به نقل از «باشگاه خبرنگاران»

تعیین حد و حریم بیش از ۳۹۶ کیلومتر از رودخانه های کردستان

تاریخ انتشار: ۱۱ فروردین ۱۴۰۱ | کد خبر: ۳۴۶۸۰۷۶۶

آرش آریانژاد گفت: این کار در راستای اجرای ماده ۲ قانون توزیع عادلانه آب و همچنین ماده ۳ آیین نامه مربوط به نحوه تعیین بستر و حریم رودخانه‌ها و مسیل‌های مصوب آبان سال ۱۳۷۹ و در حوزه شهرستان‌های سنندج، سقز، مریوان، کامیاران و دیواندره انجام شده است.

مدیر عامل شرکت آب منطقه ای کردستان گفت: در شهرستان سنندج رودخانه قشلاق حد فاصل پلیس راه کرمانشاه به سد ژاوه ۲۷ کیلومتر، در رودخانه کوله دیواندره ۱۲ کیلومتر و رودخانه‌های بیار، زرینجوب و الک در کامیاران به ترتیب هشت کیلومتر، ۱۱ کیلومتر و ۵.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

۸ کیلومتر تعیین بستر شد.

او می گوید:حریم و بستر هشت کیلومتر از رودخانه گاران در مریوان تعیین شده،در شهرستان سقز نیز۲۰ کیلومتر از حریم رودخانه سیمینه رود بالادست روستای غلامعلی تا پایین دست روستای بیگ اویسی ۲۰ کیلومتر و ۱۵ کیلومتر بالادست روستای قازانتا و اتصال به شاخه اصلی مشخص شده است.

به گفته آریانژاد: ۱۸ کیلومتر از رودخانه تموته (سقز و بانه)، ۲ کیلومتر از رودخانه تموته سقز و ۲۲ کیلومتر از رودخانه تموغه همان شهرستان، ۵.۷ کیلومتر از رودخانه پارسانیان سقز، ۴۳ کیلومتر از رودخانه قمچقای بیجار، ۲۹ کیلومتر از رودخانه شیخ بشارت و ۱۴ کیلومتر از رودخانه گوزن بیجار، از دیگر مواردی است که تعیین حریم و بستر شدند.

مدیر عامل شرکت آب منطقه‌ای  کردستان  گفت: ۴.۵۵ کیلومتر از رودخانه ایلانی محدوده داخل شهر بیجار تعیین بستر شده لومتر از رودخانه اوزون دره بیجار، ۶۴ کیلومتر رودخانه تلوار محدوده روستای سلامت آباد تا اتصال رودخانه دلک، ۱۰.۷ کیلومتر از رودخانه تلوار بالادست روستای دلک تا پایین دست آسیاب جوب و ۱۴.۵ کیلومتر رودخانه تلوار محدوده بالادست روستای علی آباد لوچ تا پایین دست تازه آباد گاومیشان تعیین حریم و بستر شده‌اند.

او می گوید:کشاورزان و بهره‌برداران معترض به تعیین حریم رودخانه‌های ذکر شده، می‌توانند تا پایان فروردین اسناد و مدارک خود را تا به این شرکت ارائه کنند تا در کمیسیون مربوطه بررسی شود.

آریانژاد گفت: تاکنون حریم حدود یک هزار و ۱۰۰ کیلومتر از رودخانه‌های استان نهایی شده و حدود ۵۰۰ کیلومتر دیگر نیز در حال نهایی شدن است.

باشگاه خبرنگاران جوان کردستان سنندج

منبع: باشگاه خبرنگاران

کلیدواژه: بستر رودخانه ها کردستان کیلومتر از رودخانه بالادست روستای

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.yjc.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «باشگاه خبرنگاران» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۴۶۸۰۷۶۶ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

گفت‌و‌گو با مردی که برای نجات جان دختر بچه‌ای وارد رودخانه خروشان شد

چند روزپیش ودربحبوحه بازندگی وجاری شدن سیلاب شدید دربرخی استان‌های‌کشور، فیلمی درفضای مجازی منتشرشد که نشان می‌داد جوانی از اهالی روستای مزن زمین شهرستان سرباز دراستان سیستان وبلوچستان، بدون توجه به شدت جریان آب وارد یک رودخانه عمیق شد و تلاش‌کرد تا بسته حاوی اقلام پزشکی را به دختربچه مجروحی برساند که در چند قدمی مرگ بود.

سلیم گهرام‌زهی، دهیار جوان ۳۳ساله روستای مزن زمین است که به دل خطر زدتاجان دختربچه را ازمرگ نجات دهد. روز حادثه سحر درخانه بود که کف پایش دراثر برخورد با خرده‌شیشه‌های شکسته لیوان برید و خونریزی‌کرد. او مبتلا به بیماری تالاسمی بود وباوجود این‌که اهل خانه سعی‌کردند بااستفاده ازپارچه خونریزی رامتوقف کننداماخون بند نیامد. آن‌طور که گهرام‌زهی توضیح می‌دهد، روستای آنها خانه بهداشت و درمانگاه ندارد و با بند نیامدن خونریزی پای دختربچه، یکی از اقوام او که در درمانگاه و به صورت تجربی بخیه زدن را از پزشکان یاد گرفته بود به سلیم‌گفت به اورژانس روستای علی‌آباد برود و باند استریل، سرم شست‌وشو و بی‌حس‌کننده بیاورد تا پای دختربچه را بخیه بزند.

به گفته او، اگر خونریزی ادامه پیدا می‌کرد، ممکن بود دختربچه جان خود را از دست بدهد. گهرام‌زهی همراه یکی ازدایی‌های سحر به روستای علی‌آباد رفتند وازاورژانس این روستا اقلام پزشکی را گرفتند. زمان بازگشت به روستا اماشرایط بحرانی بود. رودخانه سرباز به‌شدت طغیان‌کرده و سیلابی شده بود: «موقع برگشت و به خاطر پیاده‌روی چندساعته حسابی خسته بودیم. ساعت ۵ بعدازظهر بود و برگشت‌مان چند ساعت زمان می‌برد. نباید زمان را از دست می‌دادیم و جان دختربچه در خطر بود. درحالی‌که بسته لوازم پزشکی دستم بود با دو نفر از اقوام تصمیم گرفتیم دست همدیگر را بگیریم و از رودخانه رد شویم. کمی جلوتر رفتیم، اما آن دو نفر ترسیدند.

آن لحظه به تنها چیزی که فکر می‌کردم، نجات جان سحر بود. چون خودم هم یک دختربچه حدودا دوساله دارم. رودخانه بیش از۷-۶ هفت متر عمق داشت و خطرناک بود. به همراهانم گفتم من می‌روم، هرچه باداباد. بسته لوازم پزشکی را بالای سرم گرفتم و وارد آب شدم. امواج رودخانه قوی بود. سعی‌کردم تعادلم را در آب حفظ کنم، اما جریان سیلاب اجازه نمی‌داد. هرچه تلاش می‌کردم پایم را به کف رودخانه برسانم، نمی‌شد و اصلا انگار کفی وجود نداشت. آب به‌شدت عمیق بود.۱۰دقیقه وحدود۳۰۰ متر در رودخانه با امواج آب درگیر بودم تا جایی‌که ۳-۲ سه بار به طور کامل زیر آب رفتم و چیزی به غرق‌شدنم نمانده بود.

 لوازم پزشکی خیس شده بود، اما باید همان را به روستا می‌رساندم. بعد از مدتی خودم را به قسمت کم‌عمق رودخانه رساندم تا کمی استراحت کنم. به‌شدت خسته بودم و به تجدید قوا نیاز داشتم. چند دقیقه داخل آب استراحت کردم و وقتی خستگی‌ام کمی رفع شد، دوباره شنا کردم و مسیر بی‌خطر برای خروج از رودخانه را پیدا کردم.» بعد از بازگشت به روستا، گهرام‌زهی وسایل پزشکی را برای بخیه زدن به دست فامیلش رساند: «باند و گاز استریل خیس شده و قابل استفاده نبود و برای همین از مدرسه و نانوایی باند تمیز پیدا کردیم. چون الکل نداشتیم، بعد از شست‌وشوی ابزار پزشکی با سرم شست‌وشو با کمک هم ۱۳بخیه به پای سحر زدیم.

بعد ازسه روز اورا به بیمارستان ایرانشهر بردیم و در بیمارستان گفتند بخیه‌ها خوب زده شده است، اما چون خطر عفونت وجودداشت، پزشک بخیه‌هایی که زده بودیم را بازکرد و پس از ضدعفونی کردن، محل زخم را دوباره بخیه زد. با این‌که کارم خطرناک بود، اما پشیمان نیستم و خوشحالم‌که آن دو نفر وارد رودخانه نشدند، چون ممکن بود جان‌شان به خطر بیفتدوسیلاب آنها را ببرد.» گهرام‌زهی از نبود امکانات درمانی در روستای‌شان گله‌مند است و می‌گوید، چون درمانگاه وحتی خانه بهداشت هم نداریم، اگر کسی بیمار شود یا مادر باردار داشته باشیم، همه امیدمان به خداست و چیزی نداریم که دل‌مان به آن خوش باشد.

منبع: جام جم

باشگاه خبرنگاران جوان وب‌گردی وبگردی