چگونه سلنیوم بدن خود را تامین کنیم؟
تاریخ انتشار: ۱۳ فروردین ۱۴۰۱ | کد خبر: ۳۴۶۹۱۲۳۴
به گزارش جام جم آنلاین، سلنیوم ماده تشکیل دهنده بیش از دو سلنوپروتئین است که نقش مهمی در باروری، متابولیسم هورمون تیروئید، ساختن DNA و حفاظت از بدن در برابر آسیب اکسیداتیو و عفونت دارد.
سلنیوم به دو شکل غیرآلی (سلنات و سلنیت) و آلی (سلنومتیونین و سلنوسیستین) وجود دارد که هر دو شکل می توانند منبع خوبی از آن باشند.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
خاک حاوی سلنیت و سلنات های غیرآلی است که در گیاهان انباشته می شوند و به اشکال آلی و عمدتا سلنوسیستین و سلنومتیونین و مشتقات متیلات تبدیل می شوند.
اکثر سلنیوم به شکل سلنومتیونین در بافت های حیوانی و انسانی یافت می شود که در آنها، این عنصر می تواند با آمینو اسید متیونین در پروتئین های بدن ادغام شود.
عضله اسکلتی محل نگهداری و ذخیره se است که تقریبا 28 تا 46درصد از کل se را بخود اختصاص می دهد.
سلنوسیستین و سلنیت شکسته شده و سلنید هیدروژن را تولید می کنند که این ترکیب نیز برای بیوسنتز سلنوپروتئین به سلنوفسفات تبدیل می شود.
رایجترین وسیله برای اندازه گیری وضعیت سلنیوم، تراکم se در سرم و پلاسماست. میزان se در خون و ادرار نشان دهنده جذب آن است.
از تجزیه میزان se موجود در مو یا ناخن می توان برای پیگیری میزان جذب این عنصر در بلندمدت برای چند ماه یا سال استفاده کرد. اندازه گیری میزان یک یا چند سلنوپروتئین (مثل گلوتاتیون پراکسیداز و سلنوپروتئین P) یک مقیاس کاربردی برای اندازه گیری وضعیت سلنیوم است.
مقدار 8 میکروگرم se یا بیشتر در سرم یا پلاسما در افراد سالم معمولا نیاز آنها به ساختن سلنوپروتئین را برطرف می کند.
سلنیوم را از چه طریقی تامین کنیم؟
مواد غذایی
مغزهای برزیلی، غذاهای دریایی و گوشت بافت های حیوانی از غنی ترین منابع هستند.
دیگر منابع شامل: گوشت عضلات، غلات صبحانه و سایر غلات و محصولات لبنی می باشند.
مقدار سلنیوم در آب آشامیدنی در اکثر مناطق جغرافیایی چندان قابل توجه نیست.
از منابع سلنیوم در رژیم غذایی آمریکایی ها می توان به نان ها، غلات، گوشت، مرغ و ماکیان، ماهی و تخم مرغ اشاره کرد.
مقدار سلنیوم در غذاهای گیاهی به مقدار آن در خاک و دیگر عوامل مثلPH خاک، مقدار مواد ارگانیک در خاک و شکلی از se که جذب گیاه می شود بستگی دارد.
در نتیجه میزان آن در غذاهای گیاهی بدلیل مکان جغرافیایی متغیر است مثلا طبق داده های سازمان کشاورزی امریکا، مغزهای برزیلی دارای 544 میکروگرم se هستند اما این مقدار در دیگر تحلیل ها متفاوت است.
میزان سلنیوم موجود در خاک بر مقدار آن در گیاهانی که حیوانات می خورند، تاثیر دارد بنابراین مقدار سلنیوم موجود در محصولات حیوانی نیز متفاوت است.
با این حال مقدار سلنیوم موجود در خاک تاثیر کوچکی بر سطح آن در محصولات حیوانی دارد تا غذاهای گیاهی، چون حیوانات میزان se موجود در بافت ها را از طریق مکانیسم هموستاتیک حفظ می کنند. به علاوه خوراک چهارپایان حاوی سطوح مشابهی ازse است.
مقدار سلنیوم توصیه شدهسن مرد زن باردار شیرده
از نوزادی تا 6 ماهگی 15 میکروگرم 15 میکروگرم
7 تا 12 ماهگی 20 میکروگرم 20 میکروگرم
1-3 سال 20 میکروگرم 20 میکروگرم
4-8 سال 30 میکروگرم 30 میکروگرم
9-13 سال 40 میکروگرم 40 میکروگرم
14-18 سال 55 میکروگرم 55 میکروگرم 60 میکروگرم 70 میکروگرم
19-50 سال 55 میکروگرم 55 میکروگرم 60 میکروگرم 70 میکروگرم
51 ساله به بالا 55 میکروگرم 55 میکروگرم
مکمل های غذایی
در مکمل های مولتی ویتامین و مولتی مینرال و به صورت مکمل تنها و اغلب به اشکال سلنومتیونین یا مخمر غنی شده با سلنیوم (رشد یافته در محیط غنی از سلنیوم) یا به صورت سلنیت سدیم یا سلنات سدیم در دسترس می باشد.
بدن انسان بیش از 90 درصد سلنومتیونین را جذب می کند اما فقط حدود 50 درصد از سلنیوم را از سلنیت بدست می آورد.
خطرات مصرف زیاد سلنیوم برای سلامتیاولین نشانه مصرف زیاد سلنیوم، احساس بوی سیر هنگام نفس کشیدن و طعم فلز در دهان می باشد. شایعترین علایم بالینی شامل: ریزش مو و شکنندگی ناخن می باشد. دیگر علایم شامل ضایعات پوستی و سیستم عصبی، تهوع، اسهال، راش های پوستی، دندان لکه دار، خستگی، تحریک پذیری و ناهنجاری های سیستم عصبی است.
منبع: پورطب
منبع: جام جم آنلاین
کلیدواژه: سلنیوم غذاهای دریایی غذاهای گیاهی
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت jamejamonline.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «جام جم آنلاین» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۴۶۹۱۲۳۴ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
اطلاعاتی جالب درباره جفت‌گیری عجیب‌ترین موجود جهان!
راز بقا: برای اولین بار، دانشمندان متوجه شدند که چگونه «خرس‌های آبی» از جمله سرسخت‌ترین موجودات روی کره زمین چگونه جفت خود را پیدا می‌کنند. نر و ماده این موجودات ریز و مقاوم تفاوت‌های آشکار اندکی دارند و همین امر باعث می‌شود نرها جفت خود را نتوانند فقط از دیدن دیدن پیدا کنند. محققان دریافتند که ماده‌ها ممکن است یک ماده شیمیایی آزاد کنند که نرها را اغوا کند.
به گزارش راز بقا؛ نرها به این ماده آزاد شده به شدت پاسخ دادند و به سمت ماده‌ها در محیط‌های آبی حرکت کردند. محققان در شماره نوامبر «مجله زیست شناسی تجربی» گزارش دادند که به نظر می‌رسد ماده‌ها اجبار مشابهی ندارند.
خرس‌های آبی که به دلیل ظاهر چاقشان به عنوان «خرس‌های آبی» نیز شناخته می‌شوند می‌توانند شرایط سخت را تحمل کنند. به عنوان مثال، آنها می‌توانند از قرار گرفتن در معرض ترکیبی از موقعیت‌ها مانند خلاء فضایی، تشعشعات کیهانی و اشعه فرابنفش جان سالم به در ببرند. بر خلاف برخی از حیوانات، «تاردیگریدهای» نر و ماده به سختی قابل تشخیص هستند. تفاوت اندازه وجود دارد، اما هیچ ویژگی ثانویه آشکاری وجود ندارد.
به همین دلیل مشخص نبود که بیش از ۱۳۰۰ گونه «خرس آبی» چگونه جفت خود را پیدا می‌کردند. یک نظریه این است که این حیوانات میکروسکوپی سیگنال شیمیایی برای یافتن جفت آزاد می‌کنند. برای آزمایش این نظریه، «جاستین چارترین»، محقق دکترا در دانشگاه ییواسکیلا در فنلاند، و همکارانش مجموعه‌ای از آزمایش‌ها را با گونه‌ای از خرس‌های آبی تحت عنوان «ماکروبیوتوس پولونیکوس» انجام دادند تا ببینند وقتی این گونه‌ها در معرض جنس مخالف قرار می‌گیرند، چگونه واکنش نشان می‌دهند.
آنها از سه «خرس آبی» دو نر و یک ماده استفاده کردند. خرس آبی ماده را در یک «موقعیت» مهر و موم شده و یک نر را در موقعیت مشابه دیگری قرار دادند و یک خرس آبی دیگر را در وسط. سپس رفتار خرس آبی وسطی را ثبت کردند.
«چارترین» سپس گفت: «در محیط آبی، نرها زمان بیشتری را در کنار ماده‌ها می‌گذرانند تا در کنار نرها». این نشان می‌دهد که نرها بوی ماده‌ها را در اتاق خود می‌بویند و توسط آن اغوا می‌شوند. بر اساس این نتایج، محققان به این فکر افتادند که آیا خرس‌های آبی می‌توانند مسیری شیمیایی را دنبال کنند که در محیطی غیر از آب کار می‌کند؛ بنابراین آنها این موجودات چاق را در ماده‌ای ژله‌مانند به نام «آگار» آزمایش کردند. یک خرس آبی در این ماده رها شد و او را قبل از اینکه یک خرس آبی دیگر را رها کنند کاملا سرگردان کردند. «چارترین» گفت: «ما می‌خواستیم بدانیم که آیا خرس‌های آبی می‌توانند نشانه‌های شیمیایی را روی آگار بگذارند و این مسیر را دنبال کنند».
این محقق گفت، هیچ یک از دو جنس مسیری را دنبال نکردند که توسط خرس آبی دیگر ایجاد شده بود، اما در آگار، «ما دیدیم که گاهی اوقات نرها پس از برخورد تصادفی با زنان آنها را دنبال می‌کردند». ماده‌ها اساساً نرها را نادیده می‌گرفتند، در حالی که نرها اغلب مسیر خود را تغییر می‌دادند تا در کنار ماده‌ها حرکت کنند.
این مطالعه نشان می‌دهد که خرس‌های آبی فقط می‌توانند جفت‌های جنس مخالف را در محیط‌های آبی پیدا کنند و فقط نرها به طور فعال به دنبال ماده‌ها برای جفت‌گیری هستند.
سایر اخبار
جزئیات جدید از دزدیده شدن دختر ۴ ساله کلالهای؛ کارگر ۳۵ ساله قصد فروش یسنا را داشت