به نقل از «قدس آنلاین»

«سازمان لیگ» متخصص اتخاذ تصمیمات عجیب/ ۱۰۰۰ کیلومتر دورتر، ۱۳ ساعت بیشتر

تاریخ انتشار: ۳۱ فروردین ۱۴۰۱ | کد خبر: ۳۴۸۳۷۲۲۲

سازمان لیگ در تصمیمی عجیب قرار است فینال جام حذفی را در شهری برگزار کند که نسبت به هر ۲ تیم فینالیست بسیار دور است و امکان حضور تماشاگران را نمی‌دهد.

به گزارش قدس آنلاین، تیم‌های آلومینیوم اراک و نساجی مازندران با شکست رقبای لیگ دویی و لیگ یکی خود به فینال جام حذفی صعود کردند. دیداری که قرار است روزهم هفتم اردیبهشت در ورزشگاه یادگار امام تبریز به انجام برسد.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

انتخاب تبریز برای این دیدار بسیار عجیب و دور از انتظار بود. یک تصمیم دور از انتظار دیگر از سازمان لیگ که اصولا در این زمنه تخصص دارد و مدام با راهکارهایش علاقه‌مندان و اهالی فوتبال را سورپرایز می‌کند. سهیل مهدی، مسوول برگزاری مسابقات فوتبال ایران در این باره اظهار داشت: پنج ورزشگاه را برای برگزاری این دیدار مورد بررسی قرار دادیم و در نهایت مقرر شد بازی پایانی جام حذفی در شهر تبریز و در ورزشگاه یادگار امام (ره) برگزار شود.

وی همچنین خاطرنشان کرد: ما ماموریت داریم بازی‌های خوب را به شهرهای مختلف کشور ببریم تا همه از فوتبال لذت برده و این شانس را داشته باشند تا از این شادی بهره مند شوند. وقتی تصمیمی در چنین شرایطی گرفته می شود یک سری نقاط مثبت دارد و برخی هم انتقاد می‌کنند اما فکر می‌کنم تصمیم بدی نباشد. از آن سو مدت‌ها بود که ورزشگاه یادگار امام (ره) تبریز را با هواداران پرشور خود ندیده بودیم و این یک فرصت برای همه هواداران فوتبال در تمام نقاط کشور است که از تماشای فوتبال لذت ببرند.

آقای رییس بر این باور است که باید بازی‌های خوب را به شهرهای مختلف برد تا همه از فوتبال لذت ببرند. گزاره درستی است اما برگزاری فینال جام حذفی در شهری که هیچ‌کدام از ۲ تیم آلومینیوم و نساجی طرفدار خاصی ندارند و فوتبالدوستان تبریزی هم علاقه ویژه‌ای به حضور در این مسابقه نخواهند داشت قرار است به چه دسته و گروهی لذت تقدیم کند؟

ورزشگاه ازادی و شهر تهران می‌توانست بهترین مکان برای برگزاری فینال باشد. استادیومی بزرگ و در عین حال باکیفیت که از لحاظ مسافت هم برای هر ۲ تیم و طرفدارانشان می‌توانست جذاب باشد. مشاهده کردیم که نساجی در مسابقه نیمه‌نهایی در ورزشگاه آزادی از امتیاز حضور در این ورزشگاه چه استفاده‌ای کرد و چه جو فوق‌العاده‌ای در استادیومِ پیر آزادی به وجود آمده بود.

حال اما چند هزار نفر از اراک و قائمشهر راهی تبریز می‌شوند؟ بهتر است نگاهی به فاصله این شهرها با تبریز بیندازیم.

شما اگر در قائمشهر باشید و بخواهید راهی تبریز بشوید باید مسافتی بین ۸۱۶ تا ۸۷۸ کیلومتر را بپیمایید. بین ۱۰ تا ۱۲ ساعت در مسیر هستید تا بتوانید به شهر تبریز وارد شوید. همان ساکن قائمشهری اما برای حضور در پایتخت مسافتی در حدود ۲۳۵ تا ۲۹۳ کیلومتر را پیش روی خود دارد و بین سه ساعت و چهل دقیقه تا چهار ساعت و سی و چهار دقیقه را باید طی کند.

اما به سراغ طرفداران تیم آلومینیوم اراک می‌رویم. آنها برای رفتن به تبریز مسیری بین ۶۹۵ تا ۷۶۶ کیلومتر را باید طی کنند. این یعنی زمانی در حدود هشت الی ۹ ساعت. همان هوادار اراکی برای حضور در تهران باید مسیری ۲۸۰ کیلومتری را در زمانی تقریبا سه ساعته بپیماید.

به صورت تقریبی و در مجموع مسیری ۵۳۰ کیلومتری تبدیل به مسیری ۱۵۰۰ کیلومتری می‌شود. به جای هفت ساعت هم ۲۰ ساعت باید در راه بود. ۱۰۰۰ کیلومتر تفاوت در مسیر و ۱۳ ساعت زمان در این میان تلف می‌شود و هواداران با خستگی زیاد و با هزینه‌ی بیشتر به این شهرها می‌آیند. این نکته را هم فراموش نکنیم که تعداد قابل توجهی از مردم شریف استان مرکزی و مازندران در پایتخت ساکن هستند و دغدغه‌ی سفر را ندارند و به راحتی می‌توانند در استادیوم آزادی حاضر شوند.

حال باید دید ۲ باشگاه آلومینیوم و نساجی در قبال تصمیم گرفته شده چه واکنشی را نشان می‌دهند. شاید مخالفت آنها با محل برگزاری مسابقه بتواند میزبان را تغییر دهد. بیش از ۲ سال، تماشاگران امکان حضور در ورزشگاه‌ها را نداشتند و باشکوه خواهد بود اگر بتوانیم فینال جام حذفی را به جای حدود پنج هزار نفر با حضور حدود ۵۰ هزار نفر تماشا کنیم.  

منبع: ایرناَ

منبع: قدس آنلاین

کلیدواژه: جام حذفی فوتبال فینال جام حذفی

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.qudsonline.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «قدس آنلاین» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۴۸۳۷۲۲۲ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

روزگار متفاوت زنان اراکی

روزنامه شرق نوشت: دیدار تیم‌های آلومینیوم اراک و پرسپولیس عصر روز گذشته در شرایطی به میزبانی اراکی‌ها برگزار شد که خبری از حضور تماشاگران زن در این ورزشگاه نبود. اراک که از ابتدای فصل تا پیش از این دیدار یکی از شهر‌های همیشه در صحنه برای ورود زنان به ورزشگاه بود، جدیدا با محدودیت‌هایی همراه شده است. این محدودیت مربوط به نامه چند روز قبل سازمان لیگ است که به طور رسمی عنوان کرده بود تا زمان برطرف‌شدن نواقص «زیرساخت»، اجازه ورود زنان اراکی به ورزشگاه داده نمی‌شود.

از آنجا که پیش‌از‌این، «زیرساخت» کاربرد‌های متفاوتی در این بحث پیدا کرده، بدیهی است که این مورد نمی‌تواند توجیه‌کننده واردنشدن زنان به ورزشگاه در اراک باشد. به نظر می‌رسد اصل داستان مربوط به اتفاقی است که در دیدار آلومینیوم اراک با استقلال در چارچوب رقابت‌های لیگ برتر رخ داد؛ دیداری که با برتری استقلالی‌ها به پایان رسید؛ ولی در انتهایش با ورود یک جیمی‌جامپ خانم و رفتن به سمت کاپیتان استقلال همراه شد. آن صحنه، به‌ویژه در آغوش کشیدن چندثانیه‌ای سیدحسین حسینی، باعث شد تا جنجال جدیدی شکل بگیرد.

کمیته انضباطی فدراسیون فوتبال هم سریعا دست به کار شد و کاپیتان استقلال را ۳۰۰ میلیون تومان جریمه و سپس او را از همراهی تیمش در یک دیدار هم محروم کرد. از آنجا که حساسیت‌های به‌وجودآمده در این بخش زیاد شد، سازمان لیگ هم دست به کار شده و اجازه ورود مجدد زنان اراکی به ورزشگاه برای تماشای بازی را نداده است؛ پس بعید است که زیرساختی که از ابتدای فصل تا به الان مشکلی برای حضور زنان نداشته، یکباره در عرض چند روز دچار اشکال شود و مانع از حضور زنان شود.

محرومیت زنان اراکی از تماشای بازی روز گذشته در شرایطی رقم خورده که سازمان لیگ در اقدامی بحث‌برانگیز، زنان تبریزی را هم مجددا از ورود به ورزشگاه و دوباره به بهانه مهیا‌نبودن زیرساخت محروم کرده است. این اتفاق در حالی رخ داده که کلا زنان تبریزی در این فصل فقط یک بازی توانسته‌اند برای تماشای بازی تیم‌شان به ورزشگاه بروند و از ابتدا تا به الان از این امر محروم بوده‌اند. اگرچه هنوز دلیل چندان مشخصی برای این تصمیم در تبریز عنوان نشده؛ ولی محرومیت زنان اراکی بحث‌های متعددی را در پی داشته است.

بحث اصلی در‌این‌میان این است که آیا اصولا ورود یک جیمی‌جامپ به زمین مسابقه باید با محرومیت کلی تماشاگران همراه باشد یا خیر؟ بر کسی پوشیده نیست که فیفا و کنفدراسیون فوتبال آسیا با ارسال نامه‌هایی به فدراسیون فوتبال ایران خواستار حضور زنان در ورزشگاه شدند. این دو نهاد تأکید کرده‌اند که نه برای بازی‌های تیم ملی؛ بلکه برای همه بازی‌های لیگ برتر، حضور زنان در ورزشگاه الزامی است. امری که اگرچه ابتدا به صورت گزینشی رقم خورد؛ ولی رفته‌رفته با پیشتازی چند شهر به سمت بلیت‌فروشی هم رفت و زنان علاقه‌مند به فوتبال توانستند بعد از سال‌ها، به طور رسمی به ورزشگاه بروند.

فدراسیون فوتبال ایران در این مسیر به صورت قطره‌چکانی عمل کرد و رفته‌رفته تعداد ورزشگاه‌هایی را که زنان می‌توانستند در آن برای تماشای بازی بروند، بیشتر کرد. البته شهر‌های اصلی از‌جمله تهران، اصفهان و تبریز از این مقوله جدا ماندند که بعد‌ها با پافشاری بیشتر کنفدراسیون فوتبال آسیا، ورزشگاه آزادی هم به فهرست ورزشگاه‌هایی که زنان می‌توانند برای تماشای بازی‌های لیگ برتر به آن بروند، اضافه شد. گو اینکه محل استقرار زنان در این ورزشگاه به قدری نامناسب است که شأن حضور این قشرِ علاقه‌مند هرگز رعایت نشده است. درباره دو کلان‌شهر دیگر هم که ممنوعیت‌ها به قوت خود باقی است؛ در تبریز که دوباره ورود زنان به ورزشگاه ممنوع شده و در اصفهان که کلا اجازه ورود به آن‌ها برای تماشای بازی‌های لیگ برتر داده نشده است.

به غیر از این مورد، در چند شهر دیگر از‌جمله همین اراک، از ابتدای فصل تا‌کنون زنان علاقه‌مند به فوتبال بدون هیچ مشکلی به ورزشگاه می‌رفتند که این مورد هم به‌تازگی با محدودیت‌هایی همراه شده است. مشخص نیست ممنوعیتی که گریبان زنان علاقه‌مند به فوتبال در اراک را گرفته، چه زمانی برداشته شود؛ ولی این پرسش ذهن بسیاری را درگیر کرده که چطور، با فرض انجام یک اشتباه از سوی یک فرد، تنبیهی گروهی در نظر گرفته می‌شود که مانع از حضور دیگر زنان اراکی در ورزشگاه می‌شود؟ آیا در این زمینه نمی‌شد برخورد بهتری با زنان شود و آن‌ها را در این برهه از علاقه‌ای که به حضور در ورزشگاه نشان داده بودند، منع نکرد؟ آن‌هم در شرایطی که برای مسائلی بحث‌برانگیزتر که در ذهن مردم تأثیر بسیار عمیق‌تری دارد، برخورد متفاوتی شده است.

ضمن اینکه این مورد با توجه به حساسیت‌هایی که پیش‌از‌این از سوی نهاد‌های بین‌المللی فوتبال نشان داده شده، اهمیت وافری دارد و می‌تواند منجر به آماتور‌شدن لیگ فوتبال ایران شود. ابتدای همین فصل بود که انتشار نامه‌ای از مسئولان سازمان لیگ نشان داد در صورت راه‌نیافتن زنان به ورزشگاه، ای‌اف‌سی این اختیار را دارد تا مسابقات لیگ ایران را بی‌اعتبار جلوه داده و حتی مشکلاتی برای تیم ملی در پی داشته باشد. آیا بهتر نیست قبل از رسیدن به آن مرحله، مسئولان تصمیم مناسبی در این موارد اتخاذ کنند؟