«پی» صابونِ آخرین صابونفروش تهران را به تن بزنید | صابون جهیزیه از سال ۱۳۴۷ و تنها یادگار صابونپزخانه اینجاست
تاریخ انتشار: ۶ اسفند ۱۴۰۰ | کد خبر: ۳۴۴۵۵۲۸۰
همشهری آنلاین-سحر جعفریان: کاسبان این خیابان قدیمی، مغازه صابون فروشی صالحی را آخرین صابون فروشی پایتخت به شکل و شمایل سنتی و اولیه معرفی میکنند که در نیم قرن گذشته برای خود، برو و بیایی داشته و مشتری ها، از راه های دور و نزدیک، مقابلش صف می بستند تا فقط «پی» صابونهای صالحی را به تن بزنند! فروشندگان دوره گرد نیز، اغلب، بساط شان را با انواع قالب هایی از صابونهای این برند قدیمی، رونق می بخشیدند.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمیشوند!
این آخرین بازمانده از صابونفروشان پایتخت را گوشه ذهنتان داشته باشید تا مختصری از داستان ورود صابون به ایران برایتان بگویم. سرنخ این داستان را باید در دوران صفویه جستجو کرد. آن زمان که با گل سرشور و خاکستر، موادی برای شستشوی سر و تن، میساختند. بعد از صفویه، نیز باید شکل گیری صنعت صابونپزی را به فرنگگردی ناصرالدین شاه قاجار و صابونهای که برای زنان حرمسرا به سوغات آورده بود، نسبت داد. همین شد که نخستین کارخانه و کارگاههای صابونپزی در تهران و تبریز ساخته شدند.
در تهران، کارخانهها و کارگاههای صابونپزی، در محلهای نزدیک بازار بنا شدند که بعدها به «صابونپزخانه یا صامپزخانونه» شهرت یافت. محلهای که بوی چربی و گوگرد را میشد از چند کیلومتری اش استشمام کرد و معمولا در محوطههایی مانند حیاط و باراندازشان، قالبهای صابون های پخته شده را کنار هم میچیدند تا خشک شوند. به مرور، دیوار به دیوار کارخانه ها و کارگاههای این محله، مغازهها و بازارچههایی برای فروش خرد و عمده همان صابونهای پخته شکل گرفت که یکی شان، مغازه صالحی بود.
به مغازه صابون فروشی صالحی بازگردیم.
مغازهای با نما و پنجرههایی چوبی. هنوز هم مثل همان ۶۰ سال پیش از بوی چربی و گوگرد، پر است. سبدهایی از انواع قالب های صابون سنتی و گیاهی روی میز پیشخوان چیده شده؛ صابون های ارگانیک و با روغن زیتون، شتر مرغ و نارگیل. گاری چرخی، ترازوی دو کفه ای قدیمی و کتری و قوری همیشه داغ هم گوشهای دیگر از این مغازه قدیمی جا خوش کردهاند.
محمد صالحی، صابونپزی را از پدرش یاد گرفته و از همان کودکی، وردست پدر یا زیر دیگ چربیها را آتش میانداخت و یا سود سوزآور را با مواد صابون مخلوط میکرد. پدرش «حاج یوسف» از صابونپزهای معروف طهران بود که کسب و کارش را سال ۱۳۱۵ با کارگری در صابونپزخانه کاروانسرای همین خیابان صاحب جمع آغاز کرده بود و از میان ۴ فرزند، فقط پسر آخرش(حاج محمد) به پدرپیشگی پرداخت.
حاج محمد نیز علی رغم نوسان بازار و ظهور رقبای لوکس با بستهبندیهای چشمنواز، هرگز پیشه پدر را رها نکرد. حتی حالا که به ۶۷ سالگی رسیده، به رسم پدر، هم صابون باکیفیت در کارگاهی حوالی ورامین میپزد و هم این تخصص و پیشه را به افراد علاقهمند و یا جویای کار، رایگان آموزش میدهد. حاج محمد میگوید: «خیلی ها معتقدند اگر من مغازهای را اجاره دهم خیلی بیشتر از صابونفروشی از مُد افتاده، سود میکنم! اما خودم اعتقاد دارم همین که هویتی را حفظ کردهام و محصول طبیعی و مرغوب دست مردم میدهم، کافی ست.»
این صابونفروش قدیمی، حمایت شهروندان و مسئولان را برای حفظ بخشی از هویت و تاریخ طهران، موثری میداند و میگوید: «شاید صابونهای قدیمی با سلیقه عامه امروزی هماهنگ نباشد اما توجه به این کسب و کار میتواند هم تاریخ را حفظ کند و هم بر جاذبههای شهر بیفزاید.» لابه لای صابونهای مغازه، قالب بزرگ صابونی دیده میشود که جزء جهیزیه یکی از خواهرانش بود و از سال ۱۳۴۷، دست نخورده باقی مانده است.
کد خبر 659810 برچسبها مشاغل هویت شهری تهران پایتختمنبع: همشهری آنلاین
کلیدواژه: مشاغل هویت شهری تهران پایتخت
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را بهطور اتوماتیک از وبسایت www.hamshahrionline.ir دریافت کردهاست، لذا منبع این خبر، وبسایت «همشهری آنلاین» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۴۴۵۵۲۸۰ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتیکه در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
اتفاق ناگوار در انتظار تماشاخانه قدیمی سنگلج/ مسئولان شهرداری کجا هستند؟
به گزارش خبرنگار فرهنگ و جامعه خبرگزاری علم و فناوری آنا، به تازگی بحث تخریب و گودبرداری ساختمان مجاور تماشاخانه سنگلج در خیابان بهشت تهران مطرح شده و اخبارش منتشر شده، اما به سرعت روند تخریب این ساختمان پی گرفته شده است.
گویا این ساختمان که برای شهرداری تهران است، قرار بوده در طرح گذشته به سنگلج بپیوندد، اما نه تنها این اتفاق نیافتاده بلکه الان تخریب شده و هر لحظه امکان دارد که برای بنای ثبت ملی سنگلج هم اتفاقات ناگواری در اثر این مجاورت بیافتد.
اتابک نادری هنرمند امروز در صفحه شخصی خود فیلمی بدین مضمون منتشر کرد که با همراهی مسئولان تماشاخانه، مرکز هنرهای نمایشی و گروه مهندسین دفتر عمرانی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی بر بام سنگلج حضور پیدا کرده و نسبت به روند تخریب و گودربرداری این ساختمان ابراز نگرانی کردند.
پریسا مقتدی رییس تماشاخانه سنگلج نیز چندی پیش درباره پیگیریهایش توضیح داد: طی روزهای گذشته مجددا به آقای نادعلی رییس کمیسیون فرهنگی شورای شهر و مدیرکل هنرهای نمایشی اطلاع دادیم. عکس و فیلمهایی را تهیه کردیم و طی نامهنگاریهایی که انجام دادهایم اعلام نگرانی کردیم که این تخریب دارد صورت میگیرد. در جریان هستم که مدیرکل محترم نیز مکاتباتی با وزیر داشتهاند. با دفتر طرحهای عمرانی وزارتخانه جناب آقای جاننثار و همکارانشان مهندس توکلیان، گفتوگو کردیم که دیدار حضوری از پروژه داشتند و با مهندسان آن پروژه نیز صحبت کردند. متاسفانه این طور به گوش ما رسید که ۲۰ متر هم میخواهند پایهریزی کنند. هر چند مهندسان دفتر طرح و برنامه معتقد بودند که اگر دقت لازم در این تخریب و پیریزی بشود مشکلی پیش نمیآید، اما آنها هم به سهم خودشان نگرانیهایی داشتند. به هر حال ۳۰ سال از ساخت آن ساختمان میگذرد و به نوعی این ۲ ساختمان در گذر زمان به هم تکیه دادهاند.
کاظم نظری مدیرکل هنرهای نمایشی نیز در اظهار نظر نسبت به این اتفاق گفت: : شهرداری تهران در اقدامی کاملا غیر قانونی و کاملا چراغ خاموش اقدام به تخریب ساختمان مجاور تماشاخانه سنگلج کرده است. بنای تماشاخانه سنگلج ثبت ملی است و این اقدام شهرداری تهران تخلف آشکار، خودسرانه و کاملا غیر قانونی است. مکاتبات لازم را با آقای دارابی قائم مقام وزیر میراث فرهنگی و گردشگری انجام دادهایم و منتظر پیگیری و پاسخ این وزارتخانه هستیم.
حالا باید منتظر ماند و پیگیری کرد تا ببینیم مسئولان شهرداری چه جواب و صحبتی در ارتباط با این اتفاق دارند.
انتهای پیام/