اوکراین، ابریشم و ایران
تاریخ انتشار: ۱۷ اسفند ۱۴۰۰ | کد خبر: ۳۴۵۵۱۵۵۰
به دور از معنا نبود وقتی که شی جین پینگ برای اعلام جهانی بلندپروازانه‌ترین طرح تجاری چین، آستانه، پایتخت قزاقستان را انتخاب کرد.
به گزارش قدس آنلاین، او صحبت‌هایش را این گونه آغاز کرد: "برای بیش از ۲۰۰۰ سال، ساکنان قلب آسیا، قادر بوده‌اند که با وجود تفاوت‌های نژادی، دینی و فرهنگی، هم‌زیستی و همکاری کنند و به توسعه برسند.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
کمتر از یک دهه بعد از این سخنرانی، قطارهای کالاهای چینی، آسیای میانه را در می‌نوردند و بکمک شبکه‌ای ازریل‌ها به اروپای غربی می‌رسند. مسیرشرقی، شهرهای ساحلی مثل ایوو را از طریق منطقه خودمختار مغولستان داخلی به روسیه و سپس از طریق بلاروس و لهستان به اروپا متصل می‌سازد. مسیر مرکزی، سواحل جنوبی و مناطق مرکزی چین را از طریق خاک مغولستان به روسیه و سپس اروپای غربی متصل می‌کند. و در آخر، مسیر غربی که غرب چین را از طریق قزاقستان و روسیه به اروپا متصل می‌نماید.
طی یک دهه، تعداد تردد قطارهای باری بین چین و اروپا از ۱۷ قطار به بیش از ۱۵۰۰۰ قطار در سال رسیده و تعداد کانتیترهای جابجا شده در سال ۲۰۲۱ به ۱/۴۶ میلیون در سال می‌رسد. این پیشرفت خارق‌العاده به جایی رسیده که پیتر فرانکوپن، نویسنده کتاب جاده‌های ابریشم، با اشاره به ضرب‌المثل لاتین "همه راه‌ها به رم ختم می‌شوند"، در مقاله‌ای می‌نویسد : "همه راه‌ها به پکن ختم می‌شوند."
اما بازی سایر بازیگران جهانی، وجه دیگر ماجرا را به چینی‌ها نشان داد. یک بار به درگیری‌های یک سال گذشته نگاه کنید: جنگ قره‌باغ، درگیری تاجیکستان و قرقیزستان، خروج عجیب و غریب ایالات متحده از افغانستان، شلوغی‌های قزاقستان و در نهایت تجاوز روسیه به خاک اوکراین؛ همه و همه در مسیر شبکه راه‌های تجاری چین به آسیای میانه، قفقاز و اروپا اتفاق افتاده‌اند.
این درگیری‌ها نه تنها در مناطقی که در حال حاضر در حال بهره‌برداری هستند اتفاق افتاده، بلکه در نواحی‌ای که بعنوان آلترناتیو مطرح هستند نیز حادث شده است. ولی مهمترین چالشی که بر سر راه ادامه فعالیت این شبکه از راه‌ها سبز شده، تجاوز روسیه به خاک اوکراین است. شاید در نگاه اول، نقشه دلیل این عبارت را نشان ندهد، چرا که به جز چند مسیر فرعی، حجم زیادی از کالاهای منتقل شده با عبور از خاک بلاروس و با دور زدن سرزمین اوکراین به اروپا می‌رسند. اما مشکل اصلی جای دیگری است.
اتحادیه اروپا و ایالات متحده، شرکت راه‌آهن روسیه را در لیست تحریم خود قرار داده‌اند. این بدان معناست که تراکنش‌های مالی با این شرکت در آینده با مشکلات جدی مواجه خواهد بود. تا این جای کار بعضی شرکت‌های اروپایی با تغییر روش انتقال کالا، به حمل و نقل دریایی روی آورده‌اند. سوال اینجاست که با این وضعیت، آینده طرح یک کمربند یک راه به کجا خواهد رسید.
بدون شک ادامه تحریم روسیه، بر آینده BRI تأثیر جدی خواهد گذاشت، ولی آیا باعث توقف آن خواهد شد؟ چند دلیل وجود دارد که توقف مسیر زمینی جاده ابریشم جدید بسیار دور از ذهن به نظر بیاید. مهمترین دلیل، سرمایه‌گذاری عظیم چین در آسیای میانه برای توسعه حمل و نقل ریلی و جاده‌ای است. ۳۰ میلیارد دلار سرمایه‌گذاری چین در قزاقستان، ۲۳ میلیارد دلار در ازبکستان، ۴ میلیارد دلار در قرقیزستان و ... فقط و فقط بخشی از سرمایه‌ای است که چین در بخش‌های حمل و نقل، انرژی، معدن و ... در آسیای میانه در نظر گرفته است. بدون شک چین برای تأمین تقاضای روزافزون انرژی خود بیش از پیش به محکم کردن جای پای خود در این منطقه نیاز دارد. همینطور، چین برای تثبیت قدرت خود در برابر روسیه، به متصل ساختن این مناطق به سرزمین اصلی خود نیاز دارد. همه اینها، در کنار مهمترین عاملِ بازی‌عوض‌کن، یعنی از رونق افتادن مسیرهای عبوری از روسیه، فرصتی را برای ایران بوجود آورده که با کمک به توسعه زیرساخت‌های ریلی در کشورهای اطراف، خود را بعنوان یک جایگزین معرفی کند.
در این راه، دو عامل عمده بر سر راه ایران است. اول، تحریم‌های بین‌المللی. ایران تحت تحریم، نمی‌تواند جایگزینی برای روسیه تحت تحریم باشد؛ چه در بخش انرژی، چه در بخش تراتزیت کالا. روس‌ها که بخوبی از این مسأله آگاه هستند، بدون هماهنگی با ایران، با سنگ‌اندازی در مسیر مذاکرات، سعی دارند که ایران را با خود به اعماق چاه بکشند. برنده اصلی ادامه این سناریو، ترکیه خواهد بود که با توسعه راه لاجورد، و با دور زدن ایران و روسیه، آسیای میانه را به اروپا متصل خواهد کرد.
چالش دوم مربوط به زیرساخت موجود برای اتصال ایران به آسیای میانه است. ایران دو گزینه برای اتصال به آسیای میانه دارد، افغانستان و یا ترکمنستان. بنظر می‌رسد با روی کار آمدن طالبان در افغانستان، یکی از این دو گزینه با چالش جدی مواجه است. طالبان در یکی از اولین اقدامات خود با تخریب بخش‌هایی از راه آهن خواف-هرات، ضرر ۲ میلیون دلاری را به زیرساخت تازه افتتاح شده وارد کرد.
گزینه دوم ولی کمی نزدیک‌تر به واقعیت به نظر می‌رسد، البته نه چندان نزدیک. بزرگترین چالش، سیاست انزواگرایانه ترکمنستان است. دیکتاتور ترکمنستان سال‌های سال با دور نگه داشتن ترکمنستان از دنیای بیرون، سعی بر تثبیت قدرت خود با سیاست انزوا داشته است. تنها در سال‌های اخیر بوده که ترکمنستان تقاضای قرار گرفتن بر سر راه جاده ابریشم را از چین کرده است.
ولی نکته مثبتی در این میان برای ایران وجود دارد. راه‌آهن ایران-ترکمنستان-قزاقستان در سال ۱۳۹۳ به بهره‌برداری رسیده است. حتی بعدها چین و ازبکستان نیز به این پروژه ملحق شده‌اند. ولی تا کنون این پروژه به اهداف بلندمدت خود که جابجایی سالیانه ۱۵ میلیون تن کالا در سال است، حتی نزدیک هم نشده است. ولی وضعیت سیاسی جدید در افغانستان و روسیه، شاید سرنوشت این مسیر را تغییر دهد.
در آذرماه سال جاری و با توجه به چالش‌های پیش آمده برای مسیر ریلی خواف-هرات، بنظر می‌رسد جذابیت‌های مسیر قزاقستان-ترکمنستان-ایران تغییراتی را در تصمیمات تهران ایجاد کرده است. شاید با توسعه هر چه بیشتر این خط انتقال کالا، شمالشرق ایران به تقاطع دو کریدور مهم بین‌المللی یعنی یک کمربند یک راه و کریدور شمال-جنوب تبدیل شود. حال، در صورتی که مسیر روسیه، به دلیل تحریم‌های اروپایی-آمریکایی از رونق بیفتد، ایران می‌تواند مفری برای انتقال کالا از شرق به غرب و از شمال به جنوب باشد.
منبع: قدس آنلاین
کلیدواژه: اوکراین راه ابریشم جاده ابریشم آسیای میانه راه ها
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.qudsonline.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «قدس آنلاین» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۴۵۵۱۵۵۰ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
پهپادهای انتحاری «شاهد» چگونه به ابزار کارآمد روسیه در جنگ اوکراین تبدیل شدند؟
به گزارش صدای ایران از یورونیوز،سرگرد ایلیا یولاش سخنگوی نیروی هوایی اوکراین می‌گوید نمی‌تواند روزی را بدون صدای پهپادهای «انتحاری» ایرانی، که کشورش را ویران می‌کنند، به یاد بیاورد.
به گفته وی از ماه اوت سال ۲۰۲۲ سربازان اوکراینی که با روسیه می‌جنگند مجبور شده‌اند با هواپیما‌های بدون سرنشین ایرانی معروف به «شاهد» مبارزه کنند؛ پهپاد‌هایی که به هنگام اصابت «همه چیز را نابود می‌کنند.»
آقای یولاش به یورونیوز می‌گوید: «اگر یک پهپاد شاهد به ساختمانی قدیمی و پر از آدم برخورد کند، آن را کاملاً ویران خواهد کرد.»
پهپادهای شاهد در حمله اخیر ایران به خاک اسرائیل نیز مورد استفاده قرار گرفتند. ولودیمیر زلنسکی، رئیس جمهوری اوکراین، در پستی در شبکه اجتماعی ایکس نوشته بود: «صدای پهپادهای شاهد، این ابزار‌های وحشت، در آسمان خاورمیانه و اروپا یکسان است».
او اضافه کرد: «این صدا باید به عنوان زنگ خطری برای جهان آزاد باشد و نشان دهد که تنها اتحاد و عزم ما می‌تواند جان انسان‌ها را نجات دهد و از گسترش وحشت در سراسر جهان جلوگیری کند.»
پهپاد شاهد چیست؟
پهپادهای شاهد، هواپیما‌های بدون سرنشین یکبار مصرف، دوربرد و دارای مهمات هستند. تا زمانی که اپراتور این پهپاد‌ها هدفی را برای منفجر کردن انتخاب کند، آنها می‌توانند در اطراف یک منطقه چرخ بزنند.
مقامات رسمی اوکراین می‌گویند چند نوع پهپاد شاهد وجود دارد که توسط روسیه در اوکراین استفاده می‌شود. از این مدل‌ها می‌توان به شاهد ۱۳۶ و شاهد ۱۳۱ اشاره کرد که پیشتر توسط ایران ساخته شده‌اند.
با این حال گفته می‌شود روس‌ها نام مدل جدید این پهپاد را به دلیل استفاده در اوکراین به «Geran-۲» تغییر داده‌اند، هرچند مشخص نیست تعداد آنها چقدر است.
جان هاردی، معاون بخش روسیه بنیاد دفاع از دموکراسی‌ها، می‌گوید: «پهپادهای شاهد ۱۳۶ با سر جنگی ۴۰ کیلوگرمی برای روسیه جهت تخریب زیرساخت‌های حیاتی و دفاع هوایی اوکراین ارزان و مفید بوده‌اند.»
آقای هاردی می‌گوید قیمت ارزان به این معنی است که روس‌ها احتمالاً ۵۰ هزار دلار برای هر عدد از آنها می‌پردازند. این در شرایطی است که یک گزارش نیویورک تایمز به نقل از کارشناسان، قیمت آنها را تنها ۲۰ هزار دلار برآورد کرده است.
اولین حمله در کی‌یف با این پهپاد‌ها در ماه اوت ۲۰۲۲، چهار کشته برجا گذاشت و از آن زمان تا کنون سربازان اوکراینی در خط مقدم با شاهد‌ها درگیر بوده‌اند.
در یک گزارش اطلاعاتی ایالات متحده در اواسط سال ۲۰۲۲ آمده است: «پس از ته کشیدن شدید ذخایر مهمات هدایت دقیق روسیه در ماه‌های آغازین جنگ، ایران پهپاد‌هایی را برای پشتیبانی از مسکو جهت حمله به اوکراین در اختیار این کشور قرار داد.»
ایلیا یولاش می‌گوید روس‌ها به صورت گروهی از پهپاد‌ها استفاده می‌کنند و آنها را در جهات مختلف به کار می‌گیرند تا سیستم دفاع هوایی اوکراین را «خسته کنند». وی اضافه کرد: «آنها همچنین ممکن است پنج روز از این پهپاد استفاده کنند و [در]روز ششم، نوع دیگری از پهپاد را پرتاب کنند.»
یوری ایهنات، که پیش از این در نیروی هوایی اوکراین خدمت کرده است، به رسانه ایندیپندنت کیف می‌گوید که پهپادهای شاهد معمولاً در امتداد بستر رودخانه‌ها و جاده‌ها حمله می‌کنند، زیرا برای رادار ضدهوایی اوکراین دشوارتر است که پهپاد‌ها را بر فراز آب تشخیص دهد و ردیابی کند. همینطور صدای پهپاد‌ها با صدای عبور خودرو‌ها خنثی می‌شود و به همین خاطر جاده‌ها مسیری بهتر برای آنها محسوب می‌شوند.
اوکراین به مرور زمان رادار‌های مختلفی را برای ردیابی نحوه عبور پهپاد‌ها از حریم هوایی خود به خدمت گرفته و با استقرار یک «واحد آتش سیار» از لیزر و استینگر برای سرنگونی پهپاد‌ها استفاده می‌کند.
آقای یولاش با بیان اینکه امروزه تقریباً تمام پهپادهای پرتاب‌شده به وسیله روسیه توسط ارتش اوکراین منهدم می‌شوند، می‌گوید از آنجایی که پهپاد‌ها بین ۲۰۰ تا ۳۰۰ کیلومتر در ساعت سرعت دارند ردیابی آن «بسیار ساده‌تر» از سایر سلاح‌ها است.
آقای هاردی می‌گوید پهپاد شاهد «مهمترین» کمکی است که ایران به ارتش روسیه کرده است، چرا که آنها توانسته‌اند خسارت عمده‌ای به اوکراین وارد کنند.
ایران ارسال یا ساخت پهپاد برای روسیه برای «جنگ علیه اوکراین» را تکذیب کرده است، با این حال آمریکا و اتحادیه اروپا شرکت‌های ایرانی سازنده پهپاد را تحریم کرده‌اند و می‌گویند که این کشور هواپیما‌های بدون سرنشین به روسیه داده است.
اورزولا فن‌د‌رلاین، رئیس کمیسیون اروپا، سال گذشته در بیانیه‌ای گفته بود «سپاه پاسداران ایران پهپادهای شاهد را برای حمله به زیرساخت‌های غیرنظامی در اوکراین در اختیار روسیه گذاشته است.»
به کانال تلگرام یورونیوز فارسی بپیوندید
آقای هاردی می‌گوید که به طور کلی رابطه تهران و مسکو پس از تهاجم تمام‌عیار روسیه و با روی آوردن روسیه به ایران برای دریافت سایر کمک‌های نظامی عمیق‌تر هم شده است.
وی اضافه می‌کند در ابتدا ایران قطعات هواپیما‌های بدون سرنشین را به روسیه می‌فرستاد تا در آنجا مونتاژ شده و در خط مقدم مستقر شوند. اکنون، اما گزارش‌هایی وجود دارد که نشان می‌دهد ایران به روسیه کمک کرده تا کارخانه‌های خود را توسعه داده و پهپاد‌ها را به صورت محلی بسازد.
یک گزارش روزنامه واشنگتن پست در ماه اوت ۲۰۲۳ نشان داد که هدف روسیه تولید ۶ هزار پهپاد در داخل مرز‌های این کشور تا سال ۲۰۲۵ است. امری که به لطف یک «معامله تسلیحاتی میلیارد دلاری» با تهران قابل انجام خواهد بود.
پلمب بیمارستان محب مهر به دلیل کشف حجاب صحت ندارد