به نقل از «فرارو»

چرا «هفته کاری ۵ روزه» در ایران همه گیر نشد؟

تاریخ انتشار: ۱ اسفند ۱۴۰۰ | کد خبر: ۳۴۴۰۶۳۱۸

فرارو- محمد مهدی حاتمی؛ رویای کاهش ساعات کاری بالاخره در حال نزدیک شدن به یک واقعیت جهانی است. طی روز‌های اخیر، دولت بلژیک اعلام کرد که از این پس کارگران و کارمندان می‌توانند از کارفرمای خود تقاضای هفته کاری ۴ روزه داشته باشند. به این ترتیب، ۳ روز تعطیل در طول هفته از این پس در بلژیک قانونی خواهد بود.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

به گزارش فرارو، این در حالی است که همین چند هفته پیش، طرح آزمایشی مشابهی هم در بریتانیا کلید خورد که به کارمندان اجازه می‌داد ۴ روز در هفته کار کنند و البته به اندازه قبل حقوق بگیرند. به این ترتیب، به نظر می‌رسد کشور‌های بیشتر و بیشتری (به ویژه در اروپا) به دنبال کاهش روز‌های کاری در طول هفته هستند و البته اگر این روند همه گیر شود، فرار از آن برای کشور‌هایی که تن به چنین طرح‌های نداده اند، دشوار خواهد شد.

هفته کاری ۴ روزه چه فوایدی دارد؟

برخی پژوهش‌های رسمی در «ولز» (Wales) (بخشی از پادشاهی بریتانیا) نشان می‌دهند که هفته کاری ۴ روزه نه فقط موجب کاهش بهره وری نیروی کار نمی‌شود، که آن را افزایش هم می‌دهد. از آن سو، در حالی که بسیاری از دولت‌های اروپایی خواهان کاهش «انتشار کربن» هستند، استدلال طرفداران این طرح این است که با کاهش روز‌های کاری، میزان انتشار گاز‌های آلاینده هم کاهش پیدا می‌کند.

بر اساس پژوهشی که در «ولز» انجام شده، با کاهش روز‌های کاری به ۴ روز، حتی ۳۸ هزار فرصت شغلی جدید هم در این کشور ایجاد می‌شود و نرخ بیکاری کاهش پیدا می‌کند. (جمعیت «ولز» حدود ۳.۲ میلیون نفر است.)

هفته کاری ۴ روزه، اما پیش از این در کشور‌های دیگری هم به محک آزمون گذاشته شده است. ایسلند، سوئد و اسپانیا در اروپا و نیوزیلند و ژاپن در این سوی جهان، کشور‌هایی هستند که قرار است به صورت آزمایشی، هفته کاری ۴ روزه را کلید بزنند تا ایجاد تعادل در چرخه کار-زندگی در میان شهروندان شان را بررسی کنند.

در مرحله نخست طرح آزمایشی هفته کاری ۴ روزه در اسپانیا، ۲۰۰ شرکت اسپانیایی که در مجموع بیش از ۶۰۰۰ نیرو دارند ساعت کاری هفتگی کارکنان خود را به ۳۲ ساعت و روز‌های کاری را به چهار روز در هفته کاهش می‌دهند. هزینه این طرح حدود ۶۰ میلیون دلار برآورد می‌شود که توسط دولت تامین مالی خواهد شد.

برخی شرکت‌ها هم طرح هفته کاری ۴ روزه را به صورت مستقل بررسی کرده اند. به عنوان نمونه، «مایکروسافت» در شعبات خود در ژاپن، روز‌های کاری هفتگی کارکنان خود را به ۴ روز کاهش داده و برآورد کرده بود که در نتیجه این طرح، بهره وری کارکنان به طور متوسط به میزان ۴۰ درصد بیشتر شده است. در نیوزلند نیز یک طرح آزمایشی مشابه حاکی از افزایش ۳۲ درصدی بهره وری در بین کارکنان بود.

همه می‌خواهند «دورکار» شوند

اما وجه دیگر هفته کاری ۴ روزه که با همه گیری کرونا عملا آزمایش هم شده است، «دورکاری» است. بر اساس داده‌های منتشر شده از نتایج یک تحقیق در بریتانیا، بهره وری و بازدهی دورکاری، برخلاف برخی گزارش‌های قبلی، بیشتر از انجام کار در دفتر و یا محل کار است. «دفتر آمار ملی بریتانیا» با انتشار این داده‌ها تصریح کرده که کار از خانه می‌تواند مفید‌تر و سازنده‌تر از رفتن به دفتر یا محل کار باشد.

پژوهشی مشابه هم در کانادا صورت گرفته و نشان می‌دهد که پس از همه‌گیری کرونا، حدود ۹۰ درصد از کارمندانی که به دورکاری روی آورده اند، گفته اند در خانه دست کم به اندازه قبل کارآمد هستند.

بر اساس این گزارش، بیش از نیمی از کارمندان (۵۸ درصد از آنها) گفته اند که تقریبا همان میزان در هر ساعت کار می‌کنند که قبلا در دفتر انجام می‌دادند در حالی که تقریبا یک سوم کارمندان (۳۲ درصد از آنها) بر انجام میزان کار بیشتری در هر ساعت نسبت به قبل تاکید کرده اند.

دورکاری با مزایای اضافه

در این میان، اما طی شدن روند قانونی در حمایت از «دورکاری» یا «تعادل میان کار و زندگی» هم در کشور‌های مختلف سرعت گرفته است. «پرتغال» هم از جمله کشور‌هایی است که در زمینه تغییر قوانین به نفع دورکاری، به سرعت وارد عمل شده و تغییراتی اساسی را کلید زده است.

دولت کنونیِ پرتغال (که البته گرایش‌های سوسیالیستی هم دارد) طرحی را در دستور کار قرار داده که بر اساس آن، دورکاری حالا یک حق اساسی برای کارگران است و نه حقی انتخابی که ممکن است از سوی کارفرما به آن‌ها داده شود.

علاوه بر این، بر اساس قوانین جدید در این کشور، کارفرما نمی‌تواند در خارج از ساعات کاری با کارگر تماسِ کاری بگیرد. (در قوانین جدید بلژیک هم این مورد ذکر شده که کارگر می‌تواند تماس‌های کاریِ کارفرما در خارج از ساعات کاری را نادیده بگیرد.)
علاوه بر این، در پرتغال، کارفرما باید برخی هزینه‌های دورکاری، نظیر هزینه‌های برق و اینترنت را هم پرداخت کند و کارگران می‌توانند این هزینه‌ها را به عنوان «هزینه‌های انجام کار»، به کارفرما اطلاع بدهند. کارفرما از نظر قوانین جدید این حق را هم ندارد که کارگر را در حین کار «پایش» کند.

یورونیوز در گزارشی به این موضوع پرداخته بود و این موردِ عجیب را هم اضافه کرده بود که بر اساس قوانین جدیدِ «دورکاری» در پرتغال، کارگران دارای فرزند می‌توانند بدون هماهنگی با کارفرما دورکاری کنند و این حق را تا زمانی که فرزندشان به سن ۸ سالگی برسد، حفظ خواهند کرد. تنها نکته این است که قوانین جدید، تنها برای شرکت‌هایی قابل اعمال است که بیش از ۱۰ نفر کارمند یا کارگر داشته باشند.

آیا طرح‌های مشابه در ایران قابل اجرا هستند؟

اما آیا ایران هم می‌تواند چنین طرح‌هایی را اجرایی کند؟ در مورد «دورکاری» می‌توان مطمئن بود که این اتفاق رخ می‌دهد. همین حالا، در حوزه مشاغلی که امکان دورکاری برای آن‌ها مهیا است، کارمندان و کارفرما‌های ایرانی هم به اردوگاه طرفداران دورکاری پیوسته اند.

دلیل هم روشن است: هزینه اجاره دفاتر اداری در شهر‌های بزرگی مانند تهران، کرج یا اصفهان بسیار بالا است و حذف این هزینه از مجموعه هزینه‌های کارفرما، می‌تواند تغییری مهم ایجاد کند. علاوه بر این، امکان جذب نیروی کار حرفه‌ای (حتی با هزینه کمتر) از استان‌های دیگر هم به مزیت‌های دورکاری اضافه می‌شود.

با این همه، بعید است قوانین کار در ایران به شکلی تغییر کنند که حامی «دورکاری» باشند. همین حالا، قوانین کار در ایران (با وجود آنکه روی کاغذ خوب نوشته شده اند)، در عمل اجرایی نمی‌شود: شکایت از کارفرما بسیار دشوار و زمان بر است؛ پرداخت بیمه بیکاری (به عنوان یک حق اساسی نیروی کار) با، اما و اگر‌های فراوان مواجه است و کارِ بدون قرارداد (با وجود غیرقانونی بودن) کاملا رواج دارد.

در مورد هفته کاری ۴ روزه هم ایران یک پله عقب‌تر از بسیاری از کشور‌های جهان است. در ایران هفته کاری ۵ روزه هنوز هم همه گیر نیست و صرفا در قسمت‌هایی از «بخش عمومی» (نظیر ادارات دولتی یا شرکت‌های دولتی) اجرایی می‌شود.

قدم نخست این است که تعطیلی ۲ روزه یا هفته کاری ۵ روزه در سراسر کشور به طور عمومی اجرایی شود و برداشتنِ این قدم از قضا چندان دشوار نیست. هفته کاری ۵ روزه مزایای خودش را هم خواهد داشت: بخش‌هایی از اقتصاد کشور که به «فراغت» ربط دارند (نظیر باشگاه‌های ورزشی، سینماها، رستوران ها، مراکز خرید و مراکز تفریحی) می‌توانند از این روند نفع ببرند. با این همه، ظاهرا انبوه مشکلات اجازه نمی‌دهند که چنین مواردی حتی در فهرست آرزو‌های شهروندان و مسئولان ایرانی جایی داشته باشند.

منبع: فرارو

کلیدواژه: هفته کاری قانون کار هفته کاری ۴ روزه هفته کاری ۵ روزه روز های کاری قوانین جدید بهره وری هفته کار هزینه ها بر اساس

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت fararu.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «فرارو» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۴۴۰۶۳۱۸ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

مسجد کبود تبریز؛ معماری زیبا و تاریخی ایران

در بافت تاریخی تبریز، یکی از جذاب­ترین جاذبه های تاریخی کشور، با نام مسجد کبود قرار گرفته است. مسجدی با نمای خیره کننده که با هزاران کاشی فیروزه‌ای درخشان تزیین شده است. معماری بی­نظیر این بنا که تلفیقی چشم‌نواز از سبک‌های معماری ایرانی، آناتولی و دوره تیموری است، جلوه ای ویژه­ به این مسجد بخشیده است. در ادامه بیش­تر با دیدنی های مسجد کبود تبریز آشنا خواهید شد.

آشنایی با تاریخچه مسجد کبود تبریز

مسجد کبود تبریز، با معماری بی‌نظیر و قدمت حدودا ششصد ساله‌اش، همچون نگینی فیروزه‌ای در قلب تاریخ ایران زمین می‌درخشد. این مسجد، یادگاری از سلسله آق قویونلو است و ساخت آن در سال 1465 میلادی به دستور جهانشاه، حاکم این سلسله، آغاز شد. اگر برای مسافرت با قطار از تهران به تبریز می روید، بازدید از مسجد کبود به هیچ وجه نباید از برنامه شما حذف شود. هنگام گشت و گذار در حیاط و تحسین کاشی‌کاری‌های ظریف آن، اجازه دهید تخیلتان شما را به دوران عظمت و شکوه هنری گذشته ببرد. مسجد کبود صرفاً یک مکان مذهبی نیست، بلکه گواهی بر قدرت ماندگار خلاقیت انسانی و زیبایی هنر است. مسجد کبود تبریز که در وقف‌نامه و شناسنامه‌ی بنا از آن با نام «عمارت مظفریه» یاد شده است، در زلزله ویرانگر سال 1778 میلادی آسیب جدی دید که فروریختن گنبدش انجامید. با وجود این آسیب ها، مسجد کبود همچنان نمادی از پویایی و میراث فرهنگی تبریز به شمار می رود. تلاش‌ها برای مرمت، به طور دقیق هویت معماری آن را حفظ کرده و اطمینان حاصل شده است که شکوه و جلال آن همچنان نسل‌های آینده را مسحور خود کند.

معماری مسجد کبود تبریز: شاهکاری از تناسب و ظرافت

مسجد کبود تبریز، با معماری منحصر به فرد و ویژگی‌های خاص خود، در میان دیگر مساجد هم‌دوره خود برجسته است. این مسجد، در سه جنبه، تمایز خود را به نمایش می‌گذارد:

کاشی‌کاری و ترکیب رنگ بی‌نظیر: استفاده از کاشی‌های فیروزه‌ای و آبی کبود در کنار آجرها، زیبایی خیره‌کننده‌ای به مسجد کبود بخشیده است. این مسجد، یکی از چهار مسجد آبی دنیا است که رنگ آن، نمادی از آسمان و معنویت است. ترکیب هنرمندانه آجر و کاشی در قوس‌ها، ستون‌ها، کتیبه‌ها و دیواره‌ها، ظرافت و دقت معماران ایرانی را به نمایش می‌گذارد. تناسب با اقلیم و آب‌وهوای تبریز: معمار مسجد کبود، با ظرافت تمام، بنا را با شرایط آب‌وهوایی تبریز سازگار کرده است. طراحی خاص پنجره‌ها، نور و گرما را به داخل مسجد هدایت می‌کند. وجود گنجه‌هایی برای قرار دادن کفش‌ها، نشان از توجه معمار به نیازهای نمازگزاران دارد. نقشه و پلان منحصر به فرد: مسجد کبود، برخلاف بسیاری از مساجد، ایوان فرعی ندارد. پس از گذر از سردر و رواق‌ها، وارد صحن اصلی مسجد می‌شوید که توسط چهار ستون بزرگ و گنبد مسجد محافظت می‌شود. ستون‌های موازی و صحن‌های مربعی، از ویژگی‌های تکرارشونده در معماری این مجموعه هستند. ساخت گنبد بزرگ مسجد بر روی چهار ستون، نشان از مهارت و خلاقیت معمار دارد.

آسیب‌های مسجد کبود:

متاسفانه، بخش‌های زیادی از مسجد کبود، به‌ویژه سردر آن، در اثر زلزله و شرایط اقلیمی تبریز آسیب دیده است. بی‌توجهی به حفظ و نگهداری این بنای تاریخی، از دیگر عوامل آسیب به مسجد کبود است. دزدیده شدن طلاهای کتیبه داخل مسجد، نمونه‌ای از این بی‌توجهی‌ها است.

مسجد کبود تبریز، با وجود آسیب‌های فراوان، هنوز هم شاهکاری از معماری ایرانی است. حفظ و مرمت این بنای تاریخی، وظیفه‌ای همگانی است تا این نماد ارزشمند فرهنگ و تمدن ایران، برای نسل‌های آینده به یادگار بماند.

مسجد کبود تبریز کجاست؟

مسجد کبود که به مسجد جهانشاه نیز معروف است، در مرکز شهر تبریز، در خیابان امام خمینی، روبروی بازار بزرگ تبریز واقع شده است. این مسجد در محله‌ای به نام گوی مسجد قرار دارد.

مسجد کبود از طریق وسایل حمل و نقل عمومی به راحتی قابل دسترسی است.

مترو: نزدیکترین ایستگاه مترو به مسجد کبود، ایستگاه میدان ساعت است که حدود 10 دقیقه پیاده‌روی دارد. اتوبوس: خطوط اتوبوس 1، 2، 3، 4، 7، 10 و 11 در نزدیکی مسجد کبود قرار دارند. تاکسی: تاکسی‌ها به راحتی در دسترس هستند و می‌توانند شما را به مسجد کبود ببرند.

ساعت بازدید مسجد کبود تبریز همه روزه از ساعت 8 صبح تا 5:30 بعد از ظهر است؛ البته ممکن است این زمان در روزهای خاص و فصل­های مختلف قدری متفاوت باشد.

جاهای دیدنی مسجد کبود تبریز

در جای جای مسجد کبود تبریز، جاذبه­های دیدنی و منحصر به فرد به چشم می­خورد.

برخی از دیدنی های این مسجد عبارتند از:

سردر مسجد: سردر مسجد کبود یکی از زیباترین بخش های مسجد است که با کاشی کاری های معرق و خطوط اسلیمی جلوه­ای ویژه را از همان ابتدای ورود به گردشگران ارائه می­دهد. گنبد مسجد: گنبد مسجد کبود به رنگ فیروزه‌ای است و با کاشی کاری های معرق تزئین شده است. محراب مسجد: محراب مسجد کبود از سنگ مرمر ساخته شده است و با نمایی زیبا چشم­ها را مزین می­کند. مناره های مسجد: مسجد کبود چهار مناره دارد که با کاشی کاری های تماشایی تزئین شده است. حیاط مسجد: در بخش­های مختلف حیاط مسجد کبود درختان و گل­کاری­های زیبایی به چشم می­خورد که زیبایی این مسجد را دوچندان کرده است.

علاوه بر این، مسجد کبود دارای چندین بخش دیگر نیز هست که عبارتند از:

کتابخانه: کتابخانه مسجد کبود در زمان خود یکی از بزرگترین کتابخانه های ایران بود. مدرسه: مدرسه مسجد کبود در زمان خود یکی از مهمترین مراکز آموزشی ایران بود. خانقاه: خانقاه مسجد کبود محل سکونت درویشان بود.

سخن پایانی

مسجد کبود به عنوان یکی از زیباترین جاذبه­های تاریخی و گردشگری کشور، تنها یکی از مقاصدی است که می­توانید در سفر به تبریز از آن بازدید کنید. تجربه جاهای دیدنی تبریز و حضور در کنار مردمان خون­گرم این شهر تا مدت­ها در خاطر شما باقی خواهد ماند. اگر شما نیز به دنبال این تجربه منحصر به فرد هستید، تنها کافی است همین حالا به سایت یوتراوز مراجعه کرده و بلیط سفر خود را با بهترین قیمت تهیه کنید.

کانال عصر ایران در تلگرام