به نقل از «قدس آنلاین»

تسخیر بازار CIS با راه آهن اینچه/اقتصادریلی گلستان را پویا می کند

تاریخ انتشار: ۳۰ بهمن ۱۴۰۰ | کد خبر: ۳۴۳۹۶۷۴۷

با وجود برخورداری گلستان از راه آهن اما برخی کمبودهای زیرساختی، بی توجهی به نوآوری و پرهیز از اصلاحات در مسیرهای ریلی بهره‌وری از این فرصت ارزشمند را به حداقل رسانده است.

به گزارش قدس آنلاین، گلستان به سبب همجواری با کشورهای CIS (کشورهای مستقل مشترک المنافع) و موقعیت جغرافیایی خاص خود به عنوان یکی از کریدورهای اصلی تبادل کالا با سایر کشورها محسوب می‌شود.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

برخورداری از مسیر زمینی، فرودگاه بین‌المللی و امکان راه‌اندازی مسیرهای دریایی و راه آهن ترانزیتی گرگان- اینچه برون- ترکمنستان از جمله مزیت‌های این استان است.

در این بین مسیر ریلی به عنوان یکی از مسیرهای ایمن و ارزان نقش مؤثری در تسهیل و توسعه صادرات دارد.

صادرات ریلی از گلستان پس از تکمیل خط عریض از راه آهن اینچه برون به طور فزاینده‌ای افزایش یافته و براساس نظر کارشناسان وجود بازار ۳۰۰ میلیون نفری کشورهای مشترک المنافع در شمال گلستان می‌تواند بستری مناسب برای افزایش صادرات باشد.

راه‌آهن شمال شرق دو برای توسعه صادرات ریلی با پیش بینی حدود ۵۳۸ هکتار زمین در اینچه برون در تلاش است با ایجاد مرکز لجستیکی، زیرساخت‌ها را فراهم کرده و تخلیه و بارگیری را سرعت ببخشد. ایجاد باراندازهای کالا، انبارها، بخش اداری از جمله واحدهای پیش‌بینی شده در این مرکز است تا سرانه صادرات گلستان افزایش یابد.

فارغ از امکانات ریلی موجود مانند ایستگاه اینچه برون و خط عریض و غیره دولت در تلاش است با تکمیل مسیر ریلی در داخل کشور و کوتاه‌تر کردن مسیر شمال به جنوب رغبت بازرگانان و تجار را به استفاده از مسیر ریلی افزایش دهد.

راه آهن اینچه مناسب برای ترانزیت غلات

ایجاد راه آهن گرگان- شاهرود از جمله طرح‌هایی است که مقدمات و مطالعات آن در دست اجرا است و با اجرا و تکمیل این مسیرها سهم راه‌آهن در صادرات افزایش می‌یابد.

عضویت ایران در سازمان همکاری‌های اقتصادی شانگ‌های و تاکید مسئولان کشورهای عضو، بر ارتقا روابط اقتصادی زمینه را برای گسترش صادرات بیشتر کرده است.

پتانسیل گلستان به ویژه در حوزه تولید محصولات کشاورزی فرصت مغتنمی است که با حداقل فرآوری و بسته‌بندی زمینه ارزآوری و اشتغال بیشتر را فراهم کرد.

ایجاد منطقه آزاد تجاری اینچه برون یکی‌دیگر از ظرفیت‌های گلستان است که با توجه به مشوق‌ها و معافیت‌های مالیاتی زمینه صادرات کالا را دوچندان می‌کند البته از سوی دیگر کشورهای cis به ویژه قزاقستان به عنوان بزرگترین تولیدکننده غلات منطقه برای صادرات تولید خود راهی به جز ایران ندارند و قزاق‌ها برای آنکه به آب‌های گرم و دریای آزاد برسند باید از مسیر ایران حرکت کنند و راه آهن اینچه برون به صرفه‌ترین مسیر برای قزاق‌ها است و ترانزیت غلات زمینه ارزآوری برای ایران را فراهم می‌کند.

لزوم اصلاح خطوط

رئیس اتاق بازرگانی گرگان در این خصوص گفت: مسیر ترانزیتی استان و کشور به دلیل صعب‌العبور بودن، بار را با تأخیر زمانی بالا به مقصد می‌رساند که منجر به هزینه مالی برای صاحب کالا می‌شود.

علی‌محمد چوپانی افزود: در دنیا عموماً حمل و نقل ریلی ۵۰ درصد هزینه حمل و نقل کامیون است ولی در کشور ما این گونه نیست لذا تجار و تولیدکنندگان تا مجبور نباشند بار را با ریل حمل نمی‌کنند زیرا در شرایط فعلی ریلی، حمل بار با کامیون زودتر به مقصد رسیده و هزینه کمتری هم دارد.

چوپانی با بیان اینکه مسیر ریلی ما به دلیل عبور از «گدوک» در شرایط فعلی به هیچ وجه توجیه ندارد، گفت: بار از بندر امام (ره) و از مسیر ریلی موجود کمتر از ۲۰ روز به مقصد نمی‌رسد و زیرساخت‌های لازم برای تسریع در این امر هم وجود ندارد.

وی افزود: در مسیر ریلی گرگان- ترکمنستان هم به دلیل اینکه زیرساخت در اینچه برون فراهم نیست و واگن‌ها مجهز نداریم، صادرکنندگان تنها در زمان اضطرار نسبت به جابجایی کالا از طریق ریل اقدام می‌کنند.

چوپانی تأکید کرد: باید زیرساخت‌ها در اینچه‌برون فراهم شده تا امکان رفت و برگشت واگن‌هایی که بار به مقصد ایران و به کشورهای شمالی می‌برند، تسریع شود.

چوپانی با اشاره به طرح کریدور شمال و جنوب، گفت: این مسیر که از آزادشهر به شاهرود پیش بینی شده حدود ۵۲۰ کیلومتر مسافت را نزدیک تر کرده و به عنوان خط ویژه ترانزیت و جابجایی کالا مطرح خواهد شد و دوره رفت و برگشت واگن‌ها سرعت می‌یابد و سرمایه کمتری برای جابه‌جایی کالا درگیر خواهد شد.

واگن‌های مجهز داشته باشیم

یک فعال اقتصادی هم در این خصوص گفت: هزینه حمل و نقل در قیمت تمام شده کالا، نقش اساسی دارد و ارزان‌ترین حمل و نقل مربوط به حمل و نقل دریایی بوده و بعد از آن ریلی و بعد ترانزیت زمینی با تریلی و کامیون را شامل می‌شود.

امیر یوسفی افزود: خط ریلی اینچه برون و گمرک می‌تواند در صادرات کالا مؤثر باشد و هزینه‌ها را کاهش دهد اما لازمه آن این است که واگن‌های مجهز و استاندارد داشته که شرایط نگهداری کالا را تا رسیدن به مقصد فراهم کنند.

وی ادامه داد: راه افتادن خط ریلی به تنهایی برای افزایش صادرات کافی نیست و باید انبار، سوله، محوطه‌های تخلیه و بارگیری و ماشین‌آلات مکانیزه برای تسریع در روند بارگیری ایجاد شود.

روس‌ها در راه آهن کشور سرمایه گذاری می‌کنند

نماینده مردم گرگان و آق قلا در مجلس شورای اسلامی هم گفت: ظرفیت‌های حمل و نقل ریلی در گلستان و کشور بالا بوده ولی شرایط و امکانات و زیرساخت‌های لازم را ندارد.

رمضانعلی سنگدوینی افزود: هم اکنون رابطه ما با ترکمنستان بهتر شده و می‌توان از این مسأله برای تقویت روابط تجاری و اقتصادی استفاده کرد در نتیجه باید شرایط زیرساختی را فراهم کنیم.

وی با اشاره به مسیر ریلی موجود از شمال به جنوب، گفت: برای ارتباط و ایجاد کریدور شمال- جنوب و اتصال به آب‌های آزاد و اروپا، باید مسیر ریلی از سمت شاهرود و سمنان ایجاد شود که در سفر رئیس‌جمهور به روسیه، مقرر شد تا روس‌ها در راه آهن ایران سرمایه گذاری کنند.

سنگدوینی با اشاره به تصویب منطقه آزاد اینچه برون، گفت: باید در روند مطالعات و ساخت این منطقه سرعت داد و زیرساخت‌ها را فراهم کرد تا برای صادرات و واردات کالا مؤثر باشد.

افزایش صادرات با ایجاد مسیر جدید ریلی

مدیرکل راه‌آهن شمال شرق ۲ هم گفت: در سال جاری تاکنون ۶۰۰ هزار تن حمل و نقل کالا اعم از صادرات، واردات، حمل و نقل داخلی و ترانزیت داشتیم که نسبت به سال قبل ۶۸ درصد افزایش داشته است.

محسن اعتماد افزود: روند رشد از سال ۹۴ آغاز شده و نشان دهنده این است که ظرفیت بالایی در حمل و نقل ریلی داریم و باید هرچه سریع‌تر زیرساخت‌های منطقه اینچه برون را کامل کرده و به فکر این باشیم که ۳۵ میلیون تن بار که در اطراف کشور بوده و قابلیت جذب ۲۵ درصد آن را داریم، به کشور وارد کرده و آن را از به آب‌های آزاد و اروپا برسانیم.

اعتماد اضافه کرد: لذا باید مسیر ریلی گرگان به سمت شاهرود و طبس ایجاد شده و کالاها به بندرعباس منتقل شود.

مدیرکل راه‌آهن شمال شرق ۲ گفت: ظرفیت مسیر فعلی، یعنی حمل و نقل کالا از اینچه برون به سمت شمال و گرمسار، تکمیل بوده و نهایت می‌توانیم یک میلیون تن بار جابجا کنیم و مدت زمان حمل آن هم طولانی است.

وی ادامه داد: اگر می‌خواهیم ترانزیت کشور فعال شود و از آسیای میانه به آب‌های آزاد متصل شویم، باید بتوانیم در مدت کوتاهی حمل‌ونقل بار را انجام دهیم و مسیر جدید که مطرح شده اگرچه هزینه‌بر و سخت است ولی کار بلندمدتی بوده و ظرف چهار روز می‌توانیم بار را از آسیای میانه به خلیج فارس برسانیم.

اعتماد گفت: این امر مستلزم حمایت دولت است که امیدواریم در سفر هیئت دولت به استان این مسیر مصوب شده و سرمایه گذاران هم پایه کار هستند و اگر این اتفاق بیفتد حداقل هزار و ۵۰۰ نفر در اینچه برون مشغول به کار می‌شوند.

مدیرکل راه‌آهن شمال شرق ۲ بیان کرد: طبق چشم‌انداز اگر این مسیر ایجاد شود در عرض هفت سال هزینه کل پروژه جبران شده و مابقی هم سود است.

وی گفت: اگر می‌خواهیم بلندمدت فکر کنیم باید این مسیر ایجاد شود و می‌توانیم در ظرف ۱۰ سال به هفت میلیون تن ترانزیت ریلی برسیم در شرایطی که امروز در کل کشور ترانزیت ریلی تنها دو میلیون تن است.

بهره گیری از پتانسیل ریلی گلستان نیازمند حل برخی از مشکلات دیرینه این صنعت و اعمال برخی اصلاحات در مسیرها و توسعه زیرساخت‌های ریلی و نوآوری است و توسعه سرمایه گذاری در این زمینه به افزایش صادرات و درآمد می‌انجامد.

منبع: مهر

انتهای خبر/

منبع: قدس آنلاین

کلیدواژه: اقتصاد ریلی راه آهن شمال شرق افزایش صادرات اینچه برون راه آهن اینچه زیرساخت ها ایجاد شود میلیون تن مسیر ریلی حمل و نقل واگن ها

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.qudsonline.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «قدس آنلاین» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۴۳۹۶۷۴۷ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

جنگ جهانی نفت؛ بایدن در تنگنای تحریم‌ها، قیمت‌ها و انتخابات

تدابیر تحریمی جدید مجلس آمریکا علیه ایران، ونزوئلا و روسیه می‌تواند با افزایش قیمت نفت خام، به شانس پیروزی مجدد بایدن در انتخابات امسال آسیب بزند.

به گزارش اکوایران، دولت بایدن از به کار گرفتن تحریم‌های نفتی برای تسلیم‌کردن کشورهای متخاصم بیزار بوده و از بالارفتن قیمت نفت در سال انتخاباتی آمریکا هراس دارد. اما ممکن است جو بایدن مجبور به این کار شود؛ چرا که قانون‌گذاران کنگره دور تحریم‌های جدیدی را علیه کشورهایی مانند ایران اعمال کرده‌اند که می‌تواند بخش بزرگی از نفت موجود در بازارهای جهانی را خارج ساخته و تعادل را به هم بزند.

به نوشته کیث جانسون برای وبگاه فارن پالیسی، سؤال این است که آیا تحریم‌های جدید بر تولیدکنندگان بزرگ نفت، منجر به افزایش قیمت نفت در اواخر سال جاری می‌شود یا اینکه جریان نفت از قاره آمریکا به واشنگتن این امکان را می‌دهد که قیمت نفت و رفتار کشورهای متخاصم را کنترل کند؟

وسواس کنگره به تحریم ایران

آخرین تلاش‌های کنگره شامل لایحه تحریمی جدیدی بود که صادرات نفت ایران (و خریداران چینی آن‌ها) را به عنوان بخشی از یک برنامه جامع هدف قرار می‌داد. این لایحه بخشی از بسته‌ای بزرگ‌تر است که شامل کمک‌های دفاعی به اوکراین، اسرائیل و آسیا-اقیانوسیه نیز می‌شود. در صورت تصویب، تأیید رئیس‌جمهور و اجرای کامل، این تحریم‌ها می‌توانند بیش از ۷۰۰ هزار بشکه در روز نفت ایران را از بازار حذف کند که تقریباً نیمی از صادرات فعلی ایران را تشکیل می‌دهد.

اما این همه ماجرا نیست. لایحه تحریم‌ها تنها چند روز پس از آن ارائه شد که دولت بایدن، تحت فشار دوحزبی کنگره، به دلیل نقض مکرر وعده‌های کاراکاس در مورد برگزاری انتخابات آزاد، امتیاز لغو تحریم‌ها علیه ونزوئلا را پس گرفت. این موضوع می‌تواند در آینده برای نفت خام سنگین که پالایشگاه‌های نفتی ساحل خلیج آمریکا به آن علاقه‌مند هستند، به مشکل تبدیل شود. در همین حال، برخلاف میل واشنگتن، کی‌یف به استفاده از پهپادهای دوربرد برای هدف قرار دادن زیرساخت‌های ضعیف صنعت نفت روسیه و آسیب‌زدن به توانایی صادرات محصولات نفتی این کشور ادامه می‌دهد.

مهار ناموفق اوپک

در مجموع، این اقدامات جدید بازار نفت که در حال حاضر با کمبود مواجه بوده را بیش از پیش تحت فشار قرار می‌دهد. شاخص نفت خام در لندن همچنان در حدود ۸۶ دلار در هر بشکه باقی مانده و اوپک و شرکای آن اعلام کرده‌اند که به طور داوطلبانه تا ژوئن برای حفظ قیمت‌ها، تولید نفت خود را محدود نگه می‌دارند و همچنین تنش‌های ژئوپلیتیکی در خاورمیانه نیز بازارهای نفت را نگران نگه داشته است.

روری جانستون، بنیانگذار شرکت مشاوره تحقیقات بازار نفت «کامودیتی کانتکست» گفت: «اوپک مقدار زیادی نفت را نگه داشته و ما در ابتدای امسال با رشد تقاضای قوی مواجه بودیم». او ادامه داد: «میزان افزایش تقاضا در سال جاری یا تسریع رشد نفت شِیل ایالات متحده دو عاملی هستند که تعادل بازارهای نفت را تعیین خواهند کرد».

از نظر عرضه جهانی نفت، در حالی که اوپک و شرکای آن همچنان به کاهش تولید خود (به جز برای عراق و ایران) ادامه می‌دهند، ایالات متحده، کانادا، برزیل وگویان در حال جبران این کمبود هستند.

ایالات متحده با تولید بیش از ۱۳.۱ میلیون بشکه در روز، دوباره به بزرگترین تولیدکننده نفت جهان تبدیل شده، اما بعید است در سال جاری، شاهد رشد قابل توجهی در این زمینه باشد. کانادا می‌تواند در سال جاری نیم میلیون بشکه در روز به تولید جدید خود اضافه کند که آخرین تلاش برای بهره‌برداری از شن‌های نفتی جنجالی آن خواهد بود. گویان به عنوان بازیگری غیرمنتظره در قاره آمریکا، حدود ۲۵۰ هزار بشکه در روز به تولید خود نسبت به سال گذشته افزوده است. همه این‌ها با هم برای جبران هرگونه کاهش تولید از سوی اوپک کافی خواهد بود، مگر اینکه تقاضای جهانی برای نفت بسیار بیشتر از حد انتظار باشد.

در گذشته، اغلب می‌شد روی عربستان سعودی، به عنوان بزرگترین تولیدکننده اوپک برای بازکردن افزایش تولید و صادرات به منظور حفظ قیمت‌ها در محدوده معقول حساب کرد و به طور تئوری می‌توان انتظار داشت که در صورت لزوم، برای ضربه‌زدن به ایران این کار را انجام دهد. مشکل اینجاست که هدف‌گذاری عربستان سعودی و اوپک تغییر کرده است.

آن‌ها قبلاً بر حفظ قیمت نفت در محدوده ۶۰ تا ۷۵ دلار در هر بشکه تمرکز داشتند. با این حال، جانستون می‌گوید: «در حال حاضر، آن‌ها کف و سقف بسیار بالاتری دارند». او افزود که قیمت نفت باید به نزدیکی یا بالاتر از ۱۰۰ دلار در هر بشکه برسد تا تأمین‌کننده اصلی بازار جهانی نفت، رویکرد خود را به طور کلی تغییر دهد.

به همین دلیل است که هرگونه نفتی که به دلیل تحریم‌های جدید از بازار خارج گردد، می‌تواند برای عرضه و تقاضای جهانی، قیمت نفت و از نظر سیاسی برای دولت بایدن، به مشکلی تبدیل شود.

چالش تحریم‌های جدید

با وجود افزایش صادرات نفت ایران به بالاترین سطح خود از سال ۲۰۱۸، چند دلیل وجود دارد که نشان می‌دهد قوانین جدید علیه این صادرات، دولت بایدن را فلج نخواهد کرد.

اول، به گفته بن کاهیل، کارشناس انرژی در مرکز مطالعات راهبردی و بین‌المللی، تحریم‌ها تا اکتبر اجرایی نمی‌شوند. دوم، آن‌ها آمریکا را ملزم می‌کنند تا بخش بسیار پیچیده‌ای از بازار صادرات نفت را هدف قرار دهد؛ یعنی پالایشگاه‌های مستقل چین که ارتباط کمی با مؤسسات مالی آمریکا دارند. این مؤسسات همان‌هایی هستند که معمولاً ابزار اصلی اعمال تحریم‌هایند.

کاهیل خاطرنشان کرد: «متوقف‌ساختن تجارت نفت ایران کار سختی است. این تجارت با پالایشگاه‌های کوچک چینی (معروف به «قوری») انجام می‌شود که اصلاً با سیستم مالی آمریکا در ارتباط نیستند. اگر می‌خواهید با این پالایشگاه‌ها مقابله کنید، باید با دولت چین تعامل برقرار داشته و من فکر نمی‌کنم بحث واردات نفت ایران مهم‌ترین مسئله در روابط دوجانبه پکن-واشنگتن باشد».

دلیل اینکه دولت بایدن نسبت به اعمال تحریم‌های جهانی بر صادرات نفت چه ایران، چه ونزوئلا و چه روسیه محتاط بوده، قابل درک است. در شرایطی که اقتصاد آمریکا رونق دارد، تورم همچنان بالاست و قیمت بنزین هم بیشتر از همه به چشم می‌آید. مشاور اقتصادی بایدن در هفته گذشته قول داد که هر کاری برای پایین نگه داشتن قیمت بنزین در طول تابستان انجام دهد و حتی به آزادسازی احتمالی ذخایر استراتژیک نفت آمریکا اشاره کرد.

کاهیل گفت: «هزینه‌های انرژی برای این دولت، از ابتدا، یک دغدغه جدی بوده است. بنابراین، آن‌ها در اعمال شدید تحریم‌هایی که می‌تواند بازار جهانی نفت را بر هم بزند، انگار روی لبه تیغ راه می‌روند».

سلاح مخفی آمریکا

شاید برای کنگره فعلی بیش از کاخ سفید، تحریم‌های نفتی همچنان آوازی خوش برای گوش مقامات است. طی یک دهه گذشته، ایالات متحده به لطف انفجار تولید نفت شیل، به تولیدکننده‌ای بزرگ، سپس صادرکننده و در نهایت به بزرگترین تولیدکننده نفت جهان تبدیل شد.

در طول این مسیر، از نفوذ تازه به دست آمده خود برای اعمال تحریم بر کشورهایی مانند ایران، ونزوئلا و روسیه استفاده کرد، با این اطمینان که چاه‌های فوران‌کننده نفت آمریکا، هر کمبودی را از سوی تحریم‌شدگان جبران کند. قانون‌گذاران فکر می‌کنند اگر آمریکا یک سلاح نفتی دارد، پس چرا از آن استفاده نکند؟

کاهیل گفت: «این واقعیت که ایالات متحده در دهه گذشته چنین منبعی برای رشد تولید بوده است، به آن امکان داده تا بر تعداد بیشتری از کشورها تحریم اعمال کند. و واشنگتن عاشق تحریم‌های انرژی شده است. وقتی می‌خواهید فشار وارد کنید، این همیشه راه‌حل ساده‌ای است؛ هرچند همیشه هم مؤثر نیست».

از دیدگاه کاخ سفید بایدن، صرف اینکه آمریکا بزرگترین بازیگر عرصه نفت است، به این معنا نیست که درست چند ماه مانده به انتخابات ریاست‌جمهوری، می‌تواند از پویایی بازار جهانی نفت که بر قیمت‌ها در همه‌جا، حتی در شهرهای کوچک آمریکا تأثیر می‌گذارد، چشم‌پوشی کند.

کاهیل گفت: «نفت شیل به آمریکا آزادی عمل برای اعمال تحریم بر کشورهای بیشتری می‌دهد، اما این مجوزی بی‌قیدوشرط نیست».