واکنش رضا کیانیان به خروش آزاردیده‌های جنسی در سینما
تاریخ انتشار: ۱۴ فروردین ۱۴۰۱ | کد خبر: ۳۴۷۰۰۶۳۰
به گزارش همشهری آنلاین، رضا کیانیان بازیگر پیشکسوت سینما، تئاتر و تلویزیون در واکنش به انتشار بیانیه اعتراضی زنان سینماگر به خشونت علیه زنان در سینما در صفحه شخصی خود نوشت:
من رضا کیانیان از این بیانیه حمایت می‌کنم البته با یادآوری چند نکته:
۱- آزار و اذیت زنان فقط محدود به جامعه سینمایی نیست بلکه به عنوان گوشه‌ای از جامعه ماست.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
واکنش زنان سینماگر به افشاگری‌های اخیر درباره آزار جنسی
خروش آزار دیده‌های جنسی در سینما باید حمایت شود
افشاگری یک دستیار کارگردان زن از آزار و اذیت بازیگر معروف | من را کشید سمت خودش و از من خواست ... | واکنش ناامید کننده کارگردان
واکنش تند کارگردان زن به بیانیه زنان سینماگر ایرانی علیه آزارگران جنسی
۲- اما زن مدرن یک موجود ضعیف نیست می‌تواند خودش از موجودیتش و کارش دفاع کند. جامعه سنتی زن را ضعیفه می نامید. زن را مایملک می دانست و هیچ حق اجتماعی برایش قایل نبود. اما زن مدرن توانست بسیاری از حقوقش را به دست بیاورد. از این پس هم خود اوست که باید به دنبال حقوق دیگرش باشد. باید بتواند و می‌تواند. این بیانیه زن را بیشتر ضعیف و کمتر قدرتمند نشان داده. که باید تصحیح شود. و نکته مهم، باید تصریح کند که اکثریت مردان در سینما از این دسته نیستند و همچنین اکثریت زنان در سینما.
۳- یک مقایسه کوچک بین آمار طلاق در جامعه که به گزارش خبرگزاری تسنیم در ازای ۳ ازدواج یک طلاق وجود دارد در سینما این آمار بسیار بسیار پایین‌تر است. در سینما اگر یک طلاق اتفاق افتد چنان رسانه‌ای می‌شود که بقیه اخبار را می‌پوشاند. «جامعه سینما بسیار باوقارتر و پاک‌تر است و به همین خاطر زشتی در محیط سینما آشکارتر می‌ِود.»
۴- راه حل این بیانیه ایجاد یک کمیته بررسی در خانه سینماست (که اکثریت آن زنان باشد) به نظر من اکثریت زنان مشکلی حل نمی‌کند. حضور وکلای خبره و فهمیده و دردآشنا مهم‌تر از اکثریت زنان رنج‌دیده است.
کد خبر 667418 برچسب‌ها رضا کیانیان بازیگران سینما و تلویزیون ایران سینمای ایران خشونتمنبع: همشهری آنلاین
کلیدواژه: رضا کیانیان بازیگران سینما و تلویزیون ایران سینمای ایران خشونت رضا کیانیان
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.hamshahrionline.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «همشهری آنلاین» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۴۷۰۰۶۳۰ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
رضایت حاکمیت به پوشش زنان ۲۰ سال پیش | همان بدحجابانی که کافر بودند!
عباس عبدی در یادداشتی با عنوان «پیش‌بینی دو دانش‌آموز» در روزنامه اعتماد نوشت:
اخیرا یک فیلم کوتاه یک دقیقه‌ای بازنشر شده که دو دختر خانم دبیرستانی به مدت یک دقیقه درباره فشارهای اجتماعی نسبت به دختران حرف می‌زنند. این فیلم تولید سال ۱۳۸۲، یعنی ۲۱ سال پیش است. هر دو دختر خانم که حدود ۱۵ تا ۱۷ساله هستند با حجاب و مقنعه کامل و روپوش مدرسه بدون ذره‌ای آرایش به خوبی و مسلط حرف می‌زنند. آنان فشارهای اجتماعی را به خوبی به فنر تمثیل می‌کنند. جامعه را متحول می‌دانند که اگر فشار نباشد مردم خود را تطبیق می‌دهند. ولی اگر جلوی این فنر گرفته و فشرده شود، به جایی می‌رسد که دیگر، توان حفظ آن را ندارند و یک باره فنر باز می‌شود.
آنان قاعده‌ای را با زبانی ساده توضیح می‌دهند که «مردم از آنچه منع می‌شوند به آن حریص‌تر می‌شوند.» سپس شرح می‌دهند که چرا مردم به سوی تبلیغات ماهواره‌ای می‌روند. اینها عین جملات آن دو دختر خانم نبود ولی مضمون دقیق آنها است. ای کاش می‌دانستیم که اکنون آنها کجا هستند؟ چه پوششی دارند؟ چه تفکری دارند؟ و آیا همچنان با همان آرامش و متانت سخن می‌گویند یا به افرادی عصبی تبدیل شده‌اند؟
پس از رها شدن این فنر در سال ۱۴۰۱ چه رفتاری از خود نشان داده‌اند؟ اکنون نمی‌دانیم که آن دو دختر خانم چه وضعی دارند ولی از روی موارد مشابه فراوان آنها که در دور و نزدیک می‌بینیم، می‌توانیم بگوییم که سرنوشت آن نسل به کجا رسیده است؟ آنان متولدین دهه ۱۳۶۰ بودند که اواخر جنگ به دنیا آمدند. در دوره اصلاحات به بلوغ رسیدند. ولی هیچ کس وقعی به سخنان بدیهی آنان نداد.
آنان در آن مقطع زمانی دانش‌آموزانی عادی بودند؛ نه مدرک دانشگاهی داشتند و نه تجربه عمیق سیاسی و اجتماعی، ولی با همان چند سالی که در متن جامعه حضور داشتند، به صورت شهودی و حسی متوجه شده بودند که تحت فشار اجتماعی هستند. آنان چنین می‌اندیشیدند که تحت فشارند که چگونه فکر کنند، چه بپوشند، کجا بروند، کجا نروند و… و این را حس می‌کردند، که این فشارها در حال افزایش است و می‌دانستند که به جایی خواهد رسید که دیگر سیاستمداران و پدرخوانده‌های جامعه قادر به نگهداری این فنر در حالت فشرده شده نخواهند شد، خسته می‌شوند و دیر یا زود این فنر رها خواهد شد، و آنگاه باطن جامعه آشکار می‌شود. باطنی که شاید در یک فرآیند طبیعی و متعارف به گونه دیگری ظاهر شود.
امروز حکومت به پوششی از زنان رضایت می‌دهد که ۲۰ سال پیش آن را کفر ابلیس می‌دانست. ولی رسیدن به این پوشش با هزینه‌های زیاد برای دو طرف بوده، و هنوز هم معلوم نیست که چند سال بعد به کجا برسد؟
این نسل اعم از دختر و پسر و البته دختران بیشتر، نادیده گرفته شدند ولی کسی توان حذف آنان را نداشت و ندارد به همین علت در فردای برداشتن اهرم از روی فنر، به میدانی پرتاب می‌شوند که خواسته خودشان نبوده است.
پرسش این است که چرا گوش شنوا و ساز و کاری مناسب برای شنیدن آن نجواهای آرام وجود نداشت تا با بحران ۱۴۰۱ مواجه نشویم؟
جزئیات جدید از دزدیده شدن دختر ۴ ساله کلالهای؛ کارگر ۳۵ ساله قصد فروش یسنا را داشت