به نقل از «جام جم آنلاین»

خوب و بد پاندمی کووید در یک نگاه

تاریخ انتشار: ۲۸ فروردین ۱۴۰۱ | کد خبر: ۳۴۸۱۰۱۸۲

مرگ و هراس، شاخص‌ترین رنج و مفهوم کرونا بود. اما عادت‌های تازه‌ای را در زندگی ایجاد کرد که بعضی از آنها خوب و بعضی دیگر بد و نامطلوب بودند.

کم‌کم وقت آن رسیده که عادت‌های نادرست کرونا (رفتاری، روانی، تغذیه‌ای و ...) را بشناسیم و برای تصحیح آن برنامه‌ریزی کنیم. البته که بهتر است عادت‌های خوب را هم بشناسیم و آنها را حفظ کنیم.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

معروف است که در هر بدی‌ای، خوبی‌ای نهفته است. برعکس این گذاره نیز گاهی صادق است. این ماجرای کروناویروس و زندگی ماست.

عالمگیری ویروس سارس-کوو-۲ باعث شد تا بعضی عادت‌های خوب را یاد بگیریم و یا بعضی‌ عادت‌هایی را که فراموش کرده بودیم، دوباره به خاطر آوردیم.

در این آموزش و بازنگری، آنچه بیش از همه اهمیت دارد، بررسی ارتباط دوباره «خود یا من» با مفاهیم مختلف زندگی بود. ابتدا این خوبی‌ها را بشناسیم.

من و نظافت: کرونا، عادت‌ شستن دست و صورت را در ما نهادینه کرد. بعید است که دیگر این رفتار خوب را فراموش کنیم. در همین راستا، شستن بسته‌های خوراکی، شستن میوه‌ها پیش از نگهداری آنها در یخچال و تعویض نایلون‌های خرید را به رفتار ما اضافه کرد. تفکیک کامل لباس بیرون و داخل منزل، رعایت نظافت لباس‌ها و توجه به بهداشت فردی از دیگر رفتارهای خوب دوره کرونا بود.

من و مدیریت پول: توقف فعالیت‌های اقتصادی در سال نخست عالمگیری کرونا، اگرچه ضربه سختی به چرخه اقتصادی جهانی و تک تک خانواده‌ها وارد کرد- که هنوز هم تبعات آن ادامه دارد- اما تلنگری برای همه بود تا وضعیت مالی- کاری خود را بازنگری کنند.

من و اهداف: کرونا نشان داد همواره اهداف و زندگی ما به سرعت قابل تغییر و حتی از بین رفتنی است! بنابراین افراد یاد گرفتند گاهی اهداف کوتاه‌مدت، موثرتر از اهداف بلندمدت بوده و بازدهی بالاتری دارد. بنابراین برای تعیین اهداف با فاصله زمانی مختلف، باید دقیق‌تر برنامه‌ریزی کرد.

من و تنهایی: کرونا «تنهایی» را بار دیگر به آدم‌ها یادآوری کرد. اینکه ممکن است برای ماه‌ها یا سال‌ها مجبور باشند به تنهایی زندگی کنند. این مسأله به‌ویژه در افراد مبتلا به کرونا شکل خاص‌تری داشت. به این معنی که این افراد باید حداقل سه هفته، زندگی در بیماری و تنهایی را سپری کرده و برای زنده ماندن به تنهایی تلاش کنند. بنابراین افراد به این فکر افتادند که برای «تنهایی» و برطرف کردن نیازهای شخصی خود برنامه‌ریزی درست و دقیق‌تری داشته باشند. در این برنامه‌ریزی افراد باید از خرید تا نیازهای فردی‌تر خود را مدیریت می‌کردند.

من و اولویت‌ها: در دوره همه‌گیری کرونا، امکان دیدار و مصاحبت به حداقل رسید. بنابراین افراد برای اینکه اولا از خطر ابتلا به بیماری دور مانده و ثانیا در فرصت و امکان کم، به دیدار افراد بروند، بازنگری در اولویت‌های ارتباطی- عاطفی خود داشتند.

من و طبیعت: قرنطینه و ضرورت دوری از اجتماع افراد را واداشت تا به طبیعت قدم بگذارند؛ حتی آنهایی که علاقه‌ای به طبیعت‌گردی نداشتند اما این تنها راه رهایی از چهاردیواری خانه بود. به این ترتیب عادت خوب و جدیدی به نام «طبیعت‌گردی» به سبک زندگی بسیاری وارد شد.

من و سرگرمی‌های تازه: افراد باید در قرنطینه ساعت‌ها را سپری می‌کردند. به همین دلیل باید سرگرمی‌ها و کارهای جدیدی را می‌آموختند تا به گذر کند و ترسناک زمان غلبه کنند. به همین دلیل بعضی سراغ فراگیری کارهایی رفتند که مدت‌ها در کمین آن بودند اما وقت کافی نداشتند و بعضی دیگر، سرگرمی‌های جدید را امتحان کردند.

من و هماهنگی: انسان یاد گرفت باید با شرایط کنار بیاید؛ رفتاری که آن را از یاد برده بود! درواقع قرنطینه و ضرورت ماندن در خانه به انسان یادآوری کرد که این اوست که باید خودش را با طبیعت و زندگی هماهنگ کند و در کمال توانایی، گاهی از مبارزه باز می‌ماند. او یاد گرفت باید خودش را با امکانات موجود و نه آنچه به شکل ایده‌آل وجود دارد، هماهنگ و همراه کند.

رفتارهایی که باید ترک کنیم

کرونا اما رفتارهای نامناسب بی‌شماری را نیز به سبک زندگی ما وارد کرد. حالا که از اوج همه‌گیری کرونا کمی فاصله گرفته‌ایم، اندکی آزادتر می‌توانیم به زیست شخصی و اجتماعی خود ادامه دهیم. در ادامه با این رفتارهای به جا مانده از همه‌گیری کرونا و راهکارهای تصحیح آنها نیز آشنا می‌شویم.

تغذیه ناموزون: در راستای تغییر شرایط زندگی و گذران وقت در قرنطینه، بسیاری به آشپزی رو آوردند. فرصت بیشتر برای آشپزی، باعث شد تا غذاها با رنگ و لعاب بیشتر تهیه شوند. از سوی دیگر بسیاری به پختن نان و شیرینی‌ها روی آوردند و با بالارفتن آمار مصرف این نوع خوراکی‌ها، الگوی غذایی افراد ناسالم شد. این مسأله مشکلات ثانویه‌ای مانند اضافه وزن، افزایش خطر ابتلا به دیابت نوع دوم، فشار خون بالا، تغییرات هورمونی ناشی از اضافه وزن و... را به دنبال داشت.

راهکار: تغییر الگوی غذایی و بازگشت به تغذیه سالم و افزایش مصرف میوه‌ها، سبزی‌ها و خوراکی‌های کم کالری.

تحرک نزدیک به صفر: استاندارد حرکت روزانه هر فرد، شش‌هزار تا ده‌هزار قدم است. این مقدار تحرک بدنی، اساس حفظ سلامت است. تصور کنید در دوران قرنطینه - به‌ویژه در زمانی که امکان بیرون رفتن از منزل به صفر رسیده بود- روزانه چند قدم راه می‌رفتیم؟! اضافه وزن نخستین و مهم‌ترین عارضه ایجاد شده در دوران کروناست. این تغییر نامطلوب در کودکان نیز به وضوح دیده شد.

راهکار: افزایش تحرک بدنی با شروع ساده و آسان؛ برای مثال نیم‌ساعت پیاده‌روی روزانه و به‌تدریج افزایش تحرک بدنی به اندازه کافی.

روان‌هایی که بیمار شدند: هراس (به‌ویژه هراس از مرگ خود یا عزیزان)، استرس و اضطراب، تنهایی و قرنطینه، کاهش میزان معاشرت و دیدار عزیزان و ... در افراد دارای زمینه‌ اختلال‌های روانی، تاثیر بسیار نامطلوبی را به‌جا گذاشت. به این معنی که نشانه‌های کنترل شده بیماری در بسیاری از آنها، دوباره بازگشتند. در این بین افراد مبتلا به وسواس فکری- عملی؛ بیش از همه دچار بحران شدند. اما در افراد بدون زمینه اختلال‌های روانی نیز مشکلاتی مانند استرس و اضطراب، هراس، وسواس فکری- عملی، بعضی از انواع فوبیاها و... بروز کرد.

راهکار: تنها راهکار عبور از این اختلال‌ها کمک گرفتن از روان‌درمانگر است. این اختلال‌ها بدون مداخله درمانگر برطرف نمی‌شوند.

سوء رفتارها آمدند: اگرچه آمار دقیقی درباره رفتارهای پرخطر در کشور ما وجود ندارد، اما براساس آمار ارائه شده از سوی «Blue Cross Blue Shield» در دوره کرونا و قرنطینه، در کشورهای اروپایی و آمریکا، آمار مصرف سیگار ۱۹ درصد، مصرف نوشیدنی‌های الکلی، ۲۳ درصد، استفاده از انوع مخدرها،۱۵ درصد و استفاده از مخدرهای سنتی، ۱۳ درصد افزایش نشان می‌دهد.

راهکار: این نوع گرایش‌ها اغلب زمینه روانی دارند. به این معنی که عاملی محرک- در بحث ما تغییرات ناشی از کرونا- زمینه‌ساز بروز این نوع حالت‌ها هستند. بنابراین برای ترک آنها باید از روان‌درمانگر کمک گرفت.

زندگی برای کار: ضربه اقتصادی وارد شده به افراد، موسسه‌ها و بنگاه‌های اقتصادی در دوره کرونا، به‌قدری بود که بعض مجبور به تعطیلی و بعضی دیگر مجبور به تعدیل نیروی کار شدند. عده باقی‌مانده، به کار بیش از توان بدنی خود روی آورند. آمارها نشان می‎‌دهد در آمریکا، ساعت‌های کاری تا ۴۰ درصد افزایش یافت تا کمبودهای اقتصادی جبران شوند. این تغییر که فرسودگی جسمی و روانی را به دنبال دارد، برای بعضی به عادتی رفتاری تبدیل شده است. از سوی دیگری بسیاری افراد که امکان دورکاری در منزل را داشتند نیز برای جبران ضربه‌های اقتصادی در همان دوران کرونا، به چند برابر کار روزانه روی آوردند.

راهکار: تعدیل ساعت کار و بازگشت به زمان مفید کار برای جلوگیری از آسیب‌های جسمی و روانی

قطع رابطه‌ها: وقتی نخواستیم دیگر کسی را ببینیم؛ کرونا بهانه خوبی بود و هست! اما قطع ارتباط ناخواسته با بعضی افراد به دلیل کرونا، یکی دیگر از ضربه‌های عاطفی ناخوشایند بود.

راهکار: به‌تدریج از لاک خود خارج شویم و با آنهایی که می‌خواهیم در زندگی ما حضور داشته باشند، دوباره مرتبط شویم.

مهتاب خسروشاهی - سلامت / روزنامه جام جم
منابع: health.qld.gov و henryford.com و inquirer.com و today.com

منبع: جام جم آنلاین

کلیدواژه: کرونا تحرک بدنی برنامه ریزی اختلال ها زندگی ما

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت jamejamonline.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «جام جم آنلاین» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۴۸۱۰۱۸۲ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

تجلی زندگی بر مدار مدیریت زمان

اهمیت زمان و مدیریت صحیح آن در دنیای امروز بیش از پیش احساس می‌شود و چرخه فعالیت، صنعت و زندگی بر مدیریت صحیح زمان استوار است؛ در واقع زمان، منبعی مهم، اما فناپذیر و مدیریت صحیح این منبع گرانبها، حائز اهمیت است.

به گزارش خبرگزاری ایمنا، بنا بر اعتقاد متخصصان حوزه روانشناسی، زمان یکی از مهم‌ترین و باارزش‌ترین منابعی است که افراد در اختیار دارند و درک اهمیت مدیریت زمان و داشتن برنامه‌ریزی برای رسیدن به چگونگی بهبود عملکرد از دیرباز مورد توجه تمام افراد بوده است.

فرایند برنامه‌ریزی و کنترل زمان مصرف شده برای انجام فعالیت‌های خاص، تحت عنوان فرایند مدیریت زمان شناخته می‌شود که می‌تواند بهبود عملکرد، افزایش بهره‌وری، کاهش فشارها و آسیب‌های روانی، کاهش سطح استرس، تحقق اهداف و تسهیل مسیر رسیدن به هدف را به همراه داشته باشد.

بر اساس نظر صاحبان امر، زمان، منبعی محدود است و مدیریت نامناسب آن نتایج فاجعه‌باری به بار خواهد آورد، اما در مقابل، مدیریت مناسب زمان می‌تواند فرصت‌های بسیاری را در اختیار افراد قرار دهند تا با بهبود کارایی و بهره‌وری، در مدت زمانی کمتر به اهداف خود دست پیدا کنند.

اولویت‌بندی اهداف و فعالیت‌ها و اختصاص دادن زمانی مشخص برای انجام آنها، می‌تواند تعریف ساده‌ای از مدیریت زمان باشد؛ البته مد نظر داشتن فرصتی برای استراحت و تفریح در میان سایر فعالیت‌ها به منظور حفظ انگیزه و قوای روحی و جسمی حائز اهمیت است.

بروز استرس و کاهش کارایی در پی مدیریت نکردن زمان

حسین روزبهانی، دکترای روانشناسی و عضو سازمان روان‌شناسی کشور در گفت‌وگو با خبرنگار ایمنا اظهار کرد: مدیریت زمان یکی از مهمترین مهارت‌هایی است که نقش کلیدی در موفقیت دارد و به افراد کمک می‌کند تا بتوانند کنترل زمان و زندگی خود را به دست بگیرند، در واقع مدیریت زمان فرایند نظم بخشیدن و برنامه‌ریزی برای تعیین چگونگی تقسیم زمان به منظور انجام فعالیت‌های خاص است.

وی با بیان اینکه مدیریت زمان به افراد اجازه می‌دهد هوشمندانه‌تر کار کنند و از همین رو می‌توانند فعالیت‌های بیشتری را در مدت زمانی کمتری به پایان برسانند، افزود: در صورتی که افراد نتوانند زمان خود را به خوبی مدیریت کنند، کارایی آنها کاهش خواهد یافت و دچار استرس می‌شوند.

عضو سازمان روان‌شناسی کشور با بیان اینکه افراد باید بدانند که اولویت فعالیت‌ها به چه صورت است و اوقات و زمان خود را صرف فعالیت‌هایی کنند که اولویت بالاتری دارند و زندگی آنها را متحول می‌کنند، تصریح کرد: مدیریت زمان در واقع عمل یا فرایند طراحی به‌کارگیری کنترل آگاهانه روی زمانی است که صرف فعالیت‌های مشخص، به منظور افزایش اثربخشی کارایی یا باروری می‌شود.

روزبهانی با بیان اینکه در طول تاریخ، زمان و ابعاد مختلف آن مورد توجه تمام افراد و تمدن‌ها بوده است و امروزه نیز این توجه بیش از پیش احساس می‌شود، ادامه داد: در واقع فناوری‌های نو محیطی فراهم کرده است که در کوتاه مدت افراد می‌توانند به اطلاعات بی‌شماری دسترسی پیدا کنند و فعالیت‌ها را بسیار سریع‌تر و آسان‌تر از پیش انجام دهند.

نقش سرعت عمل در انجام فعالیت‌ها پررنگ‌تر می‌شود

وی با اشاره به اینکه تمایل داشتن سرعت عمل در انجام فعالیت‌ها روز به روز بیشتر می‌شود، گفت: اعتقاد بر این است که برای موفقیت بیشتر در زندگی شخصی و در زندگی حرفه‌ای، افراد نیازمند به‌کارگیری راهبردهای مدیریت زمان هستند و این راهبردها برای استفاده بهینه از وقت تنظیم شده و به عنوان روش‌هایی برای پایش و کنترل زمان به کار می‌رود.

عضو سازمان روان‌شناسی کشور اضافه کرد: در واقع با استفاده مؤثر از زمان، می‌توان اهداف را مشخص و وظایف فعالیت‌ها را برنامه‌ریزی و اولویت‌بندی کرد، با برنامه‌ریزی و اختصاص زمان، درک افراد از زمان در دسترس افزایش می‌یابد و در نتیجه می‌توانند از زمان خود به صورت هدفمند و سازمان یافته بهره‌مند شوند.

روزبهانی خاطرنشان کرد: اولویت‌بندی امور و اختصاص زمان مشخص به هر فعالیت موجب می‌شود وظایف گوناگون به موقع انجام شود، استفاده از روش‌های مدیریت زمان، بینش افراد در خصوص نحوه استفاده از زمان را بهبود می‌بخشد، تخمین دقیق‌تری از مدت زمان لازم برای انجام فعالیت‌ها به افراد ارائه می‌دهد و در نتیجه، نتایج مفیدتری حاصل خواهد شد.

مسیر مه‌آلود هدف

سمیه طاهری، کارشناس روانشناسی با بیان اینکه برنامه‌ریزی راهکاری است که مسیر دستیابی به اهداف را مشخص می‌کند، اظهار کرد: در واقع می‌توان اعتقاد داشت که داشتن برنامه‌ریزی، صرفه‌جویی در زمان و انرژی را به همراه خواهد داشت و افراد با این شیوه می‌توانند بر احمال کاری و تنبلی غلبه کنند.

وی افزود: برنامه‌ریزی بر اساس اهمیت اولویت‌ها انجام می‌شود و انعطاف‌پذیر بودن از ارکان اصلی یک برنامه مناسب به شمار می‌رود، همچنین اولویت‌ها می‌توانند به صورت دوره‌ای تغییر کنند و افراد حتی در اولویت‌های فعالیت‌های روزمره خود باید بازنگری و امکان ایجاد تغییرات را مدنظر قرار دهند.

این روانشناس با بیان اینکه مدیریت زمان نقش اساسی در موفقیت یا شکست افراد دارد، تصریح کرد: گام برداشتن به سمت هدف بدون برنامه‌ریزی مانند گام برداشتن در مسیری مه آلود است و امکان خطا و بروز اشتباه در این مسیر افزایش می‌یابد.

طاهری با اشاره به افزایش بهره‌وری و کارآمدی افراد در پی داشتن برنامه‌ریزی و مدیریت زمان ادامه داد: افراد هنگام داشتن برنامه‌ریزی، روی اولویت‌های اصلی تمرکز بیشتری خواهند داشت و این موضوع به مرور زمان منجر به افزایش اعتماد به نفس آنها خواهد شد.

افزایش خلاقیت و نوآوری؛ ارمغان مدیریت زمان برای افراد

وی گفت: بسیاری از افراد، هنگام مواجه شدن با تعداد زیادی فعالیت در دستور کار، دچار اضطراب و استرس خواهند شد، از همین رو داشتن برنامه‌ریزی یکی از بهترین راهکارهای کنترل و کاهش استرس و اضطراب به شمار می‌رود.

این روانشناس با بیان اینکه سردرگمی از دیگر مشکلاتی است که افراد هنگام نداشتن برنامه‌ریزی با آن مواجه می‌شوند، اضافه کرد: افزایش خلاقیت و نوآوری از دیگر فوایدی است که مدیریت زمان به افراد هدیه می‌دهد؛ مدیریت زمان همچنین نقاط ضعف افراد را بهبود می‌بخشد و در نتیجه مانع از دست رفتن فرصت‌ها خواهد شد.

طاهری با اشاره اینکه اختلالات خواب، اختلالات خوردن، درگیر شدن با مشکلات روحی متعدد حتی افسردگی از جمله مواردی است که می‌تواند افراد بدون برنامه‌ریزی را درگیر سازد، خاطرنشان کرد: ایجاد تعادل میان کار و زندگی، از دیگر دستاوردهای داشتن برنامه‌ریزی و مدیریت زمان است که اثرات آن بر تمام ابعاد زندگی افراد قابل مشاهده خواهد بود.

متخصصان معتقدند؛ مهارت‌های ضعیف مدیریت زمان می‌تواند مشکلات زیادی از جمله کمبود خواب، نارضایتی، مشکلات سلامتی و اضطراب را به همراه داشته باشد، اما در مقابل، مدیریت زمان می‌تواند باعث شود که فرد در مدت زمان کمتری، فعالیت‌های بیشتری را انجام دهد، همچنین افرادی که مهارت‌های مدیریت زمان را می‌دانند، نظم بیشتری دارند، لذا داشتن توانایی در برنامه‌ریزی و پایبندی موجب بهبود و ارتقای میزان کارایی افراد در زندگی فردی و اجتماعی آنها خواهد شد.

کد خبر 748738