به نقل از «ایسنا»

مدرسه بزرگ‌ترین آرزوی کودکان دست فروش

تاریخ انتشار: ۷ فروردین ۱۴۰۱ | کد خبر: ۳۴۶۵۷۷۹۹

ایسنا/قم دو نفر از کودکان کار در گفت‌وگو با خبرنگار ایسنا، از مدرسه رفتن به عنوان بزرگ‌ترین آرزوی خود یاد کردند.

در قوانین شرعی و عرفی به فردی که به بلوغ نرسیده باشد، کودک گفته می‌شود و سن بلوغ برای پسر 15 سال و برای دختر 9 سال است.

اما در امور مختلفی ازجمله مبادلات مالی و خرید و فروش، شرکت در انتخابات، استخدام در ادارات دولتی، دریافت گذرنامه و .

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

.. سن بلوغ برای افراد ملاک نبوده و افراد زیر 18 سال از این اقدامات محروم هستند.

از نظر سازمان بین المللی کار نیز آن دسته از فعالیت‌های اقتصادی کودکان که موجب آسیب رسیدن به سلامت جسمی، روانی، اخلاقی یا اجتماعی آن‌ها شود، کار کودک است.

متاسفانه در سالیان اخیر شاهد رشد و افزایش کودکان کار در کشور و قم هستیم که البته شرایط نامساعد اقتصادی، تورم و گرانی‌های افسار گسیخته در این امر بی‌تاثیر نیستند.

در قم کافیست یک ساعت وقت برای گشتن در برخی محلات بگذاریم تا از نزدیک با بچه‌های قد و نیم قدی که سر چهارراه‌ها مشغول فروش گل و آدامس و جوراب و از این قبیل اجناس هستند، آشنا شویم.

خبرنگار ایسنا گفت‌وگویی با دو نفر از این کودکان کار داشته است که در ادامه شما را به خواندن آن دعوت می‌کند:

ایسنا: سلام میشه خودتون رو معرفی کنید بچه‌ها؟

-سلام، من فرزاد 9 ساله و خانواده‌مان 9 نفر هستیم که باهم زندگی می‌کنیم.

- سلام من ‌هم فاطمه 8 ساله و دختردایی فرزاد هستم که خانواده ما هم 7 نفره هستیم و هر دو اصالتا اهل افغانستان هستیم.

ایسنا: شغل پدراتون چیه بچه‌ها؟

فرزاد: پدر من ضایعات جمع می‌کند، پدر فاطمه هم در یک رستوران ظرفشور هست.

ایسنا: چندساله در ایران و قم زندگی می‌کنید؟

فرزاد: خانواده ما از حدود 7 سالگی من به ایران و قم مهاجرت کرده‌اند.

فاطمه: اما، خانواده من چندماهی بیشتر نیست که به ایران آمده‌اند و پدر و مادرم در تهران و خودم خونه عمم زندگی می‌کنم.

ایسنا: فاطمه خانم شما چرا تهران نموندید؟

فاطمه: تهران برای دست‌فروشی خیلی خوب نیست، چون هم مبلغ خرید کم است و هم اینکه بهزیستی سخت‌گیرتر از قم هست.

ایسنا: بچه‌ها، یعنی بهزیستی قم سخت‌گیری نیست؟

فرزاد: من خودم چندباری توسط بهزیستی گیر افتادم و حدود یک ماهی نگه‌مون می‌دارن و بعد بر می‌گردیم دوباره و توی این مدت هم به ما کارهای مختلف آموزش می‌دن تا دست فروشی نکنیم.

ایسنا: خب چرا دست فروشی می‌کنید؟

فرزاد: خب مجبوریم کار کنیم، اگر کار نکنیم پولی دستمون رو نمی‌گیره و با خونه موندن هم اتفاق خاصی برامون نمیوفته.

ایسنا: تفریح دارید بچه‌ها یا فقط کار می‌کنید؟

فاطمه: بله، تمام بچه‌هایی که در خانه باهم هستیم جمعه‌ها کار نمی‌کنیم و باهم بازی می‌کنیم.

ایسنا: بچه‌ها بزرگ‌ترین آرزوتون چیه؟

فرزاد: خیلی دوست داریم درس بخونیم و به مدرسه بریم ولی چون هنوز کارت اقامت نداریم نمی‌تونیم مدرسه بریم، من آرزو دارم درس بخونم و وقتی بزرگ شدن پلیس بشم.

فاطمه: ما هم اگر کارت اقامت داشتیم خیلی اتفاقات بهتری برامون رقم می‌خورد، من هم دوست دارم درس بخونم تا دکتر بشم.

ایسنا: خب چرا برای کارت اقامت اقدام نمی‌کنید؟

فرزاد: پدرم چندباری برای گرفتن کارت اقامت مراجعه کرده است ولی بهش گفتند که هر وقت سامانه باز شود می‌توانید کارت اقامت بگیرید.

ایسنا: درآمدتون چقدر هست بچه‌ها؟

فرزاد: ما ستا برادر هستیم که با فاطمه 4 نفری در این چهارراه دست فروشی می‌کنیم و حدودا روزی 500 هزار تومان درآمد داریم که حدودا 400 هزار تومان آن را هر روز آدامس می‌خریم که فرداش بفروشیم.

این تنها چندخط از گفت‌وگو با کودکان کار است، کودکانی که خیلی زود از سن کودکی و بازی‌های خود گذر کردند و از زندگی فقط و فقط کار کردن در زیر آفتاب و باران نصیب‌شان شده است.

اوج آرزوی این کودکان تحصیل و به مدرسه رفتن است که یکی از مانع‌های اصلی درس خواندنشان نداشتن کارت اقامت است.

اگر به هر دلیلی این کارت و اجازه تحصیل به این کودکان داده نمی‌شود، تنها این‌ها هستند که بدون هیچ گناهی درحال نابود شدن هستند؛ هیچ کس نمی‌تواند تضمین دهد که این کودکان از نظر هوشی ضریب پایینی دارند و نمی‌توانند در آینده جزو نوابغ باشند و اگر ما در هر مسئولیتی مانعی برای آن‌ها باشیم هیچ وقت نباید خودمان را ببخشیم.

این کودکان بجای اینکه از صبح تا غروب در گرما و سرما در خیابان دست فروشی کنند، باید با هم سن و سال‌های خود بازی کرده و در مدرسه باشند؛ چراکه انسان باید در هر دوره از سن خود متناسب با همان زندگی کند.

البته از دیگر آسیب‌هایی که خیابان برای این کودکان می‌تواند داشته باشد نیز نباید غفلت کنیم، آسیب‌هایی چون اسیر شدن در دام اعتیاد، افزایش سطح فقر در جامعه، افزایش بی‌سوادی و ...، شاید اگر زمینه لازم برای درس خواندن این کودکان فراهم شود، بتوانیم علاوه بر جلوگیری از مشکلات فوق، شاهد کشف استعدادهای جدیدی در عرصه‌های مختلف باشیم.

انتهای پیام

منبع: ایسنا

کلیدواژه: استانی اجتماعی کودکان کار و خیابانی دستفروشی کودکان کار کارت اقامت دست فروشی بچه ها

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.isna.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایسنا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۴۶۵۷۷۹۹ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

دومینوی آسیب‌ها با میکاپ دختربچه‌ها

پربازدید شدن ویدئوهایی از آموزش میکاپ برای دختران زیر ۱۰ سال در شبکه‌های‌اجتماعی بهانه‌ای شد تا از پاسخ والدین در برابر چنین خواسته‌هایی بگوییم. - اخبار رسانه ها -

به گزارش گروه رسانه‌های خبرگزاری تسنیم، امروزه جوامع بشری تغییرات‌اجتماعی و رشد فرهنگ مصرفی فزاینده‌ای را تجربه می‌کنند که بخشی از آن به زیباسازی چهره و بدن افراد برمی‌گردد. در این حوزه آرایش صورت در بین دختران جوان عمومیت و رواج زیادی یافته است به‌ویژه که سن آرایش پایین‌تر آمده و گاهی شاهد کودکان کم سن‌و‌سالی هستیم که در مجالس و مهمانی‌ها نه تنها چهره خود را آرایش می‌کنند بلکه آموزش آن را در اختیار کاربران زیادی در فضای‌ مجازی قرار می‌دهند. علاقه به استفاده از لوازم‌آرایش توسط کودکان به‌ویژه دختران زیر 7 سال از جمله نگرانی‌های بسیاری از خانواده‌هاست و مشکل اصلی زمانی پیش می‌آید که والدین نمی‌دانند در مقابل این خواسته و کنجکاوی فرزندشان چه پاسخی بدهند و چطور با او و خواسته‌اش برخورد کنند. در ادامه، نکاتی در همین باره مطرح خواهد شد.

اصلی‌ترین علل علاقه دختربچه‌ها به آرایش

ابتدا باید علت علاقه کودک به این امر را جویا شویم. شاید بخش اعظمی از توجه کودکان به لوازم آرایشی ناشی از کنجکاوی آن‌ها برای کشف محیط پیرامون‌شان باشد. همچنین کودکان در انتهای سال‌های 5 و 6 سالگی نسبت به تفاوت‌های جنسیتی خود با افراد بالغ حساس‌تر شده و کنجکاوی‌های جنسی آن‌ها در حال شکل‌گیری است. بنابراین در صورت دیدن منظره آرایش کردن اطرافیان خود به این مسئله حساس شده و کنجکاوی و علاقه بیشتری را نشان می‌دهند. شایان ذکر است که این توجه مختص کودکانه دختر نبوده بلکه پسران هم نسبت به این امر کنجکاوی و علاقه نشان می‌دهند اما بسیاری از متخصصان منع کودک را از این امر اشتباه می‌دانند و معتقدند ممانعت در برابر خواسته‌ها و علائق در دوران کودکی منجر به افزایش فزاینده آن در دوره نوجوانی و بزرگ سالی خواهد شد. تقلید از بزرگ ترها، حس کنجکاوی، تشویق کودک به آرایش‌کردن از علل مهم علاقه کودک به آراستن چهره خود است.

اهمیت فراوان اولین واکنش والدین

این که اولین بار چگونه با این علاقه کودک برخورد شود بسیار مهم است، بنابراین اولین برخوردهای والدین نباید ایجاد تنش کند و او را نسبت به این امر کنجکاوتر کند. به جای هیجانی کردن فضا و ایجاد تنش و کشمکش، بدون تندروی‌های بی‌مورد باید از لجبازی‌ها و کنجکاوی‌های کودک بکاهیم و از عوارض آرایش‌کردن کودک پیشگیری کنیم.

پیامدهای تلخ آرایش‌کردن کودکان

از مهم‌ترین پیامدهای آرایش کردن کودکان می‌توان به این موارد اشاره کرد: 1- آرایش کودک به‌تدریج عزت‌نفس و اعتمادبه‌نفس او را کاهش می‌دهد چراکه پس از مدتی که به آرایش‌کردن عادت کند، نسبت به چهره واقعی خود احساس خوبی نخواهد داشت و بدون آرایش در محیط بیرون حاضر نخواهد شد. 2- مواد آرایشی به دلیل وجود مواد شیمیایی ممکن است تاثیراتی در بیش فعالی کودکان بگذارد.3- آرایش کردن می‌تواند منجربه خود بزرگ‌بینی و غرور کاذب کودک شود. 4-کودک وقتی را که می‌بایست صرف بازی کند به آرایش کردن می‌پردازد. 5- ذهن کودک درگیر مقایسه خود با بزرگ سالان می‌شود و از گروه هم سال فاصله می‌گیرد و باعث تنها ماندن وی می‌شود. 6- موجب تمایل به تغییرات چهره و عمل زیبایی در بزرگ سالی خواهد شد. 7-آرایش کردن منجر به داشتن الگویی نامناسب در ذهن کودک خواهد بود. 8- پوست کودکان لطیف و حساس بوده؛ بنابراین لوازم آرایش ممکن است عوارض جانبی زیادی را برای آن‌ها ایجاد کند.

راهکارهای پیشگیری از ترغیب دختربچه‌ها به آرایش‌

1- تا حد امکان در مقابل کودکان آرایش نکنید و تا سن معینی آن‌ها را به آرایشگاه‌های بزرگ‌سالان نبرید.

2- لوازم آرایش خود را از دسترس کودکان دور نگه دارید.

3- کودک را با خود به مراکز خرید لوازم آرایش نبرید چراکه تماشای رنگ‌های متنوع در مراکز فروش جذابیت لوازم‌آرایشی را برای کودک افزایش می‌دهد.

4- در حضور کودک در مورد چهره‌آرایی و آرایش کردن کمتر صحبت کنید و از تماشای فیلم‌هایی با تصاویری در این مورد خودداری کنید.

5- در صورت مشاهده استفاده از لوازم آرایش توسط کودک یا درخواست او برای این کار به هیچ عنوان واکنش شدید از خود نشان ندهید، زیرا این کار ممکن است کنجکاوی و لجبازی یا علاقه او را تشدید کند.

6- با توجه به سن کودک به او بفهمانیم که آرایش کردن مناسب او نبوده و ممکن است به سلامت او آسیب برساند.

7- به او بگویید که این کار مختص بزرگ‌سالان است و دنیای زیبای کودکی را برای وی جذاب‌تر کنید.

8- اگر نتوانستید با ملایمت او را منصرف کنید به او اجازه دهید یک بار آن هم در مقادیر کم این کار را انجام دهد ولی حتماً از وسایلی استفاده کند که بی‌خطر بوده و از حداقل مواد شیمیایی تشکیل شده باشد.

9- از چهره آرایش کرده او ابراز خوشحالی و رضایت نکنید و باعث نشوید که به این نتیجه برسد که من زشتم و مادر و پدر وقتی آرایش دارم بیشتر مرا دوست دارند و من زیباتر به نظر می‌رسم. 

منبع: خراسان

انتهای پیام/