به نقل از «فردا»

داود اوغلو در سودای پست ریاست جمهوری

تاریخ انتشار: ۶ فروردین ۱۴۰۱ | کد خبر: ۳۴۶۵۴۱۴۴

اندکی بیش از یک سال به زمان برگزاری انتخابات سراسری ترکیه باقی مانده و قاعدتاً باید فضای عمومی، فعلاً آرام باشد. اما ظاهراً همه عجله دارند و سران احزاب، طوری رفتار می کنند که هر آن ممکن است مردم پای صندوق رای بروند!

یکی از سیاستمدارانی که معتقد است دولت و حزب حاکم، توان و کفایت اداره کشور را ندارند و باید هر چه زودتر کنار زده شوند، احمد داود اوغلو است.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

سلیم تیمورچی از سران حزب آینده دیروز اعلام کرد:«نورالدین نباتی اثبات کرد که چیزی از اقتصاد نمی فهمد. به همین خاطر، به زودی از پست خود برکنار خواهد شد. نباتی و اردوغان، اقتصاد بحران زده ترکیه را ضعیف تر کردند و نتوانستند کاری کنند. آنان کشور را به پرتگاه برده اند و باید این وضعیت را تغییر دهیم.»

تیمورچی افزود:«یکی از مهم ترین معضلات ترکیه، بی لیاقتی و بی کفایتی دولتمردان است. برای انتخابات سال 2023 میلادی، نامزد حزب ما احمد داود اوغلو است و به او اطمینان کامل داریم. او کسی است که می تواند قطار ترکیه را به ریل بازگرداند.»

احمد داود اوغلو یکی از 6 رهبر جبهه احزاب مخالف اردوغان است، اما ظاهراً تمایل دارد که به صورت مستقل، شانس خود را برای رسیدن به پست ریاست جمهوری بیازماید.

پیاده شد، یا هلش دادند؟

احمد داود اوغلو همان نویسنده و آکادیمیسینی است که ره صد ساله را در حزب عدالت و توسعه، یک شبه پیمود. او مدتها در دانشگاه مالزی، در رشته روابط بین الملل تدریس کرد و علاوه بر ترکی، عربی و انگلیسی، به زبان مالایی نیز مقالاتی نوشت و سپس رفته رفته شروع به انتشار تحلیل های سیاسی اش در روزنامه ینی شفق کرد. یعنی همان روزنامه ای که به اصلی ترین سکو و کانون محافظه کاران لیبرالی تبدیل شده بود که همگی از زیر شنل اربکان بیرون آمده بودند، اما با گرایش لیبرالیستی خود و داشتن تمایل نزدیکی به غرب، ساز متفاوتی می نواختند.

انتشار تحلیل های داود اوغلو، توجه تیم گل – اردوغان را به سوی خود جلب کرد و به دعوت رفقا، مالزی را ترک گفته و به کشورش بازگشت.

داود اوغلو خیلی زود در حلقه پیرامون عبدالله گل رشد کرد و به ترتیب پست های مشاور نخست وزیر، سفیر کبیر، وزارت امور خارجه، نماینده مردم قونیه در پارلمان، نخست وزیری و رهبری حزب را تجربه کرد. اما سرانجام، بر سر تغییر نظام سیاسی – اجرایی ترکیه از پارلمانی به ریاستی، با اردوغان بر سر اختلاف افتاد و جدا شد.

داود اوغلو، از پست خود استعفا کرد، اما بعدها در وصف شرایط آن دوران خود گفت: «ما از قطار حزب عدالت و توسعه پیاده نشدیم، ما را هل دادند.»

از تنش سفر تا تهاجم و انزوا

داود اوغلو، در میان محافظه کاران نزدیک به اردوغان، مخالفین و منتقدین فراوانی دارد. آنها معتقدند که داود اوغلو، در تعیین مسیر سیاست خارجی ترکیه، به ویژه در پرونده های سوریه و لیبی، مرتکب خطاهایی جدی شده و هزینه سنگینی بر دست آنکارا و دمشق گذاشته است.

اما خود داود اوغلو بارها در دفاع از خود اعلام کرده که در این زمینه، تنها نبوده و بسیاری دیگر از مشاورین اردوغان همچون هاکان فیدان، یالچین آک دوغان، مسعود حقی چاشن، برهان الدین توران و دیگران نیز بر درستی این سیاست ها تاکید کرده اند و نباید هزینه های شکست در سوریه، فقط به پای او نوشته شود.

با این حال، منتقدین جدی، بر این نکته پافشاری می کنند که نظریات داود اوغلو که در ابتدا با لعاب و ظاهری جذاب تحت عنوان «تنش صفر با همسایگان» مطرح شده بود، بعدها سمت و سوی ملی گرایانه و نئوعثمانی گرایانه پیدا کرد و گره کور تنش های منطقه ای را پیچیده تر کرد.

یکی دیگر از انتقادات جدی علیه داود اوغلو، این است که در دوران نخست وزیری، در برابر همه زورگویی های اردوغان سکوت کرد و به منظور حفظ قدرت، در برابر تمام خطاهای او، سکوت کرد.

ائتلاف مخالفین چگونه می اندیشد؟

6 حزب مخالف اردوغان، جبهه گسترده ای را برای کنار زدن اردوغان و باغچلی، تشکیل داده اند. کمال کلیچدار اوغلو رهبر حزب جهوری خلق و مرال آکشنر رهبر حزب خوب، دو رهبر مهم این ائتلاف هستند و 4 رهبر دیگر نیز عبارتند از احمد داود اوغلو، علی باباجان، تمل کاراملا اوغلو و گلتکین اویسال. شواهد نشان می دهد که از بین 6 رهبر مزبور، این کلیچدار اوغلو و آکشنر هستند که از بالاترین قدرت برای تعیین نامزد مشترک برخوردار هستند و داود اوغلو شانس پایینی دارد.

در پایان باید گفت احمد داود اوغلو به عنوان یک نظریه پرداز حوزه روابط بین‌الملل و سیاست مداری که پست‌های مهمی همچون وزارت امورخارجه و نخست وزیری را تجربه کرده، هنوز هم از محبوبیت گسترده ای در بین مردم برخوردار نیست.

در واقع او شخصیتی است که تنها به بخشی از الیت و نخبگان جامعه تعلق دارد. بنابراین، بعید است که در میان مدت به یک سیاستمدار محبوب و مقتدر تبدیل شود.

در شرایط کنونی و بر اساس یک مقایسه کوتاه و اجمالی می‌توان گفت، از میان افراد مهم و برجسته ای که پیش‌تر در صف یاران اردوغان و حزب عدالت و توسعه بوده و سپس از آنها جدا شده اند، افرادی وجود دارند که به مراتب از داود اوغلو قوی تر و محبوب تر هستند.

به عنوان مثال علی باباجان یکی از افرادی است که همچون داود اوغلو، انتقادات تندی علیه اردوغان مطرح کرده است، اما برخلاف داود اوغلو یک چهره متعلق به قشر نخبه و اقلیت جامعه نیست و دارای محبوبیت گسترده بین زنان، جوانان و فعالان اقتصادی است.

همچنین عبداللطیف شنر، بلنت آرنچ و بسیاری دیگر از شخصیت‌های مهمی که قبلاً بیرق حزب عدالت و توسعه را برافراشته بودند، نگاه و اعتبار اجتماعی بیشتری نسبت به داود اوغلو دارند.

از دیگر سو باید به این نکته نیز اشاره کرد که داود اوغلو دارای هوش و ذکاوت سیاسی قابل توجهی است و به خوبی و به راحتی می تواند بفهمد که اعتبار و محبوبیت چندانی برای ورود به رقابت ریاست‌جمهوری ندارد. اما می‌کوشد با طرح این موضوع، دست به چانه‌زنی بزند و از سران احزاب مقتدر اپوزیسیون، امتیازات ویژه‌ای بگیرد. شاید یکی از امتیازاتی که مدنظر داود اوغلو است بازگشت مجدد به دستگاه دیپلماسی باشد./تسنیم

منبع: فردا

کلیدواژه: ترکیه داود اوغلو حزب عدالت و توسعه احمد داود اوغلو

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.fardanews.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «فردا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۴۶۵۴۱۴۴ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

پنج سناریوی عجیب انتخابات ریاست جمهوری ۲۰۲۴ آمریکا

فرارو- سال ۲۰۲۴ می‌تواند غیرعادی‌ترین انتخابات ریاست جمهوری باشد و از جهاتی نیز همین طور است. با این وجود، احتمال مشخصی وجود دارد که این انتخابات بتواند امریکا را به سوی مسیر‌هایی سوق دهد که پیش‌تر هرگز رخ نداده بود مسیر‌هایی که عواقبی بالقوه فاجعه بار را برای آن کشور به همراه خواهند داشت. در ادامه به پنج سناریوی عجیب و محتمل در این باره خواهیم پرداخت:

۱- ممکن است یک تساوی در آرای الکترال یا کالج انتخاباتی وجود داشته باشد: در میان تحلیلگران سیاسی اتفاق نظر کلی وجود دارد که برنده ریاست جمهوری ۲۰۲۴ توسط هفت ایالت نوسانی تعیین می‌شود که مجموعا ۹۳ رای الکترال دارند: جورجیا (۱۶ رای)، کارولینای شمالی (۱۶)، پنسیلوانیا (۱۹)، میشیگان (۱۵)، ویسکانسین (۱۰)، نوادا (۶) و آریزونا (۱۱). یک نامزد ریاست جمهوری برای پیروزی به ۲۷۰ رای از ۵۳۸ رای الکترال نیاز دارد. بنابراین، اگر دو نامزد هر کدام ۲۶۹ رای کسب می‌کنند به تساوی دست می‌یابند. آبا این امر امکان رخ دادن خواهد داشت؟ بله، اما از زمان تصویب دوازدهمین متمم قانون اساسی ایالات متحده در سال ۱۸۰۴ میلادی که روش انتخاب رئیس جمهور و معاون رئیس جمهور را اصلاح کرد تنها انتخابات ۱۸۲۴ هیچ برنده‌ای در کالج انتخاباتی نداشت. با توجه به الگو‌های رای گیری فعلی تحلیلگران تصور می‌کنند جو بایدن رئیس جمهور فعلی با احتمال داشتن ۲۲۶ رای الکترال وارد انتخابات می‌شود در حالی که دونالد ترامپ ۲۱۹ رای دارد و در نهایت ۹۳ رای ایالت‌های نوسانی هستند که برنده را تعیین می‌کنند. اگر بایدن پیروز شود و برای مثال ارای الکترال کارولینای شمالی، جورجیا و آریزونا را از آن خود سازد، اما در مقابل ترامپ نیز ارای میشیگان، پنسیلوانیا، ویسکانسین و نوادا را تصاحب کند هر دو ۲۶۹ رای الکترال کسب می‌کنند. در سناریویی دیگر اگر بایدن آرای الکترال ویسکانسین، نوادا، جورجیا و آریزونا را از آن خود سازد و ترامپ برنده آرای پنسیلوانیا، کارولینای شمالی و میشیگان شود باز هم نتیجه ۲۶۹ رای مساوی بود.

۲- نامزد سوم می‌تواند نتیجه انتخابات را تغییر دهد: رابرت اف کندی جونیور نامنزد سوم که بیش‌ترین صحبت در مورد او مطرح شده مستقل است. علاوه بر این، "جیل استاین" نامزد حزب سبز در انتخابات سال ۲۰۱۶ دوباره به دنبال نامزدی به نمایندگی از حزب سبز است و "کورنل وست" مستقل و احتمالا یک نامزد حزب لیبرتارین نیز در عرصه رقابت انتخاباتی حضور خواهند داشت. نامزد‌های سوم یا حزب ثالث برای ورود نام شان به برگه رای هر ایالت فرآیندی را طی می‌کنند. در حال حاضر نام کندی صرفا در فهرست نامزد‌ها برای رای گیری هاوایی، میشیگان، یوتا حضور دارد، اما کارزار کندی اعلام کرده که در شش ایالت دیگر در فاصله‌ای نزدیک با نامزد‌های دیگر قرار دارد. سه ایالت از ایالت‌های ذکر شده میشیگان، کارولینای شمالی و نوادا می‌باشند که ایالت‌های نوسانی هستند. کندی و استاین می‌توانند آرای بیش تری نسبت به حاشیه پیروزی برای بایدن یا ترامپ در یک یا چند مورد از این ایالت‌ها به دست آورند. این وضعیت به طور مشابه پیش‌تر رخ داده بود زمانی که رقابت انتخابات ریاست جمهوری سال ۲۰۰۰ میلادی به فلوریدا رسید. جورج دبلیو بوش با ۵۳۷ رای از "ال گور" معاون رئیس جمهور پیشی گرفت. با این وجود، رالف نادر نامزد حزب سبز ۹۷۴۸۸ رای در فلوریدا به دست آورد. اگر نادر در رقابت حضور نداشت اکثر حامیان او به ال گور رای می‌دادند یا در خانه باقی می‌ماندند و احتمالا ال گور پیروز می‌شد.

تازه‌ترین نتیجه نظرسنجی Real Clear Politics نشان می‌دهد که کندی بین ۷ تا ۹ درصد آرا را در چهار ایالت جورجیا، میشیگان، پنسیلوانیا و ویسکانسین کسب کرده است. با این وجود، تفاوت در نتایج نظرسنجی‌ها در این باره که حضور کندی بیش‌تر به بایدن آسیب وارد خواهد ساخت یا ترامپ دیده می‌شود. نکته این است که کندی و شاید استاین می‌توانند باعث تاثیرگذاری در شانس بُرد برای نامزد برنده در یک یا چند ایالت شوند.

۳- رای دهندگان "بی وفا" می‌توانند نتیجه را تغییر دهند: در ۴۸ ایالت انتخاب کنندگان به نامزدی رای می‌دهند که برنده ایالت مربوطه خود شده است. دو ایالت دیگر می‌توانند رای را تقسیم کنند. با این وجود، انتخاب کنندگان اصطلاحا "بی وفا" بوده و هستند که به شخصی غیر از برنده ایالت خود رأی داده اند. این اتفاق در طول تاریخ انتخابات امریکا رخ داده است از جمله برای ده نفر (دو جمهوری خواه و هشت دموکرات) در جریان انتخابات ۲۰۱۶ میلادی. سی و سه ایالت از انتخاب کنندگان خود می‌خواهند که به برنده ایالت رای دهند در حالی که ۱۷ ایالت به آن‌ها اجازه می‌دهند رای خود را تغییر دهند، اما ممکن است مجازاتی را برای این منظور اعمال کنند. از میان ایالت‌های نوسانی جورجیا و پنسیلوانیا هیچ قانونی برای منع انتخاب کنندگان بی وفا از رای دادن ندارند در حالی که میشیگان آرای تغییر یافته انتخاب کنندگان بی وفا را شمارش می‌کند. بنابراین، ممکن است در یک تساوی ۲۶۹ رای یک یا چند انتخاب کننده بی وفا بتوانند رای متفاوتی از ایالت خود به صندوق بیندازند و شمارش شود بنابراین آن رای تعیین کننده خواهد بود که کدام نامزد برنده انتخابات است. برخی ممکن است به یاد داشته باشند که "مارتین شین" بازیگر در سال ۲۰۱۶ در آگهی‌ای ظاهر شد و انتخاب کنندگان ترامپ را ترغیب به انجام آن کار کرد.

۴- مجلس نمایندگان ممکن است برنده ریاست جمهوری را تعیین کند: اگر هیچ یک از نامزد‌های ریاست جمهوری ۲۷۰ رای الکترال یا تعداد آرای بیش تری را کسب نکند انتخابات به مجلس نمایندگان منتقل می‌شود جایی که هر ایالت دارای یک رای است. در حال حاضر، جمهوری خواهان مجلس نمایندگان ایالات بیش تری نسبت به دموکرات‌ها را کنتنرل می‌کنند. در نتیجه، در صورتی که آن سناریو عملی شود ترامپ احتمالا برنده خواهد شد. با این وجود، رای گیری نه در مجلس با ترکیب فعلی بلکه در مجلسی که در ژانویه سال ۲۰۲۵ میلادی سوگند یاد می‌کند انجام خواهد شد. مجلس نمایندگان ممکن است در سال آینده تحت کنترل دموکرات‌ها درآید حتی اگر ایالت‌های بیشتری تحت رهبری جمهوری خواهان باشند.

۵- سنا ممکن است معاون رئیس جمهور را به عنوان برنده تعیین کند. بر اساس متمم دوازدهم سنا به معاون رئیس جمهور رای می‌دهد چرا که هر ۱۰۰ سناتور یک حق رای دارند. در حال حاضر سنا توسط دموکرات‌ها کنترل می‌شود، اما ممکن است سال آینده تغییر کند، زیرا تعداد سناتور‌های دموکرات بسیار بیش تری نسبت به جمهوری خواهان در انتخابات حضور دارند. با این وجود، اگر سنا در سال ۲۰۲۵ به طور مساوی ۵۰ به ۵۰ تقسیم شود "کامالا هریس" معاون فعلی، به عنوان رئیس سنا تا زمان تحلیف رای تعیین کننده را خواهد داد. آیا او رای برنده را برای خودش به صندوق می‌اندازد که منجر به ریاست جمهوری یک رئیس جمهور جمهوری خواه و یک معاون دموکرات خواهد شد؟

مطمئنا امکان تحقق تمام سناریو‌های ذکر شده بعید به نظر می‌رسد، اما دست کم می‌توان گفت امکان آن هر چند اندک، اما وجود دارد. با توجه به این که این انتخابات امریکا تاکنون نتای عجیب کم نداشته نمی‌توانید احتمالات ذکر شده را رد کنید.

منبع: هیل