، احتمالاً از موفقیت یکسانی برخوردار نمی‌شد. به عنوان مثال، اگر فولکلور در سال ۲۰۱۹ منتشر می شد، تأثیر مشابهی نداشت. این‌گونه نیست که او از دیگران برتر باشد؛ بلکه در کتگوری قرار دارد که افراد کمی شامل آن میشوند، توانایی عالی او در نوشتن موسیقی که با این لحظات فرهنگی ترکیب شده‌اند، ترکیب نادری است.
بیانسه از هنرمندانی است که به چنین موفقیتی نزدیک شده است اما نژاد تأثیر زیادی در جهانی نشدن هنر او در این وسعت دارد، اگرچه که برای یک سفیدپوست چنین چیزی مطرح نیست.
وقتی تیلور سوئیفت در مورد پایان رابطه عاطفی خود صحبت می کند، تصور این است که او به طور کلی درباره این مسئله صحبت می‌کند. ولی وقتی بیانسه درباره خیانت شوهرش به او و نحوه کنار آمدن با آن صحبت می‌کند، به روایت او به چشم روایتی از روابط سیاهپوستان نگاه می‌شود. دلیل اینکه می‌توانیم تیلور سوئیفت را نماینده همه ببینیم این است که او بلوند و سفیدپوست است و نژاد برایش مطرح نیست؛ در صورتی که بیانسه سیاه‌پوست است و نژاد دارد.
البته در نهایت فراموش نکنیم که تا حدی هم علاقه بالای طرفداران به سوئیفت به شیدایی می‌مانند و نمی‌توان به هیچ وجه او را بزرگترین هنرمند عصر حال حاضر خواند، چرا که در این صورت باید با بزرگانی مانند پینک فلوید یا بیتلز مقایسه شود که اصلا موجه نیست.
آنچه جای بحث ندارد این است که ژانر پاپ در دوران تیلور سوئیفت است، داستانی عاشقانه از موفقیت‌های برتر و موفقیت افسون‌کننده که بر درخشش او به عنوان یک تاجر تأکید می‌کند و به‌طور استراتژیک صنعت موسیقی را با هنرمندی و زیرکی هدایت می‌کند.
کد خبر 848295 منبع: ایسنا برچسب‌ها موسیقی ایرانی خبر مهم موسیقی - چهره - ساز - آلبوم - اجرا
گزارشگر قديمى راديو دار فانى را وداع گفت