چرا ویروس کرونا از طریق سطوح منتقل نمی‌شود؟
تاریخ انتشار: ۱۵ اسفند ۱۴۰۰ | کد خبر: ۳۴۵۲۱۶۹۷
به گزارش جام جم آنلاین، نتایج تحقیقات جدید نشان می‌دهد مخاط باعث می‌شود ویروس های کرونایی که روی سطوح چسبیده‌اند، کمتر عفونی شود.
البته نتایج تحقیقات قبلی حاکی از این بود که کروناویروس‌ها می‌تواند روزها یا هفته‌ها روی سطوح باقی بماند اما قوی‌ترین شواهد مربوط به انتقال از طریق قطرات هوای حامل ویروس است؛ بنابراین علت این نتایج متفاوت چیست؟
اکثر دانشمندان ویروس‌ها را در بافرها یا محیط‌های رشد بررسی کردند اما در واقع یک فرد آلوده به ویروس کرونا که روی میز عطسه می‌کند، ویروس سارس کوو ۲ پوشیده از مخاط را منتشر می‌کند؛ موکوس(مخاط) دارای مولکول‌های قندی است که توانایی ویروس کووید را برای آلوده کردن سلول‌ها مسدود می‌کند.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
محققان این تحقیق به دنبال این بودند که دریابند چگونه مخاط ممکن است باعث توقف انتقال ویروس موجود روی سطوح شود.
علاوه بر آب، نمک‌ها، لیپیدها، DNA و سایر پروتئین‌ها موکوس دارای پروتئین‌هایی به نام موسین و مولکول‌های قندی به نام گلیکان است. گلیکان‌ها مهم است زیرا پروتئین‌های اسپایک سارس کوو ۲ این مولکول‌های قند را در انتهای سطح سلول هدف قرار می‌دهد تا سلول‌ها را آلوده کند. بنابراین اگر پروتئین‌های سنبله با مخاط پوشانده شود، ممکن است به پروتئین‌های موجود در سطوح سلولی متصل نشود.
این گروه با استفاده از یک نسخه ساختگی از ویروس کرونای انسانی به نام OC۴۳ قطرات ویروس را در یک بافر یا محیط رشد با ۰.۱ تا ۰.۵ درصد موسین موجود در مخاط بینی و بزاق موجود در سطح پلاستیکی قرار دادند. آنان باقیمانده و توانایی آن برای آلوده کردن سلول‌ها را اندازه‌گیری کردند.
محققان دریافتند ویروس‌های پوشیده از مخاط به طور چشمگیری کمتر عفونی بود. آنان همچنین نتایج مشابهی هنگامی که موسین‌ها را از سطوح فولادی، شیشه‌ای و ماسک جراحی به دست آوردند، یافتند.
این گروه دریافت که ممکن است عفونت از حرکت موسین به لبه آن ناشی شود؛ به همین دلیل هنگامی که قطرات خشک می‌شود، یک اثر حلقه قهوه‌ای‌رنگ ایجاد می‌کند. این جنبش موسین‌ها و ویروس‌ها را به هم نزدیک می‌کند تا تعامل با یکدیگر را آسان‌تر کند.
منبع: بهداشت نیوز
منبع: جام جم آنلاین
کلیدواژه: کرونا سطوح ویروس پروتئین ها ویروس ها
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت jamejamonline.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «جام جم آنلاین» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۴۵۲۱۶۹۷ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
(ویدئو) ثبت رقص و حرکات پروتئین-لیپید برای اولین بار
بدن ما با فعالیت زنده است و مملو از پروتئین‌هایی است که در غشا‌های چربی گیر کرده‌اند یا داخل و خارج از سلول‌های آبکی شناور هستند. اکنون دانشمندان برای اولین بار رقص این دو را به تصویر کشیده‌اند: یک تانگوی مایع حاوی پروتئین‌ها و چربی‌هایی که به‌طور معمول در سلول‌ها حرکت می‌کنند.
به گزارش دیجیاتو، «کیان چن»، دانشمند و مهندس مواد در دانشگاه ایلینویز (UIUC) می‌گوید: «ما فراتر از گرفتن عکس‌های فوری، که ساختار را نشان می‌دهند، اما دینامیک ندارند، پیش می‌رویم تا به‌طور مداوم مولکول‌ها را در آب، یعنی وضعیت اصلی آنها ثبت کنیم. ما واقعاً می‌توانیم ببینیم که چگونه پروتئین‌ها پیکربندی خود را تغییر می‌دهند. یا در این مورد مشاهده کنیم که چگونه کل ساختار خودآرایی شده پروتئین-لیپید در طول زمان نوسان می‌کند.»
روش تصویربرداریاین تیم با بهینه‌سازی یک تکنیک تصویربرداری پرکاربرد به نام «میکروسکوپ الکترونی عبوری»، رقص پر جنب و جوش «نانودیسک» پروتئین غشایی را در مایع به تصویر کشیدند. این نانودیسک‌ها از پروتئین‌هایی تشکیل شده‌اند که در یک دولایه لیپیدی قرار گرفته‌اند که شبیه غشای سلولی است.
این تیم روش خود را «فیلمبرداری الکترونی» نامیده‌اند و داده‌های ویدیویی را با با مدل‌های رایانه‌ای که درمورد نحوه حرکت مولکول‌ها بر اساس قوانین فیزیک بود، مقایسه و تایید کرده‌اند.
تصور می‌شد که حرکت پروتئین‌های متصل به غشاء، با توجه به گونه‌ای که لیپیدها آنها را در جای خود نگه می‌دارند، نسبتاً محدود باشد. با این‌حال، برهم‌کنش‌های بین پروتئین‌ها و لیپیدها در فواصل بسیار بزرگ‌تر از آنچه قبلا تصور می‌شد، مشاهده شد.
پروتئین‌های غشایی سلول، حسگر‌ها و گیرنده‌های سیگنال هستند؛ بنابراین این تکنیک می‌تواند به پیشرفت‌های عظیمی در درک ما از نحوه عملکرد آنها منجر شود.
با تکنیک‌های موجود، پروتئین‌ها معمولاً به‌سرعت منجمد یا متبلور می‌شوند، بنابراین حرکت نمی‌کنند و تصویر را مات می‌کنند. یا توسط پرتو ایکس و پرتو الکترون که برای تصویربرداری استفاده می‌شود، آسیب می‌بینند. اما این روش یک تصویر بی‌جان از یک پروتئین ساکن ارائه می‌کند که معمولاً تا و خم می‌شود و دانشمندان را قادر می‌سازد تا بر اساس ساختارش استنباط کنند که چگونه با مولکول‌های دیگر تعامل می‌کند.
برخی از تکنیک‌های تصویربرداری، از یک برچسب مولکولی فلورسنت برای ردیابی مولکول‌ها در حین حرکت، به جای تماشای مستقیم پروتئین استفاده می‌کنند.
در این مورد، محققان یک قطره آب را در داخل دو ورقه نازک گرافن حبس کردند تا از خلاء میکروسکوپ الکترونی محافظت کنند. در این قطره آب، نانودیسک‌هایی از پروتئین‌ها و لیپید‌های بدون برچسب وجود داشت که تیم توانست «رقصیدن مولکول‌ها» را مشاهده کند.
مشاهده رقص مولکول‌ها کد ویدیو دانلود فیلم اصلیدانشمندان علم مواد حداقل یک دهه تلاش کرده‌اند تا از فعالیت مولکول‌های بیولوژیکی در مایعات فیلمبرداری کنند. اما نتوانستند به وضوح، دینامیک پروتئین پیوسته را مشاهده کنند.
با برخی تغییرات دقیق در رویکرد، چن و همکارانش مجموعه پروتئین-لیپیدی خود را برای چند دقیقه، نه چند میکروثانیه، تصویر کردند. نکته مهم این است که آنها سرعت نفوذ الکترون‌ها به نمونه را کاهش دادند و روی داربست گرافن کار کردند تا با موفقیت از مجموعه پروتئین-لیپیدی فیلمبرداری کنند.
«جان اسمیت»، دانشجوی فارغ التحصیل مهندسی مواد UIUC، نویسنده اول مقاله، می‌گوید: «درحال حاضر، این واقعاً تنها راه آزمایشی برای فیلمبرداری از این نوع حرکت در طول زمان است. زندگی در مایع، در حرکت است. ما در تلاش هستیم تا به بهترین جزئیات این ارتباط از روشی تجربی دست یابیم.»
در مورد سایر تلاش‌ها، تکنیک‌های تصویربرداری بهبودیافته، جزئیات باورنکردنی را درمورد انواع اتفاقات میکروسکوپی آشکار می‌کنند. از تماشای نحوه شکل‌گیری پوشش بیرونی ویروس گرفته تا گیراندازی پروتئین‌هایی که به صورت توده در بیماری‌هایی مانند آلزایمر متلاشی می‌شوند.
اکنون هوش مصنوعی را به این ترکیب اضافه کنید تا شکل سه بعدی هر پروتئین شناخته شده برای علم را پیش‌بینی کنید. به‌نظر می‌رسد که دوره جدیدی از تحقیقات بیولوژیکی آغاز شده است.
این تحقیق در Science Advances منتشر شد.
خودکشی از رزیدنتها به پزشکان رسیده؛ چرا دکتر سمیرا آلسعیدی خودکشی کرد؟/ «خودکشی پزشکان بهمثابه یک انتحار اجتماعی است»