روایتی از سلامت روان مردم در «پسا کرونا»/ دو طیفی که کرونا آنها را گوشه‌گیر کرد
تاریخ انتشار: ۱ اردیبهشت ۱۴۰۱ | کد خبر: ۳۴۸۳۹۹۹۸
به گزارش خبرنگار گروه رفاه و آسیب‌های اجتماعی خبرگزاری فارس، ظهور ویروسی منحوس به نام کرونا اگر چه تبعات جسمی و جانی بسیاری برای تمام مردم به دنبال داشت اما چالش‌های روانی آن کمتر از دیگر تبعات دیگرش نبود، چالش‌هایی که سالها می‌تواند سلامت روانی و اجتماعی جامعه را به خطر بیاندازد. در همین راستا به منظور بررسی ابعاد سلامت و روان مردم در پساکرونا با سید حسن موسوی چلک، رئیس انجمن مددکاران اجتماعی ایران به گفت‌وگو نشسته‌ایم.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
۲۵درصد مردم با یک اختلال روانی روبرو هستند
*کرونا چه پیامدهایی برای جامعه به دنبال داشت؟
هر بحرانی که در هر جامعه اتفاق می افتد، طبیعتاً پیامدهایی دارد اما این پیامدها بسته به نوع بحران،گستردگی بحران، طول بحران و تأثیراتی که روی گروه‌های مختلف دارد می‌تواند متفاوت باشد. بحران کرونا نیز یکی از آن بحران‌هایی بود که وجه مشخصه آن یک بحران بهداشتی است اما عوارض و تبعات مختلفی در حوزه های اجتماعی، فرهنگی سیاسی و اقتصادی به دنبال داشته است.
در واقع ما نمی‌توانیم بگوییم یک بحران بهداشتی با این ویژگی که تمامی ابعاد زندگی مردم را در تمامی جوامع تحت شعاع قرار داده صرفاً از منظر بهداشتی بررسی کنیم. تبعاً هر چه میزان توانایی‌ها، آمادگی‌ها و تجربه و مهارت بیشتر باشد سازمان دهی قوی‌تر و پیامدهای منفی کمتر است البته عکس آن هم صادق است.
افزایش تنش‌های میان خانواده در میانه اپیدمی کرونا
* لطفا به موضوع روابط اجتماعی و درون خانوادگی مردم پیش از شیوع بحران کرونا بپردازید.
ما پیش از ورود به اپیدمی کرونا نیز حال اجتماعی مطلوبی نداشتیم، نه در درون خانواده، نه در اجتماع، نه وضعیت آسیب ها، نه جرائم، نه سلامت روان، به طوریکه براساس آماری که مسئولان وزارت بهداشت چند سال پیش ارائه کردند، ۲۳ تا ۲۵ درصد از مردم حداقل با یک اختلال روبرو هستند.
در درون خانواده با اتفاقاتی در حوزه ازدواج، طلاق، خشونت‌های خانگی و اجتماعی و اعتیاد روبرو بودیم، این اولویت بندی‌ها پیش از ایام کرونا بود اما این ویروس توانسته این مشکلات را مشهودتر کند و به آنها دامن بزند.
حقیقتاً اگر بخواهم به وضعیتی که در حوزه آسیب‌های اجتماعی داریم اشاره کنم باید بگویم در دوران کرونا نه تنها حال و روز اقتصاد در ایران بدتر شد بلکه در دنیا نیز این اتفاق افتاد، طبیعتاً وضعیت نامناسب اقتصادی، حوزه اجتماعی را تحت تأثیر خود قرار داد. ما با مشکلات بسیاری در درون خانواده‌ها مانند خشونت‌های خانگی، پناه بردن به مواد مخدر برای فرار از شرایط و افزایش تنش ها روبرو شدیم اما مشکلات ما در حوزه اجتماعی در دوران پساکرونا بیشتر خود را نشان خواهد داد.
اضطراب ۲۰ درصدی مردم از شنیدن خبر«مرگ‌های کرونایی»
* رفتار مردم پس از کرونا چگونه خواهد بود، به تعبیر دیگر شما اوضاع در پساکرونا را چگونه ترسیم می‌کنید؟
این آثار در رفتار کودکان و شیوه زندگی آنها، در سلامت روان، در کیفیت سالمندان، در روابط اجتماعی، سبک زندگی و روابط عاطفی درون خانواده تحت الشعاع قرار گرفت. یک مسأله بسیار مهم این است که کرونا کاری کرد که بچه های ما دست به گوشی شوند، آن هم به واسطه آموزش‌هایی که لازم بود و طبیعتاً عوارض این شرایط بیشتر خود را نشان می‌دهد، کودکانی که باید در این ایام در مدارس حضور پیدا می‌کردند، مشارکت را فرا می‌گرفتند، هیجانات خود را تخلیه می‌کردند، ناسازگاری و حل مساله را در عمل یاد می‌گرفتند، همه اینها در ایام کرونا تحت تأثیر قرار گرفتند.
درباره آسیب‌های پس ازکرونا تاکنون هیچ سنجشی صورت نگرفته است، اما اخیراً ۲ پژوهش ازسوی انجمن ما صورت گرفته که در دو مقطع زمانی انجام شده است،در این پژوهش ۲۰ درصد مردم تأکید کردند که اضطراب و استرس در دوران کرونا را بیشتر تجربه کرده‌اند، نگرانی خانواده‌ها از چنین موضوعاتی این است که اگر سرپرست خانواده از دنیا برود، اگر نان آور خانواده از کار بیکار شود، اگر بیمار شوند، چه اتفاقاتی رخ می‌دهد.
«مرگ عزیزان» عمده ترین نگرانی مردم دربحران کرونا
* مردم در ایام کرونا از چه نگران بودند؟
اگر توجه کرده باشید در ابتدای شیوع کرونا مردم همکاری و همدلی بیشتری داشتند، همبستگی بسیار بالا و سرگرمی‌های بیشتری وجود داشت اما به مرور زمان آن همبستگی‌ها و همکاری‌ها جای خودش را به تنهایی و گوشه نشینی داد و طبیعتاً اینها عوارض دارند و بعدها خود را نشان خواهند داد.
اخیراً پژوهشی صورت گرفته و یکی از آن سوالات ما این بود که عمده ترین نگرانی‌های مردم چه هست؟ در آن پژوهش مردم پاسخ دادند که «مرگ عزیزان عمده ترین نگرانی ما است»، با این حال ما نمی توانیم برای آنها کاری انجام دهیم یا حتی در حین کرونا نیز نتوانستیم آیین سوگ را اجرا کنیم، شما یادتان هست که چگونه اجساد متوفیان کرونا را تدفین می کردند، آن هم با چه وضعی؟! این در حالی است که در آیین ما برای متوفیان مراسم ویژه‌ای برگزار می شود چه در تدفین و چه در تشییع، هر کدام آیین‌های جداگانه و باشکوهی برای رفتگان داریم اما در ماجرای کرونا دیدیم که هیچ کدام از اینها برپا نشد. متاسفانه ساز و کاری برای مدیریت این موضوع اتخاذ نشد برای کسانی که خانواده اشان از دنیا رفته است.
یادم هست در زمان دولت آقای روحانی بود. به آقای نمکی گفتیم ما حاضریم با خانواده هایی که عزیزان خود را از دست داده اند به صورت داوطلبانه صحبت کنیم، شما اسامی و خانواده هایشان را به ما بدهید تا بتوانیم مدیریت بهتری در این حوزه داشته باشیم و مشکلات آنها را مرتفع کنیم.
ایام کرونا بسیار عجیب بود، از آن ترسی که از دست دادن و نزدیک شدن به آدم ها وجود داشت تا هزاران موضوع دیگری که در کرونا بود،در آن زمان نسبت به کرونا ابهامات بسیاری وجود داشت،در همان اوائل با وجود این همه ابهام و نبود واکسن کرونا بسیار برای مردم نگران کننده بود.
در میانه کرونا وقتی یکی از اعضای خانواده به ویروس کرونا مبتلا می شد دیگران را هم می‌توانست مبتلا کند و این نگرانی‌ها را مضاعف و چندین برابر می‌کرد، با این حال احساس گناه ناکرده ای در میان خانواده وجود داشت که شاید او عامل ابتلای عضو دیگر خانواده به کرونا بوده است.در همه ما این ترس از کرونا وجود داشت، ترسی که شاید هم باعث ابتلای یک عضو خانواده ما می‌شد.
دو طیفی که کرونا آنها را گوشه‌گیر کرد
*کدام طیف و گروه از جامعه بیشتر در کرونا متضرر شدند؟
خانواده هایی که کسی را نداشتند با از دست دادن سرپرست خانواده منابع درآمدی آنها از بین رفته است و معمولاً در بحران های این چنینی افراد و اقشار ضعیف آسیب بیشتری می بینند، گزارشی هم آقای حریرچی معاون بهداشت وزرات بهداشت اعلام کرد که بیشتر افرادی که به کرونا مبتلا شده اند از اقشار کم درآمد و ضعیف جامعه بودند. چندین بار نیز در نشست با رسانه ها این گزارش را اعلام کردند. البته طبیعی است چرا که اقشار ضعیف در بسیاری اوقات نمی توانند خدمات درمانی لازم را دریافت کنند، ضمن آنکه وقتی عزیزی را از دست می دهند مشکلاتی دیگری برای آنها به وجود می آید.
ما در آن ایام، دیدیم که در ایام کرونا بسیاری از پویش هایی که به وجود آمد برای همین مناطق کم برخوردار بود و مردم مناطق دیگر این بسته ها و نیازمندی ها را به دست آن ها می رساندند.
معمولا در بحران‌ها، افرادی که شاخص های رفاه در میان آنها پایین تر است و یا درگیر فقر و ساکن مناطق کم برخوردار هستند میزان آسیب پذیری در آنها افزایش می یابد. در این بین سالمندان به واسطه آنکه در دوران سالمندی فعالیتهای اجتماعی کاهش می یابد و عمده دلخوشی هایی آنها به ارتباط با فرزندان،عروس و بستگان و دوستان منتهی می شود، از طرف دیگری هم بسیاری دیگر امکان استفاده از فضای مجازی را به واسطه عدم وجود دانش آن نداشتند، معمولا آسیب پذیر بودند.
آموزش‌وپرورش از مسأله سلامت روانی دانش آموزان غفلت نکند
*مهترین آسیب‌هایی که دانش آموزان از کرونا دیدند چه بود و باید برای آنها چه کنیم؟
ما در حوزه دانش آموزان باید حساسیت بیشتری نشان دهیم، آموزش و پرورش باید برنامه‌های ویژه ارتقاء سلامت روانی و اجتماعی دانش آموزان پس از کرونا را تدوین کند. بدون شک اگر آموزش و پرورش از این موضوع غفلت کند و اگر جاهای دیگر به سیستم آموزشی کشور کمک نکنند، در آینده این بچه ها با مشکلات متعددی به زندگی خود ادامه خواهند داد.
باید سنجشی از وضعیت سلامت روانی و اجتماعی دانش آموزان داشته باشیم چرا که وابستگی به فضای مجازی در میان دانش آموزان وجود دارد و طبیعتا تأثیرات منفی بر روان کودکان گذاشته است از این رو نیازمند بررسی سلامت روانی و اجتماعی دانش آموزان،معلمان، کادر درمان و... هستیم. از طرفی دیگر از حیث آموزش و اداره مدارس، باید آموزش های ما به سمت شادابی برود، تا عدم تحرکی در دو سال گذشته بتواند جبران شود.
مساله انعطاف در آموزش نیز بسیار دارای حائز اهمیت است، کودکی که دوسال ۲ سال در خانه با نرم افزارهای آنلاین تحصیل کرده است را نمی توان به صورت یکباره به دوران حضوری هدایت کرد. لذا فشار بیش از حد بر دانش آموزان می تواند نگرانی ما از سلامت روانی و جسمانی دانش آموزان را تشدید کند. برهمین اساس خواستار یک بازنگری جدی در آموزش، در مدیریت مدرسه، روابط بین معلمان و دانش آموزان، محتوا و روش های آموزش و الزام به انعطاف پذیری برای انطباق و کنار آمدن با چنین شرایطی را خواستاریم.
واقعیت آن است دانش آموزانی که ۲ سال صدای زنگ مدرسه را نشنیده اند فشارهای این چنینی می‌تواند برای آنها مشکل ساز باشد.خانواده و اولیای مدرسه و دانش آموزان برای خروج از وضعیت کنونی می توانند با تعامل با یکدیگر از شرایط کنونی برون رفت کنند و داشتن برنامه های گروهی با رعایت پروتکل های بهداشتی، خلق فرصت های کارگروهی و حضور در محیط های عمومی می تواند در شرایط کنونی مسأله انطباق پذیری دانش آموزان را افزایش دهد.
به گزارش فارس؛ برخی از مخاطبان سامانه فارس من، پویشی با عنوان «بازماندگان متوفیان کرونا حمایت مالی و روحی شوند» را ثبت کردند، خبرگزاری فارس این پویش را پیگیری کرد.
انتهای پیام/
منبع: فارس
کلیدواژه: رئیس انجمن مددکاران اجتماعی ایران اختلالات روانی مردم در کرونا دانش آموزان و کرونا سلامت روانی و اجتماعی درون خانواده دانش آموزان خانواده ها سلامت روان ایام کرونا برای آن آسیب ها
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.farsnews.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «فارس» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۴۸۳۹۹۹۸ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
افزایش آسیب‌های اجتماعی در دانش‌آموزان / چرا طرح نماد ناقص اجرا شد؟
به گزارش خبرنگار اجتماعی ایسکانیوز، طرح «نماد» مخفف عبارت «سند ائتلاف نظام مراقبت اجتماعی دانش‌آموزان» است و اولین بار در سال ۹۴ به منظور کنترل و کاهش آسیب‌های اجتماعی دانش‌آموزان تصویب شد.
طبق این سند، آموزش و پرورش به همراه ۱۴ نهاد دیگر مکلف به اجرای نظام مراقبت از دانش‌آموزان در برابر آسیب‌های اجتماعی است. وزارت آموزش و پرورش، ریاست جمهوری، سازمان برنامه و بودجه کشور، قوه قضائیه، وزارت کشور، وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی، وزارت تعاون، کار و رفاه اجتماعی، سازمان بسیج مستضعفین، سازمان بهزیستی، دانشگاه توانبخشی و سلامت اجتماعی، کمیته امداد حضرت امام خمینی (ره)، ستاد اجرایی فرمان حضرت امام (ره)، نیروی انتظامی، ستاد مبارزه با مواد مخدر و صدا و سیمای جمهوری اسلامی ایران تشکیل و شورای عالی رفاه و تأمین اجتماعی نهادهایی هستند که موظف به اجرای طرح شده‌اند.
بیشتر بخوانید طرح «بوم»؛ شکوفایی خلاقیت‌ها یا باری روی دوش معلم؟اجرای این نظام پنچ مرحله اعم از غربالگری، تشخیص، آموزش، توانمندسازی و مداخله و درمان دارد و پنج هدف ایمان، نشاط، امید، هویت و خردورزی به عنوان محورها و هدف‌های اصلی دنبال می‌کند.
ابعاد مختلف طرحامیر تجلی‌نیا، مدیرکل امور تربیتی، مشاوره و مراقبت در برابر آسیب‌های اجتماعی وزارت آموزش و پرورش درباره این طرح گفت: مدیر مدرسه با شناسایی دانش‌آموزان در معرض خطر یا آسیب‌دیده ضمن ایجاد بستر برای ارائه خدمات آموزشی، مشاوره فردی و خانوادگی و انجام مداخلات مختصر ضروری توسط افراد متخصص، در صورت نیاز به ارائه خدمات حمایتی و تخصصی یا مداخله قضائی، حسب مورد موضوع را فوراً به سازمان بهزیستی یا دفتر حمایت از اطفال و نوجوانان دادگستری اعلام می‌کند.
مدیرکل امور تربیتی، مشاوره و مراقبت در برابر آسیب‌های اجتماعی ادامه داد: چارچوب «نماد»، با تاکید بر سه محور شناسایی، آموزش و مداخله طراحی شده است، البته فعالیتهای ترویجی و مکمل هم مورد نظر ائتلاف است، اما هر یک از این سه محور شامل فعالیتهای «شناسایی و غربالگری در مدارس از طریق شواهد میدانی و آزمون‌های استاندارد روانی، آزمون‌های خطرپذیری، شواهد کلینیکی و چک لیست‌ها»، «آموزش‌های رشد مدار اعم از آموزش و توانمندسازی معلمان و والدین، تولید برنامه درسی پیشگیری مربوط به هر دوره تحصیلی و منابع کمک آموزشی آن، برگزاری و اجرای دوره‌های آموزشی رشد مدار پیشگیری، اجرای فعالیتهای مکمل و ترویجی» و «مداخلات وضعی و روانی اجتماعی اعم از اقدامات مداخله‌ای برای کاهش عوامل مخاطره‌آمیز از جمله اقدامات انتظامی و مناسب سازی فضاها، برگزاری جلسات و دوره‌های آموزشی برای خانواده‌ها به ویژه در موارد مهم، خدمات و حمایت‌های روانی اجتماعی، معاضدت‌های حقوقی و مالی مورد نیاز، مشاوره‌های خانوادگی و فردی، معاضدت‌های تحصیلی و درمان و بازتوانی» می‌شود.
وی فرایند کامل و جامع نماد را تشریح کرد و گفت: این فرایند شامل فعالیتهای ارتقایی اعم از آموزشی و ترویجی می‌شود. «نماد» به منظور ارتقای توانمندی‌های روانی اجتماعی دانش‌آموزان بخش فعالیتهای ارتقایی را طراحی و راه‌اندازی کرده است که شامل دو بخش آموزش‌های ارتقایی و فعالیتهای ترویجی می‌شود. در بخش آموزش‌های ارتقایی، با طراحی کتابچه‌های مختلف این امکان فراهم شده است که دانش‌آموزان، والدین و کارکنان بتوانند به منابع آموزشی مورد نیاز خود دسترسی داشته باشند. در بخش فعالیتهای ترویجی نیز امکان شرکت در فعالیتهای مکمل و فوق برنامه از قبیل رویدادهای فرهنگی، هنری و ورزشی وجود دارد.
تجلی‌نیا تصریح کرد: بخش فعالیتهای ارتقایی، یکی از پنج بخش اصلی برنامه ملی «نماد» است که هم به صورت مستقل و هم به صورت درهم تنیده با چهار بخش دیگر، طراحی شده است به طوری که دانش‌آموزان، والدین و مدارس، هم به صورت مستقل می‌توانند محتواهای‌های مورد علاقه خود در سامانه «نماد» را دریافت و استفاده کنند و هم بر اساس نتایج غربالگری‌ها، برای بهبود و یا تقویت یک یا چند مهارت خود از این کتابچه‌ها و نیز فعالیتهای ارتقایی، به صورت موردی استفاده کنند.
وی درباره اقداماتی که در طرح نماد در راستای غربالگری، شناسایی و تشخیص انجام می‌شود، توضیح داد: «نماد» پرسشنامه‌هایی را طراحی و در دسترس قرار داده است تا با کمک آن، دانش‌آموزان وضعیت خود را اظهار و گزارش کنند. دانش‌آموزان دوره تحصیلی متوسطه اول و دوم با مشارکت در تکمیل این پرسشنامه‌ها، می‌توانند در تحلیل وضعیت خود مشارکت داشته باشند و از توصیه‌های مشاوران، کارشناسان و متخصصان برای بهبود یا ارتقای سلامت روانی اجتماعی، استفاده کنند. البته همین کار را والدین و معلمان نیز می‌توانند انجام دهند. چراکه در غربالگری «نماد»، پرسشنامه‌هایی نیز برای والدین و معلمان، طراحی شده است که با کمک آنها می‌توانند درباره دانش‌آموزان و فرزندان خود، نظر بدهند و از این طریق به محافظت از ایشان، کمک کنند.
پوشش ناقص طرح در مدارسمرکز پژوهش‌های مجلس در گزارشی به بررسی روند اجرای این طرح پرداخت. یافته‌های این گزارش نشان می‌دهد که در سال ۱۴۰۰-۱۴۰۱ حدود ۵۱ درصد از دانش‌آموزان به صورت اولیه شناسایی و ۸/۱۲ درصد از آنها درمان شده‌اند. از طرفی در این گزارش آمده که شواهد نشان‌می‌دهد، آسیب‌های اجتماعی دانش‌آموزان رو به افزایش بوده است؛ بنابراین باید دید که نواقص اجرای طرح چیست.
براساس این گزارش یکی از نواقص اجرای طرح پوشش ناقص آن است. براساس برنامه‌ریزی‌ها باید «نماد» در در سال تحصیلی ۱۳۹۹- ۱۴۰۰ در همه مدارس کشور استقرار و تثبیت شده باشد اما تا این سال نسخه کامل نماد در ۲۱ هزار مدرسه یا ۱۷.۴۵ از مدارس اجرا شده البته نسخه کوتاه آن در همه مدارس اجرا شده است.
بر این اساس می‌توان گفت چتر این نظام هنوز فراگیر نیست و همه مدارس و دانش آموزان را در بر نمی‌گیرد و به دلیل یکپارچه‌سازی بخش‌هایی از آن در برهه‌هایی از زمان از دسترس خارج شد یا هنوز از دسترس خارج و هنوز سامانه برخط مقبول ارائه نشده است. از طرفی پرداخت اعتبارات این سامانه نیز با نوسان مواجه بوده و میزان پرداخت به ازای هر دانش آموز اندک است.
یکی دیگر از نواقص مطرح شده از سوی مرکز پژوهش‌ها این است که «نماد» همه آسیب‌های اجتماعی شناسایی شده را تحت پوشش ندارد. در مجموع درباره برنامه‌های پیشگیری باید گفت، اینکه تنها سراغ دانش‌آموزان (با تاکید بر دانش آموزان در معرض آسیب و آسیب دیده) رفتن به منظور پیشگیری از آسیب‌های اجتماعی دانش‌آموزی و کنترل و کاهش آنها کافی نیست.
اجرای ناقص طرحغلام عباس ترکی معاون حقوق عامه و پیشگیری از وقوع جرم دادستانی کل کشور هم از جمله کسانی است که نسبت به اجرای ناقص طرح انتقاداتی را مطرح کرده و گفت: متاسفانه در وزارت آموزش و پرورش طرح نماد به صورت کامل اجرا نشده است در صورتی که ۱۵ میلیون نفر جامعه دانش آموزی داریم که باید تحت پوشش این طرح قرار بگیرند. بررسی‌های ما از این حکایت دارد که کمتر از دو میلیون نفر تحت پوشش این طرح قرار گرفتند و این طرح هم ناقص اجرا شده است. بسیاری از مشکلات اجتماعی که داریم به حوزه کودک و نوجوان مربوط می‌شود و منشاء بسیاری از آسیب‌های دیگر هم در مدرسه، دبیرستان و مراکز تحصیل به وجود می‌آید.
معلمان آموزش ندیدهاندیکی از معلمان در گفت‌وگو با ایسکانیوز درخصوص نواقص اجرای طرح گفت: معلم‌ها آموزشی برای اجرای طرح «نماد» ندیده‌اند و ابعاد مختلف آن را نمی‌دانند؛ تنها فرم‌های مربوطه را در سایت نماد پر می‌کنیم. سوالات درباره مشکلات رفتاری است و شناسایی برخی از آنها نیاز به تخصص دارد و از عهده معلم خارج است.
وی افزود: آموزش تنها یک بخش ماجرا است و مهمترین مانع سر راه اجرای طرح، جمعیت زیاد دانش‌آموزان و حجم بالای کتاب‌ها است. تعداد دانش‌آموزان بسیار زیاد و حجم کتاب‌ها هم بالاست و معلم زمانی برای تمرکز بر تک تک دانش‌آموزان ندارد.
معلم عنوان کرد: از طرفی پاسخ به برخی سوالات نیازمند تعامل بیشتر با دانش‌آموز و آشنا شدن با روحیات او است اما این امکان برای معلمی که درگیر کار است، وجود ندارد. من فرصتی برای حتی یک دقیقه گفت‌وگو با دانش‌آموز ندارم و تنها برنامه‌ریزی می‌کنم که در زمان مشخص شده همه مباحث کتاب را تدریس کنم.
وی ادامه داد: معلم‌ها در مدرسه ما معمولا همه فرم‌ها را بدون گزارش مشکل ارسال می‌کنند چراکه می‌گویند یا برای تشخیص علائم یک مشکل آموزش کافی ندیده‌اند یا فرصت تعامل با دانش‌آموز را ندارند. برای مثال من چطور می‌توانم تشخیص بدهم که دانش‌آموز افکار خودکشی دارد یا مبتلا به خودآزاری است. این طرح تقریبا پنج سال است که در مدرسه ما اجرا می‌شود اما تغییری درخصوص سلامت روانی دانش‌آموزان ایجاد نشده است.
به گزارش ایسکانیوز، ۹ سال از آغاز اجرای این طرح گذشته اما زمانی که مشکلات زیرساختی مانند کمبود معلم، حجم بالای کتاب‌های درسی و کمبود مدرسه در کشور وجود دارد، نمی‌توان از معلم انتظار داشت که زمان خود را صرف ارتقای سلامت روان دانش‌آموز کند.
انتهای پیام /
بازدید رییسی از کارخانه ایران خودرو دیزل