به نقل از «فارس»

یکی از ایرادات جدی سیاست خارجی دولت قبل نگاه آنها به مذاکرات بود

تاریخ انتشار: ۲۴ فروردین ۱۴۰۱ | کد خبر: ۳۴۷۸۵۹۰۶

به گزارش خبرنگار تشکل‌های دانشگاهی خبرگزاری فارس؛ مهدی خانعلی‌زاده کارشناس روابط بین الملل در مراسم «بررسی تخصصی نتایجِ مذاکرات ایران با ۴+۱» که به همت دفاتر بسیج دانشجویی در دانشگاههای بزرگ تهران برگزار شد؛ گفت: یکی از ایرادات جدی سیاست خارجی دولت قبل نگاهی بود که به مذاکره داشت. طرفداران دولت قبل مذاکره را تقدیس کردند و قائل بودند همین که پشت میز مذاکره با ما ابرقدرت‌ها هستیم ارزشمند است.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

خانعلی‌زاده ادامه داد: یک نگاه هم آن زمان در طرف مقابل وجود داشت که مطرح می کرد که مذاکره بد است که هر دو نگاه غلط است و مذاکره یک ابزار است.

وی تصریح کرد: داده و ستانده‌ در برجام توازن نداشت و در اجرا تبدیل به خسارت محض شد و همان امتیازات حداقلی هم به ایران نرسید که رییس بانک مرکزی وقت هم به این موضوع اذعان کرد.

این کارشناس  روابط بین الملل اظهار داشت: توافق برجام با بهانه‌ مسئله‌ هسته‌ای انجام شد برای اینکه ادامه پیدا کند و نهایتا قدرت ایران را کنترل کند.

خانعلی‌زاده با بیان اینکه هدف برجام کنترل قدرت ایران بود، تاکید کرد: در شهریور ۱۴۰۰ جلسه‌ای با مقامات بلندپایه‌ کشور تشکیل شد و جمع‌بندی شد که اگر تیم مذاکره‌کننده‌ ایرانی می تواند برجام را در دایره‌ برجام به انتفاع حداکثری برساند، برود و برجام را احیا کند.

وی ادامه داد: در وین ۷ و ۸ با همین راهبرد دستاوردهای درخشانی داشتند. دنبال متن پنهان نباشید چرا که خروجی این مذاکرات همان برجام است.

خانعلی زاده درباره اینکه چرا ایران به احیای برجام برگشت؟ گفت: ایران در مظان اتهام بود چرا که روسیه و چین گفتند که آمریکا قصد احیای برجام دارد و شما همکاری نمی‌کنید و اروپا گفت که من مکانیزم ماشه را فعال می‌کنم.

این کارشناس  روابط بین الملل تصریح کرد: در برخی رسانه‌ها می‌بینیم که اطلاعات غلط منتشر می‌کنند. گفتند که تیم مذاکره عوض نشده است در حالیکه در مذاکرات وین ۳۳ نفر از وزارت‌خانه‌های مختلف به تیم اضافه شده‌اند.

وی با بیان اینکه برجام توافق بدی بود؛ داده و ستانده ایران در آن توافق یکسان و متوازن نبود، گفت: منفعت اقتصادی حداقلی ایران از همان توافق بد نیز حاصل نشد. این توافق بد، در اجرا خسارت محض شد.

این کارشناس مسائل بین الملل اظهار داشت: دوستان به این خسارت محض ادامه دادند زیرا قرار نبود برجام صرفا توافق هسته‌ای باشد. برای همین در داخل، یک هفته پس از امضای برجام از برجام ۲ سخن گفتند.

انتهای پیام/

منبع: فارس

کلیدواژه: تواق خانعلی زاده بین الملل

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.farsnews.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «فارس» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۴۷۸۵۹۰۶ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

پشت پرده فعال‌شدن دیپلماسی آفریقاییِ ایران چیست؟

فرارو- جمعه گذشته تهران میزبان دومین "اجلاس بین المللی ایران و آفریقا" بود. نشستی که با حضور مقام‌های ارشد بیش از ۳۰ کشور آفریقایی به ویژه وزرای اقتصاد برگزار شد. بسیاری از تحلیلگران معتقدند که این قبیل نشست‌ها می‌توانند مقدمه‌ای برای وقوع تغییرات مثبت در روابط خارجی و به طور خاص دیپلماسی اقتصادی باشند.

به گزارش فرارو؛ در این راستا، یکی از نکاتی که چندین سال است از سوی کارشناسان مسائل راهبردی و تحلیلگران به عنوان نقدی به سیاست خارجی ایران مطرح شده، غافل شدن از برخی حوزه‌های جغرافیایی در عرصه سیاست خارجی و صرفا تمرکز بر برخی مناطق و کشور‌های خاص است. موضوعی که در برخی موارد در بزنگاه‌های تاریخی موجب وارد آمدن آسیب‌ها و خساراتی شده است.

با این همه، دولت سیزهم از زمان آغاز به کار خود در سال ۱۴۰۰، تمرکز ویژه‌ای بر توسعه روابط با مناطق مغفول در حوزه سیاست خارجی ایران معطوف کرده است. ابراهیم رئیسی در دو نوبت در قالب تور‌هایی به کشور‌های آفریقایی سفر انجام داده و توسعه روابط با آفریقایی‌ها را یکی از محور‌های اصلی سیاست خارجی دولت سیزدهم توصیف کرده است.

معادله‌ای که در قالب نشست بین المللی اخیر ایران و آفریقا نیز نمود‌های عینی‌تری گرفته است. با این همه، واقعیت این است که اقبال به توسعه روابط با کشور‌های آفریقایی در شرایط حاضر، به طور خاص تحت تاثیر ۳ مولفه مهم و محوری است.

۱. بازارِ رو به رشد کشور‌های آفریقایی

قاره آفریقا جمعیتی بیش از یک میلیارد نفر را در خود جای داده و بسیاری از تحلیلگران اقتصادی بر این باورند که شاخص‌های اقتصادی در شمار قابل ملاحظه‌ای از کشور‌های افریقایی رو به رشد بوده و پالس هاس مثبتی را در مورد آینده این دسته از کشور‌ها به ویژه در حوزه اقتصادی مخابره می‌کنند.

در حقیقت، هم جمعیت این قاره چشمگیر است و هم درآمد خانوار‌ها در آن رو به بهبود است. این دو مولفه در نوع خود کشور‌های آفریقایی را به یک بازارِ هدف بسیار مناسب برای بسیاری از کشور‌های جهان تبدیل می‌کنند. ایران نیز با توجه به ظرفیت‌های صنعتی و تولیدی خود از این قاعده مستثنی نیست. می‌تواند کالا‌های ساخت خود را که از کیفیت بین المللی برخوردارند و البته کشور‌های آفریقایی می‌توانند آن‌ها را در مقایسه با نمونه‌ای مشابه خارجی، با قیمت کمتری تهیه کنند، به آفریقا صادر کند.

موضوعی که هم برای ایران و هم ملل آفریقایی حامل نفع و سود است.

۲. کسب حمایت موثر سیاسی در عرصه بین المللی

بلوک کشور‌های آفریقایی از وزن قابل توجهی در نهاد‌ها و سازمان‌های بین المللی برخوردارند. آفریقا چیزی در حدود ۵۴ کشور را در خود جای داده که آن‌ها در جنبش عدم تعهد، گروه ۷۷، مجمع عمومی سازمان ملل متحد، و دیگر نهاد‌های بین المللی، بازیگران مهم و تاثیرگذاری هستند.

در این چهارچوب، ایران به واسطه توسعه پیوند‌های سیاسی و اقتصادی خود با بلوک کشور‌های آفریقایی می‌تواند روی کارتِ رای‌دهی آن‌ها در نهاد‌های بین المللی حساب ویژه‌ای باز کند. موضوعی که یک برگ برنده موثر  به حساب می‌آید. این مساله به ویژه در بحبوحه تشدید تنش‌ها و رقابت‌های ژئوپلیتیک و ایدئولوژیک بین المللی، از ابعاد جدی تری نیز برخوردار می‌شود.

۳. توسعه نفوذ بین‌المللی ایران در قالب یک قدرت منطقه‌ای

در نهایت باید به این مساله نیز اشاره کرد که ایران در منطقه غرب آسیا یک قدرت قابل توجهِ منطقه‌ای است. این کشور به عنوان یک قدرت منطقه‌ای، طرح و برنامه‌هایی برای توسعه نفوذ خود دارد. مساله‌ای که در عرصه روابط بین الملل برای هر بازیگر دیگری غیر از ایران نیز امری طبیعی محسوب می‌شود.

حال در این میان، اشتراکات تاریخی و فرهنگی ایران و برخی ملل آفریقایی و در عین حال وجود ظرفیت‌های نرم فرهنگی نظیر حضور شیعیان در برخی کشور‌های آفریقایی و یا مهاجرت تاریخی برخی اقوام ایرانی به کشور‌های آفریقایی، بستر‌های مناسبی را نیز برای توسعه نفوذ ایران در میان کشور‌های آفریقایی ایجاد کرده اند.

بستر‌ها و ظرفیت‌هایی که تاکنون مورد بی توجهی بوده اند و حال توجه به آن ها، یکی از الزاماتی است که با توجه به افزایش وزن و قدرت منطقه‌ای و بین المللی ایران، از اهمیت بسیار زیادی برخودار می‌شوند. معادله‌ای که موجب شده تا بار دیگر قاره آفریقا مورد توجه تصمیم سازان حوزه سیاست خارجی ایران قرار گیرد.