کمرنگ شدن معنویت شیعی در جامعه، بستر را برای فرقه‌های جدید فراهم می‌کند
تاریخ انتشار: ۱۶ فروردین ۱۴۰۱ | کد خبر: ۳۴۷۱۵۹۶۴
سیداحمد غفاری بیان کرد: وقتی پمپاژ معنویت شیعی خالص در جامعه کمرنگ می‌شود و مردم ظهوربخشی مباحث معنوی متعدد را از سوی روحانیت شیعی مشاهده نمی‌کنند، طبیعتا معنویت نماها و فرقه‌های جدیدی تلاش خواهند کرد نسخه‌های جعلی به مردم ارائه دهند.
به گزارش خبرگزاری برنا، برنامه «راه و بی راه» رادیو گفت‌وگو در خصوص عوامل شکل گیری و توسعه فرقه‌ها در جامعه ایرانی و علل جذب و گرایش افراد به آنها با دکتر سید احمد غفاری عضو هیئت علمی موسسه حکمت و فلسفه ایران به صورت تلفنی گفتگو کرد.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
سید احمد غفاری با بیان اینکه در پذیرش معنویت به چیزی به غیر از فطرت نیازمند نیستیم، گفت: فطرت انسانی برای گرایش به سمت معنویت کفایت می‌کند اما علت اینکه فرقه‌های انحرافی در این میان مورد استقبال قرار می‌گیرند دلایل متعدد دیگری دارند که مهمترین آن وجود بستر فرهنگی و اجتماعی مردم ایران است.
وی افزود: مردم ایران در بافت جمعیتی و بستر فرهنگی خودشان، مردم معنویت پذیر، معناگرا و دین پذیر و همچنین متمایل به خدا و متافیزیک تعریف می‌شوند.
عضو هیئت علمی موسسه حکمت و فلسفه ایران با تصریح بر اینکه در تاریخ سنتی مردم ایران همواره جایگاه محوری روحانیت یک جایگاه بی بدیل بوده است، اظهار کرد: وظیفه روحانیت در تاریخ سنتی ایران صرفا وظیفه فقاهت و فتوا بودن نبوده است؛ روحانیت ایرانی وظیفه‌ای بیش از این موارد را برای خود تعریف کرده است و در اموری مانند معنویت جامعه ایرانی اظهار نظر می‌کرده است.
وی با ذکر مثالی ادامه داد: گاهی اوقات شخصی دچار یک تالم روحی بوده است و به روحانیت مراجعه کرده است و ذکر دریافت کرده است. ذکر و امور مرتبط با آن مانند دعاهای ویژه برخی از مشکلات و رنج‌ها توسط روحانیون شیعی به مردم داده می‌شده است و کتاب‌هایی نیز در این زمینه به نگارش در آمده است.
غفاری در مصاحبه تلفنی با رادیو گفت‌وگو در عین حال با اذعان به این موضوع که روحانیت شیعه در دهه‌های اخیر جایگاه خود را به دو موضع تقلیل داده است، بیان کرد: یک موضع فقاهت است به این ترتیب که اجتهاد فقهی را به طور ویژه مورد توجه قرار می‌دهد. موضع دوم نیز ورود روحانیون به مسائل سیاسی و مسائل حکمرانی است که پس از پیروزی انقلاب اسلامی رخ داد. این مسائل سبب شده جایگاه محوری روحانیت کمی به حاشیه رفته است.
وی افزود: هنگامی که پمپاژ معنویت شیعی خالص در جامعه کمرنگ می‌شود و مردم ظهور بخشی مباحث معنوی متعدد را از سوی روحانیت شیعی مشاهده نمی‌کنند، طبیعتا معنویت نماها و فرقه‌های جدیدی تلاش خواهند کرد نسخه‌های جعلی به مردم ارائه دهند.
انتهای پیام
لینک کپی شد ارسال به دیگران وبگردی فلسفه ایرانتمام حقوق برای خبرگزاریبرنامحفوظ است. استفاده از مطالب با ذکر منبع آزاد است
منبع: خبرگزاری برنا
کلیدواژه: جامعه عضو هیئت علمی ایران فرهنگی و اجتماعی مردم ایران دین فلسفه مشکلات مصاحبه شیعه پیروزی انقلاب فلسفه ایران فرقه های جدید معنویت شیعی فرقه ها
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.borna.news دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «خبرگزاری برنا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۴۷۱۵۹۶۴ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
بودجه دولتی برای حوزه‌های علمیه | جمع مبلغ نهاد‌های فرهنگی و مذهبی ۶۷ هزار میلیارد تومان!
روزنامه جمهوری اسلامی به انتقاد از تخصیص بودجه دولتی برای حوزه های علمیه و حرم امام خمینی پرداخت.
این روزنامه نوشت: به مناسبت بررسی بخش هزینه‌های لایحه بودجه کل کشور سال ۱۴۰۳ فهرستی از بودجه‌های پیشنهادی دولت برای نهاد‌های فرهنگی و مذهبی در فضای مجازی و رسانه‌ها منتشر شد که با اعتراض‌هائی همراه است.
اعتراض‌ها عموماً بر این محور‌ها متمرکز هستند که در شرایط دشوار اقتصادی کشور چرا به این نهاد‌ها بودجه تعلق می‌گیرد و یا چرا چنین مبالغ زیادی برای آنها پیشنهاد شده است؟ محور دیگر اعتراض نیز اینست که این نهاد‌ها تأثیر ملموسی بر زندگی مردم ندارند و به همین دلیل تخصیص چنین بودجه‌هائی به آنها منطقی نیست.
طبق آنچه در فهرست منتشرشده آمده، جمع مبلغ پیشنهادی برای نهاد‌های فرهنگی و مذهبی ۶۷۰ هزار میلیارد ریال است که البته رقم قابل توجهی است.
بدون اینکه درباره محور‌های اعتراضات یادشده قضاوتی داشته باشیم، بر این نکته تأکید می‌کنیم که بعضی از نهادهائی که نامشان در فهرست آمده اصولاً وجودشان ضرورتی ندارد، بعضی دیگر از آنها خاصیتی ندارند، تعدادی نیز به میزان بودجه‌ای که برای آنها پیشنهاد شده اثربخشی ندارند و در مورد حرم امام خمینی نیز همانطور که در سال‌های گذشته بار‌ها تذکر دادیم اصولاً اینهمه توسعه و خرج‌تراشی خلاف مشی خود امام است. باقی می‌ماند بودجه‌ای که برای حوزه‌های علمیه پیشنهاد شده که اشکال اساسی آن مربوط به استقلال روحانیت است.
در سال‌های گذشته هنگامی که به تخصیص بودجه دولتی برای حوزه‌های علمیه و نهاد‌های مرتبط با آنها انتقاد می‌کردیم، بعضی از طلاب و علما در قالب گلایه به ما می‌گفتند مگر از وضع شدیداً فلاکت‌بار طلاب و روحانیین از نظر معیشت خبر ندارید که به بودجه مربوط به حوزه‌های علمیه اعتراض می‌کنید؟
جواب این بود و اکنون نیز اینست که می‌دانیم بسیاری از طلاب و فضلای حوزه‌های علمیه و حتی علمای شهرستان‌ها با فقر و ناداری دست و پنجه نرم می‌کنند و تعداد زیادی از آنها بخش قابل توجهی از وقت خود را به کار‌های خدماتی از قبیل پیک موتوری، مسافرکشی و تمیز کردن خانه‌ها و شرکت‌ها مشغولند تا بتوانند از عهده حداقل هزینه زندگی برآیند. با اینحال به دلایل متعدد معتقدیم روحانیت نباید از بودجه دولتی ارتزاق کند.
ممکن است افرادی به دلایل خاصی که دارند، اعتقادی به آنچه ما به عنوان دلایل متقن برای ضرورت اجتناب روحانیت از پذیرش بودجه دولتی مطرح می‌کنیم نداشته باشند. این، حق طبیعی آنهاست که اینگونه فکر کنند و از تخصیص بودجه دولتی به حوزه‌های علمیه دفاع نمایند. می‌بینیم که در عمل نیز تفکر آنها بر کشور حاکم است و متولیان امور به آنچه دیگران با نیت خیرخواهی و مصلحت‌اندیشی برای روحانیت می‌گویند اعتنائی نمی‌کنند و ترتیب اثر نمی‌دهند.
مهمترین دلیل برای این تفکر که حوزه‌های علمیه و دستگاه‌های مرتبط نباید از بودجه دولتی ارتزاق کنند اینست که وابسته شدنشان به بودجه دولتی آنها را به دولت و حکومت وابسته می‌کند و استقلال را که سرمایه اصلی روحانیت است از آن سلب می‌نماید.
هیچکس نمی‌تواند ادعا کند که روحانیت می‌تواند به بودجه دولتی وابسته باشد و در عین حال استقلال خود را هم حفظ کند. علت اینکه امام خمینی هرگز اجازه استفاده حوزه‌های علمیه از هیچ بودجه‌ای غیر از آنچه مردم با طیب خاطر به آنها می‌دهند را ندادند، همین بود که آن را با استقلال روحانیت در تضاد می‌دانستند.
تجربه چند دهه اخیر نیز بر صحت نظر امام خمینی مهر تأیید گذاشته است. مراجع صاحب‌نام و ذی‌نفوذی مانند مرحوم آیت‌الله فاضل لنکرانی و آیت‌الله صافی گلپایگانی نیز بر همین عقیده بودند و همین مسیر را ادامه دادند.
نکته دیگری که باید مورد توجه روحانیت قرار گیرد اینست که تنگنا‌های معیشتی در حال حاضر به آنها اختصاص ندارد. این، گرفتاری بزرگی است که ده‌ها میلیون نفر از مردم کشورمان با آن دست و پنجه نرم می‌کنند. افتخار روحانیت در طول تاریخ این بود که مانند ضعیف‌ترین اقشار جامعه زندگی می‌کرد و به همین دلیل، خودش محبوب و کلامش نافذ بود.
حالا هم باید مانند مردم عادی زندگی کند تا مردم پذیرایش باشند. مردم وقتی استقلال روحانیت را ببینند و احساس کنند که حامی آنها و زبان گویای آنهاست، حاضرند هرچه دارند را با روحانیت تقسیم کنند تا این نهاد باقی بماند و بتواند در مقاطع حساس در برابر ظلم و ناروا بایستد.
خوبست این را هم به عنوان نکته پایانی بگوئیم که بودجه‌های دریافتی حوزه‌ها بیش از آنکه صرف طلاب نیازمند شود به پشت‌میزنشینانی می‌رسد که حوزه‌های علمیه بدون آن میز‌ها هم می‌توانند ادامه حیات بدهند و چه بسا حیات بهتر. با توجه به این واقعیت‌ها آیا بهتر نیست روحانیت خودش پیش‌قدم شود و از گرفتن بودجه دولتی خودداری کند؟
خودکشی از رزیدنتها به پزشکان رسیده؛ چرا دکتر سمیرا آلسعیدی خودکشی کرد؟/ «خودکشی پزشکان بهمثابه یک انتحار اجتماعی است»