به نقل از «ایران اکونومیست»

ردپای انگلیس در نقشه تصاحب منابع نفتی و گازی ایران

تاریخ انتشار: ۱۶ فروردین ۱۴۰۱ | کد خبر: ۳۴۷۱۵۰۰۷

کویت و عربستان به‌گونه‌ای مرزبندی دریایی کرده‌اند که سعودی‌ها سهم ایران از میدان مشترک نفتی اسفندیار را به کویت بخشیده‌اند و کویتی‌ها سهم ایران را از میدان مشترک گازی آرش به سعودی‌ها داده‌اند.

به گزارش خبرنگار اقتصادی ایران اکونومیست، اخیرا عربستان و کویت، قراردادی مشترک برای تولید روزانه 1 میلیارد فوت‌مکعب گاز و 84 هزار بشکه میعانات گازی از میدان مشترک دورا (آرش) به امضا رساندند و نکته این قرارداد در این است که اولا عربستان سهمی در این میدان مشترک با ایران ندارد و ثانیا، طبق قراردادی که سعودی‌ها با کویت به امضا رسانده‌اند، تولید گاز از این میدان به‌طور مساوی بین این دو کشور همسایه تقسیم شده و اساسا سهم ایران را از این میدان مشترک گازی که برآورد شده بیش از 70 درصد آن در آبهای ایران است، نادیده گرفته‌اند.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

این موضوع با واکنش مسئولان ایرانی مواجه شد به طوری که سخنگوی وزارت امور خارجه ایران، این قرارداد را غیرقانونی دانست و وزیر نفت ایران نیز از برنامه کشورمان برای استقرار دکل حفاری در میدان آرش در آینده ای نزدیک خبر داد.

اما این قرارداد، ابعادی فراتر از شبیخون سعودی‌ها به منابع گازی ایران در میدان آرش دارد و پشت پرده آن به مراتب بزرگ‌تر از این است.

میدانی نفتی با ذخایر سبک و باکیفیت در سال 1960 در میانه خلیج فارس کشف شد که مشخص شد این ذخایر نفتی بین ایران و عربستان مشترک است. این میدان در آبهای ایران با نام 'اسفندیار' و در آبهای عربستان با نام 'لؤلؤ' شناخته می‌شود. مخزن میدان نفتی اسفندیار که دارای 534 میلیون و 200 هزار بشکه نفت خام شناسایی شده بود، نفتی سبک و باکیفیت دارد که API آن 30 است.

میدان اسفندیار/لؤلؤ در نزدیکی میدان آرش/دورا قرار دارد و در نزدیکی این دو میدان، میادین هوت و خفجی واقع شده‌اند. این 4 میدان در منطقه‌ای به‌نام divided zone به‌معنی 'منطقه تقسیم شده' قرار گرفته‌اند.

«منطقه بی‌طرف/ تقسیم شده» بین کویت و عربستان به‌عنوان یکی از مواریث حضور و عملکرد بریتانیا در مرزبندی‌های خاورمیانه، از جمله پدیده‌هایی است که تأثیرات خاص خود را بر فرایند تحدید حدود مرزهای دریایی خلیج فارس داشته است. منطقه بی‌طرف طی توافقنامه 1965 و توافقنامه تکمیلی آن در 1969 بین عربستان و کویت تقسیم شده است.(1) در واقع مرزبندی دریایی با نام 'منطقه بی‌طرف/ تقسیم شده' بین کویت و عربستان، مورد قبول ایران نبوده و یک مرزبندی نادرست و زیاده‌خواهانه است. 4 میدان نفتی و گازی 'اسفندیار/لؤلؤ' 'آرش/دورا'، 'هوت' و 'خفجی' در این منطقه قرار گرفته‌اند و عربستان و کویت سالهاست که اقداماتی را برای تولید نفت و گاز و حتی صادرات آن در این 4 میدان انجام داده اند.

اگر در قرارداد اخیر سعودی‌ها با کویت، موضوع میدان آرش دیده شده و مورد واکنش مسئولان ایرانی قرار گرفته، باید توجه داشت که میدان نفتی اسفندیار نیز با مقادیر نفت خام باکیفیت خود، در منطقه تقسیم شده بین دو کشور عربستان و کویت قرار داشته و توسط این دو کشور در حال برداشت است. منابع نفتی میدان اسفندیار نیز در توافقات این دو کشور عربی، بدون درنظر گرفتن سهم ایران، مورد بهره‌برداری قرار گرفته است.

منطقه بی‌طرف بین عربستان و کویت تنها جایی است که شرکت‌های نفتی خارجی در میدان‌های نفتی سهمی در اختیار دارند؛ در خاک دو کشور میدان‌های نفتی در اختیار شرکت‌های نفتی دولتی است و تولید نفت از این میدان‌ها نیز به‌طور برابر بین دو کشور مشترک است.

‌شرکت کی‌جی‌او یک شرکت مشترک بین شرکت آرامکو گلف اوپریشن (یکی از شرکت‌های تابعه سعودی آرامکو) و شرکت نفت کویت گلف (کی‌جی‌اوسی) است که کار برداشت نفت خام از میدان خفجی را به عهده دارد.

شرکت آمریکایی شورون هم در بخش متعلق به عربستان سعودی فعالیت می‌کند، این شرکت با به‌کارگیری فناوی‌های نو سعی در افزایش تولید نفت خام سنگین منطقه را دارد. شرکت نفت کویت گلف در بخش کویتی این منطقه بی طرف مرزی فعالیت می کند.

عربستان و کویت دهم دسامبر 2021 در بیانیه‌ای مشترک اعلام کردند که 'هم‌اکنون هماهنگی میان شرکت‌های فعال در منطقه بی‌طرف و منطقه مجاور آن در جریان است.' (2)

دستبرد کویت و عربستان به منابع نفتی و گازی ایران به‌این صورت است که این دو کشور عربی به‌گونه‌ای مرزبندی دریایی کرده‌اند که سعودی‌ها سهم ایران از میدان مشترک نفتی اسفندیار را به کویت بخشیده‌اند و کویتی‌ها سهم ایران را از میدان مشترک گازی آرش به سعودی‌ها داده‌اند.

این دو کشور سالهاست درحال سندسازی جعلی در این زمینه هستند؛ به عنوان نمونه در کتاب Kuwaiti Oil Fires که در سال 1995 نوشته شده مرز مورد ادعای کویت برای شراکت در میادین مشترک خلیج فارس به‌گونه‌ای رسم شده که بهره برداری از میدان لؤلؤ (مشترک با اسفندیار) و میدان دورا (مشترک با آرش) را حق کویت دانسته است. (3)

 

منبع: خبرگزاری تسنیم

منبع: ایران اکونومیست

کلیدواژه: کویت و عربستان عربستان و کویت میدان مشترک منطقه بی طرف سهم ایران دو کشور میدان آرش تقسیم شده سعودی ها نفت خام

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت iraneconomist.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایران اکونومیست» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۴۷۱۵۰۰۷ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

آغاز سرمایه‌گذاری پتروشیمی‌ها در میادین گازی

تفاهم‌نامه‌های مطالعه توسعه ۱۶ میدان گازی برای افزایش ۱۲۷ میلیون مترمکعبی تولید گاز کشور با سرمایه‌گذاری ۶ میلیارد و ۴۰۰ میلیون دلاری هلدینگ‌های پتروشیمی و شرکت‌های اکتشاف و تولید ایرانی با حضور وزیر نفت امضا شد. - اخبار اقتصادی -

به گزارش خبرنگار اقتصادی خبرگزاری تسنیم، تفاهم‌نامه توسعه میدان‌های گازی با سرمایه‌گذاری هلدینگ‌های پتروشیمی و شرکت‌های اکتشاف و تولید ایرانیبا حضور جواد اوجی، وزیر نفت، محسن خجسته‌مهر، مدیرعامل شرکت ملی نفت ایران، مرتضی شاهمرزایی، مدیرعامل شرکت ملی صنایع پتروشیمی و جمعی از مدیران عامل صنعت نفت، گاز و پتروشیمی کشور امضا شد.

ارزش مجموع تفاهم‌نامه‌هایی که امروز به امضا رسید 6.4 میلیارد دلار برآورد می‌شود و با اجرای این طرح‌ها، حدود 127 میلیون متر مکعب به تولید گاز کشور با هدف تامین پایدار خوراک پتروشیمی‌ها اضافه خواهد شد.

شرکت ملی نفت ایران برای توسعه میدان‌های گازی کشور با استفاده از ظرفیت‌ها و توانمندی‌های شرکت‌های ایرانی، مذاکراتی پرشمار را با هلدینگ‌ها، شرکت‌های پتروشیمی و شرکت‌های اکتشاف و تولید ایرانی انجام داده است. در نتیجه این اقدامات، تفاهم‌نامه‌های مطالعه توسعه 16 میدان گازی در جنوب، جنوب غرب کشور و خلیج فارس با هلدینگ‌ها، شرکت‌های پتروشیمی و شرکت‌های اکتشاف و تولید ایرانی امضا شد.

بر اساس این تفاهم‌نامه‌ها، مطالعه توسعه میدان‌های گازی زیره و خارتنگ و ساختار اکتشافی دارنگ با هدف افزایش 24 میلیون مترمکعبی تولید گاز و با سرمایه‌گذاری یک میلیارد دلاری به شرکت پترو کاوه افق واگذار شد.  

مطالعه توسعه میدان‌های گازی سفید زاخور، سفید باغون و هالگان نیز به صورت مشترک به گروه گسترش نفت و گاز پارسیان و شرکت پتروپارس واگذار شد.

سرمایه‌گذاری مورد انتظار برای توسعه این میدان‌ها، 800 میلیون دلار پیش‌بینی‌شده که در نهایت 27 میلیون مترمکعب به ظرفیت تولید گاز ایران اضافه خواهد کرد.

مطالعه توسعه مخازن خامی زیلایی و کارون و جمع‌آوری گازهای همراه مسجدسلیمان، طرح دیگری بود که تفاهم‌نامه مطالعه آن با شرکت سرمایه‌گذاری صندوق بازنشستگی کشوری (صباانرژی وو پتروپالایش پارسوماش) امضا شد.

بر اساس این تفاهم‌نامه، در پایان اجرای این پروژه‌ها، 14.2 میلیون متر مکعب به تولید گاز اضافه خواهد شد و برای رسیدن به این هدف سرمایه‌گذاری 2 میلیارد دلاری مورد انتظار خواهد بود.

مطالعه توسعه میدان گازی عسلویه غربی و ایستگاه تقویت فشار کنگان با شرکت نوید زرشیمی دیگر تفاهم نامه ای بود که امروز امضا شد و قرار است با سرمایه گذاری 600 میلیون دلاری، 44 میلیون متر مکعب به ظرفیت تولید گاز کشور اضافه شود.

تفاهم‌نامه مطالعه توسعه مخازن خامی شهیدان، زیلایی و کارون به صورت مشترک با شرکت پتروشیمی مسجد سلیمان و شرکت توسعه پتروایران امضا شد و بر اساس آن 11.6 میلیون متر مکعب به تولید گاز افزوده می‌شود و در این مسیر 1.8 میلیارد دلار سرمایه‌گذاری باید انجام شود.

مطالعه توسعه میدان‌های گازی میلاتون و رودک، بینک و رگ سفید با شرکت سرمایه‌گذاری نفت و گاز و پتروشیمی تامین (تاپیکو) با هدف افزایش 7.7 میلیون مترمکعبی تولید گاز و سرمایه‌گذاری 950 میلیون دلاری تفاهم‌نامه دیگری بود که امروز امضا شد.

بر این اساس، مطالعه توسعه میدان‌های گازی اهواز و مارون خامی توسط شرکت صنایع پتروشیمی خلیج فارس با هدف‌گذاری افزایش 9.8 میلیون مترمکعبی ظرفیت تولید گاز در روز و سرمایه‌گذاری یک میلیارد دلار انجام خواهد شد.

در مجموع با اجرای این طرح‌ها و توسعه 16 میدان گازی کشور، حدود 127 میلیون مترمکعب به ظرفیت تولید گاز ایران اضافه خواهد شد که می‌تواند در جبران ناترازی گاز در فصل سرد سال، تامین پایدار خوراک پتروشیمی‌ها و افزایش صادرات گاز ایران نقش مهمی ایفا کند.

با تکمیل مطالعات تفاهم‌نامه‌های یادشده و امضا و اجرای قراردادهای آنها، افزون بر افزایش تولید گاز کشور و رفع ناترازی آن، پیش‌بینی می‌شود 25 هزار فرصت شغلی مستقیم و غیرمستقیم به‌ویژه در استان‌ها و شهرهای محل اجرای طرح‌ها ایجاد شود.

براساس برنامه‌ریزی انجام شده یک درصد از حجم سرمایه‌گذاری‌ها برای انجام مسئولیت‌های اجتماعی شرکت ملی نفت ایران به‌ویژه در مناطق نفتخیز صرف خواهد شد.

در این طرح‌ها، برای نخستین بار هلدینگ‌ها و شرکت‌های پتروشیمی به‌منظور تامین پایدار خوراک مورد نیاز مجموعه‌های خود اقدام به مطالعه و توسعه بالادستی میادین گازی کشور می‌کنند که گامی موثر در راستای تأمین مطمئن و پایدار خوراک این صنایع، استفاده از سرمایه‌های انباشته شده در این مجموعه‌ها، استفاده حداکثری از ظرفیت‌ها و سرمایه‌گذاری‌های انجام‌شده در صنایع پتروشیمی و ثروت‌آفرینی برای کشور است.

انتهای پیام/