به نقل از «باشگاه خبرنگاران»

روش جدید جلوگیری از نابینایی دیابتی

تاریخ انتشار: ۱۸ اسفند ۱۴۰۰ | کد خبر: ۳۴۵۵۴۲۷۵

  

اگر دیابت بیش از حد پیشرفت کند، می‌تواند منجر به یک وضعیت کور بالقوه به نام رتینوپاتی شود. در حالی که درمان‌های موجود تهاجمی و اغلب دردناک هستند، ممکن است امیدی در قالب یک لنز تماسی مجهز به LED وجود داشته باشد.

رتینوپاتی دیابتی زمانی اتفاق می‌افتد که این بیماری به رگ‌های خونی کوچک چشم آسیب می‌رساند، جریان خون به سلول‌های عصبی شبکیه را کاهش می‌دهد، اکسیژن را از دست می‌دهد و باعث مرگ آن‌ها می‌شود.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

بدن سعی می‌کند با رشد رگ‌های خونی جدید در شبکیه آن را جبران کند. اگرچه دیابت اغلب باعث می‌شود که این رگ‌های خونی به‌طور ناقص تشکیل شوند و در نتیجه خونریزی آن‌ها و آسیب شبکیه ایجاد شود. این آسیب از طریق رشد بافت اسکار (نه سلول‌های عصبی جدید) ترمیم می‌شود؛ بنابراین با گذشت زمان، بیمار بینایی خود را از دست می‌دهد.

درمان‌های موجود برای رتینوپاتی دیابتی حول محور کاهش نیاز به اکسیژن شبکیه است. یک روش شامل استفاده از لیزر برای سوزاندن سلول‌های عصبی در بخش محیطی شبکیه است. با از بین بردن این سلول ها، اکسیژنی که توسط آن‌ها استفاده می‌شد، می‌تواند توسط سلول‌های عصبی در ناحیه مرکزی مهم‌تر شبکیه استفاده شود.

روش دیگر شامل تزریق دارو به کره چشم بیمار است. معرفی دارو‌هایی که رشد رگ‌های خونی جدید را کاهش می‌دهد. متاسفانه، درمان لیزر و تزریق معمولاً دردناک هستند؛ بنابراین دانشمندان در حال حاضر به دنبال درمان دیگری هستند به نام (photobiomodulation) فتوبایومدلیشن که شامل تابش نور مادون قرمز است. اگرچه مکانیسم دقیق اثر درمانی کاملاً مشخص نیست، اعتقاد بر این است که نور باعث گشاد شدن رگ‌های خونی چشمی می‌شود. این جریان خون غنی از اکسیژن را از طریق رگ‌های خونی موجود به سلول‌های شبکیه افزایش می‌دهد، بدون این که باعث رشد رگ‌های جدید ناقص شود.

لنز تماسی که توسط تیمی از دانشگاه علم و فناوری پوهانگ کره جنوبی (POSTECH) ساخته شده، برای تمرکز نور دقیقاً در جایی که نیاز است طراحی شده است.

دستگاه نمونه اولیه دارای یک تراشه مدار مجتمع و یک سیم پیچ برق بی سیم است که همگی در یک لنز سیلیکونی تعبیه شده اند. این آزمایش بر روی خرگوش‌هایی که در مراحل اولیه رتینوپاتی دیابتی بودند، انجام شد و هر حیوان ۱۵ دقیقه در معرض نور ۱۲۰ میکرووات سه بار در هفته، در یک بازه زمانی ۸ هفته‌ای قرار گرفت.

مشخص شد که پس از پایان دوره درمان، خرگوش‌ها کاهش آسیب قابل توجهی در شبکیه مرتبط با رتینوپاتی نشان دادند. در مقابل، چنین بهبودی در گروه کنترل درمان نشده رخ نداد. علاوه بر این، اگرچه درمان LED باعث افزایش موقت دمای کره چشم شد، هیچ آسیبی به قرنیه یا سایر قسمت‌های چشم وارد نشده است.

مقاله‌ای در مورد این تحقیق توسط پروفسور سی کوانگ هان  در مجله ادونس ساینس Advanced Science منتشر شده است.

منبع: سایت نیو اطلس

باشگاه خبرنگاران جوان علمی پزشکی کلينيک

منبع: باشگاه خبرنگاران

کلیدواژه: دیابت نابینایی

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.yjc.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «باشگاه خبرنگاران» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۴۵۵۴۲۷۵ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

یافته‌های پژوهشگران برای افزایش ظرفیت دیالیز برای بیماران

فیبروز صفاقی مهمترین علت از دست دادن ظرفیت دیالیز است که معمولاً به دلیل التهاب و فیبروتیک شدن صفاق روی می‌دهد. یافته‌های پژوهشگران برای نخستین بار نشان داد می‌توان از سلول‌های بنیادی مزانشیمی مشتق از بافت چربی برای درمان ضایعات صفاق استفاده کرد. مطالعات بالینی آینده می‌تواند امکان استفاده درمانی از این سلول‌ها را در مبتلایان به فیبروز صفاقی مورد بررسی قرار دهد.

به گزارش ایسنا، کارآزمایی بالینی از سوی امین احمدی، سودابه اعلاتاب، رضا مقدسعلی، ایرج نجفی، سروش شکرچیان از پژوهشگاه رویان، دانشگاه علوم پزشکی تبریز، دانشگاه علوم پزشکی تهران و دانشگاه ماستریخ هلند به بررسی تأثیر سلول‌های بنیادی مزانشیمی مشتق از بافت چربی خود فرد، بر عملکردی صفاق و التهاب آن در افراد تحت دیالیز پرداختند.

در همین ارتباط باید گفت؛ بیماری مزمن کلیه (Chronic kidney disease) یک نارسایی آرام، پیش رونده و غیرقابل برگشت در کلیه است که حدود هفتصد میلیون نفر در جهان به آن مبتلا هستند.

پیشرفت این بیماری می‌تواند تا تخریب کامل کلیه و نیازمند شدن فرد مبتلا به پیوند کلیه یا دیالیز روزانه ادامه پیدا کند. اگر دیالیز دیگر قادر به تصفیه مایعات و محلول‌ها به میزان مورد نیاز برای بیمار نباشد، شرایطی با عنوان ناکارآمدی اولترا فیلتراسیون اتفاق می‌افتد که منجر به بی‌فایده شدن دیالیز برای بیماران می‌گردد.

 فیبروز صفاقی مهمترین علت از دست دادن ظرفیت دیالیز است که معمولاً به دلیل التهاب و فیبروتیک شدن صفاق روی می‌دهد. این شرایط برای حدود ۲۰ درصد از بیماران با سابقه دیالیز طولانی اتفاق می‌افتد. با پیشرفت پزشکی بازساختی (پزشکی ترمیمی) در چند دهه اخیر تلاش‌هایی برای سلول درمانی فیبروز صفاقی صورت گرفته است.

نتیجه این پژوهش که در نشریه بین المللی Archives of Iranian Medicine منتشر شده است، نشان داد، استفاده از سلول‌های بنیادی مزانشیمی مشتق از بافت چربی باعث بهبود جزئی در اولترافیلتراسیون و کاهش اندک التهاب در بیماران می‌گردد.

یافته‌های این پژوهش برای نخستین بار نشان داد می‌توان از سلول‌های بنیادی مزانشیمی مشتق از بافت چربی برای درمان ضایعات صفاق استفاده کرد. مطالعات بالینی آینده می‌تواند امکان استفاده درمانی از این سلول‌ها را در مبتلایان به فیبروز صفاقی مورد بررسی قرار دهد.

انتهای پیام