خطرات گشت و گذار زیاد کودکان در فضای‌مجازی
تاریخ انتشار: ۱۱ فروردین ۱۴۰۱ | کد خبر: ۳۴۶۸۳۵۸۸
با توجه به اینکه کودکان به طور مستقیم و غیرمستقیم تحت‌تاثیر رفتار‌های والدین و بزرگسالان قرار دارند و همچنین تغییرشکل شیوه آموزش در دوران کرونا و آموزش مجازی باعث شده آنها تحت تاثیر چنین تغییراتی قرار بگیرند.
این روز‌ها به و به خصوص هنگام تعطیلات سال نو، کودکان هم مانند بسیاری از بزرگسالان بیشتر وقت خود را در فضای مجازی و گوشی‌های همراه خود می‌گذرانند؛ انگار بسیاری از ما به این گونه وقت‌گذرانی‌ها اعتیاد پیدا کرده‌ایم.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
وقتی عادت شکل می‌گیرد
دکتر لیلا محمدی، روان‌شناس و مشاور در مورد شکل‌گیری عادت و اعتیاد به آن می‌گوید: «در سال‌های اخیر که کودکان به دلیل شیوع بیماری کرونا نتوانسته‌اند به مدرسه بروند و با دوستان خود ارتباط زیادی داشته باشند، در بسیاری موارد ارتباط با همکلاسی‌ها و همچنین آموزش آنها وابسته به فضای مجازی، گوشی‌های همراه یا لپ تاپ‌شان شده است.
بیشتر آنها به این گونه فضا‌ها خو گرفته و به آن وابسته شده‌اند؛ درست همان‌گونه که هنگام رفتن به مدرسه به معلمان خود وابسته می‌شدند.»
تعطیلات نوروزی هم مزید بر علت شده و، چون وقت بیشتری دارند ترجیح می‌دهند از طریق گوشی همراه یا لپ تاپ شان ساعات زیادی را در کانال‌ها و گروه‌های مختف مجازی به سر ببرند.
بی‌نظمی
به گفته این روان‌شناس از آنجایی که این گونه فضا‌ها آزادی زیادی در اختیار بچه‌ها قرار میدهد؛ به همین خاطر باعث می‌شود نظم و انضباط کمتری هم داشته باشند.
توجه داشته باشیم بچه‌ها قبلا در ساعت مشخصی در کلاس مشارکت و حضور فیزیکی داشتند، ضمن آنکه معلم هم کنترل بیشتری بر آنها داشت. اما در فضای مجازی به طور کلی قوانین محدودتر می‌شود.
محدود شدن قوانین هم باعث می‌شود بچه‌ها بیشتر به دنبال تمایلات و علایق خود در فضای مجازی بگردند و پدر و مادر‌ها هم خیال‌شان راحت باشد که فرزندان‌شان در حال درس خواندن و انجام تکالیف‌شان هستند.
آرامش و لذت غیرواقعی
به گفته محمدی، احساس ناامیدی و کسالت ناشی از نداشتن برنامه‌ریزی، تعطیلات طولانی و ماندن زیاد در خانه هنگام تعطیلات در نهایت باعث پناه بردن به فضای مجازی و اعتیاد به ابزارهای الکترونیکی برای همه ما و همچنین کودکان می‌شود.
به این ترتیب ابزاری که باید از آن برای دریافت اطلاعات، کسب آگاهی بیشتر در زمینه‌های مختلف استفاده کرد و آرامش بیشتری داشت تبدیل به وسیله‌ای می‌شود که لذت کاذب و آرامش مقطعی با خود به دنبال می‌آورد. ضمن آنکه تمام وقت ما را هم به خود اختصاص میدهد؛ بنابراین نوعی وابستگی به همراه می‌آورد که معمولا فکر کنار گذاشتن و دور شدن از آن برای بسیاری از ما حتی کودکان و دانش‌آموزان نیز ایجاد دلهره و اضطراب می‌کند؛ تا حدی که احساس نوعی ترس و حتی پوچی با خود به دنبال می‌آورد.
اگر دور شدن از گوشی‌های همراه، تبلت یا لپ‌تاپ چنین احساساتی در شما و فرزندان تان ایجاد می‌کند و حتی از فکر آن هم مضطرب می‌شوید، می‌توان گفت که در واقع شما به نوعی به چنین ابزاری معتاد شده‌اید.
درمان و آگاهی
به گفته این مشاور با توجه به اینکه در چنین شرایطی جدا کردن کودکان از گوشی‌هایشان معمولا برای آنها ترس و اضطراب ایجاد می‌کند؛ والدین باید با خلاقیت بیشتری به دنبال راهکار و روش‌هایی برای درگیر شدن بچه‌ها به تفریحات و فعالیت‌های جسمانی، ورزشی و همچنین انجام تکالیف درسی‌شان باشند.
به‌این‌ترتیب، دانش‌آموزانی که در حال حاضر از درس هایشان عقب افتاده‌اند می‌توانند زودتر این عقب افتادگی‌ها را جبران کنند.
اولین گام، توجه به درس‌های گذشته است تا دانش‌آموز بتواند به تدریج با مفاهیم اولیه در هر درس آشنا شود. در این مراحل، پدر و مادر‌ها باید بر چگونگی طی مراحل یادگیری فرزندان شان نظارت مستقیم و غیرمستقیم داشته باشند.
البته گاهی برنامه‌ریزی برای جبران عقب افتادگی‌های قبلی چندان هم ساده نیست و در صورت لزوم باید از نظر متخصصان و مشاوران استفاده کرد.
منبع: همشهری آنلاین
باشگاه خبرنگاران جوان وبگردی وبگردیمنبع: باشگاه خبرنگاران
کلیدواژه: اعتیاد به اینترنت کودک و نوجوان فضای مجازی بچه ها
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.yjc.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «باشگاه خبرنگاران» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۴۶۸۳۵۸۸ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
پدر، مادر، ما متهمیم ...
وقتی در اتوبوس انسان‌هایی را می‌بینی که بعد از دوران پرتلاطم کرونا علیرغم مریضی هنوز با ماسک و دستمال بیگانه‌اند و با عدم رعایت خود ده‌ها نفر را در این شرایط سخت درگیر بیماری می‌کنند ، وقتی در کوچه تنگ ، با ماشین کنار می‌کشی تا ماشین روبرو بدون دردسر عبور کند و در ادامه نگاه طلبکارانه را دشت می‌کنی، وقتی در جشن چهارشنبه‌سوری ،به جای آتش بازی و جشن و شادی و استفاده از وسایل امن امروزی با مواد محترقه وحشتناک و خطرناک جشن تاریخی با فوت بیش از ۲۰ نفر و مشکلات بیمارستانی بیش از ۲۰۰۰ نفر را نظاره می کنی ، وقتی در عصر حاضر هنوز بنا به عدم رعایت بدیهیات و اصول اولیه بهداشت فردی باید با بوی نامطبوع و کثیفی بسوزی و بسازی ، وقتی در زندگی امروزی هنوز اصول اولیه آپارتمان نشینی را جانیفتاده می‌بینی ، وقتی توانایی و درک و فهم مردم از روابط متقابل در تمامی نقش‌ها را در مرز فاجعه رصد می‌کنی ، وقتی آمارهای فرهنگی ، اجتماعی را به گِل نشسته می‌بینی ، وقتی ...
چندی‌ست به رفتار و کردار عموم مردم بیشتر حساس و دقیق شده‌ام و گویی هرچه بیشتر دقیق می‌شوم عمق دردناک ماجرا بیشتر هویدا می‌شود.
آنچه می‌بینم چیزی جز زوال فرهنگی نیست. دیگر کار از معضلات بزرگ فرهنگی گذشته، مشکلات به عدم رعایت سطوح ابتدایی فرهنگ رسیده.هرچند دیدن این زوال در جامعه ایی که کتاب در آن تبدیل به کالای لوکس شود و خرید کتاب فراموش شود و لیست کتاب های پرفروشش هم بنا به محتوای کتاب برق شوقی در چشمت نمی اندازد، جامعه ایی که پرفروش ترین فیلم‌هایش فیلم های کمدی دم دستی هستند و فیلم های اخلاقی و فرهنگی حوصله دیده شدن نمی یابند ، جامعه ایی که کافه هایش از پاتوق بحث های روشنفکری به پاتوق بازی های مافیایی تغییر جهت داده ، جامعه ایی که از زنگ هنر و فرهنگ در ساختار آموزشی اش چیزی جز اسمی نمادین باقی نمانده ، جامعه ایی که اساتید دانشگاهی که الگوهای جذاب سنین جوانی هستند از تهی سرشار شده و چیزی به تعداد انگشتان دست از آنها باقی نمانده، جامعه ایی که رسانه اش خوراک فرهنگی تزریق نمی کند و بنا به شکاف عمیق کارسازی اش را از دست داده پیش بینی این وضعیت چندان عجیب نبوده و نیست.
قطعا نگاه ایده آل گرایانه ندارم و می دانم در هر جامعه ایی (حتی جوامع پیشرفته فرهنگی) هم فیلم های کمدی و تفریحات سرگرم کننده طرفداران خودش را دارد و همچنین آگاهم که بخشی از این تغییرات حاصل مناسبات و اقتضائات زندگی امروزه است اما صحبت از تناسب و تعادل است. وقتی تناسب و تعادل به کلی برهم خورد و فیلمها و صفحات و تفریحات دم دستی و سطحی فاصله ی کیلومتری با موارد تحلیلی و قابل تامل و فاخر می یابد نتیجه متفاوت و غم انگیز می شود.
آری، در هر جامعه‌ایی حاکمیت و دولت با فرهنگ‌سازی از طریق دو ابزار قدرتمند رسانه و فضای آموزشی که در دستانش است نقش اساسی ایفا می کند و برکمتر کسی پوشیده نیست که فرهنگ‌سازی در وهله اول وظیفه دولت و حاکمیت است تا با ابزارهای قدرتمندش فرهنگ سازی کند و جهت دهد و در ادامه نیز خانواده. اما وقتی در ساختار کلان این هدف را کم رنگ وکارکرد تاثیرگذاری اش را کم رمق می یابی، یا جهت دهی اش را جهت دهی مناسب تحلیل نمیکنی و خانواده را نیز به عنوان بازیگر فعال بعدی، به دلیل حضور در همین بستر اقتصادی فرهنگی در اکثر موارد غیرموثر و پیرو می یابی چه باید کرد؟
آیا باید ایستاد و این سقوط دهشتناک را نظاره کرد ؟ آیا همچون اقتصاد و ... کاری از دستمان برنمی آید؟
نقش افراد (به ویژه بنا به فراگیر شدن فضای مجازی ) در ریز موارد چه می شود؟
در این خصوص شاید نتوان در بُعد کلان کاری کرد و این فرصت بنا به موارد گفته شده در حیطه و توان ما نباشد یا در نگاه بدبینانه تر از دست رفته باشد و فرآیندی جدی تر و قوی تر و متفاوت تر برای احیایش نیاز باشد ، اما در خصوص ریز موارد و خرده فرهنگها نقش افراد کمرنگ نیست
اینکه در رانندگی اینچنینیم، اینکه بدیهیات بهداشتی اولیه را نمی دانیم، اینکه موارد ابتدایی آداب و معاشرت را بلد نیستیم ،اینکه با هنر رابطه نا آشناییم ، پای چیزی بیش از کمکاری دولت و حاکمیت در میان است..
به نظرم برخلاف اقتصاد و سیاست های کلان سیاسی که نمی‌توان در بعد فردی چندان کارساز بود، در بحث فرهنگی شاید بتوان تلنگر و جریانی ایجاد کرد. جریانی هرچند کوچک.
شاید در عصری که فضای مجازی محرومیت و محدودیت های دانستن و یادگیری را از بین برده و از طرفی هر صفحه مجازی خودش نقش یک بیلبورد را ایفا می کند ،عضویت در گروه‌های منتشر کننده مطالب مفید ، خواندن و بازنشر تلنگرهای فرهنگی در فضاهای مجازی مان می تواند خود به خود نقش موثری در بیداری ما و در ادامه، جامعه ایجاد کند. باید از فضای مجازی نه فقط در جهت خرید وسرگرمی و پُرکردن اوقات فراغت که گاها برای دِین فرهنگی مان بهره ببریم.
باید آستین ها را بالا زد، زوال فرهنگی با سرعتی عجیب در حال پیشروی ست . معضلی که تحملش از زوال اقتصادی و سیاسی به مراتب سخت تر است چرا که اگر دلخوشی و تکیه گاه فرهنگی مان هم از دست دهیم، تحمل بار اقتصادی ،سیاسی دیگر غیرممکن خواهد بود.
پس، از آنچه داریم برای آنچه می‌توانیم اصلاحش کنیم نهایت استفاده را ببریم.
همرفیق ،همشهری، همکار و هم میهنی عزیز ، حداقل با رعایت موارد اولیه فرهنگی و اضافه کردن چند پیجِ خوب ادبی، روان‌شناسی ، تحلیلی و اندیشه ایی به صفحات مورد علاقه خود و اضافه کردن عادت مطالعه روزنامه و کتاب خوب چرخه زوال فرهنگی را به سهم خود بشکن و در سال جدید از فضای مجازی ،درکنار استفاده کاری یا پُر کردن اوقات فراغت برای خواندن ، تامل کردن ،تغییر کردن و در ادامه بازنشر مسائل فرهنگی برای استفاده دیگر دوستان بهره ببر . ساده ترین و کمترین کارهایی که بدون هزینه یا با حداقلی ترین هزینه می توانیم انجام دهیم و جای هیچ بهانه جویی در آن نیست.
قصد شعار دهی های کلیشه ایی ندارم اما چاره ایی نیست، تا دیرنشده خانه تکانی فرهنگی کنیم و برای نجات تتمه بارقه های سوسو زننده فرهنگی بکوشیم.
که گر مراد نیابم به قدر وسع بکوشم
به راه بادیه رفتن به از نشستن باطل
*فعال اجتماعی
برای دسترسی سریع به تازه‌ترین اخبار و تحلیل رویدادهای ایران و جهان اپلیکیشن خبرآنلاین را نصب کنید. کد خبر 1903032
جزئیات جدید از دزدیده شدن دختر ۴ ساله کلاله‌ای؛ کارگر ۳۵ ساله قصد فروش یسنا را داشت