به نقل از «الف»

«دختر چند فصل»؛ برگزیدگان جایزه او هنری؛ ترجمه لیلا آقالو ؛ کتاب نیستان تلاش برای رسیدن به هدف

تاریخ انتشار: ۳۰ بهمن ۱۴۰۰ | کد خبر: ۳۴۳۹۵۷۳۰

«دختر چند فصل»

نویسنده: برگزیدگان جایزه او هنری

ترجمه: لیلا آقالو

ناشر»: کتاب نیستان، چاپ اول، 1400

232 صفحه، 63000تومان

 

***

 

ویلیام سیدنی پورتر ملقب به اُ. هنری (زاده 1862 درگذشته 1910) نویسنده مشهور استان‌های کوتاه بود. داستان‌های او به‌واسطه چرخش غیرمنتظره در بخش پایانی معروف هستند.

به‌پاس احترام و قدردانی از این داستان‌نویس بیش از صدسال است که جایزه ا.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

هنری به تعدادی داستان کوتاه منتخب در قاره آمریکا شمالی اعطا می‌شود. مجموعه داستان‌های ا. هنری 2019 در صدمین سالگرد این جایزه انتشار یافت. یکی از ویژگی‌های بارز این مجموعه  تنوع در رویدادهای مکانی در داستان هااست که به قلم نویسندگان مهاجر نگاشته شده است. این مجموعه در ایران به نام دختر چند فصل به همت انتشارات  نیستان  با ترجمه لیلا آقالو در سال 1400 به چاپ رسیده است.  مجموعه «دختر چند فصل» شامل 11 داستان کوتاه است.

امروزه داستان‌های کوتاه ازنظر شکل و نوع بیان تنوع بیشتری پیداکرده‌اند در برخی داستان‌ها تلاش داستان این است تا پایان نامشخصی خلق کند و نتیجه‌گیری نهایی را به عهده خواننده واگذار کند که در مجموعه دختر چند فصل مخاطب با این‌گونه سبک داستان‌ها مواجه خواهد شد. 

داستان اول «نقشه‌ها و دفترچه‌ها» نوشته جان  ادگار ویدمن است. این داستان درباره سیاه‌پوست جوانی است که به‌تازگی به‌عنوان استاد دانشگاه استخدام‌شده است. که مادرش خبر زندانی شدن پدر را به جرم قتل به او می‌دهد. راوی در طول داستان در میان دفترچه‌ها و نقشه‌های خانوادگی و مرور برخی خاطرات به دنبال ریشه و هویت خانوادگی خود می‌گردد. در این داستان بی‌هویتی و تبعیض نژادی در جامعه آمریکا به‌وضوح بیان می‌شود.

داستان «مار کوچولوی خنده‌دار» نوشته تسا هادلی است. دختر نه‌ساله‌ای به نام روبین که به خاطر جدایی پدر و مادرش، نزد مادر بی‌لیاقتش نگهداری می‌شود.نامادری موضوع را درمی‌یابد و بین را نزد خود نگه می‌دارد. هاردلی در این داستان این نوید را به مخاطب می‌دهد که افراد مهربان وارث زمین خواهند بود.

داستان  «خداحافظ هیچ‌کس» نوشته سارا هال است. داستان از زبان جم دختر 11ساله‌ای روایت می‌شود که مادرش در بخش مرده‌شور خانه بیمارستان کار می‌کند. جذابیت این داستان به خاطر زاویه دید آن و نگاه هوشمندانه دختر کوچکی است که اطرافیان و مسائل پیرامون خود را تجزیه‌وتحلیل می‌کند، به‌گونه‌ای که نگاه طنزآمیز جم به جذابیت آن می‌افزاید.

داستان  «دختر چند فصل» نوشته راشل کاندو است. داستان در مائو جزیره‌ای در هاوایی رخ می‌دهد. ابو که عازم جنگ ویتنام است تصمیم می‌گیرد پرنده خانگی موردعلاقه‌اش را قبل از عزیمت بکشد اما مادرش پیشنهاد می‌کند تا پرنده را برای خواهرش که در آسایشگاه معلولان بستری است به‌عنوان هدیه ببرد. نثر ظریف و ژرف نگرانِه راشل کاندو خواننده را به دنیای ابو و معضل دلخراش او می‌کشاند.

داستان  «رودخانه پری دریایی» نوشته آلکسیا ارتورزاست. راوی پسر نوجوانی است که در خردسالی مادرش از جامائیکا به نیویورک می‌رود تا کار کند و سرانجام او را نزد خود بیاورد، طی این سالها او نزد مادربزرگش زندگی می‌کند. سازگاری با محیط جدید و درعین‌حال حفظ فرهنگ کشور موطن یکی از درون‌مایه‌های داستان است.

داستان «سوما» نوشته کنان اورهان است. سوما شهری در ناحیه اژه ترکیه است. شغل مردم آن کار در معدن ذغال سنگ در زیرزمین ویل در بالای زمین روی توربین‌های بادی است. راوی که نوجوان است قصد دارد برخلاف شغل پدر معدنکارش، مهندس توربین‌های بادی شود.

در این داستان مشقات معدن کاران و تلاش راوی دررسیدن به هدف به‌خوبی تصویر کشیده شده است.

داستان  «آقای کنعان» نوشته ایزابلا حماد است. بخش ابتدایی داستان در رود اردن اتفاق میفتد وادامه آن در سوئیس. آقای کنعان داستانی دل‌انگیز است که لایه بیرونی به مسائل سیاسی می‌پردازد اما لایه درونی به وفاداری شخصی به سنت‌ها و وطن‌دوستی اشاره دارد.

داستان  «عدد اول» نوشته کائولین هیوزاست. خانم لینچ معلم مدرسه‌ای است که به‌گونه‌ای نامتعارف و با به‌کارگیری تمرکز و مدیتیشن دریچه‌ای از یادگیری را پیش روی شاگردان خود قرار می‌دهد. مخاطب با نوعی نگاه متفاوت از زندگی آشنا می‌شود که قابل‌تأمل است.

داستان  «همزمانی» نوشته جان کیبل است. شخصیت‌های اصلی داستان دو گاومیش هستند که صحبتی نمی‌کنند و داستان را جلو می‌برند. این داستان با درون‌مایه ناتورالیستی خود به‌خوبی چالش انسان و طبیعت را به تصویر می‌کشد.

داستان  «خرگوش» نوشته آلکساندر مکلود است. راوی خرگوشی را به‌عنوان حیوان خانگی نزد خود نگهداری می‌کند.و دوستی ناگسستنی بین راوی و خرگوش باقی می‌ماند.

داستان  «اماکاسه» نوشته ویک ونگ است. زن و مرد آسیایی به رستورانی می‌روند تا برای صرف شام سوشی بخورند. آنها به سفارش سر آشپزاماکاسه سفارش می‌دهند. در این میان صحبت‌هایی که میان سرآشپز وزن و مرد ردوبدل می‌شود بسیار قابل‌تأمل هستند. این داستان سعی دارد تا بخشی از فرهنگ آسیایی رابه مخاطب نشان دهد.

در پایان از انتشارات محترم نیستان کمال تشکر و قدردانی رادارم که دریچه‌ای فراهم آوردند تا مخاطبان فارسی‌زبان با دنیای    متنوع و هیجان‌انگیز داستان‌های برگزیده جایزه ا. هنری آشنا شوند.

منبع: الف

کلیدواژه: داستان ها جایزه ا

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.alef.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «الف» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۴۳۹۵۷۳۰ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

زندگی با آل‌احمد در شیوه نگارش سیمین دانشور تاثیر نگذاشت

خبرگزاری مهر _ گروه فرهنگ و ادب: سیمین دانشور نویسنده و مترجم ایرانی ۸ اردیبهشت سال ۱۳۰۰ در شیراز زاده شد. او سومین فرزند محمدعلی دانشور (پزشک) و قمرالسلطنه حکمت بود. دوره ابتدایی و دبیرستان را در مدرسه انگلیسی‌زبان مهرآیین گذراند.

در سال ۱۳۱۶ اولین مقاله‌اش را با نام «زمستان بی‌شباهت به زندگی ما نیست» در نشریه‌ای محلی چاپ کرد. در سال ۱۳۱۷ به تهران آمد و مدتی در شبانه‌روزی آمریکایی تهران ساکن شد و آموزش زبان انگلیسی را پی گرفت. بعد در رشته زبان و ادبیات فارسی در دانشکده ادبیات دانشگاه تهران مشغول به تحصیل شد.

در سال ۱۳۲۰ به‌عنوان معاون اداره تبلیغات خارجی در رادیو تهران استخدام شد. علی‌اکبر کسمایی و احمد شاملو از همکاران او در رادیو بودند. سیمین دو سال بعد، یعنی در سال ۱۳۲۲ از کار رادیو کناره‌گیری کرد و در روزنامه ایران مشغول به کار شد. از این زمان به بعد، او با نام مستعار «شیرازی بی‌نام» برای نشریات مختلف مقاله نوشت و ترجمه کرد.

در ۱۳۲۷، اولین کتاب خود را با نام «آتش خاموش» نوشت. این اثر نخستین مجموعه داستانی بود که به قلم زنی ایرانی چاپ شد. داستان‌های این مجموعه با نقدهای منفی بسیاری مواجه شد. در ۱۳۲۸ با مدرک دکترای ادبیات فارسی از دانشگاه تهران فارغ‌التحصیل شد و یک سال بعد با جلال آل‌احمد، نویسنده و مبارز اجتماعی مطرح آن سال‌ها ازدواج کرد. این ازدواج تا مرگ نابه‌هنگام آل احمد در سال ۱۳۴۸، به‌مدت ۲۰ سال دوام داشت.

همزمان با سالروز تولد سیمین دانشور در گزارشی به مرور زندگی این نویسنده پرداختیم که مشروح آن در ادامه می‌آید؛

تحصیل در آمریکا

دانشور در شهریور ۱۳۳۱ با دریافت بورس تحصیلی از مؤسسه فولبرایت به دانشگاه استنفورد آمریکا رفت و در رشته زیبایی‌شناسی تحصیل کرد. در این سفر نامه‌هایی که بین او و جلال رد و بدل شد که بعدها در کتابی به نام «نامه‌های سیمین دانشور و جلال آل‌احمد» توسط انتشارات نیلوفر منتشر شد. در مدت تحصیل در آمریکا «باغ آلبالو»، دشمنان چخوف»، «بئاتریس آرتور شنیتسلر» و «رمز موفق زیستن» دیل کارنگی را هم ترجمه و منتشر کرد.

بازگشت به ایران و ادامه کار نویسندگی

دانشور در سال ۱۳۳۴ به ایران بازگشت و در هنرستان هنرهای زیبای دختران و پسران مشغول تدریس شد. سپس مدیریت مجله نقش و نگار را پذیرفت و «کمدی انسانی» سارویان و «داغ ننگ» ناتانیل هاتورن را ترجمه کرد.

در ۱۳۳۷ کتاب «همراه آفتاب» نوشته هارولد کورلندر را ترجمه و منتشر کرد. تا اینکه در سال ۱۳۳۸ به‌عنوان دانشیار کلنل علینقی وزیری در رشته باستان‌شناسی و تاریخ هنر دانشگاه تهران مشغول به کار شد. کار تدریس او در دانشگاه تهران تا بیست سال بعد، یعنی سال ۱۳۵۸ که از دانشگاه تهران بازنشسته شد، ادامه یافت.

در سال ۱۳۴۰، دومین مجموعه داستان خود با نام «شهری چون بهشت» را منتشر کرد. دانشور، همراهِ همسرش جلال آل‌احمد، عضو کانون نویسندگان ایران بود. و در نخستین انتخابات، فروردین ۱۳۴۷ به‌عنوان رئیس کانون نویسندگان ایران برگزیده شد. در تیر ۱۳۴۸ رمان «سووشون» را منتشر کرد که مشهورترین رمان او است و تا به حال به هفده زبان ترجمه شده‌است. بسیاری از منتقدان این اثر را یکی از ماندگارترین آثار ادبی فارسی می‌دانند. دو ماه بعد از انتشار «سووشون»، در ۱۸ شهریور ۱۳۴۸، جلال آل‌احمد درگذشت.

دانشور در سال ۱۳۵۱ کتاب «چهل طوطی» را منتشر کرد. این کتاب ترجمه‌ای است از مجموعه‌ای از حکایت‌های هندی که لین یوتانک، نویسنده چینی، در کتابی به نام The Wisdom of Indiaجمع‌آوری کرده‌است. این کتاب که تنها همکاری آل‌احمد و دانشور به حساب می‌آید که توسط انتشارات موج به چاپ رسید.

در سال ۱۳۶۱ کتابی را به نام «غروب جلال» را منتشر کرد. این کتاب از دو بخش تشکیل شده‌است: بخش اول کتاب، با نام «شوهرم جلال» در سال ۱۳۴۱ و در زمان حیات آل‌احمد نوشته شده‌است. دانشور این کتاب را با وصف آل‌احمدِ نویسنده آغاز می‌کند، افکار و ویژگی‌های اخلاقی او را از منظر خود توصیف می‌کند و به جنبه‌های فردی، اجتماعی و سیاسی زندگی او می‌پردازد. بخش دوم کتاب، تقریباً بیست و یک سال بعد نوشته شده‌است. در این بخش، دانشور خاطره روز درگذشت آل‌احمد را روایت می‌کند. نام کتاب، از همین بخش دوم گرفته شده‌است.

در سال ۱۳۷۲، اولین کتاب از سه‌گانه سیمین دانشور، به نام «جزیره سرگردانی» منتشر شد که به دغدغه‌های روشنفکران ایران در دهه ۴۰ و ۵۰ می‌پرداخت. در ۱۳۷۶ مجموعه داستان «از پرنده‌های مهاجر بپرس» با همکاری نشر نو و نشر کانون چاپ شد. در سال ۱۳۷۸ یادنامه جلال آل‌احمد توسط علی دهباشی منتشر شد که گفت‌وگویی مفصل با دانشور را شامل می‌شد. جلد دوم تریلوژی دانشور، «ساربان سرگردان»، در سال ۱۳۸۰ را چاپ کرد.

دانشور در گفت‌وگو با ناصر حریری گفته‌است او و جلال آل‌احمد هر چه می‌نوشتند، به هم نشان می‌دادند اما او هرگز اجازه نمی‌داده جلال در نوشته‌هایش دست ببرد. همچنین دانشور هیچ‌گاه از نثر آل‌احمد که دست‌کم سه دهه یکه‌تاز میدان نویسندگی بود، تأثیر نپذیرفت و زندگی مشترک در شیوه نگارش او اثر نگذاشت و استقلال خود را حفظ کرد.

درگذشت

سیمین دانشور در ۳۰ تیر ۱۳۸۶ به‌علت مشکلات حاد تنفسی در بیمارستان پارس تهران بستری شد. با بستری شدن او شایع شد که وی درگذشته‌است اما این خبر تکذیب شد. او در ۲۲ مرداد ۱۳۸۶ با تشخیص تیم پزشکی از بیمارستان پارس مرخص شد. دانشور پس از یک دوره بیماری آنفولانزا، عصر روز ۱۸ اسفند ۱۳۹۰ برابر در ۹۰ سالگی در خانه‌اش در تهران درگذشت. قبر سیمین دانشور در قطعه هنرمندان بهشت زهرا است.

الهام قاسمی

کد خبر 6089822 الناز رحمت نژاد