بیانیه آمریکا و سه کشور اروپایی درباره ایران/ حمله موشکی و خمپاره ای به اربیل/ مخالفت ۱۷ نماینده همحزبی بایدن با بازگشت به برجام/ واکنش طالبان به حادثه تروریستی مشهد
تاریخ انتشار: ۱۸ فروردین ۱۴۰۱ | کد خبر: ۳۴۷۳۱۲۵۰
بین الملل تابناک/ تحولات خاورمیانه: بیانیه آمریکا و سه کشور اروپایی درباره ایران، حمله موشکی و خمپاره ای به اربیل، مخالفت ۱۷ نماینده همحزبی بایدن با بازگشت به برجام، واکنش طالبان به حادثه تروریستی مشهد و کنارهگیری منصور هادی رئیس جمهور فراری یمن از قدرت از مهم ترین خبرها و رویدادهای مرتبط با خاورمیانه در 24 ساعت گذشته بوده اند.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمیشوند!
بیانیه آمریکا و سه کشور اروپایی درباره ایران
وزارت خارجه آمریکا در بیانیهای اعلام کرد که وزرای خارجه این کشور و سه کشور اروپایی انگلیس، فرانسه و آلمان اظهار داشتند که راهکار دیپلماتیک در قبال ایران بهترین نتیجه است.
در این بیانیه که عصر چهارشنبه به وقت محلی منتشر شد، آمده است که آنتونی بلینکن وزیر خارجه آمریکا با ژان ایو لودریان وزیر خارجه فرانسه، لیز تراس وزیر خارجه انگلیس و آنالنا بائر بوک وزیر خارجه آلمان در بروکسل دیدار کرد و در خصوص عزم مشترک ما برای اطمینان از اینکه ایران هرگز به سلاح هسته ای دست پیدا نمیکند، گفت وگو کردند.
در بیانیه وزارت خارجه آمریکا آمده است: آنها توافق کردند که راه حل دیپلماتیک که بازگشت متقابل به اجرای کامل برجام را تضمین کند، بهترین نتیجه است.
آنها همچنین در تداوم سیاستهای هراس افکنی غرب برای فشار بر ایران در میز مذاکره خاطرنشان کردند که آمریکا، انگلیس، فرانسه و آلمان در صورت لزوم برای سناریوهای دیگر آماده هستند.
بلینکن پیش از این دیدار در گفت وگو با شبکه خبری ان بی سی آمریکا در تداوم جنگ روانی غرب برای فشار بر ایران در میز مذاکره مدعی شد: با وجود تمام تلاشهایی که برای دستیابی به توافق انجام دادهایم و با وجود این امر که این توافق برای امنیت ما بهتر خواهد بود، من چندان به دستیابی به این توافق خوشبین نیستم. ما به این مرحله (دستیابی به توافق) نرسیده ایم. باید ببینیم می توانیم به یک توافق دست یابیم یا خیر.
وزیر خارجه آمریکا در پاسخ به پرسشی مبنی بر اینکه آیا زمان رو به اتمام است؟ گفت: زمان بسیار کم است. امروز و سپس در طول روز بعد در مورد آن (مذاکرات) با شرکای اروپایی خود صحبت خواهیم کرد. ما از نزدیک و هماهنگ با اروپایی ها، اتحادیه اروپا، فرانسه، آلمان و انگلیس همکاری کردهایم.
بلینکن بدون کوچکترین اشاره ای به تعهدات واشنگتن که مذاکرات وین برای تصمیم گیری سیاسی آنها دچار وقفه شده است، ادامه داد: پس باید ببینیم که به کجا می رسیم. من همچنان بر این باورم بازگشت به توافق به نفع آمریکا است، اگر ایران نیز همین کار را انجام دهد. ما به این نقطه نرسیدهایم.
حمله موشکی و خمپاره ای به اربیل
یک منبع امنیتی به رسانههای عراقی گفت که شامگاه چهارشنبه سه راکت کاتیوشا به اطراف پالایشگاهی در اربیل اقلیم کردستان عراق اصابت کرده است.
این منبع افزود، «سه موشک به حد فاصل دو منطقه کورکوسک و مرکز بخش خبات در اطراف اربیل و نزدیک پالایشگاه نفت شرکت کارگروپ اصابت کرده است.»
هنوز هیچ گروه یا طرفی مسئولیت این حمله را برعهده نگرفته است.
تصاویر منتشر شده، سکوی پرتاب کاتیوشا را نشان میدهد که گفته میشود پس از حمله از سوی نیروهای اقلیم کردستان عراق کشف شده است. این حمله تلفات و خساراتی در پی نداشته است.
همزمان با این حملات، پایگاه نظامی ترکیه در عراق برای دومین بار طی سه روز گذشته هدف حمله موشکی قرار گرفت.
منابع خبری عراق یکشنبه شب همین هفته هم از حمله راکتی به پایگاه نظامی ترکیه در موصل عراق خبر دادند.
پایگاه نظامی «زلیکان» ارتش ترکیه در «بعشیقه» در جنوب موصل قرار دارد.
مشخص نیست که آیا بین این دو حمله به پایگاه ترکیه و نیز محدوده پالایشگاه اربیل، ارتباطی وجود دارد یا نه.
مخالفت ۱۷ نماینده همحزبی بایدن با بازگشت به برجام
گروهی از قانونگذاران حزب دموکرات در مجلس نمایندگان آمریکا مخالفتشان را با هر گونه توافق هستهای جدید با ایران ابراز کردهاند.
در ماههای گذشته بارها نمایندگان جمهوریخواه که حزب رقیب «جو بایدن»، رئیسجمهور آمریکا محسوب میشوند به ابراز مخالفت با تلاشهای ادعایی واشنگتن برای بازگشت به برجام پرداختهاند اما روز چهارشنبه ۱۷ نماینده دموکرات با جمهوریخواهان در این خصوص همصدا شدند.
«جاش گاتیمر»، یکی از نمایندگان دموکرات مجلس نمایندگان در یک کنفرانس خبری گفت: «ایران هستهای، صرفنظر از تعهداتی که در میان باشد، باعث تأمین مالی حزبالله و حماس خواهد شد و میلیاردها دلار را برای تأمین مالی تروریسم در سراسر دنیا جهت قتل آمریکاییها و حمله به پایگاههای ما خواهد کرد.»
طبق گزارش دیلیمیل شماری از این ۱۷ نماینده دموکرات از جمله «الین لوریا»، قانونگذار ایالت ویرجینیا گفتند که درباره برنامه دولت بایدن برای رسیدن به توافق هستهای جدید با ایران نگرانی دارند. آنها گفتهاند که تحریمها نباید رفع شوند مگر آنکه تهران قادر به ساخت سلاح هستهای یا حمایت مالی از «گروههای تروریستی» نباشد.
الین لوریا با اشاره به مذاکرات رفع تحریمها در وین گفت: «در حالی که مذاکرات اخیر به سرانجام نرسیدهاند احساسمان این است که نمیتوانیم درباره چرخش غیرقابلقبول و به شدت دردسرسازی که در این گفتوگوها اتفاق افتاده ساکت بمانیم.»
واکنش طالبان به حادثه تروریستی مشهد
ذبیحالله مجاهد سخنگوی گروه طالبان چهارشنبهشب حمله تروریستی به سه روحانی در مشهد مقدس را محکوم کرد.
سخنگوی طالبان در پیامی در حساب توییتری خود نوشت: امارت اسلامی حمله بر عبادتگاه و روحانیون در کشور ایران را محکوم میکند.
وی ادامه داد: این کار ربطی به افغانها و افغانستان ندارد.
کنارهگیری منصور هادی رئیس جمهور فراری یمن از قدرت
منابع خبری بامداد پنجشنبه گزارش دادند، «عبد ربه منصور هادی» رئیس جمهور مستعفی و فراری یمن از تشکیل شورای رهبری ریاست جمهوری خبر داد.
عبد ربه منصور هادی همچنین تمامی اختیارات خود را به شورای رهبری ریاست جمهوری محول کرده است.
بر اساس این گزارش، «رشاد محمد العلیمی» ریاست شورای رهبری ریاست جمهوری را برعهده خواهد داشت.
این گزارش می افزاید، رئیس جمهور مستعفی یمن همچنین «علی محسن الأحمر» معاون خود را از سمتش برکنار کرده است.
بنابر این گزارش، شورای رهبری ریاست جمهوری اداره سیاسی، نظامی و امنیتی دولت مستعفی یمن را برعهده خواهد داشت.
شورای رهبری ریاست جمهوری هشت عضو دارد و «سلطان علی العراده»، «طارق محمد صالح»، «عبدالرحمن ابو زرعه»، «عبدالله العلیمی باوزیر»، «عثمان مجلی» و «عیدروس الزبیدی» از اعضای این شورا هستند.
این گزارش میافزاید، شورای رهبری ریاست جمهوری مسؤولیت مذاکرات با جنبش انصارالله در خصوص آتش بس را برعهده دارد.
پیش تر رسانههای یمنی پس از غیبت منصور هادی در رایزنیهای ریاض که با دعوت شورای همکاری خلیج فارس برگزار شد، گزارش داده بودند که عربستان سعودی تصمیم گرفته رئیس جمهور فراری یمن را که مدتهاست در ریاض زندگی میکند از سمتش برکنار کند.
بر اساس این گزارش، حذف عبد ربه منصور هادی رئیس جمهور مستعفی یمن از رایزنی های ریاض، بیانگر سیاست ائتلاف برای برکناری وی است.
علاوه بر منصور هادی، محسن الاحمر (معاون رئیس جمهور) و معین عبدالملک نخست وزیر کابینه هادی نیز در رایزنی گروههای یمنی در ریاض غایب بودند.
پیش تر مجتهد کاربر و فعال سیاسی مشهور عربستانی در حساب کاربری خود در توئیتر نوشته بود که برخی منابع خبر دادند سفیر عربستان در یمن هرگونه دیدار سیاسی منصور هادی یا حضور او در رسانهها را منع کرده است.
منبع: تابناک
کلیدواژه: ماه رمضان طرح ترافیک 1401 دعای روز پنجم رمضان تحولات خاورمیانه تحولات سوریه تحولات عراق تحولات یمن ایران و آمریکا برجام اروپا عربستان اسرائیل ماه رمضان طرح ترافیک 1401 دعای روز پنجم رمضان قیمت گوشی
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را بهطور اتوماتیک از وبسایت www.tabnak.ir دریافت کردهاست، لذا منبع این خبر، وبسایت «تابناک» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۴۷۳۱۲۵۰ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتیکه در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
آینده برجام / توافقی صورت می گیرد؟
مهرداد حجتی -روزنامه اعتماد-این روزها در رادیو و تلویزیون تبلیغاتی پخش میشود با این مضمون که امسال در «فلان مکان» هر کالایی را میتوان به قیمت پارسال خریداری کرد! و این لابد بهترین تبلیغ برای آن مجموعه است که کالاهای خانگی را عرضه میکند. سالها دورانی که قیمتها برای مدتی طولانی ثابت و بدون افزایش میماند، گذشته است و مردم همچون خاطرهای محو از آن یاد میکنند. افزایش قیمتها مدتهاست که تبدیل به یک روال شده است و این آرزوی مردمی که انتظار یک دوره باثبات و آرام را سالهاست میکشند به انتظاری دور از دسترس تبدیل کرده است. آرزویی نزدیک به محال! شاید شما هم در تاکسی، مترو یا اتوبوس از دهان این و آن شنیده باشید که دوران باثباتی را به یاد میآورند که در آن سالها «خودکار بیک»، پنج ریال بود و یک ریال هم به تنهایی دارای ارزش بود و میشد با آن کالایی همچون پاککن، مدادتراش یا مداد خرید! بلیت اتوبوس شهری از میدان راهآهن تا سرپل تجریش، دو ریال بود در صورت استفاده از تاکسی، باقیمانده سکه ده ریالی به شما با سکه خردتر بازگردانده میشد! در آن روزگار کسی هرگز تصور نمیکرد که روزگاری خواهد آمد که به یک میلیارد تومان گفته شود؛ یک تومان! چون واقعا ۱۰ ریال یک تومان بود. همان ارزش واقعیاش که میشد با آن اقلامی خریداری کرد! آن روزها هیچ کس تصور نمیکرد، روزی بانک مرکزی، اسکناس صد هزار یا پانصد هزار تومانی هم عرضه کند! به همان اندازه که پیشبینی روزگاری، چون امروز در چند دهه بعد محال بود، حالا دستیابی به دورانی با ثبات، چون آن روز هم محال و دور از دسترس به نظر میرسد. آرزوی بازگشت به دوران ثبات! سعید حجاریان به وضعیتی، چون امروز، «وضعیت ابنُرمال» میگوید، وضعیتی در تقابل با «وضعیت نرمال». به تعبیری «وضعیت استثنا» در برابر «وضعیت عادی». او سال ۹۲، طی گفتاری، موضوع «نرمالسازی» را مطرح کرد و آن را پروژه مطلوب دولت تازه بر سر کار آمده «حسن روحانی» تلقی کرد. پروژهای که قرار بود دولت روحانی، به موازات تلاشهای داخلی، با تلاشهای دیپلماتیک به آن برسد. حجاریان «پروژه دموکراسیخواهی» را منوط به «نرمالسازی» کشور دانسته بود. اتفاقی که به دلیل کارشکنیهای مداوم و مانعتراشیهای مکرر در داخل و روی کار آمدن دولت «ترامپ» در امریکا رخ نداد تا اینچنین یک فرصت تاریخی برای بهبود وضعیت از دست برود. منظور از رسیدن به «وضعیت نرمال»، عادی شدن همه چیز در همه عرصهها از جمله «اقتصاد» بود. به عبارتی «رسیدن به یک ثبات» در «وضعیت اقتصادی». در چنین وضعیتی - وضعیت نرمال - هیچ شهروندی نگران فردای خود نیست. بیم از دست دادن «اندوخته مالی» یا کم ارزش شدن سرمایه، وضعیت روانی جامعه را در هم نمیریزد و آرامش جامعه را به هم نمیزند. در وضعیت نرمال، قیمت کالاها برای مدت طولانی - سالها - ثابت میماند و هیچ شهروندی نگران، افزایش قیمتها نیست، چون ریال یا تومانی که در جیب دارد، ارزشش ثابت میماند و مدام دچار افت یا نوسان نمیشود. در مقابل چنین وضعیتی، «وضعیت ابنرمال» یا «استثنا»، شرایط اقتصادی را در هم میریزد و دچار بیثباتی میکند. به همین خاطر هم، هر آینه بیم از دست رفتن «اندوخته مالی» یا کم ارزش شدن سرمایه وجود دارد و همین عرصه اقتصادی را آشفته و دچار بیثباتی میکند. در «وضعیت نرمال» امکان جذب سرمایه و سرمایهگذاری وجود دارد. اما در «وضعیت ابنرمال» نه تنها این امکان از دست میرود که حتی منجر به فرار سرمایه هم میشود. اتفاقی که بلافاصله پس از توقف «برجام» در پی خروج «ترامپ» از آن رخ داد. آن اتفاق، برنامههای حسن روحانی را در هم ریخت و او را در داخل با بحرانهایی روبهرو کرد. در چنین شرایطی مخالفان او که در حقیقت «مخالفان برجام» و «پروژه نرمالسازی» بودند، با حمایت بخشهایی در حاکمیت، دست بالا را پیدا کردند. این فرصت که بتوانند فشار خود را با در اختیارگیری تریبونهایی بیشتر کنند. همان گروه که بارها به «جواد ظریف» و تیم مذاکرهکننده، تاخته بود و پس از توافق ایران با ۱+۵، کمیسیونی ویژه برای بررسی آن دستاورد، یعنی «برجام» تشکیل داده بود! حالا، اما آن گروه با خروج یک طرفه ترامپ از برجام، گویا به خواسته قلبی خود رسیده بود، چون فردای آن شادمانه در صحن علنی، با هیاهوی فراوان «برجام» را آتش زده بود! هر چند اقدامی نمادین، اما از منظر دولت، اقدامی مخرب تلقی شده بود. به سخره گرفتن تلاش دستگاه دیپلماسی کشور که توانسته بود کشور را پس از سالها از زیر تحریمهای فلجکننده خارج کند و چشماندازی امیدوارکننده پدید آورد چندان سنجیده به نظر نرسیده بود. هر چه بود در عرصه اقتصادی، کشور به آرامش رسیده بود و کشورهای بزرگ، داوطلب سرمایهگذاری در ایران شده بودند، چون وضع به سرعت به سوی عادی شدن و ثبات پیش رفته بود. «عبدالله رمضانزاده» از دولتمردان دولت اصلاحات، سال ۹۲، از پروژه «آواربرداری» سخن به میان آورده بود. او گفته بود، پس از هشت سال، آنچه از دولت پیشین -احمدینژاد- برجا مانده است، «انبوهی ویرانی» است که باید توسط دولت بعد، ابتدا آواربرداری و سپس بازسازی صورت گیرد. پروژهای که بر عهده حسن روحانی و دولتش نهاده شده بود و او نه تنها باید به سرعت خرابیهای گذشته را جبران میکرد که ضمن آن باید به بازسازی هم توجه نشان میداد. آن هم با خزانهای که خالی شده بود و بدهی انبوهی که باقی مانده بود. روزی که احمدینژاد بر سر کار آمده بود، «خاتمی» خزانهای پر پول و صندوق ذخیره ارزی انباشتهای را برای او باقی گذاشته بود. اما «پولپخشی»های مداوم و بیحساب کتاب احمدینژاد که گاه با «گونی» پولها را در سفرهای استانی جابهجا میکرد، نه تنها آن اندوخته را بر باد داده بود که حتی درآمد هنگفت حاصل از فروش نفت - بالغ بر ۷۰۰ میلیارد دلار- را هم نابود کرده بود! رقمی که هیچگاه توسط هیچ نهادی بررسی نشد و رییس دولت وقت بابتش هیچگاه بازخواست نشد!
آنها که خواستار توقف برجام و حتی خروج از آن بودند، در حقیقت در صف نوبت دولت بعد ایستاده بودند. مرور اعضای کمیسیون بررسی «برجام» میتوانست تصویری از دولت، مجلس و فردای سیاسی کشور را پس از دولت روحانی به دست دهد:
نقویحسینی نماینده ورامین (اصولگرایان رهروان ولایت)، اسماعیل کوثری نماینده تهران (اصولگرایان رهروان ولایت)، محمدحسن ابوترابیفرد نماینده تهران (اصولگرایان رهروان ولایت)، کارخانهای نماینده همدان (اصولگرایان رهروان ولایت)، حسین نجابت، نماینده تهران (اصولگرایان رهروان ولایت)، زاهدی نماینده کرمان (اصولگرایان رهروان ولایت)، علیرضازاکانی نماینده تهران (اصولگرایان رهروان ولایت)، مهرداد بذرپاش نماینده تهران (اصولگرایان رهروان ولایت)، علاءالدین بروجردی نماینده بروجرد (اصولگرایان رهروان ولایت و رییس کمیسیون امنیت ملی)، سیدمحمود نبویان نماینده تهران (اصولگرایان جبهه پایداری)، حقیقتپور نماینده اردبیل (اصولگرایان رهروان ولایت)، منصوریآرانی نماینده آران و بیدگل (اصولگرایان رهروان ولایت)، وحید احمدی نماینده کنگاور (اصولگرایان رهروان ولایت)، مسعود پزشکیان نماینده تبریز (اصلاحطلب) و تاجگردون نماینده گچساران (اصلاحطلب). در میان آن همه اصولگرا فقط دو تن اصلاحطلب بودند. تقریبا تصویری بینقص از آنچه در پیش رو بود.
حجاریان درباره دوپارگی سیاسی در فردای «برجام» گفته بود؛ کشور به دو گروه، «برجامیها» و «نابرجامیها» تقسیم خواهد شد. «برجامیها» که خواهان گفتگو و عادیسازی روابط با جهانند و به خروج از انزوای کشور و عادی شدن اوضاع میاندیشند و «نابرجامیها» که اساسا از بیخ و بن با هر نوع گفتگو و تعامل با جهان، خصوصا غرب مشکل دارند و همواره از تحریمها استقبال میکنند. شاید به این دلیل که در «وضعیت ابنرمال»، آنها دست بالا را پیدا میکنند. «وضعیت ابنرمال» راه را برای هر نوع شفافسازی میبندد. مراودات اقتصادی - تجارت - امری سیاسی و امنیتی میشود که باید در لایههایی پنهان تصمیمگیری شود. دالانهایی پنهان برای افرادی خاص گشوده میشود و تجارتی نهان شکل میگیرد که از چشم ناظران پنهان میماند. امتیازهایی در همان لایهها تقسیم شده و پول و ارز به ابزاری برای معادلات سیاسی بدل میشود. در چنین وضعیتی است که مسائلی همچون «چای دبش» هم رخ میکند. در شرایطی که کشور از همه سو تحریم و ارتباط نظام بانکی کشور با نظام بانکی جهان - به دلیل نپیوستن به FATF - قطع است، افرادی خاص دست بالا را در اقتصاد کشور پیدا میکنند که توانایی دور زدن تحریمها و معامله در پشت درهای بسته را دارند. اتفاقی که قرار بود پس از دوران حسن روحانی رخ دهد و کشور به سرعت وارد دالانی از حوادث شود که تا پیش از آن هرگز تجربه نکرده بود. برگزاری دو انتخابات، ۱۴۰۰ و ۱۴۰۲ بدون حضور کاندیداهای شاخص اصلاحطلب، عرصه را یکدست در اختیار همان گروهی قرار داد که از همان ابتدا با «برجام» مساله داشت. دولتی بر سر کار آمده بود که هیچ برنامه اقتصادی مدوّنی در دست نداشت، برخلاف ادعای «برنامه هفت هزار صفحهای» که در دوران کاندیداتوری در تلویزیون گفته بود، دست رییسی از هر برنامهای کاملا خالی بود! انسداد مذاکرات پس از مدتی تلاش نافرجام در جهت احیای برجام، هر چشمانداز احتمالی را از بین برده بود. شعار «نگاه به داخل» که هیچ «پِلنی» در پیوست نداشت، وضع را پیچیدهتر و دولت «نوانقلابی» رییسی را وادار به پروپکانی کرده بود. اتفاقی که پیشتر احمدینژاد هم تجربه کرده بود. حالا با گذشت نزدیک به سه سال از روی کار آمدن دولت رییسی، نه تنها وضعیت به حالت عادی بازنگشته، بلکه وضع به مراتب غیرعادیتر هم شده است. به عبارتی «وضعیت ابنرمال» تعمیق و «وضعیت نرمال» کاملا از دسترس دور شده است. حالا صعود سرسامآور قیمتها، با جهش بیسابقه دلار، همان شعار «نگاه به داخل» را هم با ابهام مواجه کرده است. تا چند ماه دیگر، ابراهیم رییسی وارد سال پایانی دوره چهار سالهاش خواهد شد بیآنکه توانسته باشد دستاورد قابل ملاحظهای به دست آورده باشد. دولتی که با شعار تک رقمی کردن تورم بر سر کار آمده بود، حالا به تورمی افسارگسیخته رسیده است. بهرغم همه آمارهایی که ارایه میشود، سفره خالی مردم و ریزش طبقه متوسط به طبقه فرودست حاصل همان انزوای «نخبگان» یا «قشر الیت» به بهانه «جوانسازی» دولت است که با آزمون و خطا امور کشور را پیش میبرد!
تبلیغ از بلندگوی رسمی - صدا وسیما - برای خرید کالاهای خانگی به قیمت سال قبل، به نظر حالا یک دستاورد است! البته دستاوردی از جنس «استثنا» برای جماعتی «استثنا!» جماعتی برخوردار از حمایت که میتوانند از این «وضعیت استثنا» نهایت بهره را ببرند بیآنکه گروهی رقیب کسب و کارشان را تهدید کند! پدیداری چنین «استثناهایی» نه تنها موجب افتخار نیست، بلکه موجب تاسف هم هست. توزیع رانت، دستاورد نیست، بلکه نشانه نوعی معلولیت در نظام مدیریت است. معلولیتی برآمده از همان «وضعیت ابنرمال» که دولت چارهای برای آن در دست ندارد. شاید به این دلیل که خود برآمده از همان «وضعیت استثنا» است.