زندگی با مردگان در ایستگاه آخر
تاریخ انتشار: ۳۰ فروردین ۱۴۰۱ | کد خبر: ۳۴۸۲۷۵۹۵
به گزارش جام‌جم آنلاین از ارومیه، در یک نگاه، يك ساختمان معمولي از جنس آجر و سنگ است اما دردناک ترین محل اینجاست، اتفاق خوبی رخ نمی دهد و بدترین خاطرات را به همراه دارد. اینجا جز سکوی سرد، بوی کافور و تن های بی‌روح چیز دیگری نیست.آخرین منزل متوفی است که لباس آخرت را بر تن می‌کند و برای رها شدن از این دنیا بدرقه میشود.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
این جملات توصیف یک غسال 48 ساله پس از 13 سال تغسیل اجساد پیر و جوان و کودک و حتی نوزاد است. نامش را ذکر نمی کنیم چراکه می گوید بسیاری از افراد با دید منفی که نسبت به این شغل دارند، با نگاه و رفتارهای ناپسند باعث رنجش خاطرشان می‌شوند. پای سخنانش نشسته ایم که تقدیم حضورتان میشود.
*از کار خود در غسالخانه راضی هستید؟
بله از کار در غسالخانه راضی هستم و بعد از گذشت 13 سال به این کار علاقه پیدا کرده ام.
*خانواده از کار شما در غسالخانه مطلع هستند؟ واکنششان چه بود؟
وقتی تصمیم گرفتم کار در غسالخانه را شروع کنم خانواده ام مخالف رفتنم به غسالخانه بودند و خواهرم گفت که کار کردن در غسالخانه برای آینده فرزندانم خوب نیست، ولی من به خاطر آینده خودم و فرزندانم تصمیمم را گرفته بودم و به خواهرم گفتم که اگر دوست ندارید که خواهرتان غسال باشد میتوانید به خانه من رفت و آمد نکنید.
من یک دختر و یک پسر دارم که هیچ مخالفتی با شغل من نکردند و برعکس بقیه بارها گفته‌اند که افتخار می کنیم که حرف و حدیث ها را به خاطر ما تحمل می کنی و به کارت ادامه می‌دهی.
*اگر به گذشته برگردید و شرایط برای کار های دیگری فراهم باشد، آیا باز هم غسالخانه را انتخاب می کنید؟
بله؛ باز هم این شغل را انتخاب می کنم چرا که از بدو ورود به این مکان مدیران این سازمان با خوش رویی و در جهت تامین رفاه ما تلاش می کنند.
*کار در غسالخانه هم سلسله مراتب دارد؟
برای من که اینگونه بود، 2 ماه در قسمت کفن کردن آموزش دیدم و بعد از آن با غسل دادن نوزادان کارم را شروع کردم و پس از گذشت یکماه کم کم تغسیل اجساد کم وزن و سن بالا را شروع کردم.
*اکثر مردم حتی از دیدن جسد خوف دارند، آیا شما نمی ترسید؟
من قبل از اینکه به عنوان غسال به باغ رضوان بیایم، هیچ مرده ای را از نزدیک ندیده بودم و از دیدن جسد خوف داشتم و نمیدانستم که توانایی کار در غسالخانه را دارم یا نه؟!
مدیر وقت در اولین روز مراجعه من به باغ رضوان با خوشرویی کامل گفت که می توانم چند روز در غسالخانه باشم و اگر توانستم خودم را با محیط وفق دهم کارم را بصورت رسمی شروع می کنم.
بعد از 3 روز تصمیم گرفتم و قراردادم امضا شد. البته باید اعتراف بکنم که تا ماهها شرایط روحی خوبی نداشتم، خواب و خوراکم بهم ریخته بود اما اکنون بعد از گذشت سالها حتی گاهی اوقات و در شرایط اضطراری اگر بعد از ظهر نیز به غسالخانه بیایم و با جسد در غسالخانه تنها باشم دیگر هیچ خوفی ندارم، بخشی از زندگی من با مردگان می گذرد، همیشه این تضاد در من بوده که حس می کنم یک فرد زنده مقابل من هست و با فرد زنده ارتباط دارم.
*کار در غسالخانه چه تاثیراتی در زندگی شما داشت؟
با کار در غسالخانه به خیلی از واقعیت های زندگی پی بردم که شاید اگر در غسالخانه نبودم دیدگاه دیگری نسبت به زندگی و اطرافیانم داشتم.
*شما جز آخرین نفراتی هستید که با جسم و شاید روح انسان ها در ارتباطید؟ هنگام تغسیل چه حسی دارید؟
هنگام تغسیل فرقی ندارد که جسد نوزاد، نوجوان، جوان یا پیر باشد، سراسر غم است و پر از حس تلخ اما واقعی خداحافظی و آخرین دیدار.
*درطول چند سال بیشتر اجسادی که غسل داده اید در چه رده سنی بوده اند؟
قبل از کرونا بیشتر اجساد نوزاد، میانسال و پیر بود اما از اواخر سال 98 که ویروس منحوس کرونا شیوع پیدا کرد تعداد متوفیان کودک، نوجوان، جوان و تازه عروس افزایش یافته است. این شاید برای مردم فقط در حد یک عدد و آمار باشد ولی ما مرگ آنها را با پوست و گوشت خود حس کردیم و متاسفانه این دردها همیشه با ما همراه بوده است.
*در طول 13 سال چند جسد را غسل داده اید؟
یادداشت نکرده‌ام، شاید اگر از روز اول می نوشتم آمار بالایی بود ولی می توانم بگویم: بی شمار.
*روزانه چند جسد را غسل داده اید؟
قبل از کرونا، تابستان ها تعداد فوتی ها خیلی کم می شد مثلا هفته ای 2 الی 8 نفر که متفاوت بود اما در فصول پاییز و زمستان این آمار بیشتر میشد، ولی بعد از کرونا روزی 40 تا 50 فوتی داشتیم که نصف این فوتی ها خانم بود و از این تعداد 3 تا 5 جسد را من غسل می دادم.
*از سختی روزهای کرونایی در غسالخانه برایمان بگویید؟
در اواخر سال 98 که یکباره ویروس منحوس کرونا شیوع پیدا کرد و هیچکس درباره این ویروس اطلاعاتی نداشت و هر روز ابتلا به این بیماری بیشتر و بیشتر میشد تا جایی که تعداد فوتی ها در روز چند برابر شد، من خیلی میترسیدم و هر روز که به غسالخانه میرفتم تا زمانی که به خانه برگردم با اضطراب و استرس می گذشت که اگر من به این ویروس مبتلا شوم و فوت کنم یا به خانواده انتقال دهم چه بر سر فرزندانم خواهد آمد. در زمانی که حتی خانواده های فوتی های کرونایی از ترس سراغ اموات خود نمی آمدند و همکاران ما اجساد را دفن می کردند، ما تصمیم گرفتیم که در کنار مردم باشیم و به هر قیمتی اموات را با عزت و احترام تغسیل و تدفین کنیم.
*آیا تغسل اموات برایتان عادی شده است؟
نه، تغسیل هیچوقت عادی نمی شود و ما همیشه با دقت کامل این کار را انجام می دهیم.
*آیا تاکنون شهید غسل داده اید؟
بله؛ خانم هایی که در بمب‌گذاری رژه روز ارتش و سقوط هواپیما به شهادت رسیده بودند را من غسل دادم.
*آیا صحنه خاصی را شاهد بودید که منقلب شوید و از شدت ناراحتی اشک بریزید؟
بله ؛ وقتی جسد مادر و دختری که توسط پدر خانواده به قتل رسیده بود غسل میدادم، وجودم سراسر درد بود و نمیتوانستم جلوی اشک‌هایم را بگیرم.
*رفتار خانواده متوفی با غسالان چگونه است؟
الان هیچ ارتباطی بین خانواده متوفی و غسالان وجود ندارد اما در گذشته حرمت غسالان توسط خانواده متوفی حفظ نمی‌شد. مردم باید بدانند که این کار نیز یکی از مشاغل جامعه محسوب میشود و ما این کار را به عنوان شغل قبول کرده ایم تا با تغسیل به موقع اموات به مردم و خانواده متوفی خدمت کنیم، جامعه به این شغل نیاز دارد، اگر آرامستان و غسال نباشد بوی تعفن شهر را فرا می گیرد.
کلام آخر؛
با وجود اینکه غسالی را به عنوان شغل انتخاب کرده‌ام اما میتوان گفت که غم‌انگیزترین محل اینجاست و بدترین خاطرات را به همراه دارد چرا که غسالخانه آخرین منزل متوفی است و ما لباس آخرت را برتنش کرده و برای رها شدن از این دنیا آماده‌اش می کنیم.
گفت‌وگو از هانیه زینالی- جام‌جم آنلاین آذربایجان‌غربی
منبع: جام جم آنلاین
کلیدواژه: ارومیه غسال غسالخانه باغ رضوان آذربایجان غربی مرگ زندگی کار در غسالخانه خانواده متوفی فوتی ها
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت jamejamonline.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «جام جم آنلاین» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۴۸۲۷۵۹۵ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
یاس و ناامیدی موجب از هم پاشیدگی بنیان خانواده می شود
به گزارش حوزه استان ها خبرگزاری تقریب، ماموستا "رسول احمدسیوچ" امام جمعه موقت شهربانه در خطبه های عبادی سیاسی جمعه این هفته در جمع نمازگزاران و مومنان شهر بانه با اشاره به مشکل و معضل و بلای خانمان سوز یاس و ناامیدی که متاسفانه سایه خود را بعضا بر جامعه ما گسترانده اظهار داشت: یکی از معضلاتی که متاسفانه موجب ویرانی زندگی خانواده ها و از هم گسیختگی و از هم پاشیدگی خانواده ها شده است، یاس و ناامیدی در زندگی است؛خداوند متعال در قرآن کریم در شش جا امر فرموده که ای انسانها مایوس نشوید از رحمت و مغفرت پروردگار متعال.
وی گفت: متاسفانه یاس و ناامیدی در زندگی موجب نابودی زندگی بسیاری از افراد و جوانان شده و بسیاری از خانواده ها را از هم پاشیده است و جوانان به دلیل اینکه از زندگی خود مایوس و ناامید شده اند و رحمت و الطاف خداوند متعال در دل آنها نفوذ نمی کند به زندگی خود پایان می دهند که از نظر شریعت اسلام کاری بسیار ناروا و ناشایست است.
ماموستا احمدسیوچ در ادامه افزود: صفت یاس و ناامیدی صفت انسان مومن و ایماندار نیست بلکه باید بسیار مواظب باشیم که این صفت انسان‌های گمراه و کافر و بی دین است.
وی به آثار یاس و ناامیدی اشاره کرد و اظهار داشت: عواقب و آثار یاس و ناامیدی که از صفات بارز کفار و گمراهان است یکی از آثار یاس و ناامیدی بی ادبی در حق پروردگار است و طبق نظر اجماع علمای اسلام، مایوس بودن عملی حرام است و فرد مرتکب از اسلام بیرون می شود و از جوانان خواست که خدای نکرده با یاس و ناامیدی در دل و درون خود ، خودشان را از اسلام بیرون نکنند و مایوس نشوند و یکی دیگر از آثار یاس این است که خداوند را به درستی نمی شناسند و همچنین یکی از عواقب یاس، زیاده روی از ترس است که نباید از رحمت و الطاف بیکران خداوند غافل شویم.
خطیب نماز جمعه شهرستان بانه تصریح کرد: عامل و مسبب یاس و ناامیدی رفاقت و دوستی با افراد ناباب و ناسالم است و یکی دیگری تعلقات به مسایل دنیوی است که شکرانه خداوند را به جای نمی آورند.
ماموستا احمدسیوچ خاطر نشان کرد: باید تلاش کنیم صبر پیشه کنیم و از خداوند و توکل به او غافل نشویم و در تنگناها و مشکلات از خداوند یاری بخواهیم و دلبستگی به تعلقات زندگی دنیوی یکی دیگر از مشکلات جامعه بشری است که خود از آثار مهم یاس و ناامیدی است.
انتهای پیام/
علت فوت پزشک متخصص در استان فارس در دست بررسی است