به نقل از «ایران اکونومیست»

دلیل دردهای بلندمدت ناشی از کووید-۱۹ چیست؟

تاریخ انتشار: ۱۷ فروردین ۱۴۰۱ | کد خبر: ۳۴۷۲۳۰۱۲

پژوهشگران آمریکایی در بررسی جدید خود، به بررسی دلیل دردهای بلندمدت ناشی از کووید-۱۹ پرداخته‌اند.

به گزارش ایران اکونومیست و به نقل از مدیکال اکسپرس، پژوهش جدیدی که روی حیوانات انجام شده است، بینش‌های مهمی را در مورد دردهای بلندمدت ناشی از کووید-۱۹ ارائه می‌دهد. این یافته‌ها، یک درمان احتمالی را نیز برای درد ناشی از کووید-۱۹ نشان می‌دهند.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

"رندال سرافینی"(Randal Serafini)، پژوهشگر "مدرسه پزشکی آیکان در مانت ساینای"(ISMMS) گفت: شمار قابل توجهی از افرادی که به کووید-۱۹ مبتلا می‌شوند، ناهنجاری‌های حسی از جمله دردهای گوناگون را تجربه می‌کنند. ما از توالی‌یابی آر.ان‌.ای استفاده کردیم تا تغییرات بیوشیمیایی را که کروناویروس ایجاد می‌کند، بررسی کنیم.

پژوهشگران با بررسی همستر مبتلا به کووید-۱۹ دریافتند که ابتلا به این بیماری، یک نشانه بیان ژن را در "گانگلیون‌های ریشه پشتی"(dorsal root ganglia) باقی می‌گذارد که حتی پس از پاک شدن ویروس باقی می‌ماند. این نشانه با الگوهای بیان ژن که در درد ناشی از سایر بیماری‌ها مشاهده می‌شوند، مطابقت داشت.

سرافینی ادامه داد: شاید یافته‌های ما بتوانند به ارائه درمان‌های جدیدی برای بیماران مبتلا به کووید-۱۹ حاد و بلندمدت و همچنین، درد ناشی از سایر بیماری‌ها کمک کنند. همچنین، پژوهش ما نشان می‌دهد که کروناویروس، اثرات بلندمدتی را بر بدن در شرایط جدید ایجاد می‌کند. نتایج پژوهش ما تاکید می‌کند که چرا مردم باید سعی داشته باشند تا از آلوده شدن خود جلوگیری کنند.

پژوهشگران در آزمایش‌ها مشاهده کردند که همسترهای آلوده به کروناویروس در دوره‌های ابتدایی پس از ابتلا، حساسیت کمی نسبت به لمس شدن نشان دادند اما با گذشت زمان و تا ۳۰ روز بعد، این حساسیت شدیدتر شد. سپس آنها، آزمایش‌های مشابهی را با ویروس آنفلوانزای A انجام دادند تا تعیین کنند که آیا سایر ویروس‌های RNA پاسخ‌های مشابهی را ایجاد می‌کنند یا خیر.

آنفلوانزای A باعث ایجاد حساسیت اولیه شد که شدیدتر بود اما چهار روز پس از ابتلا از بین رفت. تجزیه و تحلیل الگوهای بیان ژن در گانگلیون‌های ریشه پشتی نشان داد که کروناویروس در مقایسه با آنفلوآنزا، تغییر برجسته‌تری را در بیان ژن‌های دخیل در فرآیندهای سیگنال‌دهی پدید آورده است.

آزمایش‌های بیشتر نشان داد که همسترهای مبتلا به آنفلوآنزا چهار هفته پس از بهبود یافتن از عفونت ویروسی، هیچ نشانه‌ای از حساسیت بلندمدت نداشتند. این در حالی بود که همسترهای مبتلا به کووید-۱۹، حساسیت بدتری را نشان دادند که منعکس‌کننده درد مزمن است. نشانه‌های بیان ژن در همسترهایی که بهبود یافته بودند، مشابه چیزی بود که در گانگلیون ریشه پشتی موش‌های تحت تأثیر درد ناشی از التهاب یا آسیب عصبی وجود داشت.

پژوهشگران برای بررسی عمیق‌تر تغییر حس در همسترهای مبتلا به کووید-۱۹، تجزیه و تحلیل‌های بیوانفورماتیک را روی داده‌های بیان ژنی که به ‌دست آورده بودند، اعمال کردند. این تجزیه و تحلیل نشان داد که کروناویروس، فعالیت چندین تنظیم‌کننده درد که پیشتر شناسایی شده بودند و پروتئینی به نام "فاکتور اتصال تقویت‌کننده اینترلوکین ۳"(ILF3) را کاهش می‌دهد.

این کاهش در زمان‌هایی اتفاق می‌افتاد که رفتارهای مرتبط با درد در همسترهای مبتلا به کووید-۱۹، علی‌رغم التهاب شدید سیستمیک، بسیار خفیف بود. در مقابل، حساسیت بیش از اندازه ناشی از آنفلوانزای A در این مقاطع زمانی شدید بود. پروتئین ILF3 هنوز در زمینه درد مورد بررسی قرار نگرفته است اما یک تنظیم‌کننده قوی سرطان به شمار می‌رود.

پژوهشگران براساس یافته‌های خود، این فرضیه را مطرح کردند که تقلید از اثرات شدید ILF3 می‌تواند به عنوان یک راهبرد جدید برای درمان درد عمل کند. آنها برای آزمایش این پیش‌بینی، یک داروی ضد سرطان آزمایش‌شده را تجویز کردند که فعالیت ILF3 را مهار می‌کند. آنها دریافتند که این دارو برای درمان درد در مدل موش مبتلا به التهاب موضعی، بسیار موثر است.

سرافینی گفت: ما فکر می‌کنیم گزینه‌های درمانی به دست آمده از داده‌های بیان ژن ما مانند مهارکننده‌های ILF3، به طور بالقوه می‌توانند مکانیسم‌های درد را در بیماران مبتلا به کووید-۱۹ حاد و مزمن هدف قرار دهند. چند پروتئین مرتبط با سرطان به عنوان اهداف پیش‌بینی‌شده درد معرفی شدند. این موضوع هیجان‌انگیزی است زیرا داروهای بسیاری پیشتر برای مقابله با برخی از این پروتئین‌ها ساخته شده‌اند و از نظر بالینی مورد بررسی قرار گرفته‌اند. اگر بتوانیم از این داروها دوباره استفاده کنیم، می‌توانیم زمان مورد نیاز برای توسعه درمان را به شدت کاهش دهیم.

پژوهشگران در حال کار کردن روی شناسایی ترکیبات جدیدی هستند که ممکن است فعالیت ILF3 را مهار کنند.

 

منبع: خبرگزاری ایسنا برچسب ها: کووید 19 ، کروناویروس ، درد ، آنفلوآنزا ، پروتئین ، کرونا در جهان ، همهباهمعلیهکرونا

منبع: ایران اکونومیست

کلیدواژه: کووید 19 کروناویروس درد آنفلوآنزا پروتئین کرونا در جهان مبتلا به کووید ۱۹ ناشی از کووید ۱۹ درد ناشی

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت iraneconomist.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایران اکونومیست» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۴۷۲۳۰۱۲ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

پیش بینی آرتروز ۸ سال زودتر، با هوش مصنوعی و یک آزمایش خون

محققان دانشگاه دوک (Duke) آمریکا با یک آزمایش خون جدید و با کمک هوش مصنوعی توانستند تا هشت سال زودتر از تشخیص آسیب ساختاری توسط اشعه ایکس، تعیین کنند که آیا فرد به آرتروز زانو مبتلا می‌شود یا خیر. محققان دقت این آزمایش را حدود ۷۷ درصد محاسبه کردند که نسبت به روش‌های دیگر، رقم خوبی محسوب می‌شود.

به گزارش دیجیاتو،  محققان می‌گویند با آزمایش خون می‌توان آرتروز زانو را در افرادی که هنوز علائمی در آن‌ها ایجاد نشده است و تا هشت سال قبل از اینکه اشعه ایکس قادر به تشخیص تغییرات در استخوان‌های آن‌ها باشد، شناسایی کرد. در این پژوهش، محققان خون ۲۰۰ فرد را که در اولین نمونه‌گیری از خونشان هیچ علامتی از آرتروز نداشتند، تجزیه‌وتحلیل کردند.

تشخیص زودهنگام آرتروز با استفاده از آزمایش خون

استئوآرتریت (Osteoarthritis) یا آرتروز شایع‌ترین شکل آرتریت است و بیش از ۳۲.۵ میلیون بزرگسال در ایالات‌متحده به آن مبتلا هستند. این بیماری در ابتدا به‌عنوان یک بیماری «ساییدگی» شناخته می‌شد؛ زیرا زمانی رخ می‌دهد که غضروف داخل یک مفصل (معمولاً در دست‌ها و زانوها) از بین می‌رود. این امر باعث می‌شود استخوان زیرین در طول زمان تغییر کند و منجر به درد، سفتی و تورم شود.

بااین‌حال، اکنون شواهد نشان می‌دهد که نوعی التهاب می‌تواند محرک اصلی آسیب مفصلی در آرتروز باشد. این بدان معناست که نوعی «بیومارکر» (زیست‌نشانگر) یا علامت قابل اندازه‌گیری در بدن وجود دارد که می‌تواند نشان دهد که این بیماری مدت‌ها قبل از اینکه آسیب ساختاری قابل تشخیص باشد، شروع می‌شود.

محققان در این پژوهش از مجموعه خون ۲۰۰ فرد استفاده کردند؛ این افراد درواقع از سال ۱۹۸۹ به‌صورت سالانه از نظر استئوآرتریت مورد ارزیابی قرار می‌گرفتند. حدوداً ده سال بعد، نیمی از این افراد به آرتروز مبتلا شدند. به همین دلیل می‌توان بیومارکر‌های این افراد را طی سال‌های مختلف سنجید.

محققان با استفاده از هوش مصنوعی، شش پروتئین را در نمونه‌های خون افراد شناسایی کردند که نشان می‌دهد فرد به استئوآرتریت مبتلا می‌شود یا خیر. این پروتئین‌ها هشت یا چهار سال قبل از تشخیص با پرتو ایکس، در خون آن‌ها مشاهده شده بود.

با تشخیص این پروتئین‌ها، می‌توان با دقت ۷۷ درصد تشخیص داد که آیا فرد در آینده به آرتروز مبتلا می‌شود یا خیر. این روش در مقایسه با دقت حدود ۵۰ درصدی روش‌های مبتنی بر وزن و سن و همچنین دقت ۵۷ درصدی روش‌های مبتنی بر درد زانو، رقم خوبی محسوب می‌شود.