روایتی از کمک جهادگران سپاه به خانوارهای زلزله‌زده سی‌سختی+فیلم
تاریخ انتشار: ۸ اسفند ۱۴۰۰ | کد خبر: ۳۴۴۷۲۴۳۳
به گزارش خبرگزاری فارس از سی‌سخت، آثار زلزله ۲۹ بهمن سال ۹۹ هنوز در گوشه و کنار شهر سی سخت به مشاهده و احساس می‌شود.
زلزله ۲۹ بهمن سال ۹۹ باعث خسارات فراوانی به شهر سی سخت و روستاهای اطراف شد که هنوز بعد از گذشت یک سال از این زلزله در گوشه و کنار شهر سی‌سخت و از کوچه پس کوچه‌های شهر که گذر کنید گویا به تازگی زلزله آمده و شهر را ویران کرده است.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
هنوز خانواده‌هایی هستند که در کانکس و چادر زندگی می کند ده‌ها خانواده در چادر و کانکس روزگار می‌گذرانند و بلاتکلیف بوده و از تسهیلات زلزله عقب مانده‌اند در این بین خانواده‌های بی‌سرپرستی هستند که درد و رنجشان دو چندان است.
در شهر که گذری کردیم نیروهای سپاه ناحیه دنا در حال بررسی وضعیت زلزله زدگان کانکس‌نشین هستند که به یکباره با صحنه ای دردناک روبه رو می‌شویم.
خانواده ای 4 نفره و بی‌سرپرست در کانکسی کنار جاده در زمینی پر از گل و لای بوده که کل وسایل زندگی آنها بر اثر بارش باران دچار آب گرفتگی شده است.
نیروهای سپاه بلافاصله به کمک آنها می روند و فرش و تمامی وسایلی که دچار آبگرفتگی شده را به بیرون انتقال می دهند و با هماهنگی با فرماندهی سپاه ناحیه دنا کانکسی دیگر را برای اسکان این خانواده بی سرپرست مستقر کردند.
خبرنگار فارس علت اسکان خانواده بی سرپرست را جویا شد که مادر خانواده گفت: خانه ۱۰۰ متری ما در کنار قلعه تاریخی قرار داشت که براثر زلزله تخریب شد و ما هم مثل بقیه مردم برای ساخت مجدد خانه اقدام به خاکبرداری کردیم که بلافاصله با واکنش تند میراث فرهنگی شهرستان دنا روبه رو شدیم و تهدید کردند که به هیچ عنوان حق ساخت و ساز در این ملک را ندارید و اگر هرگونه ساخت و سازی انجام دهید بلافاصله تخریب و جریمه خواهید شد که ما دست کشیدیم زیرا هیچ فریاد رسی نداشتیم و تا به امروز مجبوریم در کانکس و چادر زندگی کنیم.
این مادر می گوید: خودم سرپرستی فرزندانم را بر عهده دارم و در این مدت تلخ‌ترین روزهای زندگی را سپری کردم زیرا ملک شخصی که می‌خواستم برای خودم و فرزندان سرپناهی درست کنم توسط میراث فرهنگی راکد مانده و اکنون دومین زمستان است که من و فرزندانم در هوای سرد و یخبندان در این کانکس هستیم و تا به امروز هیچ مسئولی به داد ما نرسیده، نه حمام داریم و نه سرویس بهداشتی و شرایط خیلی بدی را پشت سر می گذاریم.
وی گفت: مگر چه گناهی کردیم که زمین ما در همسایگی قلعه تاریخی است و چرا مسئولین میراث فرهنگی تا به امروز فکری به حال ما نکرده اند چرا تکلیف ما را مشخص نمی‌کنند تا از این وضعیت پر از غصه و درد نجات پیدا کنیم ولی همین را می دانم که حفظ یک ساختمان قدیمی از جان 4 نفر انسان مهمتر نیست.
انتهای پیام/
منبع: فارس
کلیدواژه: کوچه پس کوچه های شهر مردم آواره میراث فرهنگی خانواده بی سرپرست تهدید و زور سی سخت
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.farsnews.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «فارس» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۴۴۷۲۴۳۳ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
«در پا به ماه» نسخه نپیچیدیم بچه‌دار شوید/ تولد ۲۰ نوزاد را دیدیم
امیرحسین اسیوند کارگردان مستند «کر کوهستان» از مجموعه مستند «پا به ماه» درباره این اثر به خبرنگار مهر گفت: «کر کوهستان» اولین سوژه و اولین قسمت از فصل دوم مجموعه «پا به ماه» است. این مستند روایتگر قصه زوجی از عشایر است که در انتظار تولد فرزند خود، با مسایل و مشکلاتی مواجه هستند.
این کارگردان مطرح کرد: از آنجایی که من پیش از این چند مستند در منطقه بازُفت استان چهار محال بختیاری ساخته بودم، از طریق ارتباطاتی که داشتم و آدم‌های محلی که می‌شناختم، با زوج سوژه «کر کوهستان» آشنا شدم. در آن مقطع مادری که سوژه این مستند بود، قرار بود ۱۰ روز دیگر زایمان کند، به همین دلیل ما زودتر راهی محل زندگی آنها شدیم تا با این خانواده آشنا شویم. روزی که به آنجا رسیدم، حوالی ساعت ۲ بعد از ظهر بود که متوجه شدیم درد زایمان این خانم آغاز شده است. در همین شرایط کار ساخت مستند را آغاز کردیم و توانستیم مقداری تصویر بگیریم. البته از این دست موارد پیش‌بینی نشده در همه قسمت‌های این مجموعه مستند داشته‌ایم.
اسیوند ادامه داد: در «کر کوهستان» مسیر رسیدن به محل زندگی این زوج بسیار سخت بود؛ مسیری که در طی آن ما باید از رودخانه عبور و در ادامه یازده کیلومتر در دامنه کوه حرکت می‌کردیم تا به محل زندگی آنها برسیم چون سوژه ما جزو عشایر بودند. ضمن اینکه محل استقرار آنها حتی برق نداشت و ما امکاناتی برای کپی کردن راش‌ها نداشتیم. همین موضوع فرایند ساخت اثر را سخت می‌کرد اما خداراشکر زن و شوهری که سوژه «کر کوهستان» بودند همکاری خوبی با ما داشتند.
این کارگردان با اشاره به اتفاقات پیش‌بینی‌نشده در طول ساخت این مستند بیان کرد: ما یک شب مشغول فیلمبرداری بودیم که یکی از آشنایان این زوج وارد محل فیلمبرداری شد و به ما گفت اجازه کار ندارید. با توجه به اینکه این زن و شوهر آدم‌های ساده‌ای بودند این شخص مدام به آنها می‌گفت چرا اجازه می‌دهید از زندگی شما تصویر بگیرند. آن شب بسیار سخت بود. ما کار را رها کردیم. فردای آن روز اما توانستیم از طریق بهیار و افرادی که می‌شناختیم مسأله را به صورت رفاقتی حل کنیم. این خانواده با آنکه راضی بودند اما گویا نمی‌توانستند جلوی آن شخص چیزی بگویند. مسایل این چنینی زیاد داشتیم و «پا به ماه» جزو مجموعه مستندهایی است که تولید سختی داشت.
این کارگردان عنوان کرد: هرچند محل زندگی این زوج یک راه سخت و صعب‌العبور داشت اما این موضوع برای این خانواده مسأله خیلی غریب و پیچیده‌ای نبود یعنی برای این زن عشایر، اینکه بخواهد یک مسیر خیلی طولانی را برای زایمان طی کند، سخت نبود. چون به طور کلی ماهیت زندگی عشایری همین است و بر اساس همین سختی‌ها پیش می‌رود. با این حال حضور گروه فیلمسازی هم باعث می‌شد آنها احساس تنهایی نکنند و به آنها قوت قلب می‌داد. البته بر اساس آنچه شنیدیم، متوجه شدیم به دلیل همین راه سخت و برای انتقال یک زن دیگر به بیمارستان به منظور زایمان، یک‌بار بالگرد آمده بود اما این خانواده نخواستند این اتفاق بیفتد و سوژه ما خودش خواست تا این مسیر سخت را طی کند و به بیمارستان برسد.
اسیوند با اشاره به مسأله فرزندآوری اظهار کرد: در این مستند ما نمی‌خواستیم درباره فرزندآوری سفیدنمایی کنیم و بگوییم همه چیز خیلی عالی است، پس به زودی صاحب فرزند شوید! ما همه می‌دانیم شرایط اقتصادی خوب نیست اما به هر حال فرزندآوری وجه مهمی از امید به زندگی است. یعنی اینکه انسان به نسل خود ادامه دهد و فرزندی به دنیا بیاورد بارقه‌ای از امید و روشنی را در زندگی ایجاد می‌کند.
وی افزود: ما در طول ساخت این مجموعه مستند تولد بیست بچه را از نزدیک دیدیم؛ لحظه‌ای که پدر و مادر برای اولین بار بچه را می‌دیدند یا آن لحظه‌ای که پدر برای اولین بار با بچه روبه‌رو می‌شد، ما با دیدن ذوق و احوال خوب والدین متوجه می‌شدیم چقدر حس جذابی دارند. باید بگویم وقتی مستند «همیشه با هم» به‌عنوان یکی از قسمت‌های این مستند پخش شد علی‌رغم اینکه فکرش را هم نمی‌کردم، اما پیام‌ها و کامنت‌های بسیاری مبنی‌بر این داشتم که می‌گفتند چقدر این لحظات جذاب و شیرین است. آن‌هایی که نمی‌توانستند صاحب فرزندی شوند، می‌گفتند کاش ما هم می‌توانستیم این لحظات را تجربه کنیم.
این مستدساز در ادامه تأکید کرد: ما نمی‌خواستیم نسخه‌ای بپیچیم و به مردم بگوییم بروید و صاحب فرزند شوید بلکه ما با یک درام و بر اساس واقعیتی که در زندگی وجود دارد، خواستیم لحظاتی را که خیلی‌ها در زندگی از نزدیک ندیده‌اند، به تصویر بکشیم تا شاید برایشان ملموس شود.
اسیوند در پایان درباره فرم ساده این مستند اظهار کرد: قصه و سوژه «کر کوهستان» آنقدر جذاب و شیرین بود که نخواستیم چیز پیچیده‌ای به ماجرا اضافه کنیم، ما فقط سعی کردیم گروه، داستان و سوژه را هدایت کنیم، کناری بایستیم و اتفاقات را مشاهده کنیم. مثلاً آن سکانسی که این مادر با بچه خود با کلک (نوعی قایق) به روستا و آن زندگی عشایری برمی‌گردد برای من بی‌نظیر بود، چون خانواده‌ای را می‌دیدم که به اصالت خود و جایی که به آن تعلق داشتند به همراه یک کودک برمی‌گشت؛ کودکی که قرار بود یک زندگی دیگر را در آنجا آغاز کند.
این مستند که به تازگی روی آنتن شبکه دو سیما رفته در جشنواره فیلم مستند «سینماحقیقت» نیز حضور داشته است.
کد خبر 6090646
هیجان ستاره بایرن: چی بهتر از بازی با رئال!