اجرای پروژه پتروشیمی میانکاله فرصت اقتصادی یا تهدید زیست محیطی برای استان مازندران
تاریخ انتشار: ۲۲ فروردین ۱۴۰۱ | کد خبر: ۳۴۷۶۰۵۷۷
کلنگ پروژه احداث پتروشیمی میانکاله در استان مازندران در اسفند سال گذشته بر زمین زده شده که این موضوع به جهت آسیب رساندن به محیط زیست منطقه با مخالفت‌هایی از سوی اهالی روبرو شد.
گروه استان‌های خبرگزاری دانشجو، تالاب میانکاله از جا‌های دیدنی استان مازندران است که در ۴۵ کیلومتری بهشهر، در جنوب شرقی استان قرار گرفته است.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
این تالاب که با نام میان‌قلعه نیز شناخته می‌شود، آخرین بازمانده از منطقه نیمه‌مشجر دریای خزر و مساحت آن در حدود ۷۰هزار هکتار است. میانکاله از برنامه‌های پیشگام حفاظتی سازمان یونسکو است و عنوان ذخیره‌گاه بین‌المللی زیست کره یونسکو را به‌همراه ۱۲ منطقه دیگر در ایران دارد.
کلنگ پروژه احداث پتروشیمی میانکاله در مرتع حسین‌آباد واقع در ذخیره‌گاه زیست‌کره میانکاله در روز‌های پایانی سال ۱۴۰۰ بر زمین زده شده که این موضوع به جهت آسیب به محیط زیست منطقه با مخالفت‌هایی از سوی برخی اهالی منطقه، فعالین و کنشگران محیط زیست منطقه به همراه داشته است.
استارت ساخت مجتمع پتروشیمی
استارت ساخت مجتمع پتروشیمی در مازندران در سال ۹۶ پس از موافقت وزارت نفت با درخواست استان مازندران برای ساخت این واحد بزرگ صنعتی حوزه نفتی زده شد و براساس توافق وزارت نفت قرار شد تا طرح ساخت پتروشیمی در اراضی موسوم به بانک زمین که حدود ۱۰ هزار هکتار مساحت دارد در تالاب بین المللی میانکاله در شرق مازندران در صورت موافقت سازمان محیط زیست با ارزیابی زیست محیطی آن احداث شود.
این طرح را برای دریافت ارزیابی زیست محیطی به سازمان حفاظت محیط زیست فرستاد و بنا برآنچه که در فضای مجازی انتشار یافته این سازمان موافقت ضمنی خود را با ساخت این پروژه اعلام کرده است. شبه جزیره میانکاله حدود ۶۰ هزار هکتار وسعت دارد که به دلیل وجود تالاب میانکاله در این منطقه یکی از ۶۰۰ ذخیرگاه زیست کره در جهان است که سالانه پذیرای ۱۵۰ گونه پرندگان مهاجر با یک میلیون و ۵۰۰ هزار بال پرنده است.
این طرح در دولت دوازدهم برای دریافت ارزیابی زیست‌محیطی به سازمان حفاظت محیط زیست فرستاده شد، اما بدون آنکه مجوزی از سوی این سازمان صادر شود، با عنوان اینکه سازمان حفاظت محیط زیست موافقت ضمنی صادر کرده است، احداث آن از سوی بخش خصوصی سرمایه‌گذار پیگیری شد.
در مردادماه سال ۹۹ شرکت صنایع پتروشیمی امیرآباد مازندران به‌صورت سهامی خاص تشکیل شد و در جلسه هفدهم اسفندماه سال ۹۹، هیئت وزیران مصوب کرد که زیرساخت‌های لازم برای احداث یک پارک اختصاصی تولید پروپیلن از گاز طبیعی (GTP) در منطقه امیرآباد مازندران مشتمل بر تأمین و آماده‌سازی زمین، احداث مخازن و تأسیسات انتقال پروپیلن به‌منظور استقرار واحد‌های تبدیل گاز طبیعی به پروپیلن جمعاً به‌ظرفیت ۴۰۰ هزار تن در سال و احداث تأسیسات انتقال پروپیلن به منطقه عمومی دامغان احداث شود.
این مصوبه که در ماه‌های پایانی دولت دوازدهم منجر به تعریف یک پروژه با سرمایه‌گذاران مشخص و مبتنی بر مصوبه هیئت وزیران برای اجرا در دولت سیزدهم شد، مخالفت‌هایی را از سوی تشکل‌های مختلف، به‌ویژه تشکل‌های محیطزیستی به‌دنبال داشت تا اینکه در اسفندماه ۱۴۰۰، کلنگ‌زنی آن توسط وزیر کشور انجام شد. در پی این کلنگ‌زنی، رئیس سازمان محیط زیست اعلام کرد که این پروژه مجوز محیط زیستی ندارد و کلنگ‌زنی آن فاقد اعتبار است.
کلنگی زنی برای احداث پتروشیمی میانکاله فاقد اعتبار است
در مصوبه هیئت وزیران در اسفند ۹۹ در خصوص این طرح آمده است که باید خطوط انتقال پروپیلن به‌طول حدود ۲۰۰ کیلومتر و با ظرفیت انتقال حدود ۴۰۰ هزار تن پروپیلن در سال از منطقه امیرآباد مازندران به منطقه عمومی دامغان با دسترسی به بزرگراه و راه‌آهن احداث شود، یعنی برای انتقال تولیدات این طرح، باید در زمینه احداث یک خط لوله ۲۰۰ کیلومتری سرمایه‌گذاری شود تا بتوان محصولات تولیدی را به بازار مصرف انتقال داد.
بر اساس شنیده‌ها، «سید ابراهیم رئیسی» در آخرین جلسه هیأت دولت به رئیس سازمان حفاظت محیط زیست دستور داد موضوع احداث پتروشیمی میانکاله را بررسی و با احصای موارد خلاف قانون و آسیب‌زا برای محیط زیست، سریعاً از اجرای آن جلوگیری کند.
در پی این دستور، علی سلاجقه اعلام کرد از نظر دولت کلنگی که برای احداث پتروشیمی میانکاله به زمین زده شده فاقد اعتبار بوده و در واقع معتقدیم کلنگی به زمین زده نشده است و این نکته را هم متذکر شد که «طبق قانون دیگر هیچ کلنگی بدون مجوز محیط زیست بر زمین نخواهد خورد و در اجرای این طرح نیز کوتاه نخواهیم آمد».
غلامرضا شریعتی‌اندراتی، درباره احداث مجتمع پتروشیمی در میانکاله میگوید: این مجتمع در سال ۹۹ برای احداث مجتمع پتروشیمی جهت تولید پروپیلن مجوز هیات وزیران را را اخذ کرد، همچنین مجوز خوراک از وزارت نفت، مجوز برداشت آب از دریا و زمین را هم با نامه کتبی سازمان حفاظت محیط زیست دارد، چندین جلسه ارزیابی زیست محیطی برای پروژه انجام شده و برابر جلسه‌ای در مجلس با حضور استاندار مازندران نمایندگان استان و مسئولان پتروشیمی مقرر شد که زمین به سرمایه‌گذار برای اجرای پروژه تحویل داده شود و برخی ابهامات جزئی هم وجود داشت که بنا بود سازمان حفاظت محیط زیست تا ۲۰ اسفند آنها را برطرف و مجوز نهایی را صادر کند.
شریعتی‌اندراتی میگوید: وقتی یک مصوبه به هیات وزیران می‌رود، رئیس سازمان حفظ محیط زیست نیز حضور دارد که خود مبنای همه اقدامات بعدی است. سرمایه‌گذار زمین را برابر نامه کتبی محیطزیست کشور از سازمان امور اراضی دریافت کرده و تعهد دارد که قریب ۱۰ هکتار فضای سبز ایجاد کند که اکنون مشغول درختکاری است.
نماینده مردم بهشهر در مجلس با بیان اینکه هنوز کار عمرانی شروع نشده است، گفت: در جلسات مختلف ارزیابی زیست محیطی همه ابهامات لازم جهت بازیافت و تصفیه پساب برطرف شده و مورد تائید قرار گرفته است.
افکار عمومی به سمت نفی طرح پتروشیمی مازندران سوق داده شده‌اند
سیدمحمد ساداتی پژوهشگر و تحلیلگر حوزه آب، انرژی و محیط زیست در این باره میگوید: در واقع احداث واحد پتروشیمی در شرق مازندران با توجه به وضعیت اشتغال و اقتصاد در این منطقه کاملا ضروری به نظر می‌رسد، اقتصاد ایران با وجود تمام تلاش‌ها برای کاهش وابستگی به نفت، یک اقتصاد نفت محور شناخته می‌شود در این شرایط، مناطق دور از چرخه مالی نفت، از نظر اقتصادی وضعیت چندان خوبی نخواهند داشت.
از طرفی دیگر، طبیعت غنی مازندران، سرمایه‌گذاری در بخش گردشگری به جای گسترش صنعت در این منطقه را عاقلانه‌تر نشان می‌دهد. به هر حال، تعامل صنعت سبز با گسترش زیرساخت‌های گردشگری می‌تواند منجر به توسعه پایدار در شرق استان مازندران شود.
ساداتی در مورد مشکل طرح پتروشیمی مازندران میگوید: میانکاله یکی از مهم‌ترین مناطق حفاظت شده محیط زیست ایران است که بسیاری از دوستداران طبیعت علاقه ویژه‌تی به این منطقه دارند، با وجود اینکه پتروشیمی مورد نظر با نام پتروشیمی مازندران کلنگ‌زنی شد، اما در بسیاری از منابع حتی رسمی کشور با نام پتروشیمی میانکاله شناخته می‌شود.
جانمایی در نظر گرفته شده برای این پتروشیمی حدود ۱۰ کیلومتر از منطقه حفاظت شده میانکاله فاصله دارد که این فاصله یک صنعت بزرگ از یک منطقه حفاظت شده چندان زیاد نیست، به هر حال، نزدیکی به پایانه نفتی شمال و دسترسی مناسب به بندر امیرآباد از مزایای منطقه در نظر گرفته شده هستند. با این حال طرح توجیهی جانمایی نیز در صورت انتشار، تا حد زیادی می‌تواند نگرانی‌ها نسبت به احداث پتروشیمی را کاهش دهد.
وی معتقد است با توجه به وضعیت بیکاری و اقتصاد در شرق استان مازندران، ایجاد واحد پتروشیمی می‌تواند گام مهمی در توسعه این منطقه بردارد، با این حال، با توجه به شرایط زیست محیطی مازندران و البته منطقه حفاظت شده میانکاله، دست‌یابی به توسعه پایدار در صورت تخریب محیط زیست به هیچ وجه امکان‌پذیر نخواهد بود.
به گفته پژوهشگر و تحلیلگر حوزه آب، انرژی و محیط زیست این در حالی است که دست‌یابی به واحد پتروشیمی سبز چندان دور از ذهن نیست. به هر حال، تا به اینجا متخصصان و افکار عمومی از اهداف و برنامه‌های این طرح دور نگه داشته شده‌اند که این موضوع کنترل بر جوانب محیط زیستی را سخت کرده است. در این شرایط، افکار عمومی به سمت نفی طرح پتروشیمی مازندران سوق داده شده‌اند که امیدواریم با تعامل بهتر مسؤولان و مردم، توسعه پایدار شرق مازندران در سایه حفظ و حتی بهبود شرایط محیط زیستی محقق شود.
منبع: خبرگزاری دانشجو
کلیدواژه: پتروشیمی میانکاله پتروشیمی مازندران تالاب میانکاله احداث پتروشیمی میانکاله سازمان حفاظت محیط زیست ارزیابی زیست محیطی پتروشیمی مازندران مجتمع پتروشیمی استان مازندران محیط زیستی برای احداث حفاظت شده زمین زده کلنگ زنی زده شد
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت snn.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «خبرگزاری دانشجو» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۴۷۶۰۵۷۷ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
جامعه‌شناسی محیطزیست
به گزارش گروه پژوهش خبرگزاری علم و فناوری آنا، ظهور آکادمیک جامعه‌شناسی محیطزیست به اوایل دهه ۱۹۷۰ میلادی برمی‌گردد. با ظهور حرکت‌های محیط زیستی بزرگ مانند جنبش حقوق محیط زیست و روز جهانی محیطزیست، اهمیت محیطزیست به عنوان یک موضوع اجتماعی و سیاسی اهمیت روزافزون پیدا کرد.
علی‌یار احمدی (دانشیار جامعه‌شناسی و برنامه‌ریزی اجتماعی) در مقاله‌ای با عنوان «مروری بر تحول و ویژگی‌های جامعه‌شناسی محیطزیست و مطالعات زیست محیطی در ایران» به این موضوع اشاره می‌کند که جامعه‌شناسان برای حل مسائل محیطزیستی نیاز به درک عوامل اجتماعی و فرهنگی دارند و بنابراین شروع به بررسی تعاملات اجتماعی و محیطزیستی در جوامع انسانی کردند.
* جامعه‌شناسی محیطزیست
این پژوهشگر می‌نویسد به طور خلاصه جامعه‌شناسی محیطزیست یکی از زیر مجموعه‌های جامعه‌شناسی است که به بررسی رابطه بین جوامع انسانی و محیط زیست می‌پردازد. این رشته سعی دارد تا به شناخت فرآیندها، الگو‌ها و تداوم تعاملات اجتماعی در قبال محیطزیست بپردازد و نقش عوامل اجتماعی و فرهنگی در تشکیل و تحول مشکلات محیط زیستی را بررسی کند.
جامعه‌شناسی محیطزیست به شناخت فرآیندها، الگو‌ها و تداوم تعاملات اجتماعی در قبال محیطزیست بپردازداین پژوهش بیان می‌کند که تغییرات سریع در حوزه‌های مختلف جمعیتی و اجتماعی یکی از زمینه‌های شکل‌گیری این حوزه از جامعه‌شناسی بوده است. رشد سریع جمعیت، به ویژه از زمان انقلاب صنعتی، منجر به چالش‌های اجتماعی، فعالیت‌های اقتصادی و زیست‌محیطی بزرگی شده است مانند شیوه‌های تولید صنعتی بی‌احتیاط از یک سو، مسئول گرمایش جهانی و تخریب منابع طبیعی بوده‌اند و از سوی دیگر نابرابری اقتصادی را در بخش‌های مختلف جامعه ایجاد کرده‌اند.
* اثرات بی‌توجهی به محیط زیست
به زعم احمدی بی‌توجهی مصرف‌کنندگان نسبت به اثرات زیست‌محیطی، اجتماعی و فرهنگی مصرف‌گرایی رو به رشد، مشکلات را بزرگتر کرده است
و کمبود منابع طبیعی به زودی تأثیر قابل توجهی بر ظرفیت تولید ما خواهد داشت و پایداری اقتصادی نسل‌های آینده را به خطر می‌اندازد؛ بنابراین، یک تغییر عمده در شیوه‌های مصرف و تولید فعلی و به‌طور کلی در نوع تعامل انسان با محیطزیست لازم است.
علاوه بر این از اواسط دهۀ ۱۹۸۰، دانشمندان و رسانه‌ها تلاش کرده‌اند تا خطرات ناشی از تغییرات آب و هوایی بشر ساخت را به مردم منتقل کنند. نحوه انتقال موضوعات محیط زیستی و مسأله‌سازی آن نیز ضرورت توجه به جامعه‌شناسی محیط زیست را افزون کرده است.
واقعگرایان ترجیح می‌دهند حقیقت مادی مشکلات زیست محیطی را برجسته کنند و ساخت‌گرایان بر خلق معانی تأکید دارند* زیست‌محیط نوظهور
این پژوهشگر توضیح می‌دهد در طول دهه‌های اول ظهور و رشد جامعه‌شناسی زیست محیطی محققان که بیشتر آنها در ایالات متحده و اروپای غربی بودند عمدتاً بر روی همان موضوعاتی تمرکز کردند که جنبش زیست‌محیطی نوظهور برجسته کرده بود، از جمله آلودگی هوا و آب، تخلیه زباله‌های جامد و خطرناک زباله، پوسیدگی شهری، حفظ مناطق وحشی و حیات وحش، و وابستگی به سوخت‌های فسیلی.
در این سال‌های اولیه این رشته فرعی، برخی از جامعه‌شناسان محیط زیست بین واقعگرایان که ترجیح می‌دهند حقیقت مادی مشکلات زیست محیطی را برجسته کنند و ساخت‌گرایان که بر خلق معانی تأکید داشتند، تمایز قائل شدند.
حرف آخر اینکه ساخت‌گرایی اجتماعی بر فرآیندی که از طریق آن مفاهیم و باور‌ها در مورد جهان شکل می‌گیرند و از طریق آن معانی به چیز‌ها و رویداد‌ها متصل می‌شود همیشه بخش بزرگی از جامعه‌شناسی بوده است و تعدادی از جامعه‌شناسان محیطزیست از این چارچوب برای درک مسائل محیطی استفاده کرده‌اند. واقعگرایان نگران بودند که تمرکز بر معنا، توجه را از آن چه به عنوان تخریب واقعی و نگران کننده محیطی می‌دیدند، منحرف کند.
انتهای پیام/
پلمب بیمارستان محب مهر به دلیل کشف حجاب صحت ندارد