به نقل از «طرفداری»

آقای فرهاد مجیدی، لطفا خداحافظی کن!

تاریخ انتشار: ۲۳ فروردین ۱۴۰۱ | کد خبر: ۳۴۷۷۵۸۵۸

سرمربی استقلال در نشست خبری بازی با نساجی صحبت های عجیبی انجام داد که حداقل یک مورد آن دستمایه ای برای طعنه زدن هواداران تیم رقیب شده است

فرهاد مجیدی شب گذشته به خاطر شرایط داوری تهدید به کناره گیری از مربیگری کرد، حرف های عجیبی که به هیچ عنوان یک مربی پخته آن را به زبان نمی آورد.

به گزارش طرفداری، آرمان رمضانی در دقایق پایانی وقت های اضافه بازی با نساجی گلی به حریف زد که از سوی داور مردود اعلام شد، اتفاقی که واکنش عجیب فرهاد مجیدی را به همراه داشت.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

مجیدی وقتی وارد نشست خبری بعد از بازی شد، ابتدا مدعی شد تیمش در وقت های اضافه نساجی را با نتیجه یک بر صفر شکست داده اما در ضربات پنالتی شکست خورده است. او، علی خسروی عضو کمیته داوران را متهم به گرفتن رشوه در دهه 80 کرد و مدعی شد کمک داورهای بازی استقلال را یک باشگاه دیگر انتخاب می کند و از همه عجیب تر اینکه اعلام کرد اگر گل آرمان رمضانی به درستی مردود شده باشد، مربیگری را کنار می گذارد.

حالا انتشار فیلمی از گل آرمان رمضانی کاملا روشن می کند رمضانی قبل از رسیدن به علیرضا حقیقی، با استفاده از دو دست، تعادل امیر مهدی جانملکی را به هم می زند و تصمیم داور برای مردود کردن گل درست بوده است، پس حالا فرهاد مجیدی می ماند و یک وعده که باید دید آیا آن را عملی می کند یا نه.

فرهاد مجیدی در سال های اولی که مربیگری می کند یک نکته مهم را باید بداند، او یا باید ادعایی کند که توان برآورده کردن آن را داشته باشد و یا از اظهار نظرهای شتاب زده خودداری کند که صحبت هایش دستمایه ای برای طعنه زدن هواداران تیم رقیب نشود.

به جز این شاید مجیدی اولین مربی باشد که به صورت علنی در مورد رشوه گرفتن یک داور حرف زده و طبیعی است بار حقوقی حرف های او هم خودش را در به دردسر می اندازد و هم در این برهه حساس برای استقلال دردسر ایجاد می کند، پس بهتر است سرمربی جوان استقلال خیلی زود پخته شود و قبل از اینکه مسوولیت شکست تیمش را بپذیرد، کمی بیشتر در مورد بار حقوقی صحبت هایش فکر کند.

فرهاد مجیدی قطعا بعد از تماشای فیلم منتشر شده از صحنه برخورد آرمان رمضانی با جانملکی، از مربیگری خداحافظی نمی کند ولی کاش دست کم با این مدل حرف زدن خداحافظی کند!

 

بیشتر بخوانید:

سند اثبات تصمیم درست داور بازی استقلال - نساجی + فیلم

 

اخبار داغ 

اولین واکنش علی دایی به ماجرای باز کردن کرواتش در قطر کنایه احمد سعادتمند به فرهاد مجیدی؛ مقصر همه جام نگرفتن ها من هستم! حقیقی: حرف مفت می زنند که من پنالتی گیر نیستم / فیلم پیراهن اول احتمالی آرژانتین در جام جهانی 2022 / عکس نام کریم بنزما در صندوق رای‌گیری انتخابات ریاست جمهوری فرانسه

منبع: طرفداری

کلیدواژه: آرمان رمضانی فرهاد مجیدی

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.tarafdari.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «طرفداری» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۴۷۷۵۸۵۸ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

با خداحافظی باجو، 19 سال است که یکشنبه نداریم!

به گزارش "ورزش سه"، در آخرین یکشنبه ماه آوریل ۲۰۰۴ روبرتو باجو آخرین بازی خود را در بازی میلان-برشا در پایان فصل انجام داد و سلام سن سیرو به او پاها و قلب‌ها را به لرزه درآورد.

سال‌هاست که از سخنان چزاره کرمونینی می‌گذرد و کلمات خوشبخت‌ترین بخش این جهان هستند که این‌چنین به توصیف باجو استخدام شده‌اند: از آنجایی که دیگر یکشنبه‌ها باجو فوتبال بازی نمی‌کند، دیگر یکشنبه نداریم. او مردی است که به عقیده بسیاری بهترین بازیکن ایتالیایی تمام دوران است.

28 آوریل ۲۰۰۴ پایان دورانی برای فوتبال ایتالیا بود. قهرمانی جاودانه که مرد اول رویاهای مردم سرزمین خدایان بود. از شب‌های جادویی ایتالیایی ۹۰ تا صبح تلخ ایالات متحده آمریکا در سال ۹۴، احساساتی که در سر یک ملت نقش بسته بود و همه یک جمله را فریاد می‌زدند، خدایا همه ما را بیامرز به جز یک نفر، باجو!

تمام آرزوهای مردم در یک شب تغییر کرد. سن سیرو به احترام باجو ایستاد. ادای احترام به کسی که در ۴۸۸ بازی، ۲۱۸ گل به ثمر رساند.  

در هشتاد و چهارمین دقیقه از بازی بهترین شماره ده تاریخ لاجوردی پوشان، در آغوش مالدینی ایستاد و پائولو نماینده تمام فوتبالدوستان جهان بود.  

از ویچنزا تا برشا، فیورنتینا، یوونتوس، میلان، بولونیا و اینتر تمامی تیم‌هایی بودند که باجو پیراهنشان را به تن کرده بود تا یک کشور متحد شود. زیرا این نماینده الهی متعلق به همه کسانی بود که حداقل یک‌بار برای پیراهن آبی فریاد زده بودند.

باجو پس از پایان بازی گفت: وقتی زمین را ترک کردم، با خودم گفتم، روبرتو تمام شد، اکنون واقعا تمام شده است. چیزی که مرا برای آخرین‌بار شگفت‌زده کرد این بود که آخرین بازی زندگی‌ام مالدینی به سمتم آمد و من را آغوش گرفت. با تماشاگران خداحافظی کردم، تمام سن سیرو ایستاده بود و دیدم همه به مانند من گریه می‌کنند.  

پسر طلایی کالچو باید در خانهٔ میلان، همان تیمی که فصل ۹۶ با آن اسکودتو را فتح کرده بود، فوتبال را کنار می‌گذاشت. ستارهٔ برشا در جشن قهرمانی میلان بیگانه و تنها نبود. روبرتو باجو در تمام ورزشگاه‌های کشور ایتالیا دوست داشتنی است. پدیدهٔ دههٔ نود فوتبال ایتالیا پس از پایان بیست سال دوران حرفه‌ایش در سن سیرو گفت: «لحظه‌ای بی‌نظیر و سرشار از احساس بود. از میلانی‌ها به سبب تشویق‌هایشان قدردانی می‌کنم، این آخرین دیدار من بود.» 

برشا در این بازی با نتیجهٔ چهار بر دو قربانی جشن قهرمانی میلان شد و باجو در این باره گفت: «می‌دانم کسانی هستند که علاقه‌ای به من ندارند اما عشق این همه هوادار کمک کرد تا با این شرایط کنار بیایم. فکر می‌کنم هیچ راهی بهتر از این برای خداحافظی از جهان فوتبال وجود نداشت. » 

در سن ۱۸ سالگی عمل جراحی سختی بر روی پای روبرتو باجو انجام شد. این عمل حرفه ستاره برشا را تحت تاثیر قرار داد اما باجو در برابر این آسیب‌دیدگی هیچوقت به زانو درنیامد و ادامه داد. او در آخرین لحظه خطاب به زانوهایش گفت: من با این زانوها همواره رابطهٔ دوگانه‌ای میان عشق و نفرت داشتم. این پاها لذت فراوانی به من چشاندند، اما با سپری شدن زمان دردهایشان بیشتر شد و شیوهٔ دویدنم را خراب کردند. چند تاسف بزرگ در دوران حرفه‌ای‌ام همیشه آزار دهنده بودند. ضربهٔ پنالتی در دیدار جام جهانی ۱۹۹۴ یکی از آنها است. اما هنگامی که به گذشته بازمی‌گردم می‌بینم که پس از بیست سال، این بازنشستگی را با لذت فراوانی جشن می‌گیرم، این پیروزی بزرگ برای روبرتو باجو است. 

توپ طلای ۹۳، گل اول ایتالیا، اسلالوم ایتالیا ۹۰، جادوی آمریکا و اشک‌های پاسادنا، خاطراتی بود که به‌مانند تیزر یک فیلم ایتالیایی در ذهن هواداران مرور می‌شد و باجو آرام آرام به سمت تونل سن سیرو قدم برمی‌داشت.  

همه ایستادند تا با صدای بلند، برای آخرین‌بار نام یکی از ده‌های برتر تمام دوران این ورزش را فریاد بزنند. اکنون واقع‌نگر باشید. 19 سال است که دیگر یکشنبه نیست!